Ο Ατάλαντος Κύριος Τσίπρας

- by To Skouliki Tom

Στην ταινία "Ο Ταλαντούχος Κύριος Ρίπλεϊ", που είναι βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα, ο Ρίπλεϊ (Ματ Ντέιμον) σκοτώνει τον Ντίκι (Τζουντ Λο) και στη συνέχεια του κλέβει την ταυτότητα και τη ζωή. Κάτι τέτοιο συμβαίνει τώρα με τον Αλέξη Τσίπρα.

Αφού πρώτα εξόντωσε όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους, τώρα συμπεριφέρεται σαν αυτούς.

Παρακολούθησα την προχθεσινή συνέντευξή του στην ΕΡΤ και νόμιζα ότι άκουγα τον Παπανδρέου, το Βενιζέλο και το Σαμαρά μαζί - με μερικές πινελιές από Κουβέλη. Ίδιες θλιβερές δικαιολογίες και ίδια απεγνωσμένη προσπάθεια να πείσει ότι κάθε επόμενο μνημόνιο δεν είναι καταστροφικότερο του προηγούμενου. Ότι όλα γίνονται για να σωθεί η χώρα.

Η μόνη διαφορά είναι ότι ο Τσίπρας όντως έφερε το τρίτο μνημόνιο ως έσχατη λύση - αφού 3 χρόνια ψωλοβρόνταγε και δεν είχε καμία απολύτως στρατηγική -, ενώ οι προηγούμενοι πήγαιναν στις Βρυξέλλες, υπέγραφαν ό,τι ερχόταν μπροστά τους και μετά πήγαιναν για μύδια και τηγανητές πατάτες - που ομολογουμένως γαμάνε.

Αυτό φυσικά ελάχιστη σημασία έχει, αφού τα πάντα  - πόσω μάλλον οι πολιτικοί - κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και ο Αλέξης Τσίπρας επί 6 μήνες αιθεροβατούσε. Πλέον είναι πιο επικίνδυνος από τους προκατόχους του.

Και είναι πιο επικίνδυνος γιατί καλείται να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα το οποίο δεν πιστεύει και δε θέλει να υλοποιήσει, χωρίς όμως να είχε ποτέ στο μυαλό του και κάποιο εναλλακτικό. Οι συνέπειες αυτής της διπολικής συμπεριφοράς θα είναι καταστροφικές. Κι όποιος δεν το αντιλαμβάνεται τώρα, θα το αντιληφθεί πολύ σύντομα.

Τον άκουσα στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ να ζητάει από τους βουλευτές του να του πουν ποια εναλλακτική υπάρχει και δεν την σκέφτηκε.

Μα αυτός ο ίδιος δεν έλεγε ότι η μόνη ρεαλιστική και σωτήρια εναλλακτική πρόταση είναι η κατάργηση με ένα νόμο και σε ένα άρθρο όλων των μέτρων λιτότητας; Πώς λέει τώρα ότι δεν υπάρχει εναλλακτική;

Αυτός δεν έλεγε ότι ο γιαλός δεν είναι στραβός αλλά στραβά αρμένιζαν οι προηγούμενοι; Αυτός δηλαδή πώς αρμενίζει; Ίσια; Ή μήπως ξαφνικά στράβωσε ο γιαλός;

Αυτός δεν αποκαλούσε τους προηγούμενους υπαλλήλους των Βρυξελλών και τους κατηγορούσε ότι τους εκβίαζαν με τις μίζες; Αυτόν με τί τον εκβίασαν;

Αλλά ας ξεχάσουμε τις παλιές δηλώσεις. Ας ξεχάσουμε τα παλιά tweets, τις προεκλογικές υποσχέσεις και το δήθεν κοστολογημένο - εδώ πέφτει χοντρό γέλιο - Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.

Ας πάμε στην περίοδο της διακυβέρνησης. Στα ψέματα των τελευταίων 6 μηνών. Τότε που στις προγραμματικές δηλώσεις βούρκωνε όταν έλεγε ότι είναι σάρκα από τη σάρκα του λαού και κάθε λέξη από το Σύνταγμα της χώρας, ενώ κατάντησε σάρκα από τη σάρκα της Μέρκελ και κάθε λέξη από το τρίτο μνημόνιο.

Τότε που έλεγε ότι δε θα κάνει τη χάρη στην αντιπολίτευση να φέρει μνημόνιο, ενώ χθες το πέρασε με τις δικές της ψήφους κι έκανε κωλοτούμπα λέγοντας ότι δε θα της κάνει τη χάρη να παραιτηθεί.

Τότε που μας διαβεβαίωνε ότι κερδίζει χρόνο και βαράει τα νταούλια, ενώ όλοι βλέπαμε ότι ο χρόνος κυλάει προς το συμφέρον των δανειστών μέχρι να πνίξουν την ελληνική οικονομία στα σκατά.

Μέχρι προχθές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έλεγε ότι υπέρτατος νόμος είναι το δίκιο των ανθρώπων - βιάζοντας την Αντιγόνη του Σοφοκλή -, ενώ μετά ομολόγησε κυνικά ότι υποτίμησε την ισχύ του λαού έναντι της δύναμης του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Τις προάλλες έλεγε ότι θα παραιτηθεί και ότι δε θα γίνει Παπαδήμος, ενώ τώρα εξελίσσεται σε κάτι χειρότερο.

Τα ψέματα ήταν πολλά και έρχονταν με καταιγιστικούς ρυθμούς. Μπορούσε να σωπαίνει αλλά ακόμα και την τελευταία στιγμή επιμένει να βγαίνει και να λέει ακόμα περισσότερα.

Η πιο χυδαία, κατά τη γνώμη μου, κίνησή του ήταν το δημοψήφισμα. Το πρώτο δημοψήφισμα μετά από 41 ολόκληρα χρόνια. Το δημοψήφισμα που ωρυόταν ότι αφορά κρίσιμο εθνικό θέμα, όταν κάποιοι του έλεγαν ότι έχει να κάνει - στην καλύτερη - με δημοσιονομικό ζήτημα.

Τί έκανε λοιπόν; Πήρε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος - που σε περίπτωση κρίσιμου εθνικού θέματος είναι βάσει Συντάγματος δεσμευτικό - και, επειδή δεν τον βόλευε, το έκανε κουρέλια. Δηλαδή έδρασε αντισυνταγματικά.

(Αλήθεια, γιατί κανείς από αυτούς του ΣΥΡΙΖΑ που χθες καταψήφισαν τα μέτρα δεν έχει βγει να μιλήσει για αντισυνταγματικότητα;)

Η συμπεριφορά του Αλέξη Τσίπρα, όσον αφορά στο δημοψήφισμα, μπορεί να περιγραφεί από την παρακάτω εξίσωση: (δημοψήφισμα) + (κλείσιμο τραπεζών) + (έλεγχος κίνησης κεφαλαίων) + (κοινό ανακοινωθέν πολιτικών αρχηγών) - (ΚΚΕ) - (Γιάνης Βαρουφάκης) = 3ο Μνημόνιο με συναίνεση του: (61,31% ακουσίως) + (38,69% εκουσίως) - (ΚΚΕ) - (XA) - (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) - (ΑΚΥΡΟ/ΛΕΥΚΟ)

Η απλότητα των μαθηματικών στην υπηρεσία του πρώτου αριστερού πρωθυπουργού.

