Ο Ερντογκάν εξαπολύει πογκρόμ

Λυντσάρισμα και επιθέσεις σε γραφεία κούρδων. Στρατεύματα της Τουρκίας στο Ιράκ

του Marco Santopadre

 

Περιπλέκεται και επιδεινώνεται η κατάσταση στην Τουρκία. Στις αιματηρές επιθέσεις των  Κουρδων ανταρτών κατά της αστυνομίας και του στρατού της Άγκυρας το καθεστώς απαντά ενισχύοντας από τη μία, τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο βόρειο Ιράκ, και  από την άλλη υποθάλποντας πραγματικά μαζικά πογκρόμ κατά των μαχητών του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, αλλά και κατά απλών μελών της μεγάλης κουρδικής κοινότητας, καλλιεργώντας τον ριζωμένο ρατσισμό μεγάλων τμημάτων του τουρκικού πληθυσμού.

Προχθές, ειδικές δυνάμεις της Τουρκίας πέρασαν στο ιρακινό έδαφος, μετά τις πρόσφατες μαζικές βομβιστικές επιθέσεις  εναντίον κουρδικών χωριών και θέσεων του PKK και προκάλεσαν δεκάδες νεκρούς. Την επιδρομή τους την δικαιολόγησαν από την ανάγκη να συλλάβουν ή να σκοτώσουν τους αντάρτες οι οποίοι λίγες ώρες νωρίτερα είχε χτυπήσει ένα λεωφορείο των τουρκικών δυνάμεων ασφαλείας  σκοτώνοντας 14 αστυνομικούς. 

Είναι η πρώτη φορά από το 2008 που τα τουρκικά στρατεύματα εισβάλουν σε ιρακινό έδαφος για να κυνηγήσουν τους μαχητές του ΡΚΚ.
Εν τω μεταξύ, ο τούρκος πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου έδωσε για μία ακόμα φορά την υπόσχεση ότι σύντομα «η Τουρκία θα καθαρίσει από τρομοκράτες. Δεν έχει σημασία με ποιο τρόπο. 

Ο στόχος είναι σαφής»: «Η αποκαταστήσει της δημόσιας τάξης και ο έλεγχος κάθε γωνιάς και κάθε εκατοστού της Τουρκίας από τις δυνάμεις ασφαλείας  », δήλωσε ο προσωρινός πρωθυπουργός.
Ούτε λέξη για το Ισλαμικό Κράτος, παρόλο που πριν λίγες ημέρες, σύμφωνα με ειδήσεις που στη συνέχεια δεν τους δόθηκαν σημασία, απήγαγε ένα στρατιώτη στα τουρκικά σύνορα με τη Συρία. Πέρα από αυτό, σε συνέντευξή του στο CNN ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ο Ερντογάν υπενθύμισε εκ νέου ότι «το PKK αποτελεί πρωταρχική απειλή, ενώ το Ισλαμικό Κράτος μόνο δευτερεύουσα».

Δηλώσεις που φαίνεται ότι έδωσαν το πράσινο φως για να ξεκινήσει ένα μαζικό κύμα επιθέσεων κατά εκατοντάδων γραφείων του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών – της κουρδικής αριστεράς συν ορισμένες οργανώσεις της τουρκικής αριστεράς - σε ολόκληρη τη χώρα.

Στη Nigde (Νίγδη) ομάδα 500 περίπου  "διαδηλωτών", ως επί το πλείστον μέλη του κόμματος της εθνικιστικής άκρας δεξιάς ΜΗΡ επιτέθηκε στο τοπικό γραφείο του HDP με πέτρες και ξύλα.Το ίδιο σενάριο στην Manavgat της Αττάλειας, στην Αττάλεια, στη Μυρσίνη, στην επαρχία Σαγγάριου , στο Τσορλού, στην Καισάρεια και αλλού. Αλλά και σπίτια που κατοικούνται από Κούρδους, πολιτιστικά κέντρα και ενώσεις δέχτηκαν επιθέσεις  σε διάφορες πόλεις, όπως στη Σμύρνη, στη Μαλάτια, στο  Κοτζάελι, στην Άγκυρα, στο Ικόνιο  και άλλες. 

