ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΝΤΩΝ ΜΑΖΙΚΩΝ ΘΑΝΑΤΩΝ
Ο κυνισμός των προθέσεων και η χυδαιότητα των πράξεων του άγριου εγχώριου νεοφιλελεδισμού συνοψίστηκε στη δήλωση του γραβατοφορέμενου Χάρου των γαλάζιων εδράνων της Βο(υ)λής.
Το Χρονικό όμως των προαναγγελθέντων μαζικών θανάτων γράφεται από τότε που,
• Ψήφισαν το ακαταδίωκτο για το κονκλάβιο των «εμπειρογνωμόνων», που διαχειρίστηκε την πανδημία, ξέροντας καλά πως, ΜΕΘ χωρίς εντατικολόγους, είναι βέβαιος θάνατος και ΕΙΔΕΧΘΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ κατά συρροή. Χάσαμε 40.000 ανθρώπους, μια ολόκληρη Καρδίτσα, γιατί οι «Ακαταδίωκτοι» συνεπικουρούσαν το έγκλημα των διασωληνώσεων σε διαδρόμους, της χορήγησης μονοκλωνικών μόνο σε μεγαλοπαπάδες και Πρετεντέρηδες, των δημόσιων νοσοκομείων χωρίς γιατρούς, γάζες και σύριγγες, του διωγμού 9000 υγειονομικών που δεν εμβολιάστηκαν, έχοντας πριν παλέψει με αυτοθυσία και κατακτήσαμε – με το σπαθί του Χάρου – μια από τις πρώτες θέσεις σε θνητότητα κόβιντ σε ολόκληρο τον κόσμο.
• Στερούσαν καρκινοπαθείς, καρδιοπαθείς νεφροπαθείς και άλλους βαριά πάσχοντες από την αναγκαία περίθαλψη, ανεβάζοντας σε επιπλέον 10000 τους ετήσιους θανάτους και σπάζοντας τα ρεκόρ θνησιμότητας των τελευταίων δεκαετιών. . Αν σκεφτεί κανείς πως στον 1ο Παγκόσμιο είχαμε, ως χώρα, 6000 νεκρούς και 21000 τραυματίες, οι «Ακαταδίωκτοι», με 40000+10000 νεκρούς, καταγράφονται στην Ιστορία ως εγκληματίες πολέμου.
• Επιχορήγησαν με εκατομμύρια τους κλινικάρχες, για να μεταφερθούν εκεί οι σχεδόν αποθεραπευμένοι του κόβιντ και τα ελαφρά περιστατικά, μόνο για να πάρουν εξιτήριο και να δικαιολογηθεί έτσι η μεγάλη ρεμούλα στους ημέτερους.
• Μοίρασαν εκατομμύρια, με Πέτσινες λίστες, σε εξωνημένους δημοσιοκάφρους, για να καθαγιάζουν κάθε λογής αλητεία, από τη διάλυση της δημόσιας υγείας, μέχρι τους παιδοβιασμούς και τα ξεπουλήματα, μοίρασαν εκατομμύρια σε αεροπορικές εταιρίες κι εργολάβους διοδίων ενώ, μόνο για το 2022 αφαίρεσαν από τον κρατικό προϋπολογισμό για τα δημόσια νοσοκομεία συνολικά 279 εκατομμύρια. Και με αυτή την αφαίμαξη, προσέλαβαν χιλιάδες μπάτσους για να γαμάνε και δέρνουν αλλά όχι γιατρούς και διασώστες.
• Παρόπλισαν τα μισά ασθενοφόρα της Αθήνας και άφησαν τα υπόλοιπα της επαρχίας –από δωρεές πολιτών - να σαπίζουν στις αυλές των εξαθλιωμένων νοσοκομείων, χωρίς προσωπικό.
• Μείωσαν κατά 53 εκατομμύρια τον προϋπολογισμό του 2023 για τη Δημόσια Υγεία.
Για τον γραβατοφορεμένο Χάρο της τελευταίας φρικιαστικής δήλωσης, του Αμερικάνικου cost-benefit ratio, ισχύει το «θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει». Μέσα απ’ το ξεπούλημα της δημόσιας υγείας θα κάνουν τις καβάτζες τους και γι αυτούς δεν θα υπάρχει ποτέ κάποιο στάδιο που «δεν έχει νόημα».
Για το μισό ποσοστό του 40,7%, ισχύει αυτό που ίσχυε απ’ τον καιρό της Κατοχής. Πάντα οι μαυραγορίτες είχαν τον τρόπο τους. Για το υπόλοιπο, ισχύει μόνο η βαριά συνενοχή σε ειδεχθές προαναγγελμένο έγκλημα, χωρίς κανένα ελαφρυντικό ηλιθιότητας. Μην πεις, ανθρωπάκι, πως δεν ήξερες. Δεν ψιχαλίζει. Βρέχει ροχάλες.
Για όσους ζήσαμε δίπλα στους «δεν έχει νόημα» αγαπημένους μας και ως την τελευταία στιγμή αντιπαλέψαμε μαζί το θάνατο, ισχύει μόνο η ανάγκη, με όλες μας τις δυνάμεις, να μην αφήσουμε κανένα γραβατοφορεμένο Χάρο να κάνει τις ζωές μας δείκτη του cost-benefit ratio και αντικείμενο διαλογής προαναγγελθέντος θανάτου.
ΤΟΝ ΑΠΡΊΛΙΟ ΤΟΥ 2022 Η ΡΩΣΊΑ ΚΑΙ Η ΟΥΚΡΑΝΊΑ ΒΡΕΘΗΚΑΝ ΚΟΝΤΆ ΣΕ ΣΥΜΦΩΝΊΑ. ΑΛΛΆ Ο ΤΖΟΝΣΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΗΠΑ ΑΝΤΙΤΆΧΘΗΚΑΝ.
Σύμφωνα με τον γραμματέα του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Νικολάι Πατρούσεφ, η Μόσχα είχε συμφωνήσει "κατ’αρχάς" με τις προτάσεις της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων της Κωνσταντινούπολης: αποχώρηση των Ρώσων με αντάλλαγμα την ουδετερότητα των Ουκρανών. Αλλά ο Τζόνσον και οι ΗΠΑ αντιτάχθηκαν σε αυτό.
Ο γραμματέας του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Νικολάι Πατρούσεφ δήλωσε χθες ότι η Ουκρανία ήταν έτοιμη να υπογράψει ειρηνευτική συμφωνία με τη Ρωσία τις πρώτες ημέρες του πολέμου, αλλά εγκατέλειψε τις διαπραγματεύσεις λόγω των αμερικανικών πιέσεων.
"Αν οι Αμερικανοί δεν πίεζαν την ηγετική ομάδα που οι ίδιοι εγκατέστησαν να ηγηθεί της Ουκρανίας, αυτό που γίνεται σήμερα δεν θα είχε συμβεί. Οι ίδιοι οι Ουκρανοί ηγέτες ήταν έτοιμοι να υπογράψουν μια συνθήκη ειρήνης και υπέβαλαν γραπτές προτάσεις στη Ρωσία τις οποίες εμείς, κατ' αρχάς, εγκρίναμε", δήλωσε ο Πατρούσεφ και πρόσθεσε ότι υπάρχουν "ενδιαφερόμενα μέρη σε αυτή τη σύγκρουση", κυρίως οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Οι Ρώσοι και Ουκρανοί διαπραγματευτές είχαν προσωπικές συνομιλίες στα τέλη Μαρτίου 2022 στην Κωνσταντινούπολη, ενώ ακολούθησαν διαβουλεύσεις μέσω τηλεδιασκέψεων. Σύμφωνα με τον απολογισμό πρώην Αμερικανών αξιωματούχων που μίλησαν στο Foreign Affairs, οι δύο πλευρές συμφώνησαν στο πλαίσιο μιας ενδιάμεσης συμφωνίας που θα περιλάμβανε την αποχώρηση της Ρωσίας με αντάλλαγμα την ουκρανική ουδετερότητα.
Όμως, τον Απρίλιο του 2022, ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον πήγε στο Κίεβο και προέτρεψε τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να μην διαπραγματευτεί με τη Ρωσία. Σύμφωνα με άρθρο της Ukrainska Pravda, ο Τζόνσον είπε ότι ακόμη και αν ο Ζελένσκι ήταν έτοιμος να υπογράψει συμφωνία με τον Πούτιν, οι δυτικοί υποστηρικτές του Κιέβου δεν ήταν.