Κι έτσι το τρίτο μνημόνιο πέρασε με τις 229 ψήφους του 76% της Βουλής. Αριθμός ρεκόρ. Τέτοια εθνική ομοψυχία ούτε στα όνειρά τους οι δανειστές!

Πέρα από τον προφανή κίνδυνο γιγάντωσης της ΧΑ και της τεράστιας αποχής που θα σημειωθεί στις επόμενες εκλογές, αυτό που πάει να δημιουργηθεί τώρα είναι η νόρμα 80/20. Το 80% των Ελλήνων πολιτών να δηλώνουν μνημονιακοί. Να αποδέχονται το δόγμα ΤΙΝΑ (There Is No Alternative).

Ο Πρωθυπουργός είπε στην ΕΡΤ ότι του ήρθε στα χέρια μια μελέτη των επιπτώσεων της εξόδου από το ευρώ κι όταν τη διάβασε πείστηκε για το μνημόνιο. Από πού του ήρθε αυτή η μελέτη; Ουρανοκατέβατη; Δικιά του μελέτη 5 γαμημένα χρόνια δεν είχε κάνει; Και πότε του ήρθε; Όταν ο Ντράγκι του έκοψε τα πόδια με τις τράπεζες; 

Με κάτι τέτοιες μαλακίες ο Αλέξης Τσίπρας στρώνει το δρόμο για το 80%. Να ταυτίσει στη συνείδηση του κόσμου το ευρώ με το μνημόνιο και το μνημόνιο με το ευρώ. Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο 70%. Έχουμε πολλά να δούμε και να ακούσουμε ακόμη.

Είναι σχεδόν απίστευτο το ότι φτάσαμε μέχρι εδώ - το πώς δεν είναι καθόλου απίστευτο και θα εξηγηθεί σε επόμενο κείμενο.

Ακόμα και στην περίπτωση του Ανδρέα Παπανδρέου, χρειάστηκαν 5 χρόνια μέχρι να αποκαλυφθεί η πολιτική απατεωνιά του. Στην περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα χρειάστηκαν μόλις 5 μήνες.

Αν δεν είναι απατεώνας - για να μην πω τίποτα βαρύτερο - τότε είναι ανίκανος. Το τί ακριβώς είναι θα φανεί στη συνέχεια. Πάντως, σίγουρα δεν κάνει για τη δουλειά.

Έδωσα στο παρόν τον τίτλο "Ο Ατάλαντος Κύριος Τσίπρας" γιατί ο Ρίπλεϊ μέχρι το τέλος της ιστορίας παραμένει ασύλληπτος και ατιμώρητος.

Ο Αλέξης Τσίπρας δε θα σταθεί το ίδιο τυχερός. Θα τιμωρηθεί. Όχι από ειδικά δικαστήρια και διάφορα άλλα κουλά που διαβάζω.

Από την ίδια την Ιστορία. Που είναι αμείλικτη.

by To Skouliki Tom

(Ανήθικο δίδαγμα: Αυτές τις ημέρες σημειώνεται αριθμός ρεκόρ από συριζαίους φίλους της σελίδας μας που μας βρίζουν και την εγκαταλείπουν. Τους καταλαβαίνουμε. Το σοκ είναι μεγάλο. Όταν πάρουν πρέφα ότι αυτός που τους κεράτωσε δεν είμαστε εμείς αλλά ο Τσίπρας θα ξαναγυρίσουν. Είμαστε σίγουροι.)

[--->] 

Σόιμπλε: Το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει στην πρώτη δόση του προγράμματος

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν θα συμμετάσχει στην πρώτη δόση του σχεδιαζόμενου τρίτου πακέτου στήριξης της οικονομίας της Ελλάδας, αναφέρει οΒόλφγκανγκ Σόιμπλε σε επιστολη του προς τη Bundestag.

Σύμφωνα με την επιστολή του γερμανού υπουργού Οικονομικών, η οποία περιήλθε σε γνώση του πρακτορείου Reuters, η δόση αυτή πρόκειται να εκταμιευθεί στα μέσα του Αυγούστου του 2015.
Με τη συγκεκριμένη επιστολή, ο κ. Σόιμπλε ζητεί από τη γερμανική Βουλή να συναινέσει στην έναρξη συνομιλιών για το τρίτο πακέτο στήριξης.

Επιπλεόν, στην επιστολή αναφέρεται πως η περαιτέρω συμμετοχή του ΔΝΤ θα εξαρτηθεί από την επιτυχή ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του προγράμματος το φθινόπωρο του 2015 και την επιβεβαίωση της βιωσιμότητας του χρέους της Ελλάδας.

Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ ήττας και διασυρμού


 




Του Άγγελου Καλαδούκα

Υπάρχει μια ουσιώδης διαφορά μεταξύ ήττας και διασυρμού
Στην ήττα ο ήρωας απλά και καθαρά αποτυγχάνει και «σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει». 

Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε έκανε τις πλέον λάθος επιλογές. Διόρισε ο ίδιος τον Πινοσέτ, ήταν σε όλα υποχωρητικός και επεδίωκε να βρει τη «μέση οδό». Αλλά όταν οι συνθήκες είναι ακραίες, οποιαδήποτε υποχωρητικότητα καταλήγει στο αντίθετό της: δίνει όπλα στον αντίπαλο, που σε ακραίες ταξικά συνθήκες έχει μόνο μια επιδίωξη: 

Είτε την υποταγή είτε την εξόντωση. Σου δίνει μόνο αυτήν την επιλογή και καμιά άλλη.
Ο Αλιέντε δεν διασώθηκε με την υποχωρητικότητα. Συνετρίβη. Από αυτή την ήττα σίγουρα έχουμε να αντλήσουμε μαθήματα. Αλλά, σε κάθε περίπτωση έπεσε όρθιος, παραδίδοντας πράγματι ένα μάθημα ηθικής στην παγκόσμια Αριστερά. Έπεσε με την αξιοπρέπεια ενός τραγικού ήρωα, πληρώνοντας όλες τις αυταπάτες του στο ακέραιο. Η ηθική της ήττας είναι ένα τεράστιο εφόδιο εμπειρίας και πραγματικής πολιτικής αξιοπρέπειας. 

Υπάρχει, αντίθετα με τον Αλιέντε, η ήττα που σε διασύρει. Είναι όταν οι υποχωρήσεις που κάνεις σε οδηγούν στο στρατόπεδο του αντιπάλου που σε σέρνει δεμένο στο άρμα του υπό τις ιαχές των νικητών κυρίαρχων. Το πρώτο αποτέλεσμα μιας τέτοιας ήττας είναι η γελοιοποίηση

- Όταν ο πλανήτης ολόκληρος μιλάει για νέα Συνθήκη των Βερσαλλιών και εσύ μιλάς για… «θετικά σημεία».
- Όταν εσύ ίδιος αναγκάζεσαι να εφαρμόσεις ότι οι πλέον σκληροπυρηνικοί νεοφιλελεύθεροι δίσταζαν μέχρι τώρα να εφαρμόσουν. 

- Όταν εξακολουθείς να μην αντιλαμβάνεσαι ότι η πολιτική της «Ευρώπης του διαφωτισμού και της λογικής» σε διασύρει ως αφελή και παντελώς ανίκανο πολιτικά να αλλάξεις και να συνειδητοποιήσεις την αλήθεια. 

