Για τον Βαγγέλη που έφυγε...

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΤΑΜΟΥΛΙΑΣ, ετών 33

Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Τμήμα Συντήρησης του Εθνικού Θεάτρου

ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΙΣ 29 ΓΕΝΑΡΗ 2012

 

Ο Βαγγέλης Σταμούλιας από την Ανοιχτή Συνέλευση του Αιγάλεω ήταν πάντα ανάμεσα στους πολλούς διαδηλωτές.

 

Ήταν πάντα εκεί για να βοηθήσει με ότι γνώριζε ή μπορούσε να μάθει. Τον Φεβρουάριο του 2011 είχε συλληφθεί από τα ΜΑΤ. Αντίσταση κατά της αρχής να υποθέσω; Κάπως έτσι. Κατηγορήθηκε για επίθεση σε αστυνομικό (σύνηθες το… κακούργημα στα διαβιβαστικά της Ασφάλειας), λίγο καιρό αφέθηκε ελεύθερος.

 

Αλλά είχε μπει πια στο μάτι της εξουσίας.

 

Τι άλλο «κακό» έκανε ο Βαγγέλης Σταμούλιας; Επανασύνδεε το ρεύμα σε οικογένειες που η ΔΕΗ το είχε κόψει λόγω οφειλών-χαρατσίου και το είχαν ανάγκη! Ο άνθρωπος ήταν 33 ετών. Δεν άντεξε το εκδικητικό κυνήγι της εξουσίας. Δε θέλει πολύ ο άνθρωπος. Λυγάει, όσο δυνατός κι αν είναι. Είχε μία δίκη μπροστά του! Μια κατηγορία μπροστά του από το ΚΡΑΤΟΣ, τη ΔΙΚΑΙΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

 

Γιατί κύριε έκανες επανασυνδέσεις στο ρεύμα των φτωχών; Έγκλημα!

 

Φούνταρε από τον τέταρτο όροφο, αφού λέει πρώτα είχε κάψει τα πολιτικά του βιβλία. Τι σημασία πια έχει τι έχει κάψει και τι είχε αφήσει όρθιο;

 

Τον περασμένο Φεβρουάριου κατά τη διάρκεια της σύλληψής του, η σύζυγός του «κατέθετε»: «Ο άνδρας μου, Βαγγέλης Σταμούλιας, εργάζεται στο Εθνικό Θέατρο στο Τμήμα Συντήρησης. Είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός. Στη διαδήλωση συμμετείχε στο μπλοκ του Συντονισμού των Πρωτοβάθμιων Σωματείων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα και ήταν στην ομάδα περιφρούρησης. Όταν οι διαδηλωτές δέχτηκαν επίθεση στην οδό Πανεπιστημίου και πνίγηκαν μέσα στα δακρυγόνα, ο άνδρας μου μέσα στο χαμό που επικράτησε βρέθηκε στα χέρια των ΜΑΤ να δέχεται χτυπήματα, όπως αυτά που δείχνουν και οι φωτογραφίες σας. Στη συνέχεια προσήχθη στη ΓΑΔΑ και από τότε μέχρι και σήμερα κρατείται για να απολογηθεί αύριο το πρωί στον Ανακριτή. Είμαι συγκλονισμένη και εξοργισμένη. Ο άνδρας μου είναι ένας προοδευτικός ενεργός πολίτης, ο οποίος όπως κι άλλοι χιλιάδες άνθρωποι που αγωνιούν γι’ αυτόν τον τόπο, που αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή, κατέβηκε να διαδηλώσει ειρηνικά με τους συναδέλφους του. Ακόμα δεν το πιστεύω, όχι μόνο εγώ αλλά και όσοι των γνωρίζουν, πώς ο Βαγγέλης κατηγορείται για επίθεση σε αστυνομικό».

 

Και κατέληγε: «Στόχος είναι η προσπάθεια τρομοκράτησης των διαδηλωτών, οι οποίοι σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς προσπαθούν να προασπίσουν τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, όπως είναι η εργασία, η περίθαλψη, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Θα ήθελα να σας επισημάνω ότι παρότι κατηγορείται για πλημμελήματα αντί να πάει αυτόφωρο, παραπέμφθηκε στον ανακριτή, με αποτέλεσμα αντί να αφεθεί ελεύθερος εχθές το μεσημέρι συνεχίζει να κρατείται».

 

Στην εποχή της κρίσης οι άνθρωποι πεθαίνουν σωματικά ή ψυχικά, αυτοκτονούν ψυχικά ή σωματικά,  δολοφονούνται ψυχικά ή σωματικά...

 

Ετσι, δε μερεύουν οι άνθρωποι, αγριεύουν...

Είναι μόνο η αρχή ;

Αθλιότητες του «Σκάι» κ.α. κατά του ΚΚΕ

Μετά το «μοντάζ» των απόψεων του κ.Διαμαντόπουλου του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ, ήρθε η σειρά του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ -ΟΛΑ τα κανάλια, πρωτοστατούντος του «ΣΚΑΙ» μίλησαν για «κατάληψη» του Υπ. Εργασίας…

…τραβηγμένες από το ίδιο σημείο και «ω του θαύματος» στις δύο δεν υπάρχει καμία σπασμένη πόρτα ενώ στις άλλες δύο εμφανίζεται. Στις δύο το φωτιστικό είναι όρθιο και «ω του θαύματος» στις άλλες δύο είναι πεσμένο. Στις δύο οι καρέκλες είναι μέσα στο γραφείο του υπουργού και «ω του θαύματος» στις άλλες δύο έχουν ριχτεί στην πόρτα ώστε να δίνεται εικόνα μάχης. (ΦΩΤΟ -902.gr)

Το πρωί της Τετάρτης, περίπου στις 10.30, εκπρόσωποι σωματείων και εκλεγμένοι σε Διοικητικά Συμβούλια Ομοσπονδιών πραγματοποίησαν παρέμβαση με αφορμή τις προχτεσινές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, Γ. Βρούτση, που, προλειαίνοντας το έδαφος για τις νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές, δε δίστασε να ισχυριστεί πως το ασφαλιστικό σύστημα έχει οικοδομηθεί πάνω στη βάση πελατειακών σχέσεων! Ζήτησαν να συναντηθούν με τον υπουργό, ο οποίος έμενε άφαντος. Τους «υποδέχθηκε», όμως, μια ολόκληρη διμοιρία αστυνομικών δυνάμεων που ειδοποιήθηκε να ανέβει στον 8ο όροφο, όπου βρισκόταν η συνδικαλιστική αντιπροσωπεία.

Οι συνδικαλιστές παρέμειναν στον προθάλαμο του γραφείου του υπουργού, φωνάζοντας συνθήματα, «Δεν είμαστε πελάτες, είμαστε εργάτες και στα αφεντικά δεν κάνουμε τις πλάτες», «Με αγώνες έχει γίνει η Ασφάλιση, δεν είναι για παζάρια και για διάλυση» και επιμένοντας να συναντήσουν τον υπουργό, μεταφέροντας την αγανάκτηση και την αγωνία των εκατοντάδων χιλιάδων εργατών που εκπροσωπούν. Ο υπουργός εξακολουθούσε να μένει άφαντος, αλλά οι αστυνομικές δυνάμεις άρχισαν να πολλαπλασιάζονται, «εγκλωβίζοντας» τους συγκεντρωμένους στον προθάλαμο του γραφείου του. Οταν οι συνδικαλιστές επιχείρησαν να αποχωρήσουν από το κτίριο συντεταγμένα, δυνάμεις καταστολής απέκλεισαν την είσοδο του κτιρίου, με σκοπό να τους προσαγάγουν. [902.gr]

Ο Πορτοσάλτε με το «καλημέρα» παριστάνει τον ανήξερο για την προβοκάτσια που έστησε το Υπουργείο Εργασίας και ζητάει να δείξει σοβαρότητα το ΚΚΕ. Αλλά κάνει γαργάρα τόσο τις κατηγορηματικές δηλώσεις των στελεχών του ΠΑΜΕ, όσο και την σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ.

Από κοντά με τον Πορτοσάλτε, ο Οικονόμου στην τηλεόραση του «ΣΚΑΪ» ισχυρίζεται ότι το ΚΚΕ «τα σπάει», ενώ ήδη έχει αποδειχτεί ότι οι φωτογραφίες που παρουσίασε χτες το κανάλι του Αλαφούζου είναι στημένες από το Υπουργείο Εργασίας.

Η παράθεση των φωτογραφιών αποκαλύπτει το στήσιμο: Είναι τραβηγμένες από το ίδιο σημείο και «ω του θαύματος» στις δύο δεν υπάρχει καμία σπασμένη πόρτα ενώ στις άλλες δύο εμφανίζεται. Στις δύο το φωτιστικό είναι όρθιο και «ω του θαύματος» στις άλλες δύο είναι πεσμένο. Στις δύο οι καρέκλες είναι μέσα στο γραφείο του υπουργού και «ω του θαύματος» στις άλλες δύο έχουν ριχτεί στην πόρτα ώστε να δίνεται εικόνα μάχης.

Εξακολουθούν στο «ΣΚΑΪ» να κάνουν γαργάρα τόσο τις κατηγορηματικές δηλώσεις των στελεχών του ΠΑΜΕ, όσο και την σχετική ανακοίνωση του ΚΚΕ.

Παραθέτουμε την ανακοίνωση του ΚΚΕ:

«Το ΚΚΕ καταγγέλλει στο λαό τους τραυματισμούς, τις συλλήψεις, την άγρια επίθεση που δέχτηκαν δεκάδες συνδικαλιστές εργατικών σωματείων και ομοσπονδιών από δυνάμεις των ΜΑΤ στο Υπουργείο Εργασίας, οι οποίοι πήγαν να διαμαρτυρηθούν για τις νέες προκλητικές δηλώσεις του υπουργού για το Ασφαλιστικό. Αντί να απολογηθεί ο υπουργός Εργασίας για τις προσβλητικές δηλώσεις και την προκλητική πολιτική του, απάντησε με την ωμή βία των ΜΑΤ, τους τραυματισμούς και με συλλήψεις και προσαγωγές. […]»

[--->]

Δίας εναντίον Βόταν

 

SHANGHAI CONTAINER TERMINAL

του Sergio Bologna

Το ελληνικό κεφάλαιο ανταγωνίζεται το γερμανικό. Ακούγεται αστείο, όμως δεν είναι και η κ. Μέρκελ που μερικές φορές είναι τόσο αυστηρή με τις  "άτακτες"  χώρες που τους αρέσει δήθεν  να ξοδεύουν και να σπαταλούν ενώ η οικονομία τους πάει για φούντο και παράγει εκατομμύρια ανέργους, τώρα θα πρέπει να δείξει την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη αυστηρότητα στους "άτακτους" του οίκου της.

Αναφερόμαστε στη ναυτιλία, στα πλοία. Τι σχέση έχει τώρα η Γερμανία με την Ελλάδα; Θα ξεκινήσω από τη δεύτερη. Είναι γνωστό ότι η ναυτιλία είναι ο μοναδικός τομέας της οικονομίας όπου η Ελλάδα κατέχει την παγκόσμια πρωτιά. Οι  Έλληνες πλοιοκτήτες είναι θρυλικοί, ειδικά για την ικανότητά τους να μην πληρώνουν φόρους. 

Ενώ τα εκατομμύρια των Ελλήνων σφίγγουν το ζωνάρι τους, αυτοί τον Δεκέμβριο γιόρταζαν τα κέρδη τους σε μία δεξίωση  χιλίων προσκαλεσμένων σε μεγάλο ξενοδοχείο του Λονδίνου. Παραδοσιακά, ειδικεύονται στα πετρελαιοφόρα αλλά εδώ και κάποια χρόνια έχουν επεκταθεί και σε άλλους τομείς,όπως στα "bulk carrier" (πλοία χύδην ξηρού φορτίου), στα container carrier (πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων), στα Ro- Ro ship, (roll off,roll on ships, οχηματαγωγά ακτοπλοΐας). 

Πριν λίγα χρόνια τα βρήκαν σκούρα, με την κρίση του 2007/2008, αλλά, σε αντίθεση με άλλες φορές, ο Σωτήρας τώρα δεν είχε τα φτωχά χαρακτηριστικά του Έλληνα φορολογούμενου αλλά του πολύ πιο πλούσιου κινεζικού νομίσματος. Έγραφε η Telegraph της 13ης Αυγούστου 2012: "Οι ελληνικές εταιρείες  έχουν συγκροτήσει κοινή ομάδα με τις κινεζικές τράπεζες. Ο Wen Jiabao, πριν δύο χρόνια, έδωσε την άδεια χορήγησης δανείων ύψους  5 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην ελληνική ναυτιλιακή  βιομηχανία". Αυτό βρίσκεται  πίσω από την παράδοση του λιμανιού του Πειραιά στα χέρια των Κινέζων, μετά από  ένα και παραπάνω χρόνο απεργιών και αντίστασης των ελλήνων λιμενεργατών.
 
Η Κίνα είναι κοντά, στη Μεσόγειο
Αλλά τι συμφέρον έχουν οι κινέζοι  να βάλουν πόδι στη Μεσόγειο και να κατακτήσουν μια κυρίαρχη θέση στη ναυτιλιακή βιομηχανία; Η Κίνα είναι πλέον μια αποικιοκρατική δύναμη, ο έλεγχος της  σε μεγάλες περιοχές της μαύρης Αφρικής έχει παγιωθεί, αλλά παρόλα αυτά η ναυτιλία της δεν αντιστοιχεί με την αποικιοκρατική θέση της, η μεγάλη μάλιστα κρατική ναυτιλιακή εταιρεία COSCON, από τις πέντε έξι μεγαλύτερες στον κόσμο στη μεταφορά εμπορευματοκιβωτίων,έχει χάσει πολλά χρήματα. Η ναυτιλιακή βιομηχανία βρίσκεται σταθερά στα χέρια των Ευρωπαίων, τόσο όσον αφορά την ιδιοκτησία  των πλοίων, όσον και τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς με ειδίκευση στον τομέα της ναυτιλίας. 

Η Νορβηγία, η Γερμανία, η Ελλάδα,η Δανία, θεωρούνται οι άρχοντες της ναυτιλίας, η Νορβηγία και η Ελλάδα στον τομέα "πετρελαίου και φυσικού αερίου",του  "χύδην ξηρού φορτίου" και των '' off shore'', η Γερμανία και η Δανία στα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων . Οι Κινέζοι, αν θέλουν μια θέση στον ήλιο, θα πρέπει να επεκταθούν στην Ευρώπη και η κίνηση προς τους Έλληνες μπορεί να αποδειχθεί επικερδής. Γιατί γίνεται αυτό;

Η Γερμανία είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο, σε σκάφη FCL ή FTL (full container load,full trailer load,"πλήρες κοντέινερ"), αλλά είναι και η χώρα όπου επενδύονται τα περισσότερα χρήματα σε αυτόν τον τομέα, από  σειρά εξειδικευμένων τραπεζών, με πρώτη την HSH Nordbank, ιδιοκτησίας της πόλης-κράτους του Αμβούργου και του ομόσπονδου κρατιδίου του Schleswig-Holstein, η πρώτη με πλειοψηφία σοσιαλδημοκρατική, και το δεύτερο με πλειοψηφία σοσιαλδημοκρατών-πράσινων. Στα μέσα του 2012 οι 12 μεγαλύτερες γερμανικές τράπεζες εμφάνιζαν ένα άνοιγμα της τάξης των 129,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στον τομέα της ναυτιλίας.



 
Ένα οικονομικό τσουνάμι

  Εδώ όμως συμβαίνει κάτι που θα μπορούσε να προκαλέσει μια καταστροφή όμοια με αυτή του 2008, των στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου. Τα πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων, τα οποία ως γνωστό, αποτελούν τη συγκολλητική ουσία  της παγκοσμιοποίησης, μεταφέρουν εμπορεύματα από την Κίνα στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ και ημιεπεξεργασμένα προϊόντα, αυτοκίνητα και άλλα βιομηχανικά προϊόντα από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ στην Κίνα και την Άπω Ανατολή. 

Αυτή η κολοσσιαία διακίνηση εμπορευμάτων  ελέγχεται από 20 ναυτιλιακές εταιρίες, με πρώτη τη  Maersk, από τη Δανία, δεύτερη τη MSC, από τη Γενεύη, αλλά στην πραγματικότητα έχει τη βάση της στο Sorrento (ιδιοκτησίας Gianluigi Aponte ,στην οποία δουλεύουν  χιλιάδες οικογένειες από την ευρύτερη περιοχή της Νάπολης), τρίτη την τουρκο-γαλλο-λιβανέζικων συμφερόντων CMA CGM, την κινεζική COSCON και την επίσης κινεζική Evergreen, τη γερμανική Hapag Lloyd κλπ. ..

Όλες αυτές, έχουν χάσει πολλά χρήματα με την παγκόσμια κρίση, κυρίως στην ευρωζώνη (οι διαδρομές Άπω Ανατολή-Ευρώπη ήταν αυτές  που έφερναν τα μεγαλύτερα κέρδη), αλλά τα έχασαν, βασικά, από δικά τους λάθη, αφού είχαν παραγγείλει πλοία στα ναυπηγεία σε βαθμό δυσανάλογα μεγαλύτερο από τη ζήτηση, με την υπερπροσφορά να μειώνονται τα ναύλα των εμπορευμάτων,τα νεότευκτα πλοία ήταν όλο και πιο μεγαλα σε χωρητικότητα, με κατάληξη το ταμείο να χτυπήσει κόκκινο, και κάποιες από αυτές σήμερα να μην έχουν καν τα χρήματα να πληρώσουν τους τόκους των δανείων. Το χειρότερο όμως είναι,ότι  η αξία των πλοίων έπεσε κατακόρυφα, όπως το 2008 είχε πέσει η αξία των ακινήτων. Ένα νεότευκτο πλοίο 4.500 TEU στα τέλη του 2011 κόστιζε 53 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ένα χρόνο αργότερα, μόλις 14 εκατομμύρια.

Οι τράπεζες είδαν να καταρρέει ξαφνικά η αξία των περιουσιακών στοιχείων που κρατούσαν σαν εγγυήσεις από τους  πελάτες τους οι οποίοι τώρα δεν μπορούσαν να αποπληρώσουν τα χρέη τους,τους  λεγόμενους "ευκαιριακούς πλοιοκτήτες," , μια ιστορία καθαρά γερμανική και  μάλιστα του Αμβούργου - εταιρείες που αγοράζουν πλοία από τα ναυπηγεία και τα νοικιάζουν σε ναυτιλιακές εταιρείες ή τα νοικιάζουν μεσοπέλαγα – αντιμετωπίζουν όλες τους προβλήματα  και ζητούν  τη βοήθεια του γερμανικού Δημοσίου, αμοιβαία κεφάλαια κλειστού τύπου που μαζεύουν τις οικονομίες για να τις επενδύσουν στον τομέα της ναυτιλίας - μια άλλη γερμανική ειδικότητα που γνώρισε δυσανάλογη ανάπτυξη χάρη σε ένα πολύ ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς- τελούν υπό πτώχευση ( πάνω από 250 ο αριθμός  των "αφερέγγυων" το 2012). 

Ηθικό δίδαγμα: στον τομέα της ναυτιλίας σήμερα συμβαίνει κάτι που θυμίζει την κρίση των ακινήτων του 2008 και το επίκεντρο αυτού του οικονομικού τσουνάμι είναι η Γερμανία.

Οι Γερμανοί σε απόγνωση ξεπουλάνε
Και ερχόμαστε στην Ελλάδα που - από πίσω της είναι η Κίνα. Οι Γερμανοί, σε απόγνωση, πουλάνε τα πλοία τους σε τιμές ευκαιρίας, οι Έλληνες τα αγοράζουν με τα λεφτά των κινέζων, μιλάμε για περίπου τα δύο τρίτα του γερμανικού στόλου που δεν έχουν τα λεφτά για να τα ταξιδέψουν, να πληρώσουν τα καύσιμα - που από μόνα τους είναι το 50% των λειτουργικών  δαπανών – το πλήρωμα, τη συντήρηση και τις επισκευές, τους νηογνώμονες, τις  ασφαλιστικές εταιρείες, επειδή τα έσοδα από τα ναύλα μεταφοράς  (“freight rates”) δεν καλύπτουν πλέον ούτε το κόστος του ταξιδιού. 

Να πούμε μόνο ότι στη 19 Νοεμβρίου του 2012 ο Διευθύνων Σύμβουλος της Maersk Lines, της μεγαλύτερης εταιρείας στον κόσμο, δήλωνε στους Financial Times Deutschland (η οποία σήμερα έχει κλείσει) : "Ο τομέας μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων δεν είναι πλέον κερδοφόρος, εμείς τα επόμενα πέντε χρόνια δεν θα παραγγείλουμε  ούτε ένα πλοίο, φτάνουν και περισσεύουν αυτά που έχουμε ήδη παραγγείλλει, προτιμούμε να τοποθετήσουμε τα λεφτά μας στο πετρέλαιο και στο φυσικό αέριο". Το σοκ στη ναυτιλία υπήρξε δραματικό.

[…] Η σκέψη μας πάει στο μεγάλο αγώνα των λιμενεργατών του Λος Άντζελες και του Λονγκ Μπήτς, πριν  τα Χριστούγεννα, έναν αγώνα με πρωταγωνίστριες τις γυναίκες, αυτές που πληρώνονται από 26-40 δολάρια την ώρα, τις εργαζόμενες στις υπηρεσίες πληροφορικής, που δεν ανήκουν στο ανώτατο προσωπικό, ένας αγώνας αμυντικός, για την υπεράσπιση όχι  ενός  μισθού γενικά, αλλά ενός καλού μισθού, που να σου επιτρέπει να ζεις από τη δουλειά σου και να συντηρείς την οικογένεια σου. Όχι αυτό το δήθεν μισθό των 1.200, 1.400 ευρώ το μήνα, που αν ζει κανείς σε μια μεγάλη πόλη δεν του φτάνει ακόμα  και αν ζει μόνος του..

[--->] 

Βλέπε επίσης :  Για να διαβάσεις τον Μαρξ, δεν χρειάζεται να είσαι μαρξιστής. Του Σέρτζιο Μπολόνια 


«Ναζισμός και εργατική τάξη. Κρίση, κράτος πρόνοιας και αντιφασιστική βία στη Γερμανία του μεσοπολέμου», του Σέρτζιο Μπολόνια  

http://www.terminalstar.eu/application.htm

(Επι)στρατευμένη

[--->]

λαϊκόν πρόγραμμα δια χειρός Ρόζας Τίποτα

3.                                                      

     

  

                                          

 Έχει πελατοκεντρική αντίληψη η Ρόζα Τίποτα

χρόνια σερβιτόρα σε μπαρ της επαρχίας

με διακόσμηση στους τοίχους

με κάδρα του Τζίμη Ντιν, του Έλβις Πρίσλευ, της Μέριλιν

και του Στέλιου Καζαντζίδη

έχοντας μία Μαρία τάδε για συνάδελφο

και όπως έλεγα, χρόνια γκαρσόνα σε μπαρ της επαρχίας

α, έχει πελατοκεντρική αντίληψη η Ρόζα...

...γι' αυτό, συνεχίζει η ίδια, έτη φωτός πριν απ' τους ακτιβιστές

και το σύνθημα "Κολόμβε, γαμώ την περιέργειά σου!"

πρέπει να κεράσουμε τον κόσμο  τον στίχο

"γιατί την ανακάλυψε αυτή τη γη ο Κολόμπος";

Regina Rosas amat.


[--->]

ΤΟ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΙΑΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΣΤΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΑΡΩΝΙΔΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ «ΑΛΥΚΕΣ ΑΝΑΒΥΣΣΟΥ», 9.1.2013 (απομαγνητοφωνημένη)

Μία συντρόφισσα, η οποία έχει πολύ μεγάλη εμπειρία σ΄ αυτά τα θέματα, μού είπε για τις Αλυκές Αναβύσσου ότι «προσπάθησαν με την ΕΤΑΔ και δεν τα καταφέρανε. Δεν θα προσπαθήσουν να τα δώσουν σήμερα, αν δεν έχουν τακτοποιηθεί». Φαίνεται ότι προς το παρόν δεν έχουν τακτοποιηθεί. Έχω εμπιστοσύνη στη γνώμη της και πιστεύω ότι κάπως έτσι παίζεται αυτή τη στιγμή το ζήτημα, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό δεν μπορεί να αλλάξει. 

Ποιό είναι τώρα το πλαίσιο που πρέπει να πάρουμε υπόψη μας συζητώντας σήμερα; Καταρχήν η ιστορία του χρέους. Ένα μη βιώσιμο χρέος, πράγμα που ξέρουν πολύ καλά οι δανειστές. Και για αυτό υπάρχει η ιστορία με τα Μνημόνια μέσα από τα οποία έχουν συμπιέσει σε βαθμό εξαθλίωσης μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου. Καταστρέφουν πάρα πολύ γρήγορα τα μεσαία στρώματα και την κατανάλωση των πολιτών, έτσι ώστε να μπορέσουν να περισσέψουν κονδύλια για την αποπληρωμή των τόκων. 

Παράλληλα, για αυτούς είναι στρατηγική επιλογή το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, αυτό που λένε «αποκρατικοποιήσεις». Και πρέπει να σας πω ότι δεν τα είχαν πάει καλά οι προηγούμενες μνημονιακές Κυβερνήσεις. Αυτή η κυβέρνηση είναι η πρώτη, η οποία προσπαθεί να κάνει κάτι συγκεκριμένο. Για αυτούς είναι πάρα πολύ βασικό να προλάβουν να «φάνε» τα ασημικά πριν συμβεί οτιδήποτε προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Η Ελλάδα έχει «ασημικά» ακόμα, παρόλο που στο επίπεδο των δημοσίων επιχειρήσεων έχει προχωρήσει πολύ η ιδιωτικοποίηση. Έχει πάρα πολλά ασημικά από την άποψη της γης.  Για ιστορικούς λόγους η Ελλάδα έχει δημόσια γη σε έκταση που δεν έχει καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Κυρίως λόγω Τουρκοκρατίας. Είναι μία ολόκληρη ιστορία, όσοι από εσάς είναι καθηγητές εδώ πιστεύω την ξέρουν.

Πολύ βασικό ζήτημα, επίσης, και το λέω γιατί αυτό θα καθορίσει και το τι θα γίνει με τις δημόσιες επιχειρήσεις, είναι η ιστορία με τις τράπεζες. 

Ήδη από τον Οκτώβριο υπάρχει το βασικό νομοσχέδιο για τις ιδιωτικοποιήσεις, ο μετέπειτα ν.4092/2012. Ήμουν εισηγήτρια σε αυτό. Με αυτό το νομοσχέδιο το κράτος αποσύρεται πλήρως από το σύνολο των δημοσίων επιχειρήσεων, δηλαδή δημιουργεί το νομοθετικό πλαίσιο για να μπορεί να έχει 0% ιδιοκτησία σε αυτά που έχει αλλού 50%, αλλού 60%, αλλού 30% και λοιπά. 

Και όταν λέμε από το σύνολο των δημοσίων επιχειρήσεων, εννοούμε τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και τις επιχειρήσεις που είναι «η κότα που κάνει τα χρυσά αυγά», όπως είναι ο ΟΠΑΠ, που εντάξει θα μπορούσε να είναι και ιδιωτική, δεν έχουν κάποια στρατηγική σημασία τα τυχερά παιχνίδια, αλλά ο ΟΠΑΠ είναι η πιο κερδοφόρα εταιρεία στο Χρηματιστήριο σταθερά όλα αυτά τα χρόνια και σήμερα, μία περίοδο που πραγματικά εξαθλιώνεις τον κόσμο  - για να βρεις τον «επενδυτή» να τον πάρει μάλιστα για ένα κομμάτι ψωμί. 

Στις τράπεζες τώρα. Οι τράπεζες είναι μία ιστορία που πρέπει να την πάρουμε πολύ σοβαρά υπόψη. Είναι μία ιστορία που έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει μέσα στο τελευταίο δίμηνο, δηλαδή το πού το πάνε με τις τράπεζες. Ξέρετε ότι προχωρώντας σήμερα στην ιδιωτικοποίηση και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, δεν θα υπάρχει πια τυπικά καμία δημόσια τράπεζα. 

Τα σχέδια όμως πάνε πολύ πιο μακριά, θα έλεγα, από αυτό. Οι τράπεζες που υπάρχουν σήμερα, για την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης τους μετά το καταστροφικό «κούρεμα χρέους» του Μαρτίου 2012, χρειάζονται ακόμα γύρω στα 8 δις. Όταν πάρουν και αυτά τα 8 δις, θα έχουν «πέσει» μέσα στις τράπεζες από το 2009, με μορφή εγγυήσεων ή μετρητών, 240 δις. Όσο ήταν δηλαδή κάποτε, πριν μπούμε στο μνημόνιο το σύνολο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της Ελλάδας. Είναι ένα φοβερό ποσό. Ένα θηριώδες ποσό. 

Τι έχει γίνει, λοιπόν; Στην πραγματικότητα οι τράπεζες από άποψη ιδιοκτησίας αυτή τη στιγμή εκτός από μικρά ποσοστά 2%, 3%, 4% των μετοχών τους, που είναι ιδιοκτησία των παλιών παραδοσιακών τραπεζιτών, είναι από άποψη ιδιοκτησίας κρατικές. Όμως δεν είναι κρατικές, γιατί το management τους είναι ιδιωτικό. Τις μετοχές τις κρατάει το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το οποίο ανήκει στο Ευρωσύστημα, στην Τράπεζα της Ελλάδας. Παρόλο που αυτές οι μετοχές ανήκουν στο κράτος, τις διαχειρίζεται αυτό το Ταμείο. Και στο management τους διατηρεί μέχρι σήμερα τους τραπεζίτες. 

Αυτό είναι απαράδεκτο και δεν έχει γίνει πουθενά, π.χ. μετά τη μεγάλη κρίση του 2007 στις ΗΠΑ άλλαξε, πέταξε όλες τις παλιές διοικήσεις των τραπεζών που διέσωσε η αμερικάνικη Κυβέρνηση. Λέω για την Αμερική, γιατί είναι, καπιταλισμός μητροπολιτικού χαρακτήρα. Έβαλε λοιπόν η κυβέρνηση των ΗΠΑ νέες διοικήσεις και έβαλε κρατικούς υπαλλήλους επικεφαλής. Δηλαδή πήρε το management των τραπεζών, το κρατικοποίησε άμεσα.