Εκατοντάδες γραφεία του HDP δέχτηκαν επιθέσεις και καταστράφηκαν, μερικά από τα οποία πυρπολήθηκαν και καταστράφηκαν ολοσχερώς. Στο Τσορλού, στη βόρεια επαρχία Τεκιρντάγκ, η τοπική υπεύθυνη του HDP, Sehnaz Kaya, διασώθηκε την τελευταία στιγμή από το πλήθος των φανατικών που ήθελαν να την λυντσάρουν. 

Στην Άγκυρα, περίπου 200 άτομα επιτέθηκαν σε σπίτια και έκαψαν αυτοκίνητα στη γειτονιά Zafer, όπου μένουν πολλοί εποχιακοί εργαζόμενοι Κούρδοι. Στην τουρκική πρωτεύουσα τα κεντρικά γραφεία του HDP καταστράφηκαν ολοσχερώς. Σύμφωνα με το γραφείο πληροφοριών του Κουρδιστάν στην Ιταλία (Uiki) μέσα σε 48 ώρες, 315 έδρες του HDP δέχθηκαν επιθέσεις, 35 άνθρωποι λυντσαρίστηκαν, 15 τραυματίστηκαν και 19 Κούρδοι πολιτικοί συνελήφθηκαν από την αστυνομία. Αλλά ο απολογισμός θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο σοβαρός.

«Εκατοντάδες Κούρδοι πολίτες τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια των επιθέσεων των φασιστών, και ένας άγνωστος αριθμός ατόμων δολοφονήθηκαν. Εκατοντάδες Κούρδοι σε διάφορες πόλεις της Τουρκίας κατέφυγαν σε γραφεία HDP, για να γλυτώσουν από το λιντσάρισμα. Οι ομάδες των φασιστών έσπασαν παράθυρα, φώναζαν συνθήματα κατά των Κούρδων και του HDP, ενώ η τοπική αστυνομία δεν παρενέβη για να σταματήσει τη μαζική τρομοκρατία» κατήγγειλε χθες σε δήλωση του το Εθνικό Κογκρέσο των Κούρδων (ΚΝΚ) και συνεχίζει: «Από την αρχή του τουρκικού πολέμου εναντίον των Κούρδων πριν από 32 χρόνια, αυτή είναι η πρώτη φορά που σημειώθηκε τέτοια βία σε τόσο μεγάλη κλίμακα.

 Ο Ερντογάν και το ΑΚΡ άμεσα, ξεκάθαρα και συνειδητά προκαλούν ταραχές και επιθέσεις ρατσιστικού τύπου από τους εθνικιστές. Πριν δύο ημέρες, ο Ερντογάν έδωσε επίσημα εντολή στην αστυνομία να πυροβολούν αμέσως τους πολίτες, αν θεωρούν ότι «απειλούνται». Και κάλεσε  τους πολίτες να δίνουν πληροφορίες στις αρχές για πολίτες που θεωρούν ότι κινούνται «ύποπτα». Πρόκειται για μια προσπάθεια διαχωρισμού της κοινωνίας και ενίσχυσης των εσωτερικών συγκρούσεων μεταξύ εθνοτικών ομάδων, και τόνωσης του αντικουρδικού μένους».

 

 «Ομάδες σταματούν τα υπεραστικά λεωφορεία που εκτελούν δρομολόγια από πόλη σε πόλη και ελέγχουν τις ταυτότητες των επιβατών για να δουν ποιος είναι Κούρδος και ποιος δεν είναι. Όταν οι οδηγοί των λεωφορείων προσπάθησαν να ξεφύγουν για να γλυτώσουν από τα εξαγριωμένα πλήθη, η αστυνομία παρενέβη και σταματούσαν τα λεωφορεία προκαλώντας περαιτέρω επιθέσεις εναντίον λεωφορείων, οδηγών και επιβατών. Σε κάποιες περιπτώσεις, η αστυνομία συμμετείχε μαζί με φασιστικές ομάδες σε επιθέσεις κατά Κούρδων πολιτών» καταγγέλλει το ΚΝΚ και ζητά από μια αφηρημένη  διεθνή κοινότητα να πιέσει την τουρκική κυβέρνηση να σταματήσουν τα πογκρόμ.

Αλλά ομάδες φασιστών και ισλαμικών εθνικιστές εξαπολύουν επιθέσεις σε ολόκληρη τη χώρα. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία κάνουν λόγο για μάζωξη  οπαδών του  MHP και του ΑΚΡ του Ερντογκάν στην Κωνσταντινούπολη, στο Μπεσίκτας με συνθήματα όπως «Δεν θέλουμε στρατιωτικές επιχειρήσεις, θέλουμε να τους σφάξουμε»..

 Πέρα από τις επιθέσεις κατά πολιτικών γραφείων Κούρδων, σε ολόκληρη την Τουρκία εργαζόμενοι, φοιτητές, αγρότες δέχθηκαν επιθέσεις, τραυματίστηκαν και σκοτώθηκαν μόνο και μόνο επειδή ήταν Κούρδοι. Ένας άνδρας δέχτηκε μαχαιριά στην πλάτη, έναν άλλον τον χτύπησαν και τον υποχρέωσαν να φιλήσει το άγαλμα του Ατατούρκ («ο πατέρας της πατρίδας» σεβαστός από τους Τούρκους εθνικιστές).

Ο ηγέτης του HDP, Selahattin Demirtas, δήλωσε ότι οι επιθέσεις στα κεντρικά γραφεία του κόμματός του είναι έργο «ταραξιών του ΑΚΡ και των μυστικών υπηρεσιών» και έκανε έκκληση στον λαό: «Κάνω έκκληση στους ενσυνείδητους πολίτες της Τουρκίας. Αυτούς που προσπαθούν να κάψουν ζωντανούς είναι οι άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα συνήθιζαν να τους αποκαλούν «αδελφούς». Αυτή είναι η στιγμή να δείξουμε αδελφοσύνη ».

Η γραμματεία του αριστερού συνασπισμού δήλωσε, προσπαθώντας να αναλάβει μια θέση ουδέτερη και, παίρνοντας αποστάσεις, από τις κουρδικές αντάρτικες οργανώσεις που έχουν ανοίξει πόλεμο με τις δυνάμεις ασφαλείας , ότι και «οι δύο πλευρές - οι δυνάμεις ασφαλείας και το ΠΚΚ - πρέπει να τραβήξουν το δάχτυλό τους από τη σκανδάλη και να καταλήξουν σε συμφωνία κατάπαυση του πυρός, σε ένα κλίμα διαλόγου που είναι αναγκαίο στην ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων».

Ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας και ανέφικτο. Είναι σαφές ότι ο Ερντογάν, μετά την ήττα του στις εκλογές της 7ης Ιουνίου, δεν έχει ενδοιασμούς να υποδαυλίσει έναν εμφύλιο ευρείας κλίμακας, υποδεικνύοντας στην τουρκική κοινή γνώμη το PKK και το HDP - και τους Κούρδους γενικότερα - ως τον εχθρό που πρέπει να βγει από τη μέση για να επανέλθει το κλίμα σταθερότητας στην πραγματικότητα όμως  λόγω της ανοικτής υποστήριξης που παρέχει το ισλαμικό καθεστώς της Τουρκίας στους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους.

Αλλά δεν έχουν γίνει μόνο οι Κούρδοι  στόχος των οργανωμένων επιθέσεων των τελευταίων ημερών. Η έδρα της εφημερίδας Hurriyet, ιδιοκτησία του Ομίλου  Dogan  ένα  μέσο ενημέρωσης με επιρροή αντίθετο στο καθεστώς, δέχθηκε την επίθεση για δεύτερη φορά μέσα σε 48 ώρες των υποστηρικτών του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), οι οποίοι επιτέθηκαν στο κτίριο φωνάζοντας «Ο Αλλάχ είναι μεγάλος». 

Την Κυριακή ομάδα 200 ανθρώπων υπό την ηγεσία του νεαρού βουλευτή του ΑΚΡ Abdurrahim Boynukaln, εισέβαλε στο κτίριο της εφημερίδας. Εκεί ο βουλευτής είπε ότι «από τώρα και στο εξής το HDP, το PKK, η εφημερίδα Zaman [που ανήκει στον Όμιλο του Φετουλάχ Γκιουλέν] και ο Αϊντίν Ντογκάν [ο ιδιοκτήτης του Ομίλου] για μας είναι ένα και το αυτό. Είναι όλες τρομοκρατικές ομάδες. Μας λένε ότι για αυτό που συμβαίνει σήμερα την ευθύνη έχει ο αρχηγός του κράτους, επειδή απέτυχε τάχα να γίνει πρόεδρος [να εγκαθιδρύσει ένα προεδρικό σύστημα]. Και τότε εμείς λέμε, ότι  ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των εκλογών, την 1η Νοεμβρίου, θα κάνουμε τα πάντα για να ξαναγίνει [ο Ερντογάν]  πρόεδρος».

Παρά το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Νταβούτογλου και ο αναπληρωτής του Preier Numan Kurtulmus καταδίκασαν τις επιθέσεις, υποσχόμενοι μεγαλύτερη προστασία στα ΜΜΕ τα οποία δέχτηκαν επιθέσεις , η εκστρατεία δυσφήμισης που διεξήγαγαν τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης κατά του Ομίλου Dogan, δεν φαίνεται να σταματά. Στο χθεσινό editorial ο ΚαραγκούλΙμπραήμ, διευθυντής του της Yenisafak, χαρακτηρίζει τον Αϊντίν Ντογκάν ως «ένα πρόβλημα για την εθνική ασφάλεια, επειδή υποστήριξε ανοιχτά το PKK».  Μια εμφανής αντίφαση, δεδομένου ότι η εφημερίδα Hurriyet είναι γνωστή για το εθνικιστικό λογότυπο της, το οποίο αναγράφει τα εξής «Η Τουρκία ανήκει στους Τούρκους». 

Μια αντίφαση που, ωστόσο, δείχνει ακόμα μια φορά ότι στην πορεία προς τις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου οι δυνάμεις που στηρίζουν του κόμματος του Ερντογκάν,του ΑΚΡ, είναι έτοιμες να κάνουν τα πάντα για να έχουν και πάλι την απόλυτη εξουσία.

 [--->]

Ο '' Μπο Ζεστ'' (Beau Geste) στο «δρόμο προς τη Δαμασκό»

         

Τα γαλλικά και τα αγγλικά βομβαρδιστικά  ζεσταίνουν τις μηχανές τους

του Σέρτζιο Καράρο

Λονδίνο και το Παρίσι ζεσταίνουν  τις μηχανές των βομβαρδιστικών τους. Από τη μία, ανακοινώνουν  την υποδοχή 15.000 προσφύγων από τη Συρία,και από την άλλη, σχεδιάζουν να αρχίσουν από τον Οκτώβριο  αεροπορικές επιδρομές στη Συρία. Η Βρετανία σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τα βομβαρδιστικά Tornado  που σταθμεύουν στην  βρετανική στρατιωτική βάση στην Κύπρο και μέχρι στιγμής χρησιμοποιήθηκαν μόνο σποραδικά εναντίον των πολιτοφυλακών του Isis  στο Ιράκ.  