- Όταν επιχειρήσεις να δικαιολογήσεις τη συντριβή σου με το ότι τα νεοφιλελεύθερα γεράκια της Ε.Ε. «εγκατέλειψαν το πεδίο των επιχειρημάτων και της πολιτικής και κατέφυγαν στον ωμό εκβιασμό» … «δεν βρήκαν το θάρρος να παραδεχθούν ότι το πρόγραμμα των τελευταίων πέντε ετών απέτυχε» … κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς φαιδρός. 

Γιατί θα εισπράξεις το απλούστατο: με αυτές τις παιδικά αφελείς απόψεις πηγαίνατε να διαπραγματευτείτε με σοβαρούς και υπεύθυνους πολιτικούς της αστικής τάξης ;

 Ομολογείτε ότι είσαστε παιδική χαρά

- Όταν ο πρώην αντίπαλος και νυν στην οικουμενική Βαγγέλης Μεϊμαράκης σε ειρωνεύεται ανοιχτά και εσύ του χαμογελάς και τον χτυπάς φιλικά στην πλάτη κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνεις (ή μήπως στα αλήθεια δεν καταλαβαίνεις;) :
 «Κύριε πρωθυπουργέ φέρεσθε ως πρόεδρος 15μελούς. Εμείς σας στηρίζουμε ολόθερμα. Αλλά τι σας εκπλήσσει που δεν σας στηρίζουν βουλευτές σας; Εμείς στη βουλή είμαστε σχεδόν κάθε μέρα, μιλούσαμε καθημερινά με βουλευτές και ξέραμε ότι πολλοί βουλευτές σας δεν ήταν δυνατόν να ψηφίσουν το νέο μνημόνιο. Οι πάντες το γνώριζαν αυτό, εσείς δεν το γνωρίζατε όταν υπογράφατε το μνημόνιο; Σε ποιον κόσμο ζούσατε;». 

Όταν νεοφιλελεύθερα γεράκια και διαπλεκόμενοι ταυτόχρονα σε στηρίζουν και σε χλευάζουν και εσύ κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις και συνεχίζεις αταλάντευτα στον ίδιο δρόμο, τότε η ήττα και ο διασυρμός γίνονται ένα.

[--->]

Αποκωδικοποιώντας το ΔΝΤ: Η ελληνική συμφωνία είναι καταδικασμένη – Το Grexit είναι πιθανό

του Paul Mason 

Αυτή είναι η πρόσφατη ανάλυση του Paul Mason που υποστηρίζει ότι το Ευρώ είναι αναποτελεσματικό και χωρίς μέλλον. Για κάποιο εντελώς περίεργο λόγο κανένα ΜΜΕ δεν την έπαιξε όπως όλες τις προηγούμενες του…

Είναι εύκολο να χαθείς στις λεπτομέρειες. Πέρασα χθες μερικές ώρες στους διαδρόμους της ελληνικής Βουλής και όπου διάφορες τάσεις και ομάδες του ΣΥΡΙΖΑ συζητούσαν σε πηγαδάκια σχετικά με τη σημερινή ψηφοφορία.

Η αριστερή πτέρυγα λέει όχι στη συμφωνία. Παρών λένε ότι θα ψηφίσουν άλλοι. Ψηφίστε Ναι και δηλώστε ότι αυτή η ψήφος γίνεται υπό την απειλή όπλου πρότεινε ο Αλέξης Τσίπρας σε μια τηλεοπτική του συνέντευξη. Αλλά αν κάνεις ένα βήμα πίσω η πικρή πραγματικότητα, πικρή σαν τον καφέ που σερβίρεται στο κυλικείο του κοινοβουλίου, είναι ότι η Συμφωνία θα περάσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα την ψηφίσει.

Ας κάνουμε όμως ένα βήμα ακόμα παραπέρα και ας λάβουμε υπόψη μας την μυστική έκθεση του ΔΝΤ που διέρρευσε χθες, σχετικά με τη δυναμική του ελληνικού χρέους. Το ΔΝΤ αναφέρει -μετά από τις εβδομάδες της αναταραχής που προκλήθηκε από τον αμείλικτο τραπεζικό πανικό και τους ελέγχους στη ροή κεφαλαίων- ότι η συμφωνία με λιτότητα είναι άσκοπη. Η Ελλάδα χρειάζεται άμεσο κούρεμα χρέους ή μεγάλες μεταφορές χρημάτων από τους ευρωπαίους φορολογούμενους. Σύμφωνα με την έκθεση απαιτούνται 30 χρόνια περίοδος χάριτος της εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους.
 
Ωστόσο η συμφωνία που έγινε το βράδυ της Κυριακής δεν περιλάμβανε κούρεμα ούτε ενός σεντ για την ελάφρυνση του χρέους. Υπήρξαν μόνο ασαφείς αναφορές για αναδιανομή του σε βάθος χρόνου και μείωση επιτοκίων. Μόνο γι’ αυτά πείστηκε η Μέρκελ.

Τι σημαίνει αυτό πιο απλά: Καταρχάς το τρίτο πακέτο διάσωσης που συμφωνήθηκε την Κυριακή το βράδυ είναι καταδικασμένο να αποτύχει.

 Πρώτο διότι το ΔΝΤ δεν μπορεί να συμμετέχει σε αυτό χωρίς την ελάφρυνση του χρέους και δεύτερον γιατί χωρίς την ελάφρυνση του χρέους θα καταρρεύσει η ελληνική οικονομία. 

Η ζωή μας θα γίνει καλύτερη αφού τα νέα μέτρα θα είναι εμπροσθοβαρή!

http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/mat-fwtografos-660.jpg?itok=MRTEgfiD 



Φωτ. 1,2,3. Παραδείγματα εμπροσθοβαρών μέτρωνhttp://limniakifoni.gr/wp-content/uploads/2014/12/%CE%BC%CE%B1%CF%84-%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%B1-%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82.jpg 
 http://ena1.org/wp-content/uploads/MAT-entantion-ergazomenon.jpg


Και όχι οπισθοβαρή. Παραδείγματα οπισθοβαρών μέτρων στις φωτ.4,5,6 και το βίντεο :

http://www.seleo.gr/media/k2/items/cache/f29918d87d8a3bf92c9c8d92b91ee2c1_L.jpg




http://tvxs.gr/sites/default/files/imagecache/node_image/article/2012/45/110607-mont.jpeg

                   Ασφαλίτες στην Πατησίων (προσοχή! παλιά, επί επαράτου δεξάς)



http://www.ertopen.com/news/ellada/koinwnia/item/28184-neo-binteo-me-toys-asfalites-sthn-pathsiwn







Για να είμεθα ειλικρινείς,τα βίντεο και οι φωτογραφίες δεν είναι επί υπουργίας Δόκτωρος Πανούση.