Σύμφωνα με την Ukrainska Pravda, η θέση του Τζόνσον ήταν ότι "η συλλογική Δύση, η οποία τον Φεβρουάριο [2022] είχε προτείνει στον Ζελένσκι να παραιτηθεί και να φύγει, αισθάνθηκε τώρα ότι ο Πούτιν δεν ήταν πραγματικά τόσο ισχυρός όσο νόμιζαν μέχρι τότε και ότι εδώ ήταν μια ευκαιρία να τον "πιέσει"". Το άρθρο αναφέρει ότι η Ρωσία ήταν τότε ανοιχτή σε μια συνάντηση Πούτιν-Ζελένσκι, αλλά η πιθανότητα αυτή εξαφανίστηκε μετά την επίσκεψη του Τζόνσον.
Ο τότε Ισραηλινός πρωθυπουργός Naftali Bennett ο οποίος τονΜάρτιο του 2022 προσπαθούσε να μεσολαβήσει μεταξύ Πούτιν και Ζελένσκι έδωσε μια παρόμοια περιγραφή της θέσης της Δύσης. Είπε ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους είχαν "μπλοκάρει" τη διαμεσολαβητική του προσπάθεια και ότι πίστευε ότι υπήρχε μια "νόμιμη απόφαση εκ μέρους της Δύσης να συνεχίσει να χτυπά τον Πούτιν" και να μην διαπραγματεύεται.
Μετά τη ματαίωση των ειρηνευτικών συνομιλιών τον Απρίλιο του 2022, ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου δήλωσε ότι περίμενε ότι η σύγκρουση θα τελείωνε μετά τις συνομιλίες της Κωνσταντινούπολης, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποίησε ότι ορισμένες χώρες του ΝΑΤΟ ήθελαν να παρατείνουν τον πόλεμο για να "αποδυναμώσουν" τη Ρωσία. Λίγες ημέρες μετά τα σχόλια του Τσαβούσογλου, ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν παραδέχθηκε ότι ένας από τους στόχους των ΗΠΑ για την υποστήριξη της Ουκρανίας είναι να δουν τη Ρωσία "αποδυναμωμένη".
Η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν έχει εγκαταλείψει την αντίθεσή της στις
ειρηνευτικές συνομιλίες: ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν απέρριψεπρόσφατα την ιδέα της κατάπαυσης του πυρός και υποσχέθηκε να συνεχίσει να
ενισχύει τον ουκρανικό στρατό.
"Λιώνουν οι πάγοι της Ανταρτικής"
Στη φωτογραφία που βλέπετε με μπλε χρώμα είναι οι εκτάσεις
όπου αυξήθηκαν οι πάγοι της Ανταρκτικής και με κόκκινο οι περιοχές που
μειώθηκαν..
Η μελέτη της EGU (European Geosciences Union) και που διήρκησε
μια δεκαετία 2009 - 2019 και δημοσιεύτηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της https://tc.copernicus.org/articles/17/2059/2023/tc-17-2059-2023.html?fbclid=IwAR3BbfPtAQNKYVGaBlz3OkdZQjFkgz0Qu_yxJXQ4ShC7kQ9vlacZvqZUTVc ... πέταξε στο κάδο των
απορριμμάτων τόνους επιχειρημάτων και μοντέλων, που σκαρφίστηκαν και προωθούσαν
συστηματικά οι κλιματολάγνοι.
Τι λέει η μελέτη; λέει ότι οι πάγοι στην Ανταρκτική αυξήθηκαν
κατά 661 Gt (Γιγατόνους) σε μάζα και σε κάλυψη συνολικής έκτασης παγοκρηπίδων
και ύφαλων πάγων 14.028+3.532 = 17.560 τετραγωνικών χιλιομέτρων, έναντι
συνολικών απωλειών 12.256 Km2.