Εδώ τους δίνουν αυτή τη στιγμή πέντε χρόνια για να μπορέσουν, μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου, να φτάσουν τις δικές τους μετοχές στο 10%. Αν καταφέρουν να φτάσουν το 10%, τους επιτρέπει να διατηρήσουν το management. Το management είναι το παν σε οτιδήποτε, όταν μιλάμε για επιχειρήσεις. Αν δεν τα καταφέρουν, τότε τους κάνει πέρα και μένουν με το 1%, 2%, 3% των  μετοχών τους.

Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, οι τράπεζες «φεύγουν», οι τράπεζες πουλιούνται. Δηλαδή αυτό το 90%, που προβλέπεται να είναι μετοχές που έτσι κι αλλιώς ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο είτε οι παραδοσιακοί τραπεζίτες καταφέρουν να αποκτήσουν αυτό το 10% των μετοχών, είτε όχι, σύμφωνα με το τροποποιημένο Μεσοπρόθεσμο, αρχίζουν να πουλιούνται από την τελευταία χρονιά του  Μεσοπρόθεσμου, από το 2016, και ολοκληρώνεται η πώλησή τους το 2020 αντί ενός ποσού-στόχου, γιατί όλα όσα είναι μέσα στο Μεσοπρόθεσμο είναι στόχοι.

Το ποσό αυτό είναι πραγματικά εξευτελιστικό, 11,9 δις. Και σκεφτείτε ότι οι τράπεζες έχουν «μέσα» εγγυήσεις και χρήματα του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 240 δις. Μόνο η τελευταία ανακεφαλαιοποίηση μετά τη ζημιά που πάθανε με το PSI, με το «κούρεμα» της άνοιξης, είναι 50 δις….Και βέβαια ποιοι θα τις αγοράσουν; Αυτοί που μπορείτε να φανταστείτε. H  Deutsche Bank έχει ένα κονδύλι για τέτοια στην άκρη και οι συναφείς πολυεθνικές τράπεζες.

Βέβαια η κατάσταση θα έχει αλλάξει ουσιαστικά πιο μπροστά, και θα έχει αλλάξει πιο μπροστά γιατί ήδη τοποθετούνται σήμερα οι Επίτροποι.

 Οι Επίτροποι θα έχουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν για όλα τα δάνεια άνω των 3 εκατομμυρίων και για όλες τις ανανεώσεις των δανείων. Οι Επίτροποι είναι μηχανισμός της Τρόικας κατευθείαν, άμεσα, δεν είναι ούτε του ελληνικού κράτους, ούτε του ευρωσυστήματος με την ευρεία έννοια και λοιπά. Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά περνάμε σήμερα σε μία τρίτη φάση των εξελίξεων, που ξεκίνησαν με τα μνημόνια. 

Σε μία πρώτη φάση εξαθλιώσανε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, τους εργαζόμενους. Ταυτόχρονα άρχισε αυτή η πολύ γρήγορη καταστροφή των μεσαίων στρωμάτων. Και τώρα, ουσιαστικά, με όργανο τους Επιτρόπους και τις τραπεζικές μετοχές, πάνε να αναδομήσουν την ίδια την ελληνική άρχουσα τάξη. Από τη στιγμή που θα μπορούν να αποφασίζουν τι θα γίνεται με τα δάνεια, καταλαβαίνετε ότι τους κρατούν όλους στο χέρι. Και τα δάνεια σήμερα, με την κατάσταση που βρίσκονται ακόμα και μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις, δεν είναι με τραπεζικά κριτήρια, που σημαίνει ότι οποιοδήποτε δάνειο μπορούν να αρνηθούν να το ανανεώσουν. 

Ουσιαστικά τι θα βγάλουν αυτοί μέσα από εκεί; Θα βγάλουν μία καινούρια γενιά – στους κόλπους της μπορεί να είναι και ένα μέρος της παλιάς ελληνικής ολιγαρχίας -  που θα είναι με πολύ πιο άμεσο τρόπο συνδεδεμένη με τα συμφέροντα της Τρόικας.

Η σημερινή ελληνική ολιγαρχία φροντίζει βέβαια πρώτα από όλα και κυριαρχικά για το δικό της συμφέρον, αλλά έχει μόνιμα συμφέροντα στην Ελλάδα. Αυτοί πάνε να το αναδομήσουν αυτό, έτσι ώστε να μην υπάρχουν, ας πούμε, αυτοτελή συμφέροντα, να είναι όλα τα τμήματα της άρχουσας τάξης απόλυτα προσδεμένα με αυτή την πολιτική.

Αυτό είναι λίγο-πολύ το περιβάλλον που επιχειρούν να συγκροτήσουν. Βλέπετε ήδη το επίπεδο που έχουν φέρει τον κόσμο, ξέρετε πολύ καλύτερα από εμένα σε τι κατάσταση είμαστε. Βρίσκονται πολλοί πίσω από την άποψη των αποκρατικοποιήσεων, και δεν έχει υλοποιηθεί ακόμα, τώρα ξεκινάει το σχέδιο με τις τράπεζες. Αν καταφέρουν να τα προχωρήσουν και αυτά τα δύο, θα είμαστε, όπως καταλαβαίνετε, σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Γιατί ουσιαστικά τέτοιες εξελίξεις θα ακρωτηριάσουν τη δυνατότητα μίας αυριανής Κυβέρνησης να μπορεί να αλλάξει τα πράγματα με ριζικό και ουσιαστικό τρόπο. Χωρίς τράπεζες δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Και ο δημόσιος πλούτος, οι δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, αλλά ακόμα και ο ΟΠΑΠ, είναι τεράστιας αξίας εργαλεία για να μπορέσεις να πετύχεις, πρώτον, αναστροφή της καταστροφής, να μπει τέρμα στον κατήφορο και, δεύτερον, να μπορέσει να υπάρξει ένα σχέδιο παραγωγικής και ολόπλευρης ανασυγκρότησης της χώρας.

Πάμε τώρα στο θέμα της γης, που σας ενδιαφέρει και σε σχέση με τις εδώ Αλυκές. Στο νομοσχέδιο που πέρασαν τον Οκτώβρη, τώρα είναι ο ν.4092/2012, υπήρχε το λεγόμενο άρθρο 3^ο, το οποίο ήταν αποκλειστικά αφιερωμένο στη γη.

 Εκεί, σε αυτό το άρθρο, υπήρχε ένα υπο-άρθρο, το άρθρο 5, το οποίο απέσυραν. Το άρθρο αυτό έλεγε λίγο πολύ τα εξής: Ότι μέσα σ’ένα 24ωρο, από τη στιγμή που το νομοσχέδιο  θα γίνει νόμος, το σύνολο της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, των Δήμων και όλων των ΝΠΔΔ, δηλαδή των νοσοκομείων, των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, των ταμείων κοινωνικής ασφάλισης και λοιπά, περνάει στο ΤΑΙΠΕΔ. 