Ειδικά,οι ομάδες ασφαλιτών που απεικονίζονται στα δύο βίντεο,και οι οποίοι μάλλον έχουν αποστρατευθεί.
Πρόωρα συνταξιοδοντηθέντες, και ήταν τόσο νέοι.
Κρίμα. Στο πικ της παραγωγικότητας τους

Το απόλυτο μνημονιακό déjà vu Δύο άρθρα για χθες


Τα αριστερά δακρυγόνα του Τσίπρα σήμερα στο Σύνταγμα

Πιτσιρίκο καλησπέρα,
Συγκεντρωμένο πλήθος στο Σύνταγμα μπροστά στη Βουλή. Γονείς με παιδιά, νέοι, γέροι, απλός κόσμος. Ξαφνικά εμφανίζονται ΜΑΤ παίρνουν στρατηγικά θέσεις γύρω από την πλατεία και κυρίως στο επάνω μέρος. Κατεβάζουν μάσκες και σηκώνουν ετοιμοπόλεμοι τις ασπίδες.
Η εικόνα ήταν τέτοια που από τα μεγάφωνα της διαδήλωσης κάλεσαν 3 φορές τις διμοιρίες να αποσυρθούν και κάλεσαν την κυβέρνηση να μη χτυπήσει την συγκέντρωση.
Ξαφνικά, εμφανίζονται κάποιοι «γνωστοί-άγνωστοι» και ρίχνουν δύο μολότοφ μπροστά από τη Μ. Βρετανία.

Την επόμενη στιγμή, οι διμοιρίες συντονισμένα χτυπούν τον κόσμο με δακρυγόνα. Τον ωθούν προς Φιλελλήνων και Αμαλίας. Τα δακρυγόνα αρχίζουν να πέφτουν βροχή.
Κόσμος που προσπαθεί να διαφύγει μπαίνει στα στενά προς Πλάκα.

Διαπιστώνει πως στις παρυφές των στενών έχουν πέσει επίσης δακρυγόνα (1-2) προκειμένου η ατμόσφαιρα να είναι αφόρητη και να απωθεί τον κόσμο πιο κάτω ακόμη.
Παντού στα στενά είναι διμοιρίες, οι οποίες σχηματίζουν κλοιό ακτινωτά από την πλατεία Συντάγματος.

Πολύς κόσμος είναι εξοργισμένος με αυτό που βιώνει. Δεν θέλει να φύγει. Προσπαθεί να ξανανέβει στο Σύνταγμα. Γίνεται νέα εκτεταμένη επίθεση με δακρυγόνα και διμοιρία της ομάδας Δέλτα.

Δεν χρησιμοποίησαν τουλάχιστον κροτίδες κρότου-λάμψης. Ευτυχώς γιατί θα μπορούσε να ποδοπατηθεί κόσμος. Ο κόσμος ωθείται προς την Αμαλίας και καταδιώκεται. Οι μοτοσυκλέτες περνούν ανάμεσα από το πλήθος, δημιουργώντας πανικό.

Αρκετός κόσμος συγκεντρώνεται στους Στύλους του Ολυμπίου Διος. Υπάρχουν κάποια μπλοκ του ΠΑΜΕ και αρκετό πλήθος έξω από αυτά.

Μετά από λίγο πέφτουν και πάλι δακρυγόνα, ενώ η διμοιρία της ομάδας Δέλτα με την ίδια τακτική όπως και προηγουμένως καταδιώκει τον κόσμο προς τη Συγγρού και τη Δ. Αρεοπαγίτου.

Κόσμος χωρίς πανό συγκεντρώνεται κοντά στην είσοδο του Μετρό Ακροπόλεως.

Η ίδια διμοιρία με τα μηχανάκια οδηγά κατευθείαν επάνω στους ανθρώπους που είναι έξω από μετρό.
Δημιουργούν κλοιό με τα μηχανάκια και χτυπούν ένα, δύο τυχαίους.

Περαστικοί σχολιάζουν πως πολλά κεντρικά μαγαζιά στην Δ. Αρεοπαγίτου είναι κλειστά, σαν να ήταν προετοιμασμένοι για αυτό που γίνεται.

Περαστικοί τουρίστες είναι πανικόβλητοι. Κάποιοι από αυτούς δεν πιστεύουν στα μάτια τους από την αναίτια επίθεση στον κόσμο. Ρωτάνε τί συμβαίνει.

Η διμοιρία αποσύρεται καθώς το μεγάλο μέρος του κόσμου πανικόβλητο τρέχει είτε μέσα στο μετρό είτε διαφεύγει από τα γύρω στενά.

Διαβάζω στο internet πως στη Συγγρού γίνονται μικροκαταστροφές. Αναρωτιέμαι από ποιους όταν όλος ο κόσμος που έτρεχε στην Αμαλίας ήταν γυναικόπαιδα σε μαύρο χάλι.

Το σκηνικό της καταστροφής και του τρόμου ήταν ίδιο με τις μέρες του Γιωργάκη και του Σαμαρά.

Οι ίδιες μέθοδοι, οι ίδιες πολιτικές, οι ίδιοι γνωστοί-άγνωστοι.

Χειρότερα Μνημόνια και φυσικά μνημόνια χωρίς ΜΑΤ και τρομοκρατία δεν γίνονται.

Με τον Δραγασάκη και τον Τσίπρα αυτή την φορά…
Δημήτρης

(Αγαπητέ Δημήτρη, εκεί ήμουν. Τα είδα. Όταν έπεσαν τα δακρυγόνα, έφυγα τρέχοντας γιατί έχω άσθμα. Κατάλαβα τι επρόκειτο να συμβεί, όταν, πλησιάζοντας στο Σύνταγμα, είδα την διάταξη των αστυνομικών δυνάμεων. Ο Γιάννης Πανούσης έκανε καλή δουλειά. Αλλά ο Τσίπρας τον επέλεξε. Οπότε, τον χρεώνεται και αυτόν. Ας πρόσεχε. Να είσαι καλά.)


Το απόλυτο μνημονιακό déjà vu

Σχόλιο του Άγγελου Καλοδούκα στο facebook.
Από τα πιο ανατριχιαστικά πράγματα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή με την κυβέρνηση είναι το αίσθημα του απόλυτου μνημονικού déjà vu. 
Όπως ακριβώς οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις δικαιολογούσαν τις πράξεις τους και λοιδορούσαν όποιους διαφωνούσαν, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντιδρούν τα κυβερνητικά στελέχη του Τσίπρα και ο ίδιος.
Διαβάζω ότι ο Τσίπρας είπε στην ΚΟ ότι:
«…εξάντλησε όλες τις διαπραγματευτικές δυνατότητες, εξέτασε όλες τις εναλλακτικές λύσεις και ζήτησε με ειλικρινή τρόπο από όσα μέλη της ΚΟ διαφωνούν, να του προτείνουν κάποια αξιόπιστη και πραγματική εναλλακτική που θεωρούν ότι ο ίδιος δεν σκέφτηκε ή δεν υλοποίησε μπροστά σε αυτή την κατάσταση». 
Η ειλικρίνειά του ελέγχεται: Είναι εκ των υστέρων. 
Η πλειοψηφία της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ είναι εναντίον της συμφωνίας που έφερε (109 μέλη από τα 201 με κείμενό τους διαφωνούν). 
Το ίδιο και οι μεγαλύτερες κομματικές οργανώσεις που σε ψηφοφορίες απορρίπτουν τη συμφωνία που έφερε. 
Αυτούς τους ρώτησε; 
Ακόμα, το δημοψήφισμα με το εκπληκτικό ΟΧΙ το ακύρωσε ο ίδιος και τελικά έφερε το πλέον βαρύ και απεχθές μνημόνιο. 
Ρώτησε κανέναν στο κόμμα όταν τα έκανε όλα αυτά; 
Τώρα ρωτά τους βουλευτές εκ των υστέρων; 
Οι βουλευτές ενός αριστερού κόμματος δεν είναι όργανο, δεν αποφασίζουν αυτοί, αλλά το κόμμα συλλογικά. 
Τα κομματικά όργανα πότε θα τα συγκαλέσει για να τα ρωτήσει «ειλικρινά» και αυτά; 

Ακόμα μεγαλύτερο είναι το ατόπημα του Νίκου Παππά που έθεσε το δίλλημα: «Όποιος θεωρεί ότι υπήρχαν εναλλακτικές δυνατότητες οφείλει να τις περιγράψει με λεπτομέρεια και να περιγράψει και το δρόμο και τις συνέπειες».