Ο Βρετανός υπουργός George Osborne στη συνάντηση των υπουργών των G-20 στην Άγκυρα δήλωνε ότι «ένα σχέδιο για μια πιο σταθερή και ειρηνική Συρία» πρέπει να περιλαμβάνει την αντιμετώπιση  «του προβλήματος  στη ρίζα του: το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ και τους τρομοκράτες του Isis». Οπότε  τα Βρετανικά  βομβαρδιστικά δεν θα συμμετάσχουν μόνο κατά των χασάπηδων του Isis, αλλά και - κυρίως, κατά τη γνώμη μας –εναντίον των ενόπλων δυνάμεων της Συρίας.

Από την άλλη, ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ,  αποφάσισε την άμεση έναρξη αναγνωριστικών  πτήσεων  πάνω από τη Συρία ως προπομπό των βομβαρδιστικών Mirage 2000 και Rafale της γαλλικής της Πολεμικής Αεροπορίας. Ένας έμπειρος στρατιωτικός αναλυτής  ο Gianandrea  Gaiani γράφει  ότι «τα λόγια του Ολάντ αφήνουν κάποιες αμφιβολίες  για το αν  ο εχθρός που θέλει πραγματικά να χτυπήσει το Παρίσι είναι το ISIS», αφού μόλις πριν δύο χρόνια, Γάλλοι και Βρετανοί έδειχναν  μεγάλη προθυμία  να στείλουν τα βομβαρδιστικά τους  για να χτυπήσουν τη Συρία του Άσαντ». Εκτός κι αν το Λονδίνο και το Παρίσι ακολουθήσουν τα χνάρια της Άγκυρας  και των βομβαρδιστικών της με τα οποία για πάνω από ένα μήνα, με τη δικαιολογία ότι πολεμά  τον ISIS, βομβαρδίζει  τους Κούρδους, δηλαδή τους πιο σκληρούς πολέμιους των τζιχαντιστών», υπογραμμίζει και πολύ σωστά ο Gaiani.

Οι ευρωπαϊκές ,όμως, κυβερνήσεις δείχνουν  τώρα αποφασισμένες  να αξιοποιήσουν για τα δικά τους συμφέροντα (σε αυτή την περίπτωση την  οριστική  αποσταθεροποίηση της Συρίας του Άσαντ ) το δράμα των  προσφύγων  που φτάνουν στην καρδιά της Ευρώπης . Ο Ολάντ και ο Κάμερον φαίνονται  τώρα  πρόθυμοι να παίξουν  το χαρτί των αεροπορικών επιδρομών στη Συρία αξιοποιώντας τη συναισθηματική φόρτιση  της κοινής γνώμης, γράφει  ο  στρατιωτικός αναλυτής  και επικαλείται σχετικές δημοσκοπήσεις , όπως αυτή που διενεργήθηκε στη Γαλλία από την Odoxa και σύμφωνα με την οποία το 61%  του δημοκοπικού δείγματος βλέπει θετικά  μια επέμβαση  ακόμη και από το έδαφος ενάντια στον ISIS , ενώ στη Βρετανία σε στρατιωτική επέμβαση στη Συρία συναινεί το 52% , αλλά χωρίς να διευκρινίζεται αν το επίπεδο της επέμβασης  θα αφορά την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων επί του εδάφους ή από αέρος, σύμφωνα με δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα  Sun.

Τι λόγο έχουν να βιάζονται   Μεγάλη Βρετανία και  Γαλλία; Η  πρώτη, από πάντα, έπαιζε το δικό της παιχνίδι σε συντονισμό με τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρά με τους υπόλοιπος ευρωπαίους. Η Γαλλία ,αντίθετα, θέλει  να ξανακερδίσει  τον πρωταγωνιστικό της ρόλο και κύρος σε επίπεδο στρατιωτικού ακτιβισμού  (και τυχοδιωκτισμού)  που πολιτικά είχε χάσει από τη Γερμανία. Το Βερολίνο  είναι ο  «beau geste»[*]  της υποδοχής των προσφύγων από τη Συρία και η Γαλλία πάει να βομβαρδίσει τη Συρία, μοιράζοντας τις  βόμβες της μεταξύ των μαχαιροβγαλτών  του ISIS  και των στρατιωτών της  Συρίας, σε αναλογία ένα προς δέκα (μία κατά του  Isis, δέκα κατά των ένοπλων δυνάμεων  του Ασαντ).

