ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΩΝ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΕΦΟΣΟΝ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ
ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ ΑΠΟ COVID-19 ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΡΩΤΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ
https://www.medscimonit.com/abstract/index/idArt/935379
Υπάρχουν γιατροί που εμπιστεύονται μόνο το «εμβόλιο» και άλλοι
που, αντίθετα, τα τελευταία 2 χρόνια εργάστηκαν, και μάλιστα σκληρά, για να
θεραπεύσουν τους ασθενείς και να μην επιδεινωθεί η κατάστασή τους πριν
καταλήξουν στο νοσοκομείο. Από την εμπειρία τους - η οποία έδειξε ότι, αν
κάποιος παρέμβει στην αρχική φάση της ασθένειας ακολουθώντας τις κατάλληλες
θεραπείες, ο COVID μπορεί να θεραπευτεί με ασφάλεια στο σπίτι – προέκυψε μια
μελέτη, η οποία είναι διαθέσιμη πλέον στην επιστημονική κοινότητα.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στις 8 Δεκεμβρίου στο έγκυρο peer-review
περιοδικό Medical Science Monitor με
τίτλο «Retrospective Study of Outcomes
and Hospitalization Rates of Patients in Italy with a Confirmed Diagnosis of
Early COVID-19 and Treated at Home Within 3 Days or After 3 Days of Symptom
Onset with Prescribed and NonPrescribed Treatments Between November 2020 and
August 2021 (Αναδρομική μελέτη για τα αποτελέσματα και τα ποσοστά νοσηλείας
ασθενών στην Ιταλία με επιβεβαιωμένη έγκαιρη διάγνωση του COVID-19 τα οποία
έλαβαν θεραπεία στο σπίτι τις πρώτες 3 ημέρες από την εμφάνιση των συμπτωμάτων
ή 3 ημέρες μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων με συνταγογραφούμενα και μη
συνταγογραφούμενα φάρμακα μεταξύ Νοεμβρίου 2020 και Αυγούστου 2021).
Η μελέτη έδειξε ότι, από μια ομάδα 85 ασθενών με COVID-19, η
οποίοι ακολούθησαν μια συγκεκριμένη θεραπεία στις τρεις πρώτες ημέρες από την
εμφάνιση των συμπτωμάτων δεν χρειάστηκε να νοσηλευτεί κανένας και επιβεβαιώνει
όσα έχουν ήδη δημοσιευτεί σε άλλες μελέτες από τον Μάιο του 2020 (για
παράδειγμα σε χώρες όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες,η Κορέα,το Ιράν και η
Ινδία) οι οποίες έχουν επισημάνει τα
θετικά της έγκαιρης φροντίδας και ειδικότερα της χρήσης της ινδομεθακίνης, ενός
μη στεροειδούς αντιφλεγμονώδους φαρμάκου και ενός ιικού παράγοντα ευρέος
φάσματος που κοστίζει λίγο περισσότερο από ένα ευρώ το οποίο φαίνεται ότι όχι
μόνο προσφέρει μια ταχύτερη συμπτωματική ανακούφιση στους ασθενείς, αλλά και
προλαβαίνει ενδεχόμενες επιπλοκές της νόσου.
Ειναι γνωστό ότι το θέμα της έγκαιρης και κατ' οίκον φροντίδας έχει υποτιμηθεί από την αρχή της πανδημίας. Και δεν μπορούμε να πούμε ότι η ιταλική Κυβέρνηση δεν το γνώριζε. Σύμφωνα με όσα διαβάζουμε στην κοινοβουλευτική επερώτηση αρ. 3-02869, που δημοσιεύθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2021 - συνεδρία αρ. 368, «από τον Απρίλιο του 2020 (επομένως, λίγο μετά την έναρξη της πανδημίας Sars-CoV-2) το Υπουργείο Υγείας είχε ενημερωθεί επαρκώς για την ύπαρξη κλινικών στοιχείων που δείχνουν πως, με ένα συνδυασμό φαρμάκων από το συνταγολόγιο ,επιτυγχάνεται η ταχεία ανάρρωση από τη νόσο».
Μάλιστα, από την
άνοιξη του 2020 διάφορες ομάδες γιατρών είχαν κάνει έκκληση και είχαν υποβάλει
αναφορές στο Υπουργείο, τον Ιταλικό
Οργανισμό Φαρμάκων (AIFA) και την τεχνική επιστημονική επιτροπή της Ιταλίας για
την αντιμετώπιση της Covid-19 (CTS ) οι οποίες ομάδες – όπως διαβάζουμε στην
επερώτηση - «αρχίζοντας να θεραπεύουν ασθενείς με COVID-19 έγκαιρα, ανταλλάσσαν
σταδιακά τις κλινικές εμπειρίες τους και προχωρούσαν στη δημιουργία ενώσεων.
Η κάθε ομάδα, ανεξάρτητα η μία από την άλλη, είχε καταλήξει
στα ίδια συμπεράσματα ως προς τη σωστή θεραπευτική προσέγγιση αντιμετώπισης της
λοίμωξης, συνειδητοποιώντας την απόλυτη ανάγκη για έγκαιρη φαρμακολογική
παρέμβαση και τη συνεχή παρακολούθηση της υγείας των ασθενών, τόσο μέσω
επισκέψεων στο σπίτι όσο και μέσω της τηλεϊατρικής προκειμένου να
αντιμετωπιστεί μια μη αναστρέψιμη επιδείνωση των συνθηκών υγείας τους».
Ωστόσο, παρά την εγκυρότητα των πηγών από τις οποίες προήλθαν
αυτές οι ενδείξεις, δεν κρίθηκε καν σκόπιμο να γίνει μια κλινική επαλήθευση και
«το υπουργικό πρωτόκολλο, που εκδόθηκε μετά από αυτές τις εκκλήσεις (Νοέμβριος
2020), συνέχιζε να υποδεικνύει στους
ιατρούς να μην χορηγούν οποιοδήποτε φάρμακο σε ασθενείς με COVID-19, ακόμη και
αν αυτοί ήταν συμπτωματικοί, στις πρώτες 72 ώρες από την έναρξη των
συμπτωμάτων, εκτός από παρακεταμόλη, ενώ το επόμενο πρωτόκολλο τον Απρίλιο του
2021 το οποίο είναι ακόμα σε ισχύ, στην παρακεταμόλη πρόσθεσαν και τα κοινά
αντι -φλεγμονώδη φάρμακα».
Επιστρέφοντας στη μελέτη που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου, η
πρόσφατη δημοσίευσή της θα μπορούσε να αποτελέσει μια ευκαιρία ώστε να
αναγνωριστεί επιτέλους η σωστή αξία της έγκαιρης φροντίδας στο σπίτι και να
διαδοθεί η εμπειρία από αυτήν, προκειμένου να την εφαρμόσουν οι οικογενειακοί
γιατροί στην πράξη και, να συνταχθεί ενδεχομένως ένας τεχνικός πίνακας με στόχο
την αναθεώρηση των υπουργικών πρωτοκόλλων. Πολύ περισσότερο που τα φώτα της
δημοσιότητας συνεχίζουν να είναι στραμμένα στις παραλλαγές και την αύξηση των
κρουσμάτων.
Είναι λοιπόν σκόπιμο, προκειμένου να διαδοθεί οