Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νίνα Γεωργιάδου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νίνα Γεωργιάδου. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ

 


Όταν ο Μένανδρος έλεγε, «κάλλιον τύχης σταλαγμόν ή φρενών πίθον» - καλύτερα μια σταλιά τύχη, παρά ένα πιθάρι μυαλά - αναφερόταν προφανώς στα απρόσμενα ευεργετήματα  της τύχης.

Στη χώρα αυτή όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα ή, κατ’ άλλους, αποτελεί πια τη σκωληκοειδή απόφυση των Βαλκανίων, αυτή η ρήση του Μένανδρου, επιβεβαιώνεται, με ανατριχιαστική ακρίβεια.

Όλα σχεδόν συμβαίνουν όλως τυχαίως, όπως το να φτάσεις στον προορισμό σου, ενώ ταξιδεύεις με τραίνο ή να βρεις δουλειά γαλέρας, ενώ διαθέτεις μόνο δυο πτυχία και τρία μεταπτυχιακά.

Η λέξη «τύχη» και όλα τα παράγωγά της - ευτυχής, δυστυχής, ατυχής, κακότυχος αλλά κυρίως το πρόστυχος - είναι εξαιρετικά δόκιμες στην αποτύπωση της καθημερινότητας, στη χώρα-πορτοκαλεώνα.

Μερικές μόνο σύγχρονες αναφορές του τυχαίου, δείχνουν πόσο επίκαιρος παραμένει ο Μένανδρος.

• ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ, επτά μέλη της εξεταστικής επιτροπής για το έγκλημα στα Τέμπη, υπουργοποιήθηκαν, με το νέο ανασχηματισμό, επιβεβαιώνοντας το Μένανδρο, το παράγωγο ‘πρόστυχος’ και το χαρακτηρισμό του προέδρου της εξεταστικής, ως «γουρλίδικη επιτροπή».

• ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ, σε όλα τα καμένα, από τη Διαδιά ως την Εύβοια,  φυτρώνουν ανεμογεννήτριες, στη θέση των πλατανιών και των μαύρων ελάτων, και  όλως τυχαίως, οι περισσότερες ανήκουν σε εταιρία «αναδάσωσης», συμπεθέρα υποκλινόμενου υπουργού.

• ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ, λιμενάρχης σε νησί, στο οποίο μεγάλη ιδιωτική εταιρία προκαλεί βαριά ρύπανση στη θάλασσα, διενήργησε 1060 (!) ελέγχους, δεν βρήκε τίποτα το μεμπτό, προφυλάκισε υφιστάμενό του, που διαπίστωσε εξαιρετικά υψηλή ρύπανση και, μόλις ο εν λόγω μεγαλο-ένστολος συνταξιοδοτήθηκε, προσελήφθη, ως ειδικός σύμβουλος, από την εταιρία.

• ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ, επιφανής ποινικολόγος που σάπισε τη νυν γυναίκα του στο ξύλο και όλως τυχαίως, είχε προπονηθεί πάνω στην πρώην, προσήχθη χωρίς χειροπέδες, αφέθηκε ελεύθερος ενώ λίγο πριν, είχε  προσκληθεί από τη νεολαία του «α και ου και ΔΑΠ, ΝΔΦΚ» να μιλήσει, στη Νομική Σχολή της Κομοτηνής, για την έμφυλη βία.

• ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ, τα θέματα Φυσικής και Ιστορίας (για να καλυφθούν όλες οι κατευθύνσεις) στις πανελλήνιες εξετάσεις που διενεργήθηκαν με 44 βαθμούς σε μη κλιματιζόμενες αίθουσες, είχαν βαθμό δυσκολίας μεταδιδακτορικού, πράγμα που, όλως τυχαίως, εξασφαλίζει μια επανεξέταση της προοπτικής προς τα ιδιωτικά παραμάγαζα.

• ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ, ο επικεφαλής της ΔΕΗ των καυτών τιμολογίων, χτίζει φαραωνική βίλλα 750 τ.μ., επιβεβαιώνοντας, εκτός από τον Μένανδρο, και τη λαϊκή ρήση, «αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτει»

• ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ, τέτοιο καιρό πέρσι δυτικά της Πύλου, 646 άνθρωποι πήγαν στον πάτο της θάλασσας, όλως τυχαίως 146 σώθηκαν και όλως τυχαίως όλοι οι «καθ’ ύλην αρμόδιοι» αθωώθηκαν

ΟΛΩΣ ΤΥΧΑΙΩΣ, συγκάτοικοι στην τρέλα, μπορούμε ακόμη και επιβιώνουμε και όλως ατυχώς είμαστε στο έλεος της προστυχιάς, που όλως τυχαίως ανεχόμαστε.

[---->]

Η ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ

 

Η Σαχάρα σήκωσε ένα μεγάλο σύννεφο της υπόστασής της,  έπνιξε τη Νότια Ευρώπη κι έβαψε κόκκινο το χιόνι των βορειοευρωπαίων.

Το ίδιο κάνει και η έρημος Ατακάμα. Πνίγει συχνά με κόκκινο χώμα τις νότιες πολιτείες της πολεμόχαρης πλανηταρχίας, που θεωρώντας τη Λατινική Αμερική, ως την «πίσω αυλή» τους, στήνουν βρώμικες δικτατορίες και συνεχίζουν την άθλια ιστορία των κονκισταδόρων.

Οι έρημοι έχουν μνήμη κι επιχειρούν, μια φορά τουλάχιστον το χρόνο, να πάρουν εκδίκηση για το αίμα των μεγάλων εγκλημάτων που πότισε την άμμο τους, όσο δεν την πότισε ποτέ μια καθαρή βροχή.

Η Σαχάρα αναδεύεται και οι αέρηδες, που φυσούν απ΄το Νοτιά, συνδράμουν, να απλωθεί η έρημος, σαν άγρια μνήμη, πάνω από τους αυτουργούς των εγκλημάτων.

Οι 200 τόνοι άμμου, εκτός απ’ το νικέλιο, το βάριο και το τιτάνιο,  κουβαλούν την αιματοβαμμένη ιστορία της μαύρης ηπείρου.

Είναι η μνήμη της ερήμου που προκαλεί δύσπνοιες, κατεβαίνει σαν αυλακιές  αίματος  στους άσπρους τοίχους των σπιτιών και χώνεται στα μάτια, καθώς οι άνθρωποι δεν είναι καμήλες να διαθέτουν τη φυσική πρόνοια των δεύτερων βλεφάρων.

• Δυσφορεί τότε στο πολυτελές μνημούρι του ο Λεοπόλδος του Βελγίου. «Ο διοικητής μάς διέταξε να κόψουμε και να παλουκώσουμε τα κεφάλια όσων αντιστάθηκαν στο Κογκό και να κρεμάσουμε σε σχήμα σταυρού τις μανάδες με τα παιδιά τους». (Μαρτυρία μέλους του μισθοφορικού αποσπάσματος, με την επωνυμία ‘Φιλανθρωπική Διεθνής Ένωση της Αφρικής’) Δέκα εκατομμύρια Αφρικανοί σφαγιάστηκαν από τη «φιλανθρωπική, ιεραποστολική» ένωση, ενώ στην αποκομιδή καουτσούκ έκοβαν τα χέρια των λιγότερο αποδοτικών της αφρικανικής Μανωλάδας.

• Τυλίγεται απ’ τη σκόνη της ιστορίας και ο πύργος του Άιφελ. Σημερινά  γαλλικά στρατιωτικά αποσπάσματα επιχειρούν σε 10 χώρες της Αφρικής, που θεωρούνται πια «ανεξάρτητες» αλλά υποφέρουν ακόμα απ’ τους απογόνους  της «Λεγεώνας της τιμής»,  που το 1947 κατέσφαξε 100.000 Αλγερινούς.