Η Ανταρκτική κέρδισε με πραγματικά δεδομένα 661 δισεκατομμύρια
τόνους πάγου κατά την περίοδο 2009-2019 έναντι "πρόβλεψης" απώλειας
20.000 δισεκατομμυρίων τόνων, που "προέβλεπαν"΄ κάτι Νοστράδαμοι
"περιβαλλοντολόγοι" της λεγόμενης ""κλιματικής
αλλαγής"", οι οποίοι αφού διαπίστωσαν ότι και επιστημονικά είναι
λάθος ο όρος, άλλαξαν έστειλαν φαξ και εμαιλ στα παπαγαλάκια τους στα πολιτικά
φερέφωνα τον καινούργιο όρο που πρέπει να χρησιμοποιούν και λέγεται "κλιματική
κρίση". Και όπως σίγα σιγά και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα
αποδείχθηκε πως ότι τελικά εκφράζει την κρίση των ιδίων και των κρατών τους και
τις εταιρίες τους παρά του κλίματος.
"Λιώνουν οι πάγοι της Ανταρτικής".. Ένα ακόμα μεγάλο
ψέμα κατέρρευσε .. κατέρρευσε ένας ακόμα μύθος που προπαγάνδιζαν τα αφεντικά
αυτού του κόσμου .. τα ισχυρά κράτη και οι δορυφόροι τους, οι εταιρίες τους και
τα αδρά χρηματοδοτούμενα από αυτούς "ιδρύματα",
"Ινστιτούτα" και αναρίθμητα "οικολογικά" και
"περιβαλλοντικά" ΜΚΟ και κόμματα κατέρρευσε.
Θυμάμαι εκείνον τον ανεκδιήγητο Αμερικανό πρώην αντιπρόεδρο
Αλ-Γκόρ, που όπου πήγαινε και μιλούσε και έγραφε και, ειδικά εκείνο το
ντοκιμαντέρ "άβολη αλήθεια", όπου έλεγε αυτός και άλλοι παπαγάλοι του
ότι "βρισκόμαστε μπροστά μια πιθανή κατάρρευση και τήξη ενός μεγάλου
στρώματος πάγου στη Γροιλανδία ή στη Δυτική Ανταρκτική, που θα μπορούσε να
αυξήσει την παγκόσμια στάθμη της θάλασσας κατά περίπου 20 πόδια (6 μέτρα),
πλημμυρίζοντας παράκτιες περιοχές και δημιουργώντας 100 εκατομμύρια
πρόσφυγες". Και αφού δεν πέρασαν οι δεκαετίες και τα χρόνια και δεν
ανέβηκε η στάθμη ούτε κατά ένα πόδι .. εξαφανίστηκε ο Αλ Γκόρ και όλο το
προφητικό επιτελείο.
Μέχρι τότε ο κύριος χόρευε τον πλανήτη και τα κράτη στα γόνατα του. Πως ξεκίνησε το παραμύθι του "πρίγκιπα του περιβάλλοντος";; Από μια παρουσία του σε μια πανεπιστημιακή διάλεξη που είχε θέμα την "υπερθέρμανση του πλανήτη".
Ο Αλ-Γκόρ που προοριζόταν για να γίνει 45ος αντιπρόεδρος των ΗΠΑ υπό τον τότε πρόεδρο Μπιλ Κλίντον άρπαξε από τα μαλλιά της τη θεωρία και άρχισε να τη σέρνει όπου πήγαινε. Και έτσι κατάφερε να εκμεταλλευτεί χυδαία και προκλητικά τις ανησυχίες "καθηγητών" "εμπνευστών" της θεωρίας "υπερθέρμανση του πλανήτη", για να μπορεί να καλλιεργήσει διεθνώς κλίμα τρόμου και φόβου για την συντέλεια του κόσμου. Αυτοτοποθετήκε Σωτήρας του κόσμου και του περιβάλλοντος και έτσι κατάφερε γρήγορα να καπελώσει αριστουργηματικά όλο σχεδόν το κίνημα, που αγωνιζόταν για προστασία του περιβάλλοντος και της γης, από το οποίο δημιουργήθηκαν αναδείχθηκαν πολλά "πράσινα" και "οικολογικά" σχήματα και κόμματα και ιδρύματα και διεθνή ινστιτούτα.
Και πολλοί από αυτούς έπεσαν στη φάκα και έφαγαν τη φόλα και άρχισαν να πίνει
νερό στο όνομα του αντιπλανητάρχη χωρίς καν να προβληματίζονται για το
"γιατί" το κάνει η Υπερδύναμη. Δυστυχώς πίστεψαν πολλοί στις
"καλές προθέσεις" των αφεντικών του κόσμου και άρχισαν να στηρίζουν
τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και δεν ήταν λίγοι που εντάχθηκαν
πλήρως στο οικονομικό τους σύστημα και έγιναν μεγάλα στελέχη μεγάλων
πολυεθνικών ομίλων..