Σε αυτά τα πλαίσια, προκαλεί έκπληξη η σύνεση που δείχνει η ιταλική κυβέρνηση Ρέντσι : «Στη Συρία υπάρχει πρόεδρος (ο Μπασάρ) Άσαντ, ο οποίος ελέγχει ένα τμήμα του εδάφους. Η Ιταλία δεν συμμετέχει σε πρωτοβουλίες που η Γαλλία και η Αγγλία έχουν ανακοινώσει ότι θα εξετάσουν», δήλωσε ο Ρέντσι σε τηλεοπτική εκπομπή. « Αυτό που έγινε στη Λιβύη με τον Καντάφι μας έχει κάνει πιο  προσεκτικούς ώστε  να μην καταλήξουμε σε μια ανεύθυνη στάση ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης στη Συρία και το Ιράκ», τόνισε.

Αλλά στις  άλλες ευρωπαϊκές χώρες (και πιστεύουμε σύντομα και στην Ιταλία) στην κοινή γνώμη δημιουργείται  τεχνηέντως μια σύγχυση  με εικόνες που δεν επιδέχονται ανταπάντηση και ψύχραιμη σκέψη (ο μικρός Aylan νεκρός στην παραλία),η οποία  σύγχυση ενισχύεται  με την σημαία  της ευρωπαϊκής ένωσης  στην κεφαλή της πορείας των προσφύγων από τη Συρία από την  «κακή  Ουγγαρία στην καλή Γερμανία», με την Ωδή στη Χαρά του Μπετόβεν (που  είναι και ο ύμνος της ΕΕ), να ακούγεται  από τα μεγάφωνα των σταθμών, και που το μόνο που ζητάει είναι «οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κάνουν κάτι, οτιδήποτε». Αν μετά πάνε να  βομβαρδίσουν  τη Δαμασκό αντί για τις θέσεις του Isis, κανείς δεν θα δώσει και ιδιαίτερη  προσοχή. Το θέμα δεν είναι ποιος είναι ο εχθρός, αλλά «να έχουν έναν εχθρό», ακαθόριστο  και δυσδιάκριτο.

 [---->] 

Μπο Ζεστ : https://en.wikipedia.org/wiki/Beau_Geste. 

[*] Η γαλλική φράση "beau geste" σημαίνει "ευγενής χειρονομία·μεγαλόψυχη πράξη· γενναιόδωρη ενέργεια".

Βλέπε και Roarmag.org : The refugee crisis: beware the drums of war, Η προσφυγική κρίση: προσοχή στα τύμπανα του πολέμου

Ράμματα για τα οράματά μας

του Στάθη


Το έτριψε πολύ το λυχνάρι με τον Μεϊμαράκη ο κ. Τσίπρας και τώρα το τζίνι βγήκε με φούρια στον αέρα, πετάχθηκε ψηλά, πήρε μπόι κι απειλεί,

απειλεί συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ (κι άμα λάχει με το ΠΑΣΟΚ ή το Ποτάμι). 

Κι όμως ο κ. Τσίπρας ομιλεί σαν να απευθύνεται σε χαζούς και ολολύζει για τον κίνδυνο «παλινόρθωσης του παλιού» (ούτε καν δεξιά τη λέει πια). 