• Πνίγονται στο βήχα και οι βρικόλακες πρόγονοι του Μέγκελε και του Αδόλφου,  που στις αρχές του 20ου αιώνα έκαναν πρόβα τζενεράλε στο ολοκαύτωμα σε Γκάνα, Τόγκο, Καμερούν και Τανζανία, δολοφονώντας το 80% των φυλών, Χερέρο και Νάμα γιατί αντιστάθηκαν στη Γερμανική αποικιοκρατία. Είναι οι ίδιοι  που δηλώνουν σήμερα την αμέριστη συμπαράστασή τους στο σιωνιστή  μεγαλοφονιά της Μέσης Ανατολής, καθώς λιγουρεύονται κάθε ολοκαύτωμα

• Όλοι αυτοί, μαζί κι εμείς, η ντροπή των Βαλκανίων, μπουκώνουμε απ’ το κόκκινο σύννεφο γιατί κάναμε τη Τζαμαχίρια, από χώρα ένα απέραντο λημέρι λήσταρχων κι ένα ανοιχτό σκλαβοπάζαρο. Η «συλλογική Δύση» δεν ανεχόταν μια ευημερούσα Λιβύη. Ο «κατασκευασμένος ποταμός» που θα έκανε μέρος της Σαχάρας να καρπίσει, ανατινάχτηκε και μπούκωσε με άμμο.

Η μνήμη της ερήμου είναι σπλαχνική μόνο με τη θάλασσα και το δάσος του Αμαζονίου.

Εκεί γίνεται λίπασμα και τροφοδοτεί το φυτοπλαγκτόν και το μεγάλο οικοσύστημα του πνεύμονα της Γης.

Ο Χαμσίν της Λιβύης κι ο Σιμούν της Παλαιστίνης είναι η σκόνη της ιστορία και, με μια έννοια, η δικαιοσύνη της φύσης. Σηκώνονται πάντα κοντά στο Μεγαλοβδόμαδο, για να θυμίζουν τις αμέτρητες Εβδομάδες των Παθών του κόσμου.

https://youtu.be/fk2Jf4HtC9s?si=DU7ZSuVqiNqgwcMT

Το ρόδο της ερήμου



[---->]


Ο ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΤΗΣ

 

Ούτε μαστρωπός, ούτε βιαστής, ούτε νταβατζής.

Τώρα πια «διευκολυντής».

Όπως διευκολύνεις έναν γέρο ή ένα τυφλό, να περάσει στο απέναντι πεζοδρόμιο, τόσο εξυπηρετικά και ανθρώπινα, «διευκολύνεις ένα 12χρονο παιδί, συνοδεύοντάς το στα μπουρδέλα.

Η Νέα Ομιλία του Όργουελ θριαμβεύει, θρυμματίζοντας τη γλώσσα, πληγώνοντας το μυαλό, καθαρίζοντας τη βρωμιά, εξιδανικεύοντας την προστυχιά.

Η συνταγή, απλή. Λέξεις με θετικό  νόημα και, όπου κρίνεται απαραίτητο, με το αρνητικό πρόσημο «μη».

Προστάτες του πολίτη, όχι μπάτσοι.

Ανάπτυξη, όχι ξεπούλημα.

Νόμος περί ευθύνης υπουργών, όχι ανευθυνότητας και αθώωσης κατά συρροή εγκλημάτων.

Στρατηγικός επενδυτής, όχι λαμόγιο.

Διακήρυξη, όχι εθνική μειοδοσία.

Μη κρατικά πανεπιστήμια, όχι ιδιωτικά παραμάγαζα.

Μη πλούσιος, όχι φτωχός.

Μη ειρήνη, όχι πόλεμος.

Το είπε, πριν χρόνια,  ο Χρόνης Μίσσιος, η γλώσσα εκφυλίζεται σ’ ένα κώδικα διαχειριστικής συνεννόησης.

«Δημιουργούν, Γουάτσον, μια ομιλία που θα βγαίνει από το λαρύγγι χωρίς καμιά συμμετοχή του εγκεφάλου.» 1984

Μερικές έννοιες δεν χρειάζεται καν να διαφοροποιηθούν, καθώς έχουν ήδη εξευτελιστεί.

Δικαιοσύνη, αντί για κουκούλωμα, συνενοχή και βούρκος.

