Υποτίθεται προστατεύονται διπλά

 

Διαβάζω  για τσάντες με πέτρες και μολότοφ... ανατριχιάζω. Τον κ. Πουλέλλη που γρονθοκόπησε, έριξε κάτω και στη συνέχεια κλώτσησε μία κοπέλα που τόλμησε να τον ρωτήσει: τι κάνετε εκεί; τον κρατούν στη φυλακή;

Τους μαγαζάτορες και τους  ένστολους που σκότωσαν στο ξύλο τον Ζακ τους συνέλαβαν;

Συνέλαβαν μήπως τους αστυνομικούς που επιτέθηκαν με τέτοια λύσσα στον Β. Μάγγο;

Σε 5 παιδιά εξαντλούν την εφαρμογή των νόμων τραβώντας τη στα άκρα και αφήνουν ενήλικες δολοφόνους και επικίνδυνους ανενόχλητους... σαπίλα

ΥΓ Και μην ξεχνάμε:Το να φορτώνουν μολότωφ ή όπλα

ή και ναρκωτικά τους προσαγόμενους μαζί με τον μισό ποινικό κώδικα είναι μια ρουτίνα για να δικαιολογούν την βία που ασκούν

Νάση Πετριτσοπούλου

Στη χώρα μας υποτίθεται ότι τα παιδιά προστατεύονται διπλά από τους νόμους, έτσι ώστε να απολαμβάνουν τα αγαθά της δημοκρατίας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Δική σας δουλειά, κ. και κ. υπουργοί,  είναι η προάσπιση ακριβώς αυτής της δέσμευσης, πάνω στην οποία στηρίζεται το Σύνταγμα και το Πολίτευμά μας. 

Η σύλληψη και φυλάκιση του Βαγγέλη Γ. , ετών 14, κι άλλων τεσσάρων παιδιών είναι παράνομη, αδικαιολόγητη και κυρίως ανήθικη, γιατί ασκείται  σε ανήλικα άτομα που εκ των πραγμάτων δεν είναι σε θέση να τη διαχειριστούν στοιχειωδώς, φοβάμαι δε ότι μπορεί να τα τραυματίσει ανεπανόρθωτα.

Το γεγονός από μόνο του, ότι δηλαδή  παιδιά γυμνασίου -λυκείου συνελήφθησαν στον δρόμο αναίτια, φυλακίστηκαν και βρίσκονται στη ΓΑΔΑ από την Πέμπτη, χωρίς καν να τους επιτρέπεται να δουν την οικογένειά τους κι ενώ δεν έχει ανακοινωθεί καμία κατηγορία που να εξηγεί στο ελάχιστο αυτόν τον παραλογισμό- όχι ότι μπορώ να φανταστώ καμία που θα μπορούσε- , πλήττει κατάφωρα τα ατομικά δικαιώματα, κάθε έννοια προστασίας ανηλίκων και σκιαγραφεί μία χώρα  στα πρόθυρα χουντικής μετάλλαξης.

Δεν πρόκειται άλλωστε για μεμονωμένο περιστατικό, ούτε για κακιά στιγμή. Βδομάδες τώρα η αστυνομία επιχειρεί να τρομοκρατήσει τα παιδιά μας, επειδή τολμούν να διεκδικήσουν και να αγωνιστούν για τα αυτονόητα, υπό την πολιτική κάλυψη και προστασία που της προσφέρετε, τη στιγμή που θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς ανάποδο!

Οι αστυνομικές δυνάμεις πρέπει να ελεγχθούν εξονυχιστικά και να εξυγιανθούν από κάθε φασιστικό/ ρατσιστικό στοιχείο, καθώς και να εξεταστούν μία προς μία όλες οι περιπτώσεις κατάχρησης εξουσίας και προσβλητικής, παράνομης συμπεριφοράς που έχουν επιδείξει ένστολοι, συχνά χωρίς να φέρουν τα απαραίτητα διακριτικά, ώστε να μην λογοδοτούν πουθενά, ακόμα κι όταν αποκαλύπτονται οι πράξεις τους.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι το κράτος μας δεν διαθέτει ενιαίο  και θωρακισμένο σύστημα προστασίας του παιδιού, η σύλληψη και φυλάκιση των πέντε παιδιών γίνεται αυτόματα αιτία απολύσεων και καθαιρέσεων κάθε υπεύθυνης-ου ξεκινώντας από την ηγεσία και φτάνοντας μέχρι τα άτομα που τους έβαλαν τις χειροπέδες.

Ως γυναίκα, πολίτισσα, δασκάλα και μητέρα δηλώνω τον αποτροπιασμό μου για την κατάντια αυτή, απαιτώ την αποφυλάκιση των πέντε ανηλίκων και τη σύλληψη όλων των υπευθύνων, δηλώνω δε παρούσα αύριο στις 11:00 στην Ευελπίδων κι ας μην μπορώ να παρίσταμαι, λόγω της εργασίας μου.

Τα παιδιά και τα μάτια μας! Κανένα παιδί στη φυλακή!

Νάση Πετριστοπούλου

Το γράφω πρώτη φορά: διαδώστε ελεύθερα!

[---->]

Οπως και αν έχουν τα πράγματα,

 

(Με αφορμή τη σκιαγράφηση του χαρακτήρα του 14χρονου μαθητή που κρατήθηκε παράνομα 4 μέρες στη ΓΑΔΑ, έτσι όπως έγινε από τη διευθύντρια του σχολείου του).