Ωστόσο ο Νίκος Παππάς ήταν από τους βασικούς υπεύθυνους της στρατηγικής της κυβέρνησης που τώρα είναι ένας σωρός ερειπίων.

Ο ίδιος θα μας πει αν έλεγαν την αλήθεια όταν δήλωναν ότι «θα κάνουν τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη»;

Όταν έλεγαν ότι «απόψε τελειώνουν τα μνημόνια»;

Όταν με την απίθανη τακτική τους αυτούς τους πέντε μήνες κατόρθωσαν να πληρώνουν τόκους και τοκοχρεολύσια, να εξαντλούν και τα τελευταία αποθεματικά της χώρας, με αποτέλεσμα να βρεθούν στην τελική διαπραγμάτευση με τον τοίχο στην πλάτη και πεσμένοι στα γόνατα έναντι των «εταίρων», ποιοι έφταιγαν;

Θα μας κάνουν «ειλικρινή αυτοκριτική» για αυτήν την ανερμάτιστη, θλιβερή και αυτοκαταστροφική πολιτική που θα διδάσκεται πλέον στην πολιτική ιστορία παγκόσμια ως το τέλειο παράδειγμα μιας αυτοκτονικής πολιτικής;

Όσοι οδήγησαν στην πλήρη συντριβή και ταπείνωση, ζητούν τώρα τα ρέστα;

Αλλά και τι διδάχθηκαν από όλα αυτά; 
Φαίνεται το απολύτως τίποτα! 
Διαρρέουν ότι έσωσαν τη «χώρα από τη χρεοκοπία» που επεξεργάζονταν «ακραίοι αντιευρωπαϊκοί κύκλοι»! Εκπληκτικό! Επιμένουν στην ίδια ανερμάτιστη και αυτοκαταστροφική πολιτική!

Να τους προσφέρουμε λοιπόν την αλήθεια: τους ποδοπάτησαν και τους εξευτέλισαν άπαντες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτοί δεν είναι τίποτα άλλο παρά ηττημένοι Δον Kιχώτες, ευρωπαϊστές χωρίς στρατό.

Το χειρότερο όλων είναι δυστυχώς το πολιτικό déjà vu που έλεγα στην αρχή. Ανατριχιαστικά με τον τρόπο που δικαιολογούνται θυμίζουν όλους τους προηγούμενους μνημονιακούς:

«Κακή η συμφωνία μεν αλλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Οτιδήποτε άλλο είναι καταστροφή».
 
Με αυτό τον τρόπο δικαιώνουν τα μνημόνια, οδηγούν τον κόσμο στη μοιρολατρία και την αριστερά στη συνείδηση του κόσμου ότι «είναι μια από τα ίδια».


Ε, λοιπόν όχι. Δεν είμαστε μια από τα ίδια! Δεν θα υποκύψουμε στη μοιρολατρία και την παράδοση. 

Μία είναι η λύση:

Ρήξη και έξοδος από την ευρωζώνη! 

Τζον Πίλτζερ: «Iστορική προδοσία» η στάση του ΣΥΡΙΖΑ

  https://stavrosmavroudeas.files.wordpress.com/2015/07/meimatsip.jpg

 

The problem of Greece is not only a tragedy. It is a lie.

   An historic betrayal has consumed Greece. Having set aside the mandate of the Greek electorate, the Syriza government has willfully ignored last week's landslide "No" vote and secretly agreed a raft of repressive, impoverishing measures in return for a "bailout" that means sinister foreign control and a warning to the world.


«Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι απλώς μια τραγωδία. Είναι ένα ψέμα». Έτσι τιτλοφορείται το άρθρο που ανέβασε τη Δευτέρα 13/7 στο site του ο κορυφαίος και πολυβραβευμένος δημοσιογράφος και ντοκιμενταρίστας Τζον Πίλτζερ. Ο Πίλτζερ είναι Αυστραλός αλλά εργάζεται εδώ και πολλά χρόνια στο Λονδίνο, είναι τακτικός συνεργάτης του περιοδικού «Νew Statesman», της εφημερίδας «Guardian» και άλλων εντύπων. «Ατρόμητο» τον έχει χαρακτηρίσει ο Χάρολντ Πίντερ ενώ, σύμφωνα με τον Νόαμ Τσόμσκι, «το έργο του Πίλτζερ έχει λειτουργήσει σαν φάρος σε συχνά σκοτεινούς καιρούς». Aκολουθούν αποσπάσματα από το εν λόγω άρθρο (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

Γράφει λοιπόν ο Πίλτζερ ότι στην Ελλάδα διαπράχθηκε μια «ιστορική προδοσία», καθώς η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ «αγνοήσε το βροντερό “όχι”» και συμφώνησε «σε μια δέσμη καταπιεστικών μέτρων που φτωχοποιούν το λαό, με αντάλαγμα μια “οικονομική βοήθεια” που μεταφράζεται σε ασφυκτικό έλεγχο από τους ξένους και σε μια προειδοποίηση για όλο τον κόσμο».

Στη συνέχεια ο Πίλτζερ περιγράφει συνοπτικά το νέο μνημόνιο και τις οδυνηρές επιπτώσεις του για τους συνταξιούχους, για τον δημόσιο πλούτο (λιμάνια, αεροδρόμια), μιλά για τις αυξήσεις στο ΦΠΑ και τις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες κ.λπ., προειδοποιώντας ότι «θα έρθουν κι άλλα».
john
 
«Για μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, το ευρώ είναι ένα αποικιοκρατικό νόμισμα που την αλυσοδένει στην καπιταλιστική ιδεολογία. […] Το ευρώ είναι για την Ελλάδα ό,τι είναι το αμερικανικό δολάριο για τα απομακρυσμένα εδάφη στον Ειρηνικό όπου η εξάρτησή τους εξασφαλίζει τη φτώχεια και τη δουλικότητά τους.
»Στα ταξίδια τους στις αυλές των ισχυρών στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο, ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης δεν συστήνονταν ούτε σαν ριζοσπάστες ούτε σαν “αριστεροί” ούτε καν σαν έντιμοι σοσιαλημοκράτες, αλλά σαν δύο ελαφρώς τυχάρπαστοι ικέτες που ζητούσαν και εκλιπαρούσαν.

Χωρίς να παραβλέπει κανείς την εχθρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκαν, δεν θα ήταν άδικο να πούμε ότι δεν επέδειξαν πολιτικό θάρρος..
.
»Όταν οι Έλληνες ψήφισαν “όχι” στο δημοψήφισμα, απορρίποντας μια φαύλη συμφωνία, ο Τσίπρας υποσχέθηκε ότι από τη Δευτέρα κιόλας η ελληνική κυβέρνηση θα καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με καλύτερους όρους για τον ελληνικό λαό. 
Όμως οι Έλληνες δεν είχαν ψηφίσει για “καλύτερους όρους”. Είχαν ψηφίσει για δικαιοσύνη και για εθνική κυριαρχία, όπως είχαν κάνει και στις 25 Γενάρη.