[---->]

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ MANUAL, ΤΟ ΛΥΓΙΣΜΕΝΟ ΝΥΧΙ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΑΤΥΧΙΕΣ

 

Οι ατυχίες ξεκίνησαν πολύ πριν τους Ολυμπιακούς αλλά ας είναι αυτό το χρονικό ορόσημο για να ξεδιπλωθούν.

• Η ΠΕΡΓΚΟΛΑ ΚΑΛΑΤΡΑΒΑ και λοιπά φαραωνικά κόστισαν 13 δις, έκαναν τη χώρα διάσημη – όχι πια μόνο για το μουσακά της -  κι έπνευσαν ούριο άνεμο για το χάρτινο καραβάκι της τελετής λήξης. Από μια ατυχία χάθηκαν τα manual, οι φαραωνικές παράγκες είναι ετοιμόρροπες, σαν την παράγκα του Καραγκιόζη, αλλά θα μένει πάντα ζωντανή στις καρδιές μας η θριαμβική εθνική υπερηφάνεια της Γιάννας, και τη στιγμή της ανακήρυξης του the winner is και μετέπειτα ως  καραγκούνας των 200 χρόνων της εθνικής παλιγγενεσίας. Κι επειδή είμαστε κιμπάρηδες και γαλαντόμοι και ανοιχτοχέρηδες, χαλάλι και τα 13 δις και οι 12 νεκροί εργάτες και η ετοιμόρροπη πέργκολα.

• Η ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ – η προηγούμενη, όχι η επερχόμενη – παρά τη χρηστή διαχείριση του δημόσιου χρήματος, πού αλλού να αποδοθεί, εκτός από μια  ατυχία; Η ρήση «όλοι μαζί τα φάγαμε» του αείμνηστου κήτους, απάλλαξε δικαίως την καθεστωτική κλεπτοκρατία και τη δημόσια ρεμούλα κι έφερε τον Γιωργάκη ως το Καστελόριζο, να αναγγέλλει την παράδοσή μας στη στοργική αγκαλιά του ΔΝΤ. Κι έτσι, από μια ατυχία περάσαμε στη δυστυχία, που κόστισε 6000 αυτοκτονημένους, 500.000 νέους εμιγκρέδες και μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος. Και η επερχόμενη χρεοκοπία, είναι πια βέβαιο, πως πάλι σε ατυχία θα οφείλεται.

• Η ΠΑΝΔΗΜΙΑ κόστισε άλλες 50.000 νεκρούς από μια ατυχία. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το μαζικό θανατικό, που μας έδωσε παγκόσμια πρωτιά, με τόσο παραδειγματική πρωτοβάθμια υγεία, επανδρωμένα όλα τα νοσοκομεία, στελεχωμένες τις ΜΕΘ, τόσα sms νόμιμης εξόδου, με το σκύλο ή τα σκουπίδια και τόσους νεοπροσληφθέντες προστάτες του πολίτη να σπάνε χέρια παιδιών στις πλατείες;

• ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ, η «κακιά στιγμή» δηλαδή πάλι μια ατυχία έσπρωξε 57 νέους ανθρώπους στο θάνατο. Όταν όλα λειτουργούν ρολόι, η άρτια και υπερσύγχρονη ηλεκτρονική τηλεδιοίκηση, η επίσης άρτια ενδοεπικοινωνία μηχανοδηγών και του άρτι προσληφθέντα σταθμάρχη – φύλακα βιβλίων, τα καλολαδωμένα κλειδιά των διασταυρώσεων, πώς να προβλέψει κανείς την «κακιά στιγμή»;  

• Ο ΒΟΛΟΣ, βίωσε το τελευταίο διάστημα μεγάλη ατυχία, κατά δήλωση του τσεκουράτου χουντάρα υπουργού. Με ολοκληρωμένα όλα τα αντιπλημμυρικά έργα, καθαρισμένα τα φρεάτια, ξεμπαζωμένες τις κοίτες των ποταμών κι έναν δημαρχίδη Πέος και αρχισκουπιδιάρη της Lafarge, η ατυχία μοιάζει απίθανη αλλά δυστυχώς διαφέρει μόνο κατά δυο γράμματα από την ευτυχία. Πάνω στο μπορδούκλωμα δυο γραμμάτων, ο τροφοδότης της άτυχης χώρας έγινε βάλτος, τα δάση στάχτη και κάρβουνο οι μαυρόγυπες.

