Η παράταση του ελληνικού χρέους δεν λύνει το πρόβλημα

Η παράταση του χρόνου αποπληρωμής του ελληνικού χρέους δεν θα είναι αρκετή για να λύσει τα προβλήματα της χώρας, δήλωσε σε συνέντευξή του στην ιταλική Il Foglio το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, Ignazio Visco, όπως μεταδίδει το Reuters.

Όπως εξήγησε ο Visco το θέμα του ελληνικού χρέους θα πρέπει να αντιμετωπιστεί  "με περαιτέρω παράταση του χρόνου ωρίμανσής του αλλά είναι σαφές πως αυτό δεν θα είναι αρκετό για να ξεπεραστούν τα προβλήματα της χώρας”

"Το κόστος εξυπηρέτησης του ελληνικού χρέους είναι ήδη χαμηλό και οι αποπληρωμές εκτείνονται σε βάθος χρόνου”, τόνισε ο ίδιος. 

[--->]

Ο ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΤΟΥ 2015

  Του ΣΤΑΘΗ*

1. Αμέσως μόλις υπουργοποιήθηκε ο κ. Χαϊκάλης έγινε θύμα άγριας ανθρωποφαγίας. Προς δόξαν του πολιτισμού εκείνων (που μάλιστα εφηύραν τον ανόητο νεολογισμό «πολιτικός πολιτισμός») των πολιτικώς ορθών, που η αλαζονεία τους και ο ελιτισμός τους τρώει σαν κακό σπυρί την πολιτική, το πολίτευμα και την ψυχή τους. Ο κ. Χαϊκάλης θα κριθεί απ’ όσα θα κάνει κι όχι υφιστάμενος δίκες προθέσεων και εκ προοιμίου απαξίωση, μάλιστα

από ποιους; τους πιο χυδαίους εξ όλων μας, εκείνους που βρίζουν μονίμως τους συμπολίτες τους για λαϊκιστές, ψεκασμένους κι όλα τα συναφή ανάγωγα και φασιστικά.

2. Το δημοψήφισμα έγινε μόλις πριν από δεκαεπτά μέρες, στις 5 Ιουλίου του σωτηρίου (πάντα για τις τράπεζες) έτους 2015. Μου φαίνεται σαν να ’χουν περάσει απ’ αυτό το δημοψήφισμα μήνες. Από την άλλη, για την κυβέρνηση φαίνεται σαν το εν λόγω δημοψήφισμα να έγινε πριν από τη σύνταξη του Γρηγοριανού Ημερολογίου. 

Είχε δίκιο ο Αϊνστάιν, ο χρόνος χάνεται στην αχλή του και μετριέται με τέρμινα. Ομως για πολλούς άλλους Ελληνες (αλλά και Ευρωπαίους) το «Οχι» έχει στοιχειώσει μέσα τους, στην αγωνία τους, την ανεργία τους, την απελπισία τους - «αποστάτες»...

Και το χύμα τσίπουρο.

3. Ξεμένουμε από πυρόσβεση. Οχι από άνδρες και γυναίκες - ουδέποτε παρουσίασε «λειψανδρία» ο λαός στα δύσκολα. Από μέσα ξεμένουμε.

4. Πολλά τα λεφτά στα στρώματα, βρε παιδιά! Στρώσε το στρώμα σου για δυο. Και το πρωί τα κράνη και στο χαράκωμα. Ερχεται η Τρόικα. Με επικεφαλής του Κλιμακίου (Εκτελέσεων) της Τρόικας την εκ Ρουμανίας κυρία Ντέλια Βελκουλέσκου (γνωστή και ως Δρακουλέσκου - περίεργον! το Βελζεβουλέσκου θα αρκούσε). Μαζί της καταφθάνει

και ο Γερμαναράς οϋμπεργκρουπενφύρερ χερ Ράσμους Ρούφερ. Για τον οποίον στην Πορτογαλία έγιναν διαδηλώσεις προκειμένου να απομακρυνθεί κι ας τους έστελναν τον Χίμλερ. (Με την ευκαιρία, προς τον γκεσταπίτη υπηρεσίας στο Ποτάμι: όταν η κυρία Λυμπεράκη λέει ότι ορισμένες κατασχέσεις σπιτιών δεν είναι δα και η συντέλεια, εννοεί το «σουγαμωτοσπίτι» που της λένε όλοι οι άλλοι;..)

5. Βλέπω ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που βγαίνουν στα κανάλια της διαπλοκής και τους περιπαίζουν τα ντόπερμαν της ενημέρωσης, τους (και τις) οικτίρουν, τους χλευάζουν, τους δουλεύουν. Vae victis.

Χύμα τσίπουρο.

Κι εμένα (και για αυτούς) περίλυπος η ψυχή μου.

6. Περίλυπος και για τους ανθρώπους που ατάκτως ερριμμένοι στενάζουν στο Πεδίον του Αρεως (κι άλλες περιοχές των Αθηνών και της Ελλάδας) έρμαια της ίδιας υψηλής στρατηγικής που έκανε τις πατρίδες τους συντρίμμια και την πατρίδα μας προτεκτοράτο. Ερωτηθείσα περί του προβλήματος (ειδικώς στο Πεδίον του Αρεως) η κυρία Τασούλα Χριστοδουλοπούλου απήντησε: «Και τι να κάνω εγώ τώρα; τι να σας πω;». Ελα ντε...

Χύμα τσίπουρο…

Στη «λιακάδα ενός υπέροχου μυαλού»…

7. Θεϊκός ο κ. Πάνος Καμμένος. Αφού διέψευσε ότι υπάρχουν καν σκέψεις για τη φορολόγηση των αγροτών, συμπλήρωσε ότι τέτοιο νομοσχέδιο «δεν ψηφίζεται σήμερα και δεν θα ψηφιστεί άμεσα (…)». Ουπς! όταν λέμε όχι άμεσα, εννοούμε κάθε πράγμα στην ώρα του;

Χύμα τσίπουρο…

Οπως και με τα στεγαστικά δάνεια;

Διότι, a propo, στην Ισπανία που έγινε της επί χρήμασι εκδιδομένης πατρίδος με τα στεγαστικά κι αφού φάγανε χιλιάδες και χιλιάδες σπίτια οι τράπεζες, τώρα έχει μπουκάρει στη χώρα η Μόργκαν Στάνλεϋ κι αγοράζει μπιρ παρά ακίνητα αβέρτα! Η Μόργκαν Στάνλεϋ (η τράπεζα των πειρατών), γνωστή σήμερα στις ΗΠΑ (στην αργκώ της Γουώλ Στρητ) και ως «η κυβέρνηση»...

8. Θριαμβεύουν τα γκάλοπ τα τελευταία χρόνια. Ελεγαν ότι θα πάρει 6% (από 4%) ο ΣΥΡΙΖΑ, πήρε 17%! Ελεγαν ότι θα πάρει 20% ο ΣΥΡΙΖΑ, πήρε 36%! Ελεγαν ότι θα πάρει 51-52% το «όχι» (όταν δεν έλεγαν ότι προηγείται το «ναι»), 63% βάρεσε το «όχι»! Τώρα τα γκάλοπ λένε ότι οι Ελληνες θέλουν κατά 82% το ευρώ και υποστηρίζουν κατά 70% τον κ. Τσίπρα. Δεν έχω λόγους να μην πιστέψω αυτά τα γκάλοπ και τα συμπεράσματά τους.

Αλλά ακόμα κι αν είχα την παραμικρή αμφιβολία για την αξιοπιστία των γκάλοπ, μου τη διασκεδάζει η αξιοπιστία των «Νέων», τα οποία υπό τον πύρινο τίτλο «Ο Τσίπρας πετάει το γάντι στους συνωμότες της δραχμής» επαινούν με ένα ακόμα πιο πύρινο άρθρο τον κ. Πρωθυπουργό και τις αρετές του «να επιταχύνει το κυβερνητικό έργο με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος (…), να προδιαγράψει τον οδικό χάρτη των επόμενων εξήντα ημερών με τρία ορόσημα: Νέο πρόγραμμα 85 δισ. μετά τον Δεκαπενταύγουστο. Συνέδριο στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Κι εφόσον κριθεί αναγκαίο νέες εκλογές. Είναι μια κίνηση που οδηγεί σε εκκαθάριση του εσωκομματικού αλλά και του ευρύτερου πολιτικού τοπίου. 

Την έχει ανάγκη η χώρα.

Οπως έχει ανάγκη και από μια νέα δημοκρατική ορμή (…). Για μια χώρα που έχει απολέσει το 25% του ΑΕΠ μέσα σε μια πενταετία η επιστροφή στην ύφεση δεν είναι παίξε γέλασε. Είναι επίσης βούτυρο στο μαύρο ψωμί των ακραίων δυνάμεων που καραδοκούν. Μόνον ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να τις αναχαιτίσει».

Δεν αντιγράφω άλλο.

Εκτός αν αντιγράψω τους ίδιους επαίνους της «Die Welt» για τον κ. Τσίπρα. 

Διότι εκτός απ’ τα «δύσκολα εύγε» των «Νέων» υπάρχουν και τα ακόμα πιο «δύσκολα εύγε» της Γερμανίας (καθ’ ότι η «Die Welt» εκφράζει την ελίτ της Χριστιανοδημοκρατίας αλλά και τους φύλαρχους των κάπως πιο μπρουτάλ Χριστιανοκοινωνιστών). Κατά την «Die Welt» λοιπόν, ο κ. Τσίπρας είναι ο μόνος (μάλιστα εξαιρετικά δημοφιλής - να τα πάλι τα γκάλοπ) πολιτικός που μπορεί να περάσει από την ελληνική κοινωνία το πιο σκληρό Μνημόνιο από κτίσεως κρίσεων.

Επιβεβαιώνεται λοιπόν (λέει τώρα η θεία Φωτούλα κι όχι η «Die Welt») το ρηθέν, άμα τε και γεγονός, ότι η Αριστερά περνάει στις κοινωνίες τα μέτρα που δεν μπορεί να περάσει η Δεξιά. Υπό την προϋπόθεση -το «προαπαιτούμενο» που λέμε- αυτή η Αριστερά να έχει αποστατήσει απ’ τον εαυτόν της.

Να έχει ενσωματωθεί (ή για να ενσωματωθεί) όπως συνέβη με τη γερμανική σοσιαλδημοκρατία, τους Βρετανούς Εργατικούς και πλήθος άλλων.

