του Michele Giorgio
Το αν είναι ή όχι «ιστορική στιγμή» είναι υπό συζήτηση. Επειδή δεν έχει γίνει ακόμη κατανοητό σε ποιο βαθμό το κόμμα Ισλαμιστών Raam συμμετέχει στο «συνασπισμό της αλλαγής» ή αν απλώς εγγυάται την επιβίωσή του συνασπισμού με τις τέσσερις έδρες του με αντάλλαγμα τη χρηματοδότηση των περιοχών που ψήφισαν στις 23 Μαρτίου το κόμμα. Και αν οι εταίροι του συνασπισμού επικροτούν τον Mansour Abbas , τον ηγέτη του Raam και πρωταγωνιστή της «ιστορικής στροφής», η κίνηση του κόμματος Raam έχει γίνει τώρα στόχος κριτικής από πολλούς Παλαιστίνιους του Ισραήλ. Αρχής γενομένης από τις αιχμές των πρώην συμμάχων του, του κόμματος Mustarake, την Ενωμένη Αραβική Λίστα.
Σε 73
χρόνια, τα αραβικά κόμματα δύο μόνο φορές έχουν υποστηρίξει μια ισραηλινή
κυβέρνηση. Στη δεκαετία του 1950, ένα μικρό κομμάτι αποτελούμενο από βουλευτή που
προσχώρησε στον συνασπισμό, αλλά ήταν ένα είδος αραβικού τμήματος του κόμματος
Mapai, που ήταν στην εξουσία. Και στη δεκαετία του '90, όταν η κυβέρνηση του
Γιτζάκ Ραμπίν, την περίοδο των Συμφωνιών του Όσλο, είχε την εξωτερική
υποστήριξη των αραβικών κομμάτων προκειμένου να αντιμετωπίσει μερικές
επικίνδυνες ψήφους εμπιστοσύνης από το εσωτερικό της κυβέρνησής του.
«Ας είμαστε σοβαροί, δεν έχουμε μια πραγματική κυβέρνηση
συνασπισμού, αλλά μια συμφωνία μεταξύ διαφόρων δυνάμεων για την απομάκρυνση του Netanyahu από την εξουσία. Σε κάθε περίπτωση θα πρόκειται για μια δεξιά
κυβέρνηση στην οποία θα κυριαρχούν εξτρεμιστές όπως (ο πρώην υπουργός) Avigdor
Lieberman και θα έχει ως εντολοδόχο πρωθυπουργό τον Naftali Bennett έναν από
τους κύριους υποστηρικτές του ισραηλινού κινήματος των αποίκων στη Δυτική Όχθη»
, λέει στην εφημερίδα Μανιφέστο η Heba Yzabak, πρώην βουλευτής της Knesset για
το κόμμα Tajammo (Balad). Η Yzabak αποφεύγει να αναφερθεί άμεσα στον Abbas Αμπάς,
αλλά λέει ότι «δεν μπορεί κανείς να είναι μέρος μιας κυβέρνησης που δεν θα εργαστεί
για τον τερματισμό των διακρίσεων κατά των Παλαιστίνιων πολιτών του Ισραήλ και την
κατοχή των κατεχόμενων εδαφών. Το καθήκον μας, ως εκπρόσωποι της κοινότητάς
μας, είναι να εργαστούμε για τη δικαιοσύνη και τα δικαιώματα και όχι να
ευνοήσουμε τους ελιγμούς κορυφής ».
Οι κριτικές όμως δεν μετακινούν τον Mansour Abbas από τη θέση του.Ο Abbas πιστεύει ότι έχει ανοίξει το δρόμο για έναν ουσιαστικό μετασχηματισμό της ισραηλινής πολιτικής, αναγκάζοντας τα σιωνιστικά κόμματα να συμφωνήσουν μαζί του, να τον καλωσορίσουν στην εξουσία από την οποία οι Άραβες του Ισραήλ έχουν αποκλειστεί επί 73 χρόνια.
Και την Τετάρτη το απόγευμα, ενώ αποφασιζόταν η τύχη του πρωθυπουργού Yair Lapid, που θα τον θυμούνται επειδή, μετά από 12 χρόνια, έστειλε τον Netanyahu στην αντιπολίτευση, ο Mansour Abbas εμφανίστηκε άνετος μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ενώ γεννιόταν ο συνασπισμός που ενώνει τα κόμματα της δεξιάς και της κεντροαριστεράς. Λέγεται ότι έχει πάρει όσα ήθελε προκειμένου να προσθέσει τις τέσσερις έδρες του Raam στην υπό διαμόρφωση πλειοψηφία.
Είπε επίσης ότι έχει το ναι, ακόμη και των δεξιών κόμματων του συνασπισμού στα
αναπτυξιακά σχέδια ύψους 53 δισεκατομμυρίων σεκέλ (πάνω από 16 δισεκατομμύρια
δολάρια) τα οποία, κατόπιν αιτήματός του, θα επενδυθούν τα επόμενα πέντε έως
δέκα χρόνια σε αραβικές πόλεις και χωριά. «Έχουμε συμφωνήσει να επιλυθούν τα
καυτά προβλήματα της κοινότητάς μας : προγραμματισμός, στεγαστική κρίση και,
φυσικά, καταπολέμηση της βίας και του οργανωμένου εγκλήματος», δήλωσε ο Mansour
Abbas Αμπάς στους δημοσιογράφους, διαβεβαιώνοντας ότι θα έχουν μεγάλα οφέλη και
οι κοινότητες Βεδουίνων της Negev, στο νότιο Ισραήλ, ένα από τα προπύργια του Mansour
Abbas.
Οι επικριτές του και πρώην σύμμαχοί του Mustarake αμφιβάλλουν ότι αυτές οι υποσχέσεις θα τηρηθούν μετά το σχηματισμό της κυβέρνησης. Αρχής γενομένης με την αναγνώριση τριών οικισμών Βεδουίνων ανύπαρκτων για το κράτος - Abda, Khashm al Zena και Rakhma - μέχρι την τροποποίηση του νόμου Kaminitz του 2017 που στοχεύει στην «παράνομη» οικοδόμηση σε αραβικές πόλεις και χωριά, ένα από κεντρικά σημεία των διακρίσεων που οι Παλαιστίνιοι του Ισραήλ κατηγορούν το κράτος του Ισραήλ. Ο Mansour Abbas,όπως πολλοί πιστεύουν, έλαβε μόνο ασαφείς υποσχέσεις και αβέβαιες εγγυήσεις οι οποίες δεν διαφέρουν από εκείνες που πήρε τους τελευταίους μήνες όταν ξεκίνησε διάλογο με τον Benyamin Netanyahu .
Πολύ σύντομα, προσθέτουν, θα συνειδητοποιήσει ότι υπήρξε αφελής. Από την πλευρά της,
η δικηγόρος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Sawsan Zafer, της ΜΚΟ Adalah, δεν
σχολιάζει την κίνηση του ηγέτη του Raam. «Είναι ζήτημα αρχής για εμάς να μην κρίνουμε
τις πολιτικές επιλογές μεμονωμένων αραβικών κομμάτων», μας λέει, «ωστόσο δεν
μπορώ να μην παρατηρήσω ότι κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για τον νέο
συνασπισμό το ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των διακρίσεων κατά των
Αράβων δεν συζητήθηκε ποτέ και τελικά, το μόνο σημείο στο οποίο οι ηγέτες του
κόμματος δεσμεύτηκαν πλήρως είναι μόνο η απομάκρυνση του Netanyahu από την
εξουσία».