• ΤΟ ΛΥΓΙΣΜΕΝΟ ΝΥΧΙ του καταπέλτη είναι μια ακόμη άτυχη στιγμή, μια ακόμη κακιά ώρα που φταίει για τον πνιγμό του Αντώνη Καρυώτη, κατά δήλωση του δικηγόρου του, καθόλα ευγενούς, εξυπηρετικού και καθόλου φονικού υπαρχίδη. Οι ατυχίες σ’ αυτή τη χώρα-κατάντια δεν έχουν τελειωμό.

• Ο ΧΑΚΑΡΙΣΜΕΝΟΣ ΜΑΤΑΤΖΗΣ που ποζάρει ως κολοσσός (κώλος ος) με τα σκέλη ανοιχτά  για να χωράνε τα μεγάλα ούμπαλα που γαμάνε και δέρνουν, αποτελεί επίσης κλασική περίπτωση ατυχίας. Με τέτοια προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, την ησυχία την τάξη και την ασφάλεια, με τέτοια αυταπάρνηση στο νυχτοκάματο του τρόμου, η ατυχία του χακαρίσματος θυμίζει τους κατά καιρούς  προστάτες του πολίτη, που ατυχώς επίσης δείχνουν τα μεγάλα τους ούμπαλα στους διαδηλωτές, υπογραμμίζοντας την ποιότητα των οργάνων.

Οι ατυχίες μας δεν έχουν τελειωμό. Μοιάζει να είμαστε πια ματιασμένοι.

Και καθώς το πιο απλό ξεμάτιασμα είναι το φτύσιμο, ας συμβάλουμε όλοι με μεγάλη ροχάλα στην εθνική μας βασκανία.

[----->]

Η «ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ» ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ «ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΙ» ΚΑΝΑΓΙΕΣ

 

Μόνο για τα έτη 2022,  2023 το ελληνικό δημόσιο κατέβαλε, μέσω του ΕΛΓΑ  (Οργανισμός Ελληνικών Γεωργικών Ασφαλίσεων) 3.629.420,18 ευρώ, στην εταιρία 3Δ ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ Α.Ε. για την περιστολή καιρικών φαινομένων, με ραδιοβόληση και σπορά ιωδιούχου αργύρου. Τα ποσά βρίσκονται αναρτημένα στη Διαύγεια. https://diavgeia.gov.gr/search?query=q:%223%CE%94%20%CE%91.%CE%95%22&page=0&sort=relative

 

Η εταιρία 3Δ Α.Ε., με πρόεδρο τον κ. Δημ. Σκεπαστιανό, ειδικεύεται από το 1981 στην πρόκληση βροχοπτώσεων, στην αποφυγή τους, στην ακύρωση χαλαζοπτώσεων κλπ. Διαθέτει 2 ραντάρ υψηλής τεχνολογίας για την πρόβλεψη του καιρού και συνεργάζεται εδώ και πολλά χρόνια  με την ΕΛΓΑ (πρώην ΟΓΑ). https://www.3dsa.gr/en/

 

Ο κ. Δημ. Σκεπαστιανός πρόσφερε τις υπηρεσίες της εταιρίας του, δωρεάν, για την κατάσβεση των πυρκαγιών, με πρόκληση τεχνητής βροχής αλλά έφαγε πόρτα από το υπουργείο πολιτικής προστασίας (!) και κλιματικής κρίσης(!) Η επιστολή του ως εικόνα στα σχόλια

Σε δημόσια τοποθέτησή του για τον όλεθρο της Θεσσαλίας, δήλωσε πως η ακραία βροχόπτωση, η οποία είχε προβλεφθεί έγκαιρα, τόσο από το Εθνικό Αστεροσκοπείο, όσο και από τα ραντάρ της 3Δ.,  θα μπορούσε να περιοριστεί δραστικά, έως και να εξαλειφθεί, με την πρόκληση ήπιων τεχνητών βροχοπτώσεων για εκτόνωση του φαινομένου, όπως είχε γίνει σε Ρωσία και Κίνα πριν τους Ολυμπιακούς και προκειμένου για την ομαλή διεξαγωγή τους. 

