Με στόχο να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις που έχει
αναλάβει μέσω των μνημονίων η Κυβέρνηση για περαιτέρω περιορισμό τόσο στις
δαπάνες όσο και στο δικαίωμα πρόσβασης των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας,
ψηφίζεται αυτές τις μέρες το νομοσχέδιο για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας.
Μέσα από το νομοσχέδιο, προκύπτει αβίαστα ότι οι ήδη
υπάρχουσες δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας (κέντρα υγείας, μονάδες ΠΕΔΥ
κλπ) όχι μόνο δεν αναβαθμίζονται, αλλά αντίθετα θα συνεχίσουν να υπολειτουργούν
και να διοχετεύουν τους πολίτες σε ειδικούς γιατρούς και εξετάσεις στον αδηφάγο
ιδιωτικό τομέα υγείας.
Η υποτιθέμενη τομή που με πανηγυρικούς τρόπους
προβάλλεται από την Κυβέρνηση, η ίδρυση δηλαδή των ΤΟΜΥ, του θεσμού του
οικογενειακού γιατρού και της ομάδας υγείας, έχει ως βασικό στόχο να θέσει
εμπόδια στην πρόσβαση των πολιτών στους ειδικούς γιατρούς και στα νοσοκομεία.
Αν αυτή η επιλογή συνδυαστεί και με τα αμερικάνικης εμπνεύσεως θεραπευτικά
πρωτόκολλα, τα οποία θα περιορίζουν τη δυνατότητα των πολιτών στις εξετάσεις,
στο φάρμακο και σε γιατρούς ειδικοτήτων, τότε καθίσταται σαφές ότι τις
υπηρεσίες υγείας πολύ πιο δύσκολα θα τις προσεγγίζουν πλέον οι πολίτες.
Επιπλέον, η χρηματοδότηση του νέου συστήματος είναι
στον αέρα, αφού δε θα στηρίζεται στην κρατική χρηματοδότηση, αλλά σε κονδύλια
μέσω ΕΣΠΑ για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Είναι ενδεικτικό ότι λόγω της
έλλειψης πόρων, η παρέμβαση αυτή περιορίζεται σε ένα πολύ μικρό μέρος του
πληθυσμού.
Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε ότι το προσωπικό που
καλείται να στελεχώσει τις ΤΟΜΥ είναι προσωρινό, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου,
τότε μπορούμε να πούμε ότι η εμφανιζόμενη ως μεταρρύθμιση παρέμβαση της
Κυβέρνησης δεν πρόκειται να αναβαθμίσει τις υπηρεσίες υγείας. Αντίθετα, θα ενισχυθεί
η τάση για περιορισμό των παροχών στις υπηρεσίες υγείας, η οποία τα τελευταία
χρόνια επιχειρείται να εδραιωθεί, και θα υπάρξει ένα σύστημα υγείας με χαμηλές
και κακής ποιότητας παροχές.
Ο αγώνας για να ζωντανέψουν και να αναβαθμίσουν τη
λειτουργία τους οι δημόσιες δομές πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας με επαρκή
χρηματοδότηση, στελέχωση με μόνιμο προσωπικό γεγονός, σε συνδυασμό με τη
λειτουργία και ανάπτυξη των διαγνωστικών τμημάτων σε αυτές, είναι η βασική
προϋπόθεση για την αλλαγή του τοπίου στην υγεία.
Η επίτευξη αυτού του στόχου δε
χωρά μες στα πλαίσια των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών, αλλά απαιτεί
μια άλλη πολιτική που στο κέντρο θα έχει τους πολίτες και τις ανάγκες τους.
Το εργατικό κίνημα πρέπει να παρέμβει και να αποτρέψει
την προσπάθεια κυβέρνησης-τρόικας να βάλουν ακόμη περισσότερα εμπόδια στην
πρόσβαση των πολιτών στις υπηρεσίες υγείας. Πρέπει να διεκδικήσει ένα δημόσιο
σύστημα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας που θα βρίσκεται κοντά στον πολίτη και θα
του παρέχει έγκαιρα και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας.