Οπως, κατ’ αναλογίαν, απέφυγε να ονομάσει και τον κ. Βενιζέλο στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη, αναφερόμενος μόνον στην «κυβέρνηση Σαμαρά και των συνεργατών του». Οχι μόνον εαυτόν μεταμόρφωσε ο Αλέξης, αλλά μεταμορφώνει και το παρελθόν,

ώστε το «παλιό» να γίνει πιο βολικό στο «νέο» που προσπαθεί να δημιουργήσει. Τόσο «νέο» όσον ο πιο παλαιοκομματικός δικομματισμός.

Κι έτσι, όταν πια ανοίγει το στόμα του ο κ. Τσίπρας κάνουν παρέλαση τα ψέματα: 

Ψέματα για τη δυνατότητα ισοδύναμων μέτρων, διότι το μνημόνιο προβλέπει ρητά την «προέγκριση» οποιουδήποτε μέτρου από τους γκαουλάιτερ σε κάθε υπουργείο. Ψέματα ότι το μνημόνιο δεν υπαγάγει τη δανειακή σύμβαση στο αγγλικό δίκαιο - την υπαγάγει στο ευρωπαϊκό (ενωσιακό), που είναι εξίσου το «δίκαιο του δανειστή».

Ψέματα για το ίδιο το μνημόνιο! Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται ότι το μνημόνιο που δεν έσχισε αλλά υπέγραψε, είναι καλύτερο απ’ τα προηγούμενα. 

Ακούστε πόσο καλύτερο: Εχεις 100 ευρώ και ο κ. Σαμαράς σού παίρνει τα 50 ευρώ. 

Εχεις μείωση εισοδήματος 50%! 

Κατόπιν, απ’ τα 50 ευρώ που σου έχουν απομείνει, έρχεται ο κ. Τσίπρας και σου παίρνει τα 30 ευρώ! 

Σου παίρνει λιγότερα ευρώ από όσα σου πήρε ο κ. Σαμαράς, αλλά σου παίρνει μεγαλύτερο ποσοστό από το εισόδημα που σου είχε απομείνει. 

Σχεδόν όλο. 

Αριστα.

Αλλά το μεγαλύτερο ψέμα που λέει ο κ. Τσίπρας είναι η αλήθεια που δεν λέει.

Η εξής: είτε γίνει πρωθυπουργός ο κ. Μεϊμαράκης, είτε γίνει πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας, είτε γίνει κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού (με ή χωρίς τη συμμετοχή μικρότερων κομμάτων), είτε γίνει τρικομματική ή τετρακομματική κυβέρνηση,

η κυρία Μέρκελ έχει φροντίσει πάνω απ’ τον Ελληνα πρωθυπουργό να υπάρχει δυτικός υπερπρωθυπουργός. 

Αυτό είναι το μεγάλο έγκλημα που η κυρία Μέρκελ διέπραξε και ο κ. Τσίπρας αποδέχθηκε.

Για αυτό και ο κ. Τσίπρας δεν είναι πια ούτε ως πρόσωπο αυτό που ήταν. 

Παραληρεί με τρόπο αγωνιώδη και τρομώδη. Τη μια λέει ότι υπέκυψε διότι δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, την άλλη ότι αγωνίσθηκε και δεν υπέκυψε. Τη μια περιφέρει,

πρωτοφανές για ηγέτη της Αριστεράς, την ηττοπάθεια ως σημαία και την άλλη κοκορεύεται λέγοντας βρείτε έναν καλύτερο από μένα. 

Θα είμαι πρωθυπουργός οκταετίας, έλεγε ωσάν τον τελευταίο αλαζόνα προχθές στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να υπολείπεται πλέον σε παλαιοκομματική ρητορική - τη ρητορική του «άδικου λόγου».

Και είναι άδικος ο λόγος που τη μια φορά λέει ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργασθεί με όσα κόμματα θεωρούν τα μνημόνια καταστροφή» και την άλλη στιγμή ξελέει.  

Απ’ τα πολλά ψέματα μπερδεύουν πλέον τις γλώσσες τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε την περασμένη βδομάδα διεκδικώντας αυτοδυναμία.