Το ΤΑΙΠΕΔ, πιστεύω θα ξέρετε λίγο πολύ τι είναι, αλλά εγώ θα σας το πω, γιατί το βάθος του τι ακριβώς είναι δεν το ξέρουν συνήθως όλοι. Το ΤΑΙΠΕΔ είναι το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημόσιου, αυτά είναι τουλάχιστον τα αρχικά. Στη Βουλή το λέμε συνήθως, εγώ τουλάχιστον το λέω: «Ταμείο Ξεπουλήματος της Ιδιωτικής και Δημόσιας Περιουσίας του Δημοσίου», γιατί δεν έχει περάσει σ’ αυτό μόνο η ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, που είναι ας πούμε η γη ή οι επιχειρήσεις. Αλλά έχουν περάσει και τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, δηλαδή έχουν περάσει και τη λεγόμενη «δημόσια περιουσία του Δημοσίου», η οποία από το Σύνταγμα απαγορεύεται να πουληθεί. Μία επιχείρηση μπορείς να την πουλήσεις, μία έκταση σαν τις Αλυκές μπορείς να την πουλήσεις. 

Αλλά τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και πράγματα που μπαίνουν σε αυτό το χώρο, τις ακρογιαλιές και τα νησιά, κανονικά δεν μπορείς να τα πουλήσεις. Τώρα αλλάζουν τα πράγματα, αλλάζουν βέβαια παραβιάζοντας το Σύνταγμα. Γιατί το Σύνταγμα έχει γίνει σφουγγαρόπανο λίγο πολύ, όλη αυτή την περίοδο. 

Στο ΤΑΙΠΕΔ λοιπόν προβλέπεται απ’ τον ιδρυτικό του νόμο ότι ό,τι μπαίνει μέσα, δεν ξαναβγαίνει. Αν είναι επιχείρηση, πρέπει να πουληθεί. Αν περάσει ένα Α χρονικό διάστημα και δεν βρει αγοραστή, πρέπει να εκκαθαριστεί. Διαλύεται, δεν επιστρέφει πίσω. Και τη γη αντίστοιχα την κρατάνε μέχρι να την πουλήσουν. Όλα τα έξοδα των επιχειρήσεων που περνάνε στο ΤΑΙΠΕΔ και της γης, που περνάει στο ΤΑΙΠΕΔ, μέχρι να πουληθούν, βαραίνουν το ελληνικό δημόσιο. Και μόλις πουλήσει οτιδήποτε το ΤΑΙΠΕΔ, μέσα σε δέκα μέρες πρέπει τα χρήματα αυτά να κατατεθούν στον ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδας, που πάνε για την αποπληρωμή του χρέους. 

Επίσης σε αυτό το λογαριασμό θα πάει και το πρωτογενές πρωταρχικό πλεόνασμα, εφ' όσον δημιουργηθεί βέβαια τέτοιο, όπως προβλέπει το Μεσοπρόθεσμο, ότι θα έχει η Γενική Κυβέρνηση από το 1014. Θα μου πείτε, με τι τρόπο η Γενική Κυβέρνηση θα μπορέσει να έχει πλεόνασμα στην κατάσταση που βρισκόμαστε; Εγώ θα σας πω ότι όντως θα μπορούσε να έχει πρωτογενές πλεόνασμα. Πώς θα το έχει; Όπως θα το έχουν οι δήμοι. Προβλέπεται ότι πρέπει να γίνουν πλεονασματικοί οι δήμοι. Και κάποιοι δήμοι αυτή τη στιγμή δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε τους εργαζόμενους τους. Στην Ελλάδα υπάρχει εσωτερική στάση πληρωμών, 9,5 δις απλήρωτα ληξιπρόθεσμα χρέη του Ελληνικού Δημοσίου.

 Στους δήμους τι λένε; Ότι αν χρωστάτε και δεν μπορείτε να πληρώσετε, τότε κατ’ αρχήν βάλτε φόρους. Μέχρι τώρα οι Δήμοι δεν έβαζαν οι ίδιοι φόρους. Αλλιώς ο Επίτροπος στο Παρατηρητήριο για τους Δήμους μπορεί ν’ αποφασίσει μέχρι και δεκαπλασιασμό των τελών ακίνητης περιουσίας που πληρώνουν οι δημότες εφ' όσον ο δήμος χρωστάει. 

Δηλαδή με τρόπους ανάλογους με το επίπεδο του κράτους, ο Δήμος θα χαρατσώνει τους δημότες. Ορίζοντας και Επιτρόπους σε όσους δήμους δεν μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά και επιβάλλοντας και τιμωρητικά μέτρα, παίρνουν αναγκαστικό χαρακτήρα αυτά τα μέτρα. Δηλαδή αν μπει ο Επίτροπος μέσα, υποτίθεται ότι δεν είναι πια στη θέληση του Δημοτικού Συμβουλίου αν θα τα αποφασίσει αυτά ή όχι. Κι έτσι ένας Δήμος έτοιμος να βάλει λουκέτο, ελπίζουν ότι θ’αποκτήσει και πλεόνασμα.

Στο επίπεδο του κράτους ουσιαστικά πάμε σε ένα μοντέλο, όπου θέλουν το 2014 να υπάρχει 1,5% πρωτογενές πλεόνασμα, το 2015 3%, δηλαδή συν 1,5% κάθε χρόνο. Το 2016 -εκεί τελειώνει το Μεσοπρόθεσμο, οπότε δεν ξέρουμε τα σχέδιά τους μετά -  ένα 4,5%. Και σου λένε ότι θα κάνεις ό,τι χρειάζεται για να έχεις αυτό το πλεόνασμα. Δεν βγάζεις πλεόνασμα; Θα κόβεις συνέχεια τους μισθούς και τις συντάξεις, μέχρι να το βγάλεις. Όλα αυτά, μισθοί συντάξεις, περίθαλψη, παιδεία, θα γίνουν κάτι το ελαστικό. 

Θα δίνει το κράτος κάθε φορά ότι μπορεί να δώσει, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται ότι στο τέλος θα βγαίνει ένα +1,5, +3, +4,5, δηλαδή ο στόχος. Και αυτό το πλεόνασμα θα πηγαίνει κατευθείαν στον Ειδικό Λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος. Και λένε και το εξής: Αν πάνε πολύ καλά τα πράγματα και ξεπεραστεί ο στόχος, δηλαδή αν το 1,5% το 2015 γίνει 2%, από αυτό το 0,5% που θα έχεις πιάσει παραπάνω, το 30% θα πάει και αυτό στον Ειδικό Λογαριασμό… Δηλαδή θέλουν να κρατήσουν και το 30% από το τυχόν παραπάνω πλεόνασμα από αυτό που έχουν ήδη προγραμματίσει ότι πρέπει να έχεις.

Υπάρχει λοιπόν ένα θέμα. Αυτό είναι το ΤΑΙΠΕΔ. Το ΤΑΙΠΕΔ είναι ένας μηχανισμός, σε μία πρώτη φάση, μέσα από τον οποίο ξεπουλιέται δημόσια περιουσία, επιχειρήσεις και η γη, για να μπορέσουν, ανεξάρτητα από το τι πολιτικές οικονομικές υπάρχουν στην Ελλάδα, να αντλήσουν πρόσθετα κεφάλαια με εξευτελιστικούς στόχους. Γιατί αν δείτε, προβλέπεται μέχρι το 2020, μετά από συνεχείς αναθεωρήσεις, 19 δις.  Πέρσι προέβλεπαν 50 δις. Δηλαδή κατεβαίνουν οι στόχοι. Αυτά που θέλουν να πουλήσουν, δεν αυξάνονται. Απλώς πέφτει η τιμή που υπολογίζουν ότι θα μπορούσαν να τα πουλήσουν, και γι’ αυτό πέφτει το ποσό-στόχος.

Τι μπορεί να σήμαινε, τώρα, αυτό που απέσυρε ο Στουρνάρας, αυτό το πρώην άρθρο 5 του άρθρου 3^ου του ν.4096/2012,, που έλεγε ότι περνάει μέσα σε ένα 24ωρο το σύνολο της Δημόσιας περιουσίας, δηλαδή και το Δημαρχείο εδώ που καθόμαστε, τα σχολεία σας κλπ. Όλα αυτά, λοιπόν, θα περνούσανε στο ΤΑΙΠΕΔ.