Έβλεπε μακριά ο μάστορας Αλ-Γκόρ και η πολιτική κλίκα γύρω του
πως τα μέτρα που θα λαμβάνουν κράτη και εταιρίες θα έχουν τη στήριξη των
ανθρώπων και κινημάτων, που αγωνίζονταν.. και θα έχουν την ενοχή τους και την
ανοχή τους, για να παρθούν "μέτρα για να σταματήσει η καταστροφή του
περιβάλλοντος που στηριζόταν στην λεγόμενη θεωρία "υπερθέρμανση του
πλανήτη".
Ήθελε από την εποχή του Κλίντον και ειδικά την εποχή του
Ομπάμα να ηγηθούν οι ΗΠΑ τον "αγώνα" αυτό κατά της
""υπερθέρμανση του πλανήτη" .. ήθελε να επικρατήσει η "
λογική" του και να ντυθεί με γεωπολιτική ματιά, για να μπορούν οι ΗΠΑ να
παίξουν το ρόλο του παγκόσμιου ηγέτη σε κόσμο που οι άλλες υπερδυνάμεις
κατέρρευσαν.. ήθελε τις ΗΠΑ να βρίσκονται στη πρώτη γραμμή του αγώνα για το
περιβάλλον και τη γη και να παρουσιάζονται ως η "Υπερδύναμη" που
θέλει πάντα για το καλό της ανθρωπότητας .. "Σωτήρας της ανθρωπότητας
..είναι ένα βαθιά θρησκευτικό "Ο Θεός να ευλογήσει την Αμερική" τον
"Μέγα Σωτήρα" ..τη "Μοναδική Υπερδύναμη .. Αυτά έκαναν πάντα οι
μεγάλες αυτοκρατορίες που ήθελαν να σβήσουν τις προηγούμενες να καλλιεργούν
μύθους και ψέματα και θρησκείες για να μπορούν να παίξουν τον ρόλο του
"Σωτήρα"..
Οι καθηγητές του και οι εμπνευστές της θεωρίας
"υπερθέρμανση του πλανήτη" δεν ήταν τόσο βέβαιοι για την ίδια τους τη
θεωρία και φοβήθηκαν από τις αρχές της δεκαετίας του 90', ότι η ανθρωπότητα
αργότερα θα τους χρεώσει τα πολιτικά και οικονομικά και περιβαλλοντολογικά
μέτρα που θα παρθούν και βέβαια όλες τις πολιτικές αποφάσεις, που θα παρθούν
για να εφαρμοστεί και άρχισαν από νωρίς να ανησυχούν ότι τα μέτρα που
ετοιμάζουν τα κράτη και οι εταιρίες που μπήκαν στο παιχνίδι και στη προπαγάνδα,
θα στοιχίσουν οικονομικά την ανθρωπότητα. Φοβήθηκαν ότι η θεωρία τους που θα
εργαλειοποιηθεί από πολιτικούς και επιχειρηματίες θα κοστίσει την ανθρωπότητα
με τρισεκατομμύρια δολάρια.
Βέβαια αυτό το μεγάλο ψέμα, που καθημερνά αναμάσαγαν και
προωθούσαν τα χρηματοδοτούμενα από κράτη και εταιρίες ΜΜΕ, που έλεγε
"λιώνουν οι πάγοι της Ανταρκτικής" δεν κατέρρευσε χθες ή σήμερα αλλά
εδώ και πολλά χρόνια. Και τα αφεντικά αυτού του κόσμου έβλεπαν πολύ καλά και
πολύ νωρίς τα σημάδια της κατάρρευσης και όχι μόνο δεν έλεγαν κουβέντα αλλά
ετοίμαζαν τον κόσμο για να συνεχίζει η ηγεμονία τους, να ζήσει και να αγκαλιάζει
ένα καινούργιο ψέμα και έναν καινούργιο μύθο .. και έτσι έπιασαν το θέμα της
"Υγείας" του .. γιατί ο άνθρωπος πάντα φοβάται για τρία πράγματα για
την "ζωή" του για την υγεία του και το περιβάλλον γύρω του..
Υγεία-Ζωή-περιβάλλον είναι το τρίγωνο της επιβίωσης .. και η ζωή του κάθε
ανθρώπου είναι συνδεδεμένη με πολέμους και ασφάλεια και η υγεία με ιούς και
ασθένειες και νοσήματα και περιβάλλον με μόλυνση και φυσικές καταστροφές ..
οπότε εκεί θα παίξει η μοναδική υπερδύναμη για να μπορεί να διατηρήσει την
επικυριαρχία της σε όλο τον κόσμο ..
Τιμές, μισθοί, κέρδη: γιατί η αύξηση των επιτοκίων δεν θα σταματήσει τον πληθωρισμό
"Ο πληθωρισμός είναι παντού και πάντα ένα νομισματικό φαινόμενο", έλεγε ο Μίλτον Φρίντμαν. Για τους μονεταριστές όπως αυτός, ο πληθωρισμός εμφανίζεται όταν η ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί αυξάνεται ταχύτερα από την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών.
Υποθέτοντας ότι η κεντρική τράπεζα έχει τον έλεγχο της ποσότητας του χρήματος, οι μονεταριστές πίστευαν ότι για τα πληθωριστικά επεισόδια κατά κύριο λόγο υπεύθυνες ήταν οι νομισματικές αρχές.
Επιπλέον, οι μονεταριστές τόνιζαν τη σημασία των προσδοκιών: καθώς ο πληθωρισμός αυξάνεται, οι οικονομικοί παράγοντες αναθεωρούν προς τα πάνω τις προσδοκίες τους για τον πληθωρισμό, καθιστώντας δύσκολη την επιστροφή στη σταθερότητα των τιμών.
Επομένως, οι κεντρικές τράπεζες για να μειώσουν την ανεργία δεν θα έπρεπε να προσπαθούν να τονώσουν την οικονομική δραστηριότητα.
Τις ιδέες αυτές τις υιοθέτησαν και τις ριζοσπαστικοποίησαν οι νεοκλασικοί οικονομολόγοι τη δεκαετία του 1970 και ενσωματώθηκαν στη νεοκεϋνσιανή πρόταση, η οποία εξακολουθεί να αποτελεί την κύρια τάση της μακροοικονομίας σήμερα.
Σύμφωνα με αυτά τα μοντέλα, ο πληθωρισμός ξεσπάει όταν οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό ξεπερνούν τα όρια και οι κεντρικές τράπεζες χάνουν την αξιοπιστία τους ως προς την ικανότητά τους να κρατήσουν σταθερές τις τιμές.
Κατά συνέπεια, η συνταγή για την καταπολέμηση της νομισματικής αστάθειας είναι πάντα η ίδια: αύξηση επιτοκίων, περιορισμός δαπανών, έλεγχος της ζήτησης και των προσδοκιών των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.
Πριν δύο χρόνια πολλοί πίστευαν ότι η άνοδος του πληθωρισμού θα ήταν προσωρινή. Ένα από τα επιχειρήματα που προβάλλονταν ήταν ότι οι προσδοκίες για τον πληθωρισμό παρέμεναν σταθερά σε χαμηλά επίπεδα. Ωστόσο, παρόλο που οι προσδοκίες αυτές δεν αυξήθηκαν σημαντικά από τότε, σήμερα ο πληθωρισμός εξακολουθεί να παραμένει σχετικά υψηλός.
Δέκα χρόνια πριν, πολλοί εξεπλάγησαν που η Μεγάλη Ύφεση δεν συνοδεύτηκε από αποπληθωρισμό και η ανάκαμψη που ακολούθησε δεν οδήγησε σε πληθωρισμό- σήμερα, αντίθετα, μας εκπλήσσει ο υπερβολικός πληθωρισμός. Η θεώρηση του πληθωρισμού ως καθαρά νομισματικού φαινομένου παραβλέπει σαφώς κάποια κρίσιμα στοιχεία.
Σε ένα νέο έγγραφο εργασίας(Working Paper), οι οικονομολόγοι Guido Lorenzoni και Iván Werning (2023), δύο οικονομολόγοι με επιρροή στην επικρατούσα τάση των οικονομολόγων, υποστηρίζουν ότι οι συνάδελφοί τους έχουν παραβλέψει μια θεμελιώδη αιτία του πληθωρισμού: την αντιπαράθεση, τη σύγκρουση.
Μέσω δύο μοντέλων,λοιπόν, οι επιστήμονες εξετάζουν τη σημασία που έχει η σύγκρουση των δύο αντίπαλων στρατοπέδων στον μηχανισμό του πληθωρισμού. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να αποκλείσουν το χρήμα και την πίστωση σε ένα από αυτά τα μοντέλα για να δείξουν ότι ο πληθωρισμός μπορεί να προκύψει μόνο από τη σύγκρουση και όχι από την υπερβολική δημιουργία χρήματος.
Δεν έχουν παραμελήσει όλοι οι οικονομολόγοι τη συγκρουσιακή προέλευση του πληθωρισμού, αλλά πρέπει να στραφεί κανείς στους ετερόδοξους οικονομολόγους για να δει ότι παίζει σημαντικό ρόλο. Οι Lorenzoni και Werning κάνουν σαφή αναφορά στο έργο των μετακεϋνσιανών, ιδίως στο θεμελιώδες άρθρο του μαρξιστή οικονομολόγου Robert Rowthorn (1977).
Σύμφωνα με την άποψη αυτή, ο πληθωρισμός προκύπτει από μια αντιπαράθεση στη διανομή του εισοδήματος μεταξύ ανταγωνιστικών ομάδων, όπως οι επιχειρηματίες και οι εργαζόμενοι. Από τη μία πλευρά, οι επιχειρήσεις οι οποίες προσπαθούν να διατηρήσουν ή να αυξήσουν τα κέρδη τους αυξάνοντας τις τιμές πώλησης. Από την άλλη, οι εργαζόµενοι οι οποίοι προσπαθούν να αυξήσουν τους ονοµαστικούς µισθούς τους προκειµένου να διατηρήσουν ή ακόμη και να αυξήσουν τους πραγµατικούς µισθούς τους.
Και στις δύο περιπτώσεις, όλα εξαρτώνται από το συσχετισμό δυνάμεων: οι επιχειρήσεις μπορούν εύκολα να αυξήσουν τις τιμές αν έχουν σημαντική δύναμη στην αγορά, δηλαδή αν είναι πιο δυνατοί από τους καταναλωτές- οι εργαζόμενοι μπορούν εύκολα να επιτύχουν αυξήσεις των πραγματικών μισθών αν είναι πιο δυνατοί από τους εργοδότες τους. Ο πληθωρισμός έχει κόστος, αλλά επιμένει επειδή οι ανταγωνιστικές ομάδες προσπαθούν να μη το επωμιστούν.
Να πούμε σαυτό το σημείο ότι οι αλλαγές στην αγορά εργασίας από τη δεκαετία του 1980, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης, καθιστούν ένα τέτοιο σενάριο λιγότερο πιθανό: με τη μείωση του ρόλου της συνδικαλιστικής οργάνωσης και την αύξηση της επισφαλούς εργασίας οι εργαζόμενοι έχουν χάσει μέρος της διαπραγματευτικής τους δύναμης απέναντι στις επιχειρήσεις.
Αυτή ακριβώς η ιστορική ήττα της εργασίας έκανε δυνατή μια σαραντάχρονη περίοδο απίστευτα σταθερών τιμών, τη λεγόμενη Μεγάλη Μετριοπάθεια (Great Moderation) .
Αλλά, οι μισθοί δεν είναι το μόνο εισόδημα που μπορεί να τροφοδοτήσει ένα σπιράλ πληθωρισμού. Για παράδειγμα, ορισμένα στοιχεία υποδηλώνουν ότι τους τελευταίους μήνες μπορεί να βρισκόταν σε εξέλιξη ένα σπιράλ τιμών-μισθών.
Πώς το κυνήγι του κέρδους μπορεί να τροφοδοτήσει τον πληθωρισμό
Ο Άνταμ Σμιθ, ο Σκωτσέζος οικονομολόγος και φιλόσοφος του 18ου αιώνα που θεωρείται από πολλούς ως ο πατέρας της σύγχρονης οικονομικής θεωρίας, είχε κάτι να πει για τα υπερβολικά κέρδη:
"Οι έμποροι και οι μεγαλοπαραγωγοί παραπονιούνται πολύ για τις δυσμενείς επιπτώσεις που έχουν οι υψηλοί μισθοί στην αύξηση των τιμών και ότι έτσι μειώνεται η πώληση των προϊόντων τους στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Δεν λένε τίποτα όμως για τις αρνητικές επιπτώσεις που έχουν τα υψηλά κέρδη. Παραμένουν σιωπηλοί για τις βλαβερές συνέπειες των κερδών τους. Διαμαρτύρονται μόνο για τα κέρδη των άλλων".