Η «ιδιοκτησία» του καιρού είναι σε εφαρμογή, τουλάχιστον από τη δεκαετία του ’60. Ο άγριος καπιταλισμός προκρίνει μόνο την καταστροφική χρήση της νέας τεχνολογίας, από τον πόλεμο του Βιετνάμ, με μεγα-πλημμύρες, ως την παράταση των μουσώνων στην Άπω Ανατολή. Αλλιώς δεν μπορεί να περπατήσει ούτε η μεγάλη μπίζνα της «πράσινης ανάπτυξης, ούτε ο επισιτιστικός όλεθρος που θα αποδεκατίσει εκατομμύρια. (Γι αυτό αξίζει εκτενέστερη αναφορά)

Οι κανάγιες και τα καθάρματα που κυβερνούν αυτή τη διαλυμένη άκρη των Βαλκανίων, με τους «ειδικούς» των οπισθίων (βλέπε κάθε 16000 χρόνια κλπ) από την πανδημία ως εδώ,  έχουν ακέραια την ευθύνη για τον όλεθρο σε Θεσσαλία, Εύβοια και Θράκη. Πρόκειται για έγκλημα που ισοδυναμεί με διαρκή εθνική προδοσία. https://www.e-prologos.gr/%cf%83%ce%b2%ce%ae%ce%bd%ce%b5.../#

 

  Το ερώτημα τι κάνουν πάνω σ’ αυτό οι αντιπολιτεύσεις όλης της κλίμακας, παραμένει. Όπως παραμένει για επιστημονική διερεύνηση η μαζική κοινωνική κατατονία.

         Μπορεί να είναι εικόνα δέντρο

 [----->]

ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ: η σύγχρονη εθνική μας τραγωδία.

 

Ο ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΣ ΚΑΜΠΟΣ, ο σιτοβολώνας της κάποτε χώρας, έγινε ένας απέραντος βούρκος, με χιλιάδες κουφάρια ζώων, που σαπίζουν ακόμη άταφα, πνιγμένη τη σοδειά, ανασκαμμένα εκ θεμελίων και βυθισμένα ολόκληρα χωριά και άγνωστο αριθμό αγνοουμένων. 

Οι πλημμυρικοί χάρτες που αποτύπωναν εδώ και δυο χρόνια την τραγική προοπτική, όπως και οι προειδοποιήσεις του Εθνικού Αστεροσκοπείου, που θα έπρεπε να είχαν οδηγήσει σε έγκαιρη, συντεταγμένη εκκένωση της περιοχής γράφτηκαν στα σκαρπίνια των (αν)αρμόδιων και η εκκένωση αφέθηκε στο 112 και στο παρά πέντε, αφήνοντας για μέρες κρεμασμένους τους ανθρώπους στα κεραμίδια και στο φιλότιμο 80χρονων, που διατηρούν ακόμα, μέσα σ’ αυτή τη κτηνωδία, την ανθρωπιά τους. 

Τα ελικόπτερα στο Στεφανοβίκειο, αφού πρώτα χώθηκαν στη λάσπη,  βαφτίστηκαν εκ των υστέρων άχρηστα. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια των αντιπλημμυρικών έγιναν άσφαλτος, και ζαρντινιέρες για να επανεκλεγούν οι τοπικοί λεβεντομαλάκες που κάνουν τα κουμάντά τους ενώ οι μαυραγορίτες κάνουν τώρα κασελάκι απ΄την οδύνη και οι εργολάβοι της παρέας στήνουν, με απ' ευθείας αναθέσεις, νέο γλεντοκόπι. 