Χύμα τσίπουρο.

Αλλά αρχίζει να μη με πιάνει.

9. Διότι απ’ την άλλη πλευρά της σελίδας ο κ. Στίγκλιτς φωνάζει ότι τα μέτρα είναι «ασυνάρτητα», ότι τα χαρακτηρίζουν «άθλια οικονομικά» και ότι δεν βγαίνουν οι αριθμοί. Για τρίτη φορά!! Πλην όμως, μην πανικοβαλλόμεθα! Μπορεί η ορδή των Δανειστών-Δυναστών και Επικυριάρχων να εκλάβει τον ελιγμό της κυβέρνησης για το αγροτικό ως υπαναχώρηση απ’ τα συμφωνηθέντα και να ξαναγίνει της απολεσθείσης τιμής της Καταρίνας Μπλουμ.

Πάλι θα τρέχουμε να ευχαριστήσει τους Αμερικανούς ο κ. Δραγασάκης και δεν θα σώνουμε.

10. Αντέχετε να συνεχίσω να σας μαυρίζω την καρδιά ή να το κόψω;

Θα το κόψω! με μιαν απορία! Τι εννοούσε ο κ. Τσίπρας όταν είπε ότι «ο κομματικός ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αντιστοιχηθεί με τον κοινωνικό»; 

Αν το έλεγε ο κ. Νίκος Παππάς, θα το καταλάβαινα (ότι δεν χρειάζεται να καταλάβω τίποτα). 

Αλλά όταν το λέει ο Αλέξης, πρέπει να καταλάβω. Δηλαδή, κομματικός ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνιστώσα-«αποστάτες» και κοινωνικός ΣΥΡΙΖΑ είναι η συνιστώσα-μνημόνιο;

Μπορεί να κάνω πλάκα στη θλίψη μου, κυρίες και κύριοι (αν και αμφιβάλλω ότι έχω αυτό το δικαίωμα), αλλά να παραδώσω τα όπλα μου σ’ όσους παρέδωσαν τα όπλα, αφού πρώτα φρόντισαν να μην μπορούν να κάνουν αλλιώς, δεν το βλέπω…

*

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

 

Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Σκουριές: Στον Πάνο Σκουρλέτη η καυτή πατάτα. Ανοχή και παραμύθια τέλος. #sκouries

 Ανακεφαλαίωση και επανεκτίμηση της κατάστασης, μετά τις εξελίξεις των τελευταίων τριων εβδομάδων.

Η Eldorado και το Δημοψήφισμα

«Ψηφίστε ΝΑΙ» ήταν η εντολή της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και των (ξεκάθαρα πλέον) εργοδοτικών σωματείων προς τους εργαζομένους στα μεταλλεία (εικόνα). «Ψηφίστε ΝΑΙ», μαζί με την Εκάλη και το Κολωνάκι, όχι βέβαια για να «μείνουμε Ευρώπη» αλλά για να υποστεί μια πολιτική ήττα ο Αλέξης Τσίπρας που, στα λόγια τουλάχιστον, είναι αντίθετος στο έργο των Σκουριών και μας δυσκολεύει τη ζωή.  Φυσικά ο κόσμος τους αγνόησε και ψήφισε ΟΧΙ όπως όλη η Ελλάδα.

Η αλήθεια είναι ότι η εταιρεία από την αρχή ποντάρισε στο σενάριο της «αριστερής παρένθεσης», με τα ιστολόγια των υπαλλήλων της (Πολίτες Αριστοτέλη κ.λ.π.) να έχουν ξεκινήσει την συστηματική προσπάθεια υπονόμευσης του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ πριν ακόμα από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου. Τις μέρες που ακολούθησαν το δημοψήφισμα, τα ίδια ιστολόγια μετά βίας έκρυβαν την ικανοποίησή τους για τη συνθηκολόγηση του Τσίπρα και για τη μετατροπή του μεγαλειώδους «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ». 

Η ποθούμενη ανατροπή του Τσίπρα δεν ήρθε, αλλά αυτό που ήρθε ήταν ακόμα καλύτερο για την εταιρεία. Ο Αλέξης Τσίπρας «ανέτρεψε» ο ίδιος τον εαυτό του και η «πρώτη φορά αριστερά» βρέθηκε να περνάει το βαρύτερο όλων των μνημονίων με τη συνεργασία της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του εκπροσώπου του Μπόμπολα… Αν είναι πλήρης η παράδοση του Τσίπρα στους εγχώριους «ολιγάρχες» (ας πούμε ότι) μένει να το δούμε, αλλά η «φιλική» στάση των ΜΜΕ της διαπλοκής μόνο καλός οιωνός δεν είναι.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλα αυτά είναι «βούτυρο στο ψωμί της εταιρείας» που δεν έχει κανένα άλλο «επιχείρημα» για να πείσει για την ανάγκη να θυσιαστεί η Χαλκιδική, πέρα από τις θέσεις εργασίας που προσφέρει. Έστω και με τους πρόσφατα κομμένους μισθούς. Έστω κι αν δεν πληρώνει φόρους. Απέναντι στην παραβίαση όλων των νόμων και την τεκμηριωμένη από κάθε πλευρά καταστροφή του περιβάλλοντος και των άλλων τομέων της τοπικής οικονομίας από την «επένδυση», η εταιρεία για μόνο της «όπλο» έχει την απελπισία και την αγωνία των ανθρώπων. Με απλά λόγια, όσο απεχθέστερο το μνημόνιο για τους Έλληνες, τόσο το καλύτερο για την εκμεταλλεύτρια εταιρεία…

Ας σημειωθεί ότι την Καναδική πολυεθνική καθόλου δεν θα την πείραζε ένα Grexit, κάθε άλλο: σε άρθρο με τίτλο «Eldorado Gold: η Καναδική εταιρεία που ωφελείται περισσότερο από ένα Grexit», το επενδυτικό site The Motley Fool τόνιζε ότι αν η Ελλάδα έμπαινε στη δίνη ενός Grexit, η δυσαρέσκεια προς την αριστερή κυβέρνηση θα μπορούσε να οδηγήσει στην ανατροπή της και στην εγκατάσταση μιας άλλης, πιο φιλο-επιχειρηματικής. 
Έτσι το μεταλλείο των Σκουριών θα είχε μεγαλύτερες πιθανότητες να προχωρήσει. Και επιπλέον, οι υποχρεώσεις της εταιρείας στην Ελλάδα θα εξοφλούνταν σε υποτιμημένες δραχμές, ενώ ο χρυσός θα συνέχιζε να πωλείται σε δολάρια με αποτέλεσμα (ακόμα μεγαλύτερα) υπερκέρδη. Το άρθρο καταλήγει ότι ένα Grexit θα μπορούσε να είναι «το καλύτερο και από τους δύο κόσμους για την Eldorado».

Η καυτή πατάτα αλλάζει χέρια

Μέσα στο νέο βαρύ πολιτικό σκηνικό, το Υπουργείο ΠΑΠΕΝ αναλαμβάνει ο Πάνος Σκουρλέτης και, μαζί με αυτό, την «καυτή πατάτα» της Eldorado Gold. Ο νέος Υπουργός έχει εκφράσει στο παρελθόν την αντίθεσή του στο έργο των Σκουριών.«Η επένδυση στις Σκουριές βλάπτει το περιβάλλον και την τοπική οικονομία« δήλωσε στις 9 Απριλίου, ενώ στις 6 Απριλίου (μία μέρα μετά τα ντροπιαστικά επεισόδια της 5ης Απριλίου στις Σκουριές) είπε ότι  «είμαστε αρνητικοί να συνεχίσει τη λειτουργία της η εταιρεία, να μην προχωρήσει η συγκεκριμένη εξόρυξη», αφήνοντας παράλληλα αιχμές για τη στάση της αστυνομίας του κ. Πανούση. Αλλά αυτά ήταν τον μακρινό Απρίλιο.

Κατά την τελετή παράδοσης του Υπουργείου, ο κ. Λαφαζάνης δήλωσε: «Στηρίζουμε τους εργαζόμενους αλλά δεν στηρίξαμε την ασυδοσία της Ελ Ντοράντο. Όλες οι κινήσεις που κάναμε στο θέμα των Σκουριών απέβλεπαν σε ένα και μόνο, να προασπίσουν τη νομιμότητα, να προστατεύσουν το περιβάλλον και το δημόσιο συμφέρον«. 

Ας μας πουν τι ακριβώς είναι αυτό που πιστεύουν ότι έκαναν στο ΥΠΑΠΕΝ, γιατί ούτε  το περιβάλλον προστάτευσαν, ούτε το δημόσιο συμφέρον, ούτε την ασυδοσία της Eldorado σταμάτησαν. 

Αντίθετα, στους πέντε μήνες της «πρώτης φοράς αριστερά», η καταστροφή της Χαλκιδικής συνεχίστηκε με ακόμα ταχύτερους ρυθμούς. Η εταιρεία αφέθηκε να εργάζεται ανενόχλητη και ανεξέλεγκτη επί πέντε κρίσιμους μήνες, ώστε στον Κάκαβο να δημιουργηθεί πλέον μια ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. 

Οι Σκουριές έχουν γίνει ένα σεληνιακό τοπίο, η ανέγερση του εργοστασίου εμπλουτισμού που δεν έχει ούτε έγκριση  ούτε άδεια δόμησης προχωράει ανεμπόδιστη, ενώ έχει ξεκινήσει, επίσης χωρίς άδεια, η κατασκευή του φράγματος αποβλήτων ύψους 150 μέτρων στο ρέμα Καρατζά.

Open-pit. Πρώην δάσος

Eργοστάσιο Εμπλουτισμού. Πρώην δάσος.
  

Ρέμα Καρατζά. Πρώην δάσος

Αν σε ένα πράγμα αποδείχθηκε αποτελεσματική η «κυβέρνηση της αριστεράς» όσον αφορά τις Σκουριές ήταν στην κωλυσιεργία και στην καλλιέργεια ελπίδων ότι οι προεκλογικές δεσμεύσεις θα τηρούνταν και η εξ’ολοκλήρου παράνομη «επένδυση» θα ακυρωνόταν. 

Από ωραία λόγια, σαν αυτά του κ. Σκουρλέτη, χορτάσαμε. Οι δηλώσεις κυβερνητικών και κομματικών στελεχών  περί της εμβληματικότητας του αγώνα για τη σωτηρία των Σκουριών για τον ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίστηκαν σε όλο το πεντάμηνο που πέρασε, όμως βρίσκονταν σε πλήρη αναντιστοιχία μεταξύ με αυτό που γινόταν στην πράξη. Οι επιθετικές δηλώσεις του κ. Λαφαζάνη κατά της Eldorado αποδείχθηκε ότι ήταν προσωπικές απόψεις που όμως δεν συνοδεύθηκαν από αντίστοιχες θεσμικές ενέργειες.

Για να είμαστε δίκαιοι, η κριτική που γίνεται εδώ δεν αφορά μόνο τον πρώην Υπουργό Π. Λαφαζάνη, αφού οι Υπουργοί εφαρμόζουν τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης την ευθύνη  των οποίων έχει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ο Πρωθυπουργός. 

Από τις προεκλογικές δεσμεύσεις και τις προγραμματικές δηλώσεις φαίνεται οτι ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανώτατο επίπεδο υπαναχώρησε.

 Κάποιες σωστές ενέργειες που έγιναν στην αρχή της θητείας του κ. Λαφαζάνη έμειναν ημιτελείς και μετέωρες. 

Η θεώρηση της αρχιτεκτονικής και ηλεκτρομηχανολογικής μελέτης του εργοστασίου εμπλουτισμού των Σκουριών (στην ουσία, η έγκριση δόμησης του εργοστασίου) ανακλήθηκε για έλεγχο νομιμότητας στα τέλη Φεβρουαρίου. 

Πέρασαν πάνω από τέσσερις μήνες αλλά ούτε η νομιμότητα αυτού του ενός χαρτιού ελέγχθηκε, ούτε η από 8-12-2014 σχετική καταγγελία μας απαντήθηκε.

Το εργοστάσιο συνεχίζει να χτίζεται. Και όμως, πολλοί εκτός Χαλκιδικής έχουν μείνει με τη βεβαιότητα ότι οι Σκουριές έχουν σταματήσει και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην έκανε τίποτα από αυτά που υποσχέθηκε, αλλά τουλάχιστον έκλεισε αυτήν την πληγή! 

Μέχρι και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, αυτό νόμιζε!

 Έγκλημα κατά του δημοσίου συμφέροντος

Η υπαναχώρηση έγινε ακόμα πιο φανερή στο χειρισμό του κρίσιμου θέματος της μεταλλουργίας, από το οποίο κρέμεται όχι μόνο η νομιμότητα όλης της «επένδυσης» αλλά και το δημόσιο συμφέρον. Η σωστή αρχή, έστω και με καθυστέρηση, έγινε. O βασιλιάς Eldorado αποδείχθηκε και επισήμως ότι είναι γυμνός και ότι παραβιάζει και την ΚΥΑ Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων 201745/2011 και τη Σύμβαση και τον κυρωτικό της νόμο 3220/2004. 

Αλλά μέχρι τις 12 Ιουλίου έπρεπε το ΥΠΑΠΕΝ να έχει απαντήσει επισήμως στην εταιρεία ότι «η μέθοδος μεταλλουργίας που μας φέρατε δεν εφαρμόζεται, είναι απαράδεκτη», και στη συνέχεια να προβεί στην ανάκληση της ΚΥΑ που παραβιάζεται. 

Αυτά έπρεπε οπωσδήποτε να γίνουν ώστε το Δημόσιο να δικαιούται στη συνέχεια να ζητήσει αποζημιώσεις από την εταιρεία για μη τήρηση των συμβατικών της υποχρεώσεων.  

Είναι έγκλημα κατά του δημοσίου συμφέροντος το ότι αυτό, εξ” όσων γνωρίζουμε, δεν έγινε και γνωρίζουμε ότι υπάρχουν κύκλοι μέσα στο Υπουργείο που προσπαθούσαν να μη γίνει. 

Η μη  τήρηση  της διαδικασίας δίνει δικαιώματα στην Eldorado που, από κει που μας χρωστάει, θα φτάσει να μας ζητάει και το βόδι. Ήδη έχει προσφύγει στο ΣτΕ, προσπαθώντας με νομικίστικα τερτίπια να πετύχει την «έγκριση» της μελέτης μεταλλουργίας που είναι ΑΠΑΤΗ, από το δικαστήριο και όχι από την αρμόδια υπηρεσία!

«Όλα δείχνουν ότι η Eldorado κινείται σε όλο και πιο ασύμπτωτους δρόμους με τη σύμβαση που συνομολόγησε με το Δημόσιο» δήλωσε ο Π. Λαφαζάνης κατά την παράδοση του Υπουργείου, ομολογώντας την παραβίαση της σύμβασης από την εταιρεία.  Το ξέρουμε ότι το ξέρετε, αλλά τι κάνατε γι’αυτό;

Εκτός από τη μεταλλουργία, το αποτέλεσμα των ανεπίτρεπτων ολιγωριών ήταν ότι δόθηκαν τυπικά «πατήματα» στην εταιρεία για να προσφύγει στο ΣτΕ ζητώντας την ακύρωση ΟΛΩΝ των σχετικών με την «επένδυση» πράξεων και παραλείψεων του Υπουργείου. Εννέα προσφυγές της εταιρείας και τρείς μελών του κινήματος εκδικάστηκαν το Μάιο-Ιούνιο από το Ε” Τμήμα του ΣτΕ και φημολογείται ότι οι αποφάσεις έχουν ήδη ληφθεί.

Ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει τεράστια προσωπική ευθύνη, γιατί  μοίρασε απλόχερα υποσχέσεις, δημιουργώντας σε μεγάλο μέρος του κινήματος κατά της εξόρυξης προσδοκίες για ταχεία πολιτική λύση. «Οι Σκουριές είναι κόμβος και σύμβολο για τους νέους όρους διακυβέρνησης» δήλωσε το Φεβρουάριο στο Υπουργικό Συμβούλιο. 

Ωραία μεταχείριση επιφυλάσσετε στα σύμβολα.

Ο Αλέξης Τσίπρας στις Σκουριές το 2012

Η διάψευση των  υποσχέσεων έκανε κακό στο κίνημα σε πολλαπλά επίπεδα και η οργή είναι μεγάλη. Αλλά μήπως είμαστε οι μόνοι στην Ελλάδα που είναι oργισμένοι; 

Κάναμε λάθος – εμείς ως «Παρατηρητήριο» και κατά τη γνώμη μας το κίνημα γενικότερα – που αυτή την κριτική δεν την κάναμε δημόσια νωρίτερα, ενώ βλέπαμε πώς εξελίσσονταν τα πράγματα. 

Αλλά μέχρι λίγες μέρες πριν την προκήρυξη του δημοψηφίσματος, τοπικά στελέχη του του ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαίωναν οτι η η Εldorado θα φύγει και οι Σκουριές θα σταματήσουν. 

Αποδείχθηκε ότι ήταν λάθος η ανοχή και η υπομονή και οτι ο χρόνος που χάθηκε μέτρησε υπέρ της εταιρείας. Αλλά να μη νομίζουν ότι μας έριξαν γιατί το κίνημα αυτό έχει αποδείξει ότι αντέχει και στα δύσκολα.

Τουλάχιστον, συνεχίζουμε πια χωρίς αυταπάτες και αναθέσεις. Ανοχή και παραμύθια τέλος.  

Πολιτική βούληση για σύγκρουση με τα συμφέροντα Eldorado/Μπόμπολα αυτή η κυβέρνηση δεν μας έχει αφήσει περιθώρια να περιμένουμε.

 Φυσικά, θα χαρούμε να διαψευστούμε… Ο κ. Σκουρλέτης πρέπει να ξέρει ότι η στάση «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ», να δίνονται υποσχέσεις ώστε να εφησυχάζει το κίνημα ενώ η καταστροφή συνεχίζεται, δεν πείθει πλέον κανέναν. 

Και το κίνημα δεν πρέπει να έχει ψευδαισθήσεις για το τι θα αντιμετωπίσει από εδώ και πέρα αν επιβεβαιωθούν οι δυσοίωνες προβλέψεις. Η καταδίκη της Χαλκιδικής σε καταστροφή θα σημάνει και την καταδίκη των 350 διωκώμενων, των απλών ανθρώπων που γνώρισαν την πιο ακραία καταστολή και ποινικοποίηση επειδή αγωνίστηκαν να την αποτρέψουν.

Αναμένουμε τις ενέργειες του νέου Υπουργού…

10ΗΜΕΡΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ-10 DAYS OF RESISTANCE #SKOURIES FOREST 

 

[--->] 

Αξιοθρήνητη συνεδρίαση της υποταγής

 

Αργά νύχτα, κοντά δύο, ξημερώνοντας η Πέμπτη, στη Βουλή η αξιοθρήνητη συνεδρίαση της υποταγής έβαινε προς το τέλος της, με μια διαδικασία και με τους πρωταγωνιστές του θεάτρου πολιτικών σκιών να κάνουν τα τελευταία τους κόλπα.

Πόσο αξιοθρήνητα έμοιαζαν. Αρχίζοντας από τον πρωθυπουργό – μιας κυβέρνησης η οποία δεν νομοθετεί πλέον παρά κατ’ επιταγήν ή, στην καλύτερη περίπτωση, ύστερα από έγκριση της τρόικας – να λέει πως αναλαμβάνει ευθύνη ότι η πρώτη κατοικία των φτωχότερων δεν απειλείται από τους πλειστηριασμούς (τους οποίους απελευθερώνει ο νόμος που ψήφισε) γιατί του το υποσχέθηκαν οι τραπεζίτες και επιπλέον γιατί το φθινόπωρο θα φέρει νέο νόμο σχετικά.
 
Πόσο κούφιος ακουγόταν! Ενώ ψηφίζει έναν νόμο - σκούπα που ανατρέπει τα πάντα, τον οποίο δεν εισηγείται, κατά ομολογία του, ο ίδιος αλλά οι επικυρίαρχοι του Σόιμπλε, υπόσχεται, όταν βαρύτερες πρόσφατες υποσχέσεις του έχουν σαρωθεί από την “ανάγκη”. Κενό. Και κενός.
 