Κι αν ο 14χρονος δεν ήταν καλός μαθητής, ευγενής, χαμηλών τόνων, σεμνός, με αποδοχή, αν ήταν αλλιώς, ένα πιο μοναχικό παιδί ή ένα οξύθυμο παιδί ή αν δεν είχε υψηλές σχολικές επιδόσεις, αν ήταν μπροστάρης σε κινητοποιήσεις, τότε μέσα μας, όλοι εμείς που εξοργιζόμαστε με την κρατική αυταρχικότητα ως μέθοδο αναμόρφωσης των πολιτών, εμείς που εξοργιζόμαστε με το μίσος που έχουν για τη νεολαία εκείνοι οι ενήλικες που πιστεύουν στην ανάγκη της επιβολής κάθε μορφής τιμωρίας πάνω της, τότε δεν θα προβληματιζόμασταν κι εμείς οι ίδιοι, ανομολόγητα στη δική μας συνείδηση πρώτα απ'όλα, μήπως έκανε κάτι τελικά που να ανάγκασε την αστυνομία να τον συλλάβει και να τον κρατήσει, ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ένα ανυπόστατο κατηγορητήριο για κακούργημα, όπως λέει η κυβέρνηση; 

Δεν μας καθησυχάζει η άποψη της διευθύντριας του σχολείου για το χαρακτήρα του νεαρού γιατί έτσι η κρατική εκδοχή περί κακουργήματος αποδυναμώνεται; Δεν θα λέγαμε μέσα μας, όσο κι αν διαμαρτυρόμαστε για το παράνομο (και αντιπαιδαγωγικό) της κράτησης του μαθητή: εντάξει, νέος είναι αλλά και τι να κάνει η αστυνομία, να τον αφήσει να σπάει ή να χτυπάει; 

Μήπως πρέπει να κρατούνται, όσο νέοι κι αν είναι ώστε να προστατεύεται η κοινωνία και να μαθαίνουν ότι υπάρχουν συνέπειες, αλλά όχι και τόσες πολλές μέρες βέβαια; Δεν θα μπαίναμε στον πειρασμό να συμψηφίσουμε, έστω και ως ένα βαθμό, την οργή μας γι'αυτήν την κράτηση με το δίκιο που θα δίναμε και στο κράτος;

Αυτή η άποψη περί συνεπειών που πρέπει να υπόκεινται τα παιδιά, από νεογέννητα ακόμα, ώστε να κοινωνικοποιούνται σωστά, υπάρχει στον τρόπο σκέψης πολλών ενηλίκων από εμάς, κρύβοντας από τον εαυτό μας ότι αυτό που στ'αλήθεια θέλουμε, είναι μονάχα να επιβάλλουμε την εξουσία μας στα παιδιά, να τα υποτάξουμε γιατί, δεν είμαστε παρά ευνουχισμένοι ενήλικες που αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε τα σκοτάδια μέσα μας. 

Ο ψυχολογικός ευνουχισμός αποζητάει την ηδονική εκτόνωσή του στην τυφλή άσκηση εξουσίας πάνω στους πιο αδύναμους, ακόμα και στα παιδιά που διατρανώνουμε το απέραντο της αγάπης μας γι'αυτά. Δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να εξορθολογίζουμε τα σκοτάδια μας και να τα ντύνουμε με τον μανδύα της ιδεολογίας ότι η νέα γενιά πρέπει να εκπαιδευτεί από τη δική μας εμπειρία. Καμωνόμαστε τους παιδαγωγούς και δεν μας ενδιαφέρει να κατανοήσουμε την παιδική ψυχοσύνθεση. Μιλάμε για αγάπη με ανέκφραστα μάτια, άτονη φωνή και παγωμένα χαμόγελα.

Αναρωτιέμαι για το πόσο στ'αλήθεια πιστεύουμε αυτά τα λόγια του Μάνου Χατζιδάκι, το 1990, με αφορμή την αθώωση του αστυνομικού Αθανάσιου Μελίστα που, 5 χρόνια πριν, είχε σκοτώσει τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά, αυτά τα λόγια που επικαλούμαστε συχνά: "Όταν έχω να κρίνω ανάμεσα σ' ένα παιδί 15 χρόνων, που πετάει μολότοφ, κι έναν τριαντάρη εκπαιδευμένο αστυνομικό, που κρατάει πιστόλι, εγώ είμαι με το μέρος του παιδιού και όχι του αστυνομικού. 

Εκτιμώ βαθύτατα ένα παιδί που εξεγείρεται και βγαίνει στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί, έστω κι αν υπερβάλλει, έστω και αν κρατάει μολότοφ. Και δεν εκτιμώ καθόλου έναν αστυνομικό που το πυροβολεί. Ό,τι και αν έχει γίνει, όπως και αν έχουν τα πράγματα, θεωρώ τραγικό λάθος την αθώωση του αστυνομικού. Και πολύ κακό μήνυμα, που στέλνουμε στα νέα αυτά παιδιά, το υγιέστερο κομμάτι της κοινωνίας μας, που δεν έχει ακόμη διαφθαρεί, όπως εμείς".

Βασίλης Μάλτας

[----->]