Ο ΕΒΡΟΣ, ο πιο ευάλωτος νομός κάηκε πέρσι και ο πολύς -σε κιλά μονο - Στυλιανίδής, δήλωνε πως αυτό δεν πρόκειται να ξανασυμβεί. Η φετινή φωτιά, που μαινόταν για είκοσι περίπου μέρες, τον έκανε στάχτη. Στάχτη η Δαδιά, ο πνεύμονας της εγγύτερης Ευρασίας, στάχτη ο Θρακικός κάμπος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, μαζί με το Θεσσαλικό όλεθρο,  για την πρωτογενή παραγωγή, το ΑΕΠ και την επισιτιστική μας ανέχεια. Οι «συνοριοφύλακες», ένας υπόκοσμος διακινητών και μάτσο μπατριωτών γέμισαν κασελάκια με δολάρια και τουρκικες λίρες, αγόρασαν εκατοντάδες στρέμματα, έχτισαν βίλες και ποζάρουν περήφανοι δίπλα στην εξίσου περήφανη πρόεδρο της μπαχαλοκρατίας.


Η ΕΥΒΟΙΑ, προηγήθηκε, ρημάχτηκε και τώρα κατανέμεται σε τιμάρια στις εταιρίες της μεγάλης «πράσινης» μπίζνας.


Η ΡΟΔΟΣ και Η ΚΕΡΚΥΡΑ, οι ναυαρχίδες της βαριάς και ασήκωτης τουριστικής «βιομηχανίας», γέμισαν μαύρες τρύπες, ορατές απ’ το διάστημα, όπως εμείς βλέπουμε τις κηλίδες της Σελήνης.


Η ΜΑΓΝΗΣΙΑ κατακάηκε, εγγράφοντας την ιστορική πρωτοτυπία της ανατίναξης του  στρατοπέδου της Αγχιάλου και πριν της δολοφονίας, με ωμή σωματική βία του Γιάννη Μάγγου απ’ τους προστάτες του πολίτη για να προστατευτεί η χωματερή των ευρωσκουπιδιών του μαστουνόβλαχου δημαρχίδη, που τώρα περιφέρεται σε μπουλτόζα, φωνάζοντας, «ήρθε το φαϊ» εβγάτε μισοπνιγμένοι και ψηφάτε με.


ΤΟ ΠΗΛΙΟ, ο τόπος των Κενταύρων,  ο άλλος πυλώνας της «βαριάς βιομηχανίας» κόπηκε σε κομμάτια.


ΤΑ ΤΡΕΝΑ, που και στην πιο υπανάπτυκτη χώρα κυκλοφορούν με σχετική αξιοπρέπεια, αφέθηκαν στο «πάμε κι όπου πάει», με σταθμάρχες, αποσυρμένους φύλακες βιβλίων, πλην όμως κομματόσκυλα και μια «τηλεδιοίκηση» επιπέδου μαυροπίνακα. Τα Τέμπη και το φονικό τους, πνίγηκαν στη λάσπη και 7 μήνες μετά, η πλημμύρα έφερε στην επιφάνεια ανθρώπινα μέλη του πολύνεκρου εγκλήματος.


ΣΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ, τα ξεπουλημένα, το επιτελικό κράτος με τις άσπρες στολές και τα σιρίτια πίνει καφέ την ώρα που αναχωρούν τα καράβια-νεκροφόρες και ανενόχλητα, τα κτήνη που ντροπιάζουν τη ναυτοσύνη, δολοφονούν γιατί νόμιζαν «πως ήταν ένας παλαβός, ένας μαύρος, ένας Πακιστανός».


ΔΙΜΟΙΡΙΑ ΝΑΖΙΣΤΩΝ περνούν τα σύνορα, παρελαύνουν ανενόχλητοι και δολοφονούν και οι «προστάτες του πολίτη»,το βαρύ πυροβολικό της ψηφοδοσίας στη μαφία, εκεί σφυρίζει αδιαφορα και στο Θεσσαλικό κάμπο πλακώνει τους πλημμυροπαθείς.


Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ούτε ήλιος νοητός, ούτε μυρσίνη, μόνο μπόχα, διαπλοκή, εξαγορά και συγκάλυψη.


Κι εμείς, δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι, συμπεριφερόμαστε, όπως λέει ένας φίλος,  σαν την κακοποιημένη γυναίκα που κλαίει και οδύρεται, βαριά μωλωπισμένη, και πάλι ξεχνά και ανέχεται.


[----->]