Την επομένη των εκλογών του Γενάρη, μια πραγματικά δημοκρατική και μάλιστα ριζοσπαστική κυβέρνηση θα απαγόρευε την έξοδο έστω και ενός ευρώ από τη χώρα και δε θα αναγνώριζε το “παρόνομο και επαχθές” χρέος (όπως έκανε με επιτυχία η Αργεντινή) και θα κατέστρωνε ένα σχέδιο για αποχώρηση από την καταρρέουσα ευρωζώνη.

 Όμως δεν υπήρχε σχέδιο. 
Υπήρχε μόνο μια διάθεση να “καθήσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων” και να αναζητήσουν “καλύτερους όρους”. 

»Η πραγματική φύση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εξεταστεί και ερμηνευθεί επαρκώς. Για τα ΜΜΕ του εξωτερικού δεν είναι παρά κάποιο “αριστεροί” ή «ακροαριστεροί” ή “σκληροπυρηνικοί” — η συνήθης παραπλανητική εικόνα».

Στη συνέχεια ο Πίλτσερ υποστηρίζει ότι «τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα είδος επαναστατών, αλλά η επανάστασή τους δεν είναι παρά η διεστραμμένη και γνώριμη οικειοποίηση των σοσιαλδημοκρατικών κοινοβουλευτικών παραδόσεων από τους φιλελεύθερους που έχουν συνηθίσει να συμμορφώνονται με το νεοφιλελεύθερο δόγμα και με μια κοινωνική μηχανική που το αυθεντικό της πρόσωπο είναι αυτό του Βόλφανγκ Σόιμπλε, του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, ενός ιμπεριαλιστή απατεώνα.

»Όπως συμβαίνει και με το Εργατικό Κόμμα στη Βρετανία και τα ισοδύναμά του ανάμεσα σε πρώην σοσιαλδημοκρατικά κόμματα […] που εξακολουθούν να χαρακτηρίζουν τον εαυτό τους “φιλελεύθερο” ή ακόμα και “αριστερό”, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το προϊον μιας εύπορης, προνομιούχας και μορφωμένης μεσαίας τάξης, “εκπαιδευμένης στο μεταμοντερνισμό” […] Oι εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ έχουν καλούς τρόπους, δεν επιδιώκουν την αντίσταση που λαχταρά ο απλός άνθρωπος, όπως με τόση γενναιότητα έδειξαν οι Έλληνες ψηφοφόροι, αλλά επιδιώκουν τους “καλύτερους όρους” για ένα ξεπουλημένο καθεστώς που μαντρώνει και τιμωρεί τους φτωχούς.

»΄Ολα αυτά δεν είναι αναπόφευκτα, δεν είναι τετελεσμένα, ακρεί να ξυπνήσουμε από τον μεταμοντέρνο λήθαργό μας, να απορρίψουμε τους μύθους και τις απάτες εκείνων που ισχυρίζονται ότι μας εκπροσωπούν και να αγωνιστούμε».

[--->]

Όταν το καθεστώς θέλει ηλίθια επιχειρήματα για ασχέτους, καλεί τον Μάρδα.

Στο κεντρικό δελτίο του ΣΚΑΙ σχετικα με το εθνικο νομισμα παίχτηκε το εξης. - Σύμφωνα με τον Δημητρη Μαρδα - "Αν πραγματι χρησιμοποιήσουμε τα 20 δις που ισχιριζετε ο κ. Λαφαζανης οτι υπαρχουν στην ΤτΕ τοτε την επομενη μερα η ΕΚΤ θα αρχισει να τυπωνει νεα χαρτονομισματα για ολη την υπολοιπη ευρώπη ακυρώνοντας έτσι ολα τα χαρτονομισματα που υπαρχουν στη Ελλαδα, οποτε οι Ελληνες θα εχουν στα χερια τους απλα σκουπιδια."
 Προσέξτε ανοησία. Ο κ. Μάρδας, αν και υφυπουργός υπεύθυνος του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, δεν ξέρει αν ισχύει ή δεν ισχύει ο ισχυρισμός του Λαφαζάνη. 

Die Welt: Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καλύτερος εταίρος για να συνεργαστεί με τους Ευρωπαίους από τον Αλέξη Τσίπρα

Είτε το θέλει η Ευρώπη είτε όχι, σημειώνει η γερμανική εφημερίδα Die Welt, στο άμεσο μέλλον δεν υπάρχει καλύτερος εταίρος για τους Ευρωπαίους στην Ελλάδα από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.
Ο Τσίπρας κατάφερε να περάσει το νομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα από την ελληνική βουλή, παραβιάζοντας τις υποσχέσεις του, επισημαίνει η Welt.

Μπορεί κανείς να απαιτήσει από τον Τσίπρα να χαιρετίσει ικανοποιημένος την υιοθέτηση των μεταρρυθμίσεων στις οποίες συμφώνησε με τους πιστωτές της Αθήνας, όταν πρόκειται για μεταρρυθμίσεις που έρχονται σε αντίθεση με την αριστερή ιδεολογία του;, διερωτάται η γερμανική εφημερίδα.

Μπορεί να περιμένει κανείς από τον Έλληνα πρωθυπουργό να τις πουλήσει ως τις καλύτερες ιδέες που είχαν οι πιστωτές και ο ίδιος, την ώρα που μερικές ημέρες νωρίτερα είχε ζητήσει από τους Έλληνες να απορρίψουν ένα παρόμοιο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων;

Ποιος θα τον πίστευε;

Όμως, τονίζει η Welt, μπορεί κανείς να περιμένει από τον Τσίπρα να τηρήσει τις υποσχέσεις του. Να τις εφαρμόσει τηρώντας τις διορίες.

Τρίτο Μνημόνιο και χειρότερο!

Δεν είναι μόνο τα νέα μέτρα λιτότητας που συμπεριλαμβάνει, όπως η αύξηση του ΦΠΑ, η μείωση των συντάξεων με την επαναφορά της ρήτρας μηδενικού ελλείμματος, το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές κι η υλοποίηση των μέτρων φιλελευθεροποίησης που συμπεριλαμβάνονται στην περίφημη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ!

 

Η βαθιά αντιλαϊκή συμφωνία που υπέγραψε η κυβέρνηση Τσίπρα τα ξημερώματα της 13ης Ιουλίου, (εδώ το πλήρες κείμενο) μετά από 17 ώρες συνεδρίασης των αρχηγών κρατών της ευρωζώνης, εισάγει για πρώτη φορά δεσμεύσεις που εγγυώνται την εξαθλίωση των εργαζομένων στο διηνεκές, μετατρέπουν την Ελλάδα σε καπιταλιστική χώρα δεύτερης ή και τρίτης κατηγορίας προς όφελος του Τέταρτου Γερμανικού Ράιχ κι επιχειρούν να καταργήσουν ακόμη και το συνδικαλισμό! Τέσσερα συγκεκριμένα μέτρα αποτελούν τομή σε σχέση με τα προηγούμενα μνημόνια.

 

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

 

Ειδικότερα:

Πρώτο, η «εισαγωγή ημιαυτόματων περικοπών δαπανών σε περίπτωση παρεκκλίσεων από φιλόδοξους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος», που είναι ένα από τα τέσσερα μέτρα που πρέπει να ψηφισθούν μέχρι την Τετάρτη 15 Ιουλίου, εξαφανίζει την πιθανότητα απόκλισης από τους στόχους που τίθενται.