Οι υπόλοιποι τρεις αρχηγοί, ορκίστηκαν πίστη στους εκβιαστές. Υπερασπίστηκαν, ως όφειλαν, τους εκβιαστές, την ευρωπαϊκή ιδέα του βιασμού, το ευρώ της υποτέλειας, εξόρκισαν το Σατανά της δραχμής και της εθνικής ανεξαρτησίας (μήπως πρέπει να ξανασυζητήσουμε στα δικά μας αριστερά μέρη για την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία υπό το ταξικό τους πρίσμα και την επικαιρότητα που παίρνουν;). Ο χαμαλομαγκίτης της ΝΔ “αποκάλυψε” μάλιστα στον κ. Τσίπρα πως δεν υπάρχουν αριστερά και δεξιά μνημόνια. Κι ο τελευταίος βγήκε να απαντήσει περί άλλων ανέξοδων.
 
Όμως ο πρόεδρος του λασπωμένου Ποταμιού, προνομιακός συνομιλητής και φίλος του Γιούνκερ και κάποιων ακόμα πρωθυπουργών της “αλληλέγγυας” Ευρώπης δεν είχε λόγια παρά μόνο για τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τη Νάντια Βαλαβάνη. Στην ευρωπαϊκή κατανομή έχει αναλάβει το ρόλο του φτηνού. Κι ο πρωθυπουργός δεν βγήκε να δώσει την παραμικρή στήριξη, ποιών ήθος, ανάλογο με τις πρόσφατες εξελίξεις.
 
Και οι τρεις καλούσαν τον πρωθυπουργό να ομολογήσει πως οι εκβιαστές δεν μας εκβιάζουν, κοντολογίς πως «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας».
 
Μια ντροπιαστική εικόνα που πρέπει να κρατηθεί. Θα μείνει στην Ιστορία, ως η αποτύπωση της πιο απροκάλυπτης υποτέλειας, οικουμενικής σχεδόν. Δεν ήταν άλλωστε τυχαίο πως η μόνη αντιπολίτευση εναντίον της οποίας στρέφονταν ουσιαστικά όλοι, ήταν η παράταξη των “ΟΧΙ”, οι λίγοι εντός της αιθούσης και η μεγάλη πλειοψηφία εκτός.    

[--->]

Ευθύνες που δεν παραγράφονται

θητεία τυμβωρύχου εκτελεί ο Ιοβόλος
 Και τώρα η ερώτηση είναι διπλή: Πρώτον, τι κάνουμε; Δεύτερον, υπήρχε άλλος δρόμος; Προφανώς η συζήτηση αυτή θα διαρκέσει. Είναι επίσης σίγουρο, ότι τα πράγματα δεν θα έχουν μια ευθύγραμμη πορεία. Επομένως, η συζήτηση είναι απαραίτητη – αλλά εν τη εξελίξει των πραγμάτων, δεν μπορεί να βάλει εμπόδια στην πράξη. Ας συνδυαστούν όλα όπως και όσο μπορούν. Όχι όμως το ένα εις βάρος του άλλου. Και όχι με τον λαό αμέτοχο. Από την καταιγίδα άρθρων των ημερών, διαβάζω ένα της Ελένης Πορτάλιου που σε λίγες λέξεις λέει πολλά πράγματα. Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enosy.blogspot.gr

«[…] Είναι η σημερινή εξέλιξη “το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου”; Υπήρχε άλλος δρόμος; Απαντώ ναι, χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα είχε επώδυνες συγκρούσεις και μεγάλα ρίσκα.
Είναι ο δρόμος της δημοκρατίας στο κόμμα, της αμεροληψίας έναντι του φραξιονισμού, της εναντίωσης στα αρχηγικά κέντρα και σε κάθε κλειστό σύστημα, της κοινωνικής γείωσης του κόμματος έναντι του αμειβόμενου ή όχι επαγγελματισμού.
Είναι ο δρόμος της συμμετοχής των πολλών, των λαϊκών τάξεων, μέσα από κοινωνικές συμμαχίες που συγκλίνουν σε μεγάλους στόχους, ο δρόμος της ρεαλιστικής ανάλυσης των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης, πάλι με πρωτοβουλία των ίδιων των παραγωγών.
Είναι ο δρόμος της ταξικής ανάλυσης των συσχετισμών στη σύγχρονη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη και της γνώσης των “σχεδίων διάσωσης” που έχει εφαρμόσει στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και όχι μόνο, διαμορφώνοντας ένα κέντρο και μια περιφέρεια στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ζώνης του ευρώ.
Είναι ο δρόμος ενός σχεδίου – του plan A, ως κοινής βάσης του ενιαίου κόμματος (δημοκρατία, λαϊκή αυτοοργάνωση, ταξική ανάλυση, ετοιμότητα σύγκρουσης, άμεσα μέτρα με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ) και του plan B, όχι ως διακήρυξης αλλά ως ρεαλιστικής εναλλακτικής εκδοχής διεξόδου από την κρίση.

Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ώς εδώ/ Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας/ Το θέμα είναι τώρα τι λες! (Μανόλης Αναγνωστάκης). Χρειάζεται πράγματι να πάρουμε θέση στα σημερινά θέματα, όχι όμως με την προχειρότητα και την αμετροέπεια του παρελθόντος. Ταυτόχρονα, είναι ανάγκη να θυμηθούμε τι λέγαμε και τι δεν λέγαμε μερικά χρόνια πριν. Γιατί αν δεν κατανοήσουμε πώς φτάσαμε ώς εδώ, δεν υπάρχει μέλλον.