Την Τρίτη αναφέρθηκε στη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ.Την Τετάρτη υπαινίχθηκε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Την Πέμπτη (όταν ο κ. Δραγασάκης κατηγόρησε την Αριστερά ότι «δαιμονοποίησε τα μνημόνια») ετέθη θέμα κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού. Την Παρασκευή προσευχηθήκαμε στον Αλλάχ, το Σάββατο στον Γιαχβέ και την Κυριακή στον Κύριο, μπας και καταλάβουμε τι μας συμβαίνει.

Δυστυχώς, ένα και μόνον ένα μας συμβαίνει και Προφήτης αυτού η Μέρκελ. Η οποία πάει τον κ. Τσίπρα για Κουβέλη. Και θα το απολαύσει.

 Διότι δεν είναι από εκείνους που συγχωρούν τους εξεγερθέντες, ακόμα κι αν οι ίδιοι γονατίσουν. Ο κ. Τσίπρας έφερε τον λαό ante portas. Τέτοια αμαρτήματα δεν συγχωρούνται.

Μπορεί ο κ. Τσίπρας να γίνει πρωθυπουργός ή... συμπρωθυπουργός με τον κ. Μεϊμαράκη, ή μπορεί ακόμα και να πρωθυπουργεύσει τρίτο, κοινής αποδοχής πρόσωπο, όμως κουμάντο στη χώρα θα κάνει ο υπερπρωθυπουργός της Μέρκελ.

Αν πιστέψουμε τον κ. Τσίπρα λέγοντα ότι «τα ελληνικά λένε την αλήθεια πιο καθαρά απ’ τα αγγλικά» (σ.σ.: άλλο και τούτο!), τότε ζιγκ και γιούρια ο Μάαρτεν Φερβέι.

Διότι όπως έγραφε η «Αγορά» του Σαββάτου (5.9.2015): «Αυτός θα ελέγχει τη νέα κυβέρνηση». 

Και εξηγεί η εφημερίδα (οι υπογραμμίσεις δικές μου): «Υπό την αυστηρή επιτροπεία των Βρυξελλών θα τεθεί η νέα κυβέρνηση σχετικά με την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που συμφωνήθηκαν με τους δανειστές.

 Ο Ολλανδός γενικός διευθυντής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μάαρτεν Φερβέι, ως ο επικεφαλής της νέας 20μελούς Task Force, θα συγγράφει ουσιαστικά τα νομοσχέδια για σχεδόν όλους τους τομείς δράσης, από τη φορολογία εισοδήματος και την αγορά εργασίας έως την ιατροφαρμακευτική πολιτική και το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας.

Η “ομάδα Φερβέι" θα έχει στενή συνεργασία και με την τρόικα και θα ετοιμάζει ενδιάμεσες εκθέσεις στο πλαίσιο της αξιολόγησης της οικονομίας. Παράλληλα, θα μπορεί να αναθέτει μελέτες και στο ΔΝΤ, ικανοποιώντας τη θέληση της γερμανικής πλευράς για την εμπλοκή του Ταμείου στο τρίτο μνημόνιο. Χαρακτηριστικό της δύναμης που θα έχει η νέα Task Force είναι ότι θα συνομιλεί απευθείας με το Μέγαρο Mαξίμου, σύμφωνα με την επιθυμία του Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ».

Κι όταν λέμε «συνομιλεί», εννοούμε «υπαγορεύει». Μια εξωχώρια δικτατορία, μια «οφσόρ» τυραννία εγκαθίσταται στη χώρα και ο κ. Τσίπρας απλώς αναχαράζει τα περί «παλιού» και «νέου» - τι θλιβερό! τι ά-λογο! τι απολίτικο! Για τ’ όνομα του Θεού! «δεν βρίσκεται ένας χριστιανός να μας πάρει το κεφάλι;»...

*Δημοσιεύθηκε στο www.enikos.gr την Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2015.