Ετη φωτός από το να μπορεί να χαρακτηριστεί αριστερή.

Τις τελευταίες 2-3 μέρες γίνεται ο κακός χαμός για τους επιβάτες με προορισμό τη Θεσσαλονίκη που παράτησε η Ryanair στη Ρουμανία και που κινδύνεψαν να παγώσουν οι καημένοι στους χώρους αναμονής του αεροδρομίου της Τιμισοάρα και τι ταλαιπωρία ήταν αυτή μέσα στο καταχείμωνο για τις γυναίκες, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους που ξέμειναν χρονιάρες μέρες στο πουθενά.

Σεντόνια από κατάρες και βιωματικά στάτους γράφτηκαν για τη χειρότερη αεροπορική εταιρεία του κόσμου που προσπαθεί να κόψει κόστη από παντού, ενώ πρέπει να είναι η μοναδική low cost εταιρεία στον πλανήτη που καταφέρνει να βασανίζει και τους υπαλλήλους και τους πελάτες της.

Συνήθως, σε τέτοιες εταιρείες, τρώει όλο το μανίκι ο υπάλληλος για να μπορεί να απολαμβάνει ο πελάτης.

20 χρόνια μετά

Το διάγραμμα δείχνει ποια οικονομία έχει επωφεληθεί περισσότερο από την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος και ποιες, αντίθετα, έχουν  υποστεί τις μεγαλύτερες απώλειες.

Η Γερμανία είναι η μόνη μεγάλη οικονομία που έχει διατηρήσει το κατά κεφαλήν επίπεδο του ΑΕΠ, ενώ της Ιταλίας για παράδειγμα από το 122 % του μέσου όρο της Ε.Ε. έπεσε στο 96 %.

                                

[--->]

Αργεντινή: Ο εφιάλτης επέστρεψε

- Αργεντινή, μία χώρα που οι εξαγωγές είναι διπλάσιες από τις εισαγωγές, με απίστευτους και ανεξάντλητους φυσικούς πόρους, που εξορύσσει καθημερινά πετρέλαιο σε διπλάσια ποσότητα από αυτήν που καταναλώνει, με βιομηχανία, με γεωργία, με ορυκτό πλούτο, με κτηνοτροφία και αλιεία που δεν έχει άλλη χώρα στον πλανήτη, χωρίς απειλές από γείτονες που να απαιτούν μεγάλες στρατιωτικές δαπάνες... είναι ξανά στα πρόθυρα της οικονομικής καταστροφής, μετά την νέα νεοφιλελέ στροφή του 2015.

Η Αργεντινή 18 χρονιά μετά τον εφιάλτη της χρεοκοπίας του 2001 βρίσκεται πάλι μπλεγμένη στα δίχτυα μιας οικονομικής κρίσης, έχοντας μάλιστα προσφύγει για μια ακόμη φορά στο ΔΝΤ για ένα τεράστιο πρόγραμμα διάσωσης.

 Την ίδια στιγμή, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά θυμίζουν πολύ εκείνη την εποχή: από τη μια οι ολιγάρχες-γαιοκτήμονες συγκεντρώνουν όλο τον πλούτο αλλά και την επιρροή στα πολιτικά κέντρα. Αντίθετα η εργατική τάξη έχει μόνο τα συνδικάτα του να αντιτάξει απέναντι σε αυτή την κατάσταση.