Θέλω, επίσης, να σημειώσω ότι η οδύνη της ήττας και ο επιμερισμός ευθυνών δεν επιτρέπει να παρακάμπτονται θέματα πολιτικής ηθικής.
Άνθρωποι που στήριξαν άκριτα και επιθετικά το κλειστό κέντρο λήψης αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, λαμβάνοντας ανάλογες ανταμοιβές στο κόμμα και το κράτος, δεν δικαιούνται τώρα να εξαπολύουν μύδρους κατά του πρωθυπουργού της χώρας.
Για το αν φτάσαμε να αντικαταστήσουμε το δίλημμα “ναι ή όχι στο μνημόνιο” με το (πραγματικό) δίλημμα “μνημόνιο ή χρεοκοπία” υπάρχουν ατομικές και συλλογικές ευθύνες, που δεν παραγράφονται […]»
[--->]

θητεία τυμβωρύχου εκτελεί ο Ιοβόλος

Και τώρα η ερώτηση είναι διπλή: Πρώτον, τι κάνουμε; Δεύτερον, υπήρχε άλλος δρόμος; Προφανώς η συζήτηση αυτή θα διαρκέσει. Είναι επίσης σίγουρο, ότι τα πράγματα δεν θα έχουν μια ευθύγραμμη πορεία. Επομένως, η συζήτηση είναι απαραίτητη – αλλά εν τη εξελίξει των πραγμάτων, δεν μπορεί να βάλει εμπόδια στην πράξη. Ας συνδυαστούν όλα όπως και όσο μπορούν. Όχι όμως το ένα εις βάρος του άλλου. Και όχι με τον λαό αμέτοχο. Από την καταιγίδα άρθρων των ημερών, διαβάζω ένα της Ελένης Πορτάλιου που σε λίγες λέξεις λέει πολλά πράγματα. Δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα enosy.blogspot.gr.
«[…] Είναι η σημερινή εξέλιξη “το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου”; Υπήρχε άλλος δρόμος; Απαντώ ναι, χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα είχε επώδυνες συγκρούσεις και μεγάλα ρίσκα. Είναι ο δρόμος της δημοκρατίας στο κόμμα, της αμεροληψίας έναντι του φραξιονισμού, της εναντίωσης στα αρχηγικά κέντρα και σε κάθε κλειστό σύστημα, της κοινωνικής γείωσης του κόμματος έναντι του αμειβόμενου ή όχι επαγγελματισμού. Είναι ο δρόμος της συμμετοχής των πολλών, των λαϊκών τάξεων, μέσα από κοινωνικές συμμαχίες που συγκλίνουν σε μεγάλους στόχους, ο δρόμος της ρεαλιστικής ανάλυσης των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας και της παραγωγικής ανασυγκρότησης, πάλι με πρωτοβουλία των ίδιων των παραγωγών. Είναι ο δρόμος της ταξικής ανάλυσης των συσχετισμών στη σύγχρονη νεοφιλελεύθερη Ευρώπη και της γνώσης των “σχεδίων διάσωσης” που έχει εφαρμόσει στις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού και όχι μόνο, διαμορφώνοντας ένα κέντρο και μια περιφέρεια στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ζώνης του ευρώ. Είναι ο δρόμος ενός σχεδίου – του plan A, ως κοινής βάσης του ενιαίου κόμματος (δημοκρατία, λαϊκή αυτοοργάνωση, ταξική ανάλυση, ετοιμότητα σύγκρουσης, άμεσα μέτρα με την ανάληψη της κυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ) και του plan B, όχι ως διακήρυξης αλλά ως ρεαλιστικής εναλλακτικής εκδοχής διεξόδου από την κρίση.
Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ώς εδώ/ Μικροζημίες και μικροκέρδη συμψηφίζοντας/ Το θέμα είναι τώρα τι λες! (Μανόλης Αναγνωστάκης). Χρειάζεται πράγματι να πάρουμε θέση στα σημερινά θέματα, όχι όμως με την προχειρότητα και την αμετροέπεια του παρελθόντος. Ταυτόχρονα, είναι ανάγκη να θυμηθούμε τι λέγαμε και τι δεν λέγαμε μερικά χρόνια πριν. Γιατί αν δεν κατανοήσουμε πώς φτάσαμε ώς εδώ, δεν υπάρχει μέλλον.
Θέλω, επίσης, να σημειώσω ότι η οδύνη της ήττας και ο επιμερισμός ευθυνών δεν επιτρέπει να παρακάμπτονται θέματα πολιτικής ηθικής. Άνθρωποι που στήριξαν άκριτα και επιθετικά το κλειστό κέντρο λήψης αποφάσεων του ΣΥΡΙΖΑ, λαμβάνοντας ανάλογες ανταμοιβές στο κόμμα και το κράτος, δεν δικαιούνται τώρα να εξαπολύουν μύδρους κατά του πρωθυπουργού της χώρας. Για το αν φτάσαμε να αντικαταστήσουμε το δίλημμα “ναι ή όχι στο μνημόνιο” με το (πραγματικό) δίλημμα “μνημόνιο ή χρεοκοπία” υπάρχουν ατομικές και συλλογικές ευθύνες, που δεν παραγράφονται […]»
- See more at: http://www.e-dromos.gr/euthines-pou-den-paragrafontai/#sthash.Oh3Cs8rJ.dpuf