 

Πρακτικά σημαίνει πως με το που θα διαπιστώνεται υστέρηση στην υλοποίηση των προβλέψεων θα κλείνει ένα σχολείο, μια κλινική του Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας ή θα απολύεται ένας κλάδος εργαζομένων για να μειωθούν οι δαπάνες και να επέλθει το πλεόνασμα, με το οποίο θα εξυπηρετηθεί το χρέος και θα πληρωθούν οι πιστωτές.

 

Δεύτερο, βαλβίδα ασφαλείας περιλαμβάνει και το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, έτσι ώστε ο υπερβολικά φιλόδοξος στόχος των 50 δισ. ευρώ σχετικών εσόδων να υλοποιηθεί και να μην μείνει στα χαρτιά.

Ορίζοντας ότι το 50% ή 25 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή της ανακεφαλαιοποίησης  των τραπεζών κι από τα υπόλοιπα 25 δισ. ευρώ τα μισά για τη μείωση του χρέους και τα άλλα μισά για επενδύσεις, συνδέει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με υλικά συμφέροντα, ανοίγοντας έτσι το δρόμο ακόμη και να εκχωρηθούν στις τράπεζες δημόσιες επιχειρήσεις προς ιδιωτικοποίηση, ώστε το ξεπούλημα να γίνει με τους καλύτερους δυνατούς όρους και με δική τους ευθύνη.

 

Να γίνει όμως!

 

Κι όχι να ακυρωθεί στην πράξη όπως έγινε στο παρελθόν.

 

Οι τρομερές επιπτώσεις του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δις. ευρώ, όπου περιλαμβάνεται και το ξεπούλημα του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) αποκαλύπτονται αν συγκρίνουμε το στόχο των 50 δισ. ευρώ με τα μέχρι τώρα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις.

Αναφέρει για παράδειγμα ο προϋπολογισμός του 2015 ότι το 2013 συγκεντρώθηκαν μόλις 86 εκ. ευρώ, το 2014 συγκεντρώθηκαν 230, ενώ για το τρέχον έτος η (φουσκωμένη ως συνήθως) πρόβλεψη του προϋπολογισμού ήταν 474 εκ. ευρώ.

 

Το πλιάτσικο που θα ακολουθήσει, με το ξεπούλημα κάθε ίχνους δημόσιας περιουσίας (ΟΤΑ, ΑΕΙ, ΝΠΔΔ), θα είναι σαρωτικό για να μπορέσει να μαζευτεί ένα τόσο μεγάλο ποσό γιατί πλέον έχουν ξεπουληθεί και τα καλύτερα «κομμάτια» της δημόσιας περιουσίας (ΟΤΕ, Ολυμπιακή, κλπ.).

 

Τρίτο, το «πρόγραμμα, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αποπολιτικοποίησης της δημόσιας διοίκησης» θα επιχειρήσει να καταργήσει το συνδικαλισμό στον δημόσιο τομέα και – κάτι πολύ σημαντικότερο – θα επιχειρήσει την αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης καταργώντας σημερινές ιεραρχίες και επετηρίδες και αναδεικνύοντας μια νέα γενιά στελεχών στην κρατική μηχανή πλήρως υποταγμένων στο καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας που θεσμοθετεί ντε φάκτο το νέο, τρίτο Μνημόνιο, με προβλέψεις πχ για την ακύρωση όλων των «μονομερών» αποφάσεων που λήφθηκαν τους προηγούμενους πέντε μήνες.

 

Πρακτικά, την κατάργηση κάθε φιλολαϊκού νόμου: από την επαναπρόσληψη σχολικών φυλάκων μέχρι καθαριστριών  και μένει να δούμε αν συμπεριλάβουν και το άνοιγμα της ΕΡΤ.

 

Έτσι, όχι μόνο θα πέσουν οι ισχυρές αντιστάσεις που πρόβαλλε από το 2010 κιόλας η κρατική μηχανή στις επιταγές των Μνημονίων, αλλά η Τρόικα που πλέον επανέρχεται με κάθε επισημότητα, θα έχει τους δικούς της ανθρώπους σε κάθε νευραλγική θέση έτοιμους να ενσωματώσουν και να υλοποιήσουν ακόμη και το πιο αντιδραστικό μέτρο, καταπατώντας νόμους και δεοντολογία.

 

Η αυθαιρεσία του Γεωργίου στην ΕΛΣΤΑΤ, η οποία ανεξαρτητοποιείται περαιτέρω, είναι ενδεικτική των ηθών που θέλουν να επιβάλλουν στη δημόσια διοίκηση και τις υπηρεσίες.

 

Τέταρτο, οι πολιτικές στοχεύσεις του αριστερού Μνημονίου που υπέγραψε ο Τσίπρας αποτυπώνονται στη δέσμευση για «αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων, των εργατικών κινητοποιήσεων και των ομαδικών απολύσεων». Στο στόχαστρο δεν μπαίνει πλέον μόνο το δικαίωμα των συλλογικών συμβάσεων και της απεργίας, αλλά και των ίδιων των κινητοποιήσεων. «Πρώτη φορά Αριστερά», πρώτη φορά τίθεται σε αμφισβήτηση ακόμη και το δικαίωμα των κινητοποιήσεων…

 

Παραπέρα, ακόμη κι η ψήφιση αυτών των μέτρων μέχρι τις 15 και 22 Ιουλίου, όπως ρητά περιγράφεται, δεν προδικάζει το αίσιο για την κυβέρνηση τέλος των διαπραγματεύσεων.

 

Σαφείς αναφορές όπως «η έναρξη διαπραγματεύσεων δεν προδικάζει οποιαδήποτε ενδεχόμενη τελική συμφωνία» ή «η ελληνική πρόταση μεταρρυθμιστικών μέτρων πρέπει να ενισχυθεί σε σημαντικό βαθμό ώστε να ληφθεί υπόψη η σοβαρή επιδείνωση της οικονομικής και δημοσιονομικής θέσης της χώρας το τελευταίο έτος» εγγυώνται πως είμαστε στην αρχή μιας μακράς και οδυνηρής διαδικασίας, που θα περιλαμβάνει τη συνεχή ψήφιση αντιλαϊκών νόμων για να εγκριθεί το νέο δάνειο των 82-86 δισ. ευρώ κι επίσης η εκταμίευση των δόσεων, όπως συνέβη τα προηγούμενα πέντε χρόνια.

 

 Ενώ, με άλλες βαριά εξευτελιστικές διατυπώσεις όπως «οι κίνδυνοι της μη ταχείας ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων βαρύνουν πλήρως την Ελλάδα» δίνεται το ελεύθερο στους πιστωτές να ζητούν την …μάνα τους και τον πατέρα τους, όποτε το θελήσουν, από την κυβέρνηση επιβάλλοντας στην Ελλάδα να συμμορφώνεται πάραυτα και χωρίς αντιρρήσεις.