Είναι φανερό ότι αποκλείεται να ήταν σχέδιο να τα πουλήσουν όλα αυτά. Δεν γίνεται. Δηλαδή, ποιος θα τα αγοράσει; Είναι απλό το θέμα. Ακόμα και αν τα δίνουν όπως πούλησαν ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας της Ανατολικής Γερμανίας - γιατί το ΤΑΙΠΕΔ έχει φτιαχτεί στα πρότυπα της Treuhand, του Ταμείου που πουλούσε για  1 μάρκο ολόκληρες επιχειρήσεις, κανονικές επιχειρήσεις, που λειτουργούσαν, όχι κλειστές.  Είναι φανερό ότι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό, γιατί αν έβγαιναν π.χ. εδώ να πουλήσουν για 100 ευρώ το Δημαρχείο, θα ξεσηκωνόταν, υποθέτω, όλος ο κόσμος και δεν θα μπορούσε κανένας υποψήφιος αγοραστής να πλησιάσει. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι δεν το κάνανε αυτό, επειδή υπολογίζανε ότι όλα αυτά θα μπορέσουν να τα πουλήσουν. 

Ουσιαστικά ήθελαν να φτιάξουν - έτσι το ερμηνεύουμε, δεν μπορούμε να το ερμηνεύσουμε αλλιώς -  ένα σύστημα εγγυοδοσίας, εμπράγματης εγγυοδοσίας, που σημαίνει δύο πράγματα. 

Πρώτον, ότι η λίστα αυτή - γιατί όλα αυτά έπρεπε να καταγραφούν για να περάσουν - πάει κατευθείαν έξω. Δηλαδή και το τελευταίο ευρώ δημόσιας περιουσίας το έχουν καταγραμμένο. Είναι άλλο να ξεκινάς διαδικασίες στο Λουξεμβούργο, όπου είναι το Δικαστήριο σύμφωνα με τη τελευταία Σύμβαση της δόσης που έδωσαν τώρα, ή στα αγγλικά δικαστήρια και να εγείρεις ενάντια στη δημόσια περιουσία γενικές αξιώσεις. Και άλλο να έχεις μερικούς τόμους και να είναι καταγεγραμμένα μέσα τα πάντα,  με τη διεύθυνσή τους, την αξία τους, τα τετραγωνικά τους, τα χαρακτηριστικά τους.

 Γιατί για ό,τι έχει μεγάλη αξία από άποψη δημόσιας γης, κτιρίων και λοιπά, στο ΤΑΙΠΕΔ φτιάχνουν μία «ταυτότητα». Και μάλιστα σ’ εκείνο το νομοσχέδιο έγιναν διορθώσεις, γιατί είχαν περάσει λάθος κάποιες «ταυτότητες». Δηλαδή, γίνεται μία πλήρης περιγραφή, και αυτή η περιγραφή φεύγει κατευθείαν έξω. 

Το ΤΑΙΠΕΔ έχει μία επίσημη επιτροπή εμπειρογνωμόνων, συμβουλευτική, που είναι Τρόικα, δίπλα στα πέντε μέλη που αποτελούν το Διοικητικό του Συμβούλιο. Και όχι μόνο αυτό. Θα μπορούσαν να γίνουν και άλλα πράγματα. Αν περάσεις σ’ ένα Ταμείο όλη την Δημόσια περιουσία, ακόμα και αυτή που δεν μπορείς να πουλήσεις μέσα στα επόμενα χρόνια, μπορείς όμως να την τιτλοποιήσεις και να πουλήσεις τους τίτλους… Αυτό θέλουν να κάνουν και τώρα με ένα μέρος από την περιουσία, εκδίδοντας δομημένα ομόλογα του ΤΑΙΠΕΔ και του Ελληνικού Δημοσίου, που θα έχουν πάρει διαβάθμιση από 2 απ’ τους 3 «οίκους αξιολόγησης». Και έτσι η «τιτλοποιημένη» δημόσια περιουσία θα γίνει χρεόγραφα στις διεθνείς «αγορές». Την τιτλοποίηση επιχειρήσεων, γης, ακινήτων, οικονομικών δικαιωμάτων, ακόμα και των εγκαταστάσεων φυσικού αερίου, την πέρασαν με το τελευταίο «κατεπείγον» νομοσχέδιο των 6 Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. 

Το άρθρο 5 το απέσυραν. Το απέσυραν πιθανόν και για δικούς τους λόγους, δηλαδή μπορεί να μην ήθελαν να βαρύνουν κατευθείαν το ΤΑΙΠΕΔ. Εδώ είναι και λίγο μπερδεμένοι. Έχουν προτεραιότητες, οι προτεραιότητες είναι ότι πρέπει να πουλήσουν και πρέπει να πουλήσουν με βάση συγκεκριμένους στόχους. Δηλαδή πρέπει να πουλήσουν 2,9 δις μέσα στο 2013, αλλιώς θα έχουν πρόβλημα με την Τρόικα. Πιθανόν, λοιπόν, να σκέφτηκαν ότι αν ξαφνικά βρεθεί το ΤΑΙΠΕΔ με το σύνολο της Δημόσιας Περιουσίας να τη διαχειρίζεται, θα «καθότανε» η υπόθεση να πουλήσει 2,9 δις οπωσδήποτε. Πιθανότατα να σκέφτηκαν και τις αντιδράσεις. Πρώτοι που το πήραν χαμπάρι τότε ήταν τα Πανεπιστήμια και ξαφνικά εμφανίστηκαν οι Πρυτάνεις να κάνουν φασαρία και θ’ ακολουθούσαν κι οι άλλοι. 

προχωρημένη κατάσταση

του Γιάννη Ιωάννου

[--->]

Άλλη μία απόδειξη...Κεδίκογλου!

Πολιτική γελoιογραφία

[---->]

του

το προλεταριάτο της νύχτας

του Γιάννη Ιωάννου


[--->]

Αντώνη γερά, μη χάσεις την πρωτιά

Τελικά το χθεσινό πρωτοσέλιδο της κόστισε πολύ ακριβά της ισπανικής εφημερίδας El Pais , από οικονομική πλευρά αλλά και ως προς την αξιοπιστία της, αφού υποχρεώθηκε να αποσύρει όλα τα φύλλα  της εφημερίδας στη Μαδρίτη μετά τη δημοσίευση μιας υποτίθεται αποκλειστικής φωτογραφίας  με τον "ετοιμοθάνατο Τσάβες" .

 

 

Τούτη τη φορά η El Pais το χόντρυνε πραγματικά το πράγμα. Χθες, η θεωρούμενη ως η πιο έγκυρη, με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία και παγκοσμίως γνωστή εφημερίδα - πηγή πληροφοριών και έμπνευσης για εκατοντάδες μέσα μαζικής ενημέρωσης της Ιβηρικής Χερσονήσου αλλά και σε διεθνές επίπεδο - σε μια προσπάθεια δημοσιογραφικής αποκλειστικότητας δημοσίευσε μια φωτογραφία από το διαδίκτυο,στην οποίο φαίνεται ο Τσάβες διασωληνωμένος και στα τελευταία του. 

