Την πάτησε ο Στάθης Δρογώσης. Τον κρέμασαν στα
μανταλάκια. Γιατί; Επειδή είναι οργισμένος με την εξαπάτηση, την κοροϊδία, τη
συνέχιση του αφανισμού. Δεν τον γνωρίζω τον Δρογώση, πέρα από τα τραγούδια του.
Όμως βρίσκω το θράσος να του πω: «Γραψ’τους στ΄ αρχίδια σου και συνέχισε με τα
τραγούδια σου».
Αυτό το παιχνιδάκι με το αν κάνεις κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ
είσαι αυτομάτως με τους «άλλους» είναι καλό για τα γουρούνια που κυλιούνται
στην ίδια λάσπη, αλλά δεν αξίζει μία για όσους αρνήθηκαν το λασπόλουτρο των
γουρουνιών. Έγραψε ο Δρογώσης στο twitter «Ο ΕΝΦΙΑ
έριξε τον Σαμαρά. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν τον καταργεί, αλλά τον αυξάνει.
Νομίζω τον αδικήσαμε τον Σαμαρά. Χωρίς πλάκα» κι
έσπευσαν από το Πρώτο Φλέμα μέχρι το enikos να λένε ξεκάθαρα ή να αφήνουν υπονοούμενα ότι ο Δρογώσης στηρίζει Σαμαρά.
Για τον πούτσο καβάλα. Άραγε είναι ή το παίζουν τόσο
ηλίθιοι ώστε να μην καταλαβαίνουν ότι τα περί «αδικίας Σαμαρά» δε σημαίνουν
δικαίωση Σαμαρά, αλλά ακριβώς το αντίθετο; Τι να κάνουμε τώρα; Να βάλουμε κι
ελληνικούς υπότιτλους στα ελληνικά; Φυσικά έσπευσαν και
οι ροζ σύντροφοι να ενοχληθούν από το τουί του Δρογώση και να τον κατατάξουν
στους απεχθείς «άλλους».
Βασικά, ποιοι «άλλοι»; Ίδιοι είναι, ίδια πολιτική
ακολουθούν, κόντρα στο ξεπούλημα κάνουν, σπρώχνονται για το ποιος θα
καταστρέψει ευκολότερα τους μικρομεσαίους, ποιος θα ρίξει στη μεγαλύτερη πείνα
τους συνταξιούχους και θα αυξήσει τους άνεργους. Το κόλπο, λοιπόν, αν δεν είσαι
με τον ΣΥΡΙΖΑ είσαι με τη ΝΔ είναι εντελώς άνευ ουσίας. Οι τεράστιες ομοιότητες
στα πάντα δεν αφήνουν χώρο για διαφοροποιήσεις μεταξύ τους. Το αν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ
έχουν μία ενδοοικογενειακή κόντρα για το ποιος θα έχει την επικαρπία της
Εξουσίας είναι καθαρά δικό τους ζήτημα.
Πάμε στην ουσία αυτού που έγραψε ο Δρογώσης: «Νομίζω
τον αδικήσαμε τον Σαμαρά. Χωρίς πλάκα». Λοιπόν, ας μιλήσουμε ειλικρινά
μεταξύ μας, ποιος από εμάς δε σκέφτηκε ότι ο Σαμαράς βλέποντας τα μέτρα που
περνάει ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ν΄ ανοίγει ρουθούνι, δεν τραβάει τα μαλλιά του; Ποιος
από όλους εμάς που πίστευε ότι η κυβέρνηση Σαμαρά ήταν ό,τι χειρότερο μπορούσε
να μας τύχει, δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμη πως τελικά υπήρχε κάτι ακόμη
χειρότερο που είναι η σημερινή κυβέρνηση;
Ο Σαμαράς δεν έκρυψε ποτέ ότι ήταν δεξιός με ακροδεξιές
συμπάθειες και νεοφιλελεύθερη οπτική της οικονομίας. Ήταν ξεκάθαρος εχθρός. Κι
έτσι αντιμετωπίστηκε. Και σωστά αντιμετωπίστηκε έτσι. Όμως ποιος μπορεί να τον
κατηγορήσει ότι κρύφτηκε κάτω από τα φουστάνια της αριστερής ελπίδας και της
πρόστυχης εκμετάλλευσης του ριζοσπαστισμού για να κερδίσει τις εκλογές, να
εξαπατήσει τους ψηφοφόρους και να ικανοποιήσει με χυδαία δουλικότητα τους
δανειστές; Το έκανε ο Τσίπρας. Και ναι, ο τρόπος που εξαπατήθηκε ο λαός κάνει
τον Τσίπρα χειρότερο από τον Σαμαρά.
Προσωπικά, θεωρώ τον Τσίπρα χειρότερο από τον Σαμαρά και
για έναν ακόμη λόγο. Ο Σαμαράς δεν έβλαψε την Αριστερά με την πολιτική του. Το
αντίθετο έκανε. Την ενίσχυσε με τους ψηφοφόρους που της έστειλε, τη μετέτρεψε
σε ελπίδα των πολλών, την καθιέρωσε ως ελπίδα για πραγματική αλλαγή, την
«πρότεινε» σαν καταφύγιο των απεγνωσμένων θυμάτων της πολιτικής του ΓΑΠ και των
Σαμαροβενιζέλων. Αυτός που βίασε την Αριστερά, που
την ξεφτίλισε, που της στέρησε τη δύναμη και την ευκαιρία της να λειτουργήσει
ως πραγματική Αριστερά ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Και για αυτό τον λόγο, ναι, ο
Τσίπρας είναι χειρότερος από τον Σαμαρά.
Μας θέλουν πρόβατα επί σφαγή. Και μας λένε να το
βουλώσουμε γιατί αν δεν κάτσουμε αδιαμαρτύρητα να μας σφάξει ο Τσίπρας, τότε θα
μας σφάξει χειρότερα ο Κούλης. Ακόμη και τα πρόβατα, όμως, όταν βλέπουν τον
λύκο παλεύουν να σωθούν. Από τον προβατόσχημο λύκο κινδυνεύουν περισσότερο
επειδή τα πιάνει στον ύπνο. Τι να κάνουμε λοιπόν, τώρα που είδαμε τον
νεοφιλελεύθερο λύκο με την αριστερή προβιά; Να μην τον κράξουμε; Να μην
αναζητήσουμε λύσεις; Να μην αντιδράσουμε για να σωθούμε; Πρέπει να υποκριθούμε
ότι εκτός από πρόβατα είμαστε και ηλίθια πρόβατα για να μην ενοχλήσουμε τους
νέους δυνάστες;
Αν σε αυτό ήλπιζαν κάποιοι, απλώς έχασαν. Τα
γκεμπελίστικα κόλπα ας τα χρησιμοποιήσουν οι τζάμπα μάγκες των επιτροπών της
Βουλής που δίνουν καθημερινά φτηνές παραστάσεις
μπουλουκιού και οι χειροκροτητές τους που καταφέρνουν να βρίσκουν προοδευτικά στοιχεία και
αριστεροσύνη στα μνημόνια. Εκβιασμοί συνειδήσεων από ασυνείδητους, τέλος.