 

Ακόμη και το γεγονός ότι οι τράπεζες δεν πρόκειται να ανοίξουν (όπως δηλώνει απερίφραστα ο όρος «η ταχεία λήψη απόφασης επί νέου προγράμματος αποτελεί προϋπόθεση για να ανοίξουν πάλι οι τράπεζες») υποδηλώνει ότι η ΕΕ θα συνεχίσει να στέλνει τελεσίγραφα μέχρι να υλοποιηθούν πλήρως τα αιτήματά της, όπως για παράδειγμα «η αποφασιστική δράση για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια» που σημαίνει ότι χιλιάδες σπίτια, ακόμη και πρώτες κατοικίες, θα βγουν στο σφυρί τάχιστα. Κι ας πρόκειται για εκβιασμούς που απορρίφθηκαν με σαφήνεια από το μεγαλειώδες «Όχι» του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.

 

Το τρίο Μνημόνιο, που σηματοδοτεί τον πλήρη εξευτελισμό του ΣΥΡΙΖΑ, βάζει και το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του αιτήματος διαγραφής του δημόσιου χρέους, όπως διεκδικήθηκε από τον λαό και θεμελιώθηκε στο πρόσφατο πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους της Βουλής.

 

 Η σαφής αναφορά στην προτελευταία σελίδα της απόφασης ότι «η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους», σε συνδυασμό με την αναφορά πως «οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν πλήρως και εγκαίρως τις χρηματοοικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους» εισάγουν πλήρως και ολοκληρωτικά τη σημερινή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα στο στρατόπεδο των εχθρών του λαού και της κοινωνίας, που από το 2010 μέχρι σήμερα χρησιμοποιούν το χρέος για να καταστρατηγήσουν δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών!


 [--->]

Επιτέλους.βγήκαμε από το ευρώ! 16 ο μήνας σήμερα

All together now ! (όλοι τουγκέδερ νάο)


  Της εθνικής συναίνεσης το σάουντρακ
του Κωνσταντίνου Μαργιόλη
Φασίστες και αριστεροί
Γάβροι και βάζελοι
Πλούσιοι και φτωχοί
Μια αγκαλιά όλοι μαζί

Τις ένδοξες μέρες του Καστελόριζου, τότε που μηδένισε το κοντέρ της Hellenic Republic -πάνω που είχε γράψει 2010 χιλιόμετρα- ο The Boy εμφανίστηκε μ’ένα Κουστουμάκι ραμμένο ακριβώς στα μέτρα της συγκυρίας. Στο ομώνυμο τραγούδι του δίσκου χτυπούσε με το πόδι του τη μπότα, απαγγέλλοντας τους στίχους του έπους του, σαν αρχαίος ραψωδός: 

Τώρα που ξεπόρτισαν του κράτους οι χαφιέδες πάλι
έλα αγόρι σφίξε τη γροθιά και σήκωσε κεφάλι
Όλα τρομερά μας δείχνουν κι όλα προς το τέλος φτάνουν
κι όμως είναι μόνο η αρχή κι οι αφορισμοί δεν φτάνουν
Να σταματήσει η γη, να μη γυρίζει μέχρι να’ρθει κάτι
κάτι που θα’χει εξήγηση και κάτι που θα δικαιώσει
τον πόνο του ανθρώπου που ακόμα αρνείται να προδώσει
Οι ποιητές στη χώρα μας φέρουν μια γλώσσα μολυσμένη
Απάθεια μας φτύνουνε στα πρόσωπα κι εμείς δεμένοι
με αλυσίδες στον λαιμό σερνόμαστε ευνουχισμένοι

Από τότε σφίξανε πολλές γροθιές. Πολλοί σηκώσανε κεφάλι. Άλλοι λύγισαν απ΄το φόβο και κλείστηκαν στα σπίτια. Ή έκλεισαν το μυαλό και στοιχήθηκαν στα συσσίτια και τις φάλαγγες των νεοναζί. 

Σήμερα, στο 5ο χιλιόμετρο της εποχής των μνημονίων, κάτι 24ωρα μόλις μετά το βροντερό «Όχι», βρίσκεται υπό κατασκευή ένα νέο μεγάλο έργο, μια νέα εθνική συναίνεση. Η αριστερή κυβέρνηση που διατυμπάνιζε την άρση των μνημονιακών μέτρων εν μια νυκτί, αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία όχι επειδή αγάπησαν τις καρέκλες (κατά δήλωσή του αρχηγού τους) αλλά επειδή θέλουν να υπηρετήσουν το συλλογικό συμφέρον, αυτοί που έκαναν παστίλια για τον πόνο του άλλου την (αποκρουστική στην επανάληψή της) φράση «ανθρωπιστική κρίση», αυτοί βάζουν τις τζίφρες τους σε ένα νέο Memorandum Of Understanding. 

Η ελπίδα πήγε περίπατο. Δεν ξέρουμε αν θα ξαναπεράσει από τα μέρη μας. Η αριστερά έφερε στην πρώτη της φορά κι ένα μνημόνιο.
Έτσι, για να ταιριάζει με το κλίμα, με τους συνδαιτυμόνες της στην εξουσία.

Οι μέχρι χθες εχθροί των συμφερόντων του λαού, οι εκπρόσωποι του παλαιοκομματισμού, οι yesmen των τροϊκανών, οι υπηρέτες της διαπλοκής, όλοι τους αναβαπτίστηκαν μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο και ξεβγάλθηκαν με ένα κείμενο ανά χείρας που εξουσιοδοτούσε τον πρωθυπουργό να διαπραγματευθεί (ξανά) στις Βρυξέλλες. Στο όνομα της εθνικής ομοψυχίας.
Στο όνομα μιας εθνικής προσπάθειας.
Για να βγούμε από την κρίση.
Για να ξεφύγουμε από τα (παλιά) μνημόνια με (νέα) μνημόνια.
Σ’αυτή τη συγκυρία ο Αλέξανδρος Βούλγαρης βρίσκει (ξανά) τις πιο καίριες λέξεις για να περιγράψει ό,τι ζούμε.

Κυνισμός και σαρκασμός μπλέκονται στους στίχους του τελευταίου του άλμπουμ (Καλό παιδί) όπως και στους προηγούμενους δίσκους.

Αν όμως ερμηνεύω σωστά τις προθέσεις του δημιουργού, στο Μιούζικαλ κάτω απ’τη Γη οι στίχοι ντύνονται με ένα μουσικό ένδυμα εξίσου σαρκαστικό.
Γιατί η μελωδία κι η ενορχήστρωση του συγκεκριμένου κομματιού ακούγονται ως παρωδία μουσικής υπόκρουσης σε κάποιο μνημειώδες γεγονός, σε μια μεγάλη εθνική ιδέα, σε έναν εθνικό σκοπό αντίστοιχο με εκείνον του 2004. Το Μιούζικαλ κάτω απ’τη Γη ηχεί ως το ιδανικό σάουντρακ των ημερών μας. 

Πάμε λοιπόν να περπατήσουμε όλοι μαζί το δρόμο της βαρβαρότητας (αλλά με αριστερό πρόσημο). Ο Άδωνης με τον Ευκλείδη, η Φώφη με τον Φίλη, ο Λοβέρδο με τον Σκουρλέτη.

Καλά τα λέει, τελικά, το κανάλι του Μπογδάνου: όλοι μαζί μπορούμε. Μια αγκαλιά…

Μια αγκαλιά όλοι μαζί
Άντε και ο μπάτσος που φαγε το παιδί
Και οι κρεμάσμενοι και οι δήμιοι
Οι νεκροί και οι ζωντανοί
Σε ένα μιούζικαλ κάτω απ’τη γη