Το απόσπασμα, από το Βιβλίο Ι, Κεφάλαιο 9 του "An Inquiry into the Nature and Causes of the Wealth of Nations" (1776), όπου ο Σμιθ υποστηρίζει ότι μια αύξηση των κερδών έχει πολύ μεγαλύτερη δυναμική εξάπλωσης μέσω των αλυσίδων της αξίας από ό,τι μια αύξηση των μισθών.
Ο Σμιθ επεσήμανε ότι μια αύξηση των μισθών λειτουργεί ως απλός τόκος, ενώ μια αύξηση των κερδών λειτουργεί ως σύνθετος τόκος. Αν η κάθε επιχείρηση αυξήσει τους μισθούς κατά 5%, το τμήμα της τιμής ενός εμπορεύματος που αναλογεί στους μισθούς θα αυξηθεί ανάλογα με αυτή την αύξηση.
Αντίθετα, αν οι επιχειρήσεις μιας αλυσίδας αυξήσουν τις τιμές τους για να αυξήσουν τα κέρδη τους κατά 5%, ο τελικός αντίκτυπος αυτής της αύξησης των κερδών σε όλη την αλυσίδα θα είναι πολύ πιο αισθητός.
Η Γερμανίδα οικονομολόγος Ιζαμπέλλα Βέμπερ (Isabella Weber ) υιοθέτησε αυτή την απλή ιδέα στο έγγραφο εργασίας της του 2023 και την ενέταξε στη βιβλιογραφία για τη "Διαχείριση τιμών" (Gardiner Means) θέλοντας να δώσει μια αποδεκτή εξήγηση της τρέχουσας φάσης του πληθωρισμού.
Στο πλαίσιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού, όπου οι καπιταλιστές έχουν μεγάλη δύναμη στην αγορά και μπορούν να καθορίζουν τις τιμές σχετικά ανεξάρτητα από τη δυναμική της προσφοράς και της ζήτησης, οι επιχειρήσεις συνήθως αποφεύγουν να μειώνουν τις τιμές προκειμένου να αποφύγουν επιζήμιους "πολέμους" με τους ανταγωνιστές, αλλά θα αυξήσουν τις τιμές αν αναμένουν ότι και άλλες επιχειρήσεις θα κάνουν το ίδιο, καθώς έτσι θεωρούν σίγουρο ότι το μερίδιο τους στην αγορά δεν θα πληγεί.
Μια γενικευμένη αύξηση του κόστους, όπως αυτή που παρατηρείται από το δεύτερο εξάμηνο του 2021 και μετά, δρα επομένως σε δύο μέτωπα: αφενός, δικαιολογεί την αύξηση των τιμών στους καταναλωτές, οι οποίοι έτσι είναι πιο πρόθυμοι να την αποδεχθούν- αφετέρου, λειτουργεί ως μηχανισμός συντονισμού μεταξύ των ίδιων των εταιρειών, δίνοντάς τους το μήνυμα ότι μπορούν να προστατεύσουν ή να αυξήσουν τα περιθώρια κέρδους τους χωρίς τον κίνδυνο απώλειας μεριδίου της αγοράς.
Επομένως, η παραδοσιακή και "υπεύθυνη" πολιτική της κεντρικής τράπεζας να ανταποκρίνεται σε κάθε αύξηση των τιμών με αύξηση των επιτοκίων κινδυνεύει να μην έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Αντιθέτως, θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες στην απασχόληση και στις μισθολογικές τάσεις, μεταθέτοντας τα βάρη της οικονομικής συγκυρίας, όπως συμβαίνει συχνά, στους εργαζόμενους και στα ασθενέστερα τμήματα του πληθυσμού.
LORENZONI, Guido, & Iván WERNING (2023), “Inflation is conflict”, Working Paper
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)