Η εφημερίδα που υποστηρίζει τους  ισπανούς  σοσιαλιστές δεν της έφτανε να βάλει την είδηση και τη φωτογραφία στην ιστοσελίδα της, αλλά τις έβαλε και στην πρώτη σελίδα της έντυπης έκδοσης στης σε άρθρο με τίτλο "Το μυστικό της ασθένειας του Τσάβες." Σύμφωνα με την El Pais η φωτογραφία είχε τραβηχτεί  πριν δύο ημέρες, απόδειξη  ότι όσα διέδιδαν οι Κουβανοί γιατροί και η κυβέρνηση της Βενεζουέλας για αργή αλλά σταθερή βελτίωση της υγείας του Μπολιβαριανού ηγέτη μετά την πολύπλοκη επέμβαση που είχε υποστεί ήταν παραμύθι και φτηνή προπαγάνδα. "Ανέκδοτη και αποκλειστική φωτογραφία με τη θεραπεία του Τσάβες ..." αναμετέδιδαν στα κοινωνικά  δίκτυα δεκάδες χιλιάδες  χρήστες του διαδικτύου. Η ιστορία είχε όλα τα φόντα να γίνει διεθνής δημοσιογραφική επιτυχία.

http://www.youtube.com/watch?v=DB4bIH0GsYU&feature=player_embedded#!

 Δυστυχώς, σε λιγότερο από μία ώρα, και μετά τις διαμαρτυρίες αγανακτισμένων αναγνωστών και την επίσημη διάψευση του υπουργού Πληροφοριών της Βενεζουέλας Villegas - οι υπεύθυνοι της Μαδριλένικης εφημερίδας,  αφού έκαναν τους ελέγχους που προφανώς είχαν ξεχάσει να κάνουν πριν τη δημοσιεύση της είδησης βόμβας, αφαίρεσαν στο άψε σβήσε  την "αποκλειστικότητα"  από την πρώτη σελίδα της εφημερίδας. 

Για την ιστορία, η φωτογραφία  είναι από ένα βίντεο που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο από το 2008 και φυσικά ουδεμία σχέση έχει με τον Τσάβες .Ο βασικός   ανταγωνιστής της El  Pais, η εφημερίδας El Mundo, είχε αρνηθεί, ευτυχώς γι αυτήν, να αγοράσει το βίντεο από το άγνωστο πρακτορείο "Gtres online" . Ο Υπουργός της  Βενεζουέλας Villegas, χαρακτήρισε τις φωτογραφίες ψευδείς και γκροτέσκες και φρόντισε ο ίδιος να διαδώσει  το σύνδεσμο του βίντεο από τα οποία είχαν αντιγράψει τη φωτογραφία.

Αλλά αυτό δεν έφτανε για να διορθωθεί το σφάλμα στο διαδίκτυο, αφού εν τω μεταξύ το κραυγαλέο ψέμα που εμφανιζόταν  ως δήθεν μεγάλη αποκάλυψη είχε τυπωθεί ήδη στην πρώτη σελίδα δεκάδων χιλιάδων αντίτυπων της  El  Pais οπότε η διεύθυνση  της εφημερίδας δεν είχε άλλη επιλογή από το να αποσύρει όλα τα φύλλα της εφημερίδας  από τα περίπτερα και να τυπώσει  μια νέα έκδοση, που όμως δεν πρόλαβε να φτάσει σε όλα τα περίπτερα. 

Μια γκάφα άνευ προηγουμένου και ένα τεράστιο  πλήγμα όχι μόνο στο κύρος αλλά και στην αξιοπιστία μιας από τις βασικές πηγές της  λεγόμενης προοδευτικής ενημέρωσης.

Κατά περίεργο τρόπο, η δήλωση της σύνταξης όταν η είδηση ​​της φάρσα είχε ήδη κάνει το γύρο όλου του κόσμου έκανε τα πράγματα ακόμα χειρότερα.

"Η El País δεν κατάφερε να εξακριβώσει τις συνθήκες, την ημερομηνία και τον τόπο που τραβήχτηκε η φωτογραφία" παραδέχτηκαν οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας.

[--->]






Οι πραξικοπηματίες των μμε

Αυτή τη φορά ήταν αναγκασμένοι να παραδεχτούν  το ψέμα τους.Ηταν αναγκασμένοι να παραδεχτούν  ότι δεν είχαν φροντίσει να επαληθεύσουν την είδηση. Ηταν αναγκασμένοι να παραδεχτούν  ότι προέκυπτε ζήτημα επαγγελματικής ηθικής. Ηταν αναγκασμένοι να παραδεχτούν μέχρι που μπορεί να φτάσει η αθλιότητα των επαγγελματιών της παραπληροφόρησης τους οποίους εδώ και χρόνια καταγγέλλουμε από αυτή εδώ ην ιστοσελίδα.
 

 Η "El País" η εφημερίδα της Μαδρίτης, πάντα στην πρώτη γραμμή των εκστρατειών δυσφήμισης των  προοδευτικών κυβερνήσεων και υπέρμαχων της λατινοαμερικάνικης  ολοκλήρωσης, δημοσίευσε στην πρώτη σελίδα της μια ψεύτικη φωτογραφία του διασωληνωμένου προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες. Μόνο μετά από κάποιες ώρες και αφού η εφημερίδα είχε τυπωθεί και διανεμηθεί αναγκάστηκε να αποσυρθεί από τα περίπτερα και να παραδεχτεί το ψέμα.

Η μηντιακή μισθοφορική επιχείρηση που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας, συσκοτίζει, αλλά δεν ακυρώνει την άλλη πλευρά της ενορχηστρωμένης ατιμίας της εφημερίδας του Suanzes: την επιλογή να κάνει πρωτοσέλιδο την εικόνα ενός ανθρώπου που πεθαίνει.


Για εκείνους που τα τελευταία χρόνια μελετούν προσεκτικά τη μόνιμη υπερδοσολογία παραπληροφόρησης που στοχεύει στην αποσταθεροποίηση των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων, της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, του Ισημερινού, της Αργεντινής και άλλων χωρών της Λατινικής Αμερικής οι οποίες τόλμησαν  να κρατήσουν αποστάσεις από την νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία και λειτουργεί σαν το διαβατήριο των ισπανικών πολυεθνικών, όπως η  Repsol, η Unión Fenosa,η  BBVA, η Santander, η Telefónica και λοιπά,το σημερινό δημοσίευμα δεν είναι παρά μία ακόμα επιβεβαίωση ότι η καθεστωτικές εφημερίδες περνάνε κρίση(τον Οκτώβρη ο Όμιλος Prisa στον οποίο ανήκει η El País,απέλυσε το ένα τρίτο των εργαζομένων του. 

Αλλά η κρίση στον Τύπο δεν είναι μόνο οικονομική, είναι κυρίως ηθική. Μόνο ριζικές μεταρρυθμίσεις των μέσων μαζικής ενημέρωσης, με βάση το μοντέλο Ley de Medios(Νόμος για τα Μμε) της Αργεντινής, το πιο προηγμένο στον κόσμο, μπορούν ακόμα να σώσουν  ό, τι απέμεινε από την αξιοπιστία της "τέταρτης εξουσίας".

Η "El País" ,σήμερα, είναι εκφραστής συμφερόντων που δεν έχουν καμία σχέση με το δικαίωμα του αναγνώστη να ενημερώνεται σωστά. Η "El País" ,όπου ο συγγραφέας εργάστηκε, και η οποία το 1978 βοήθησε να αποτραπεί το πραξικόπημα Tejero στη Μαδρίτη, αλλά στις 11 Μαρτίου 2004 κάλυψε όμορφα και ωραία την ενορχηστρωμένη παραπληροφόρηση από την κυβέρνηση Αθνάρ για τις σφαγές της Atocha (αφού δέχθηκε επί μέρες να καλύπτει  τις ευθύνες του Ισλαμικού φονταμενταλισμού για να εξυπηρετήσει το μαγαζάκι της), είναι σήμερα, και το τραγελαφικό επεισόδιο με τη φωτογραφία του Τσάβες το αποδεικνύει για πολλοστή φορά, ένα μέσο επικοινωνίας πραξικοπηματιών μεταξύ πολλών άλλων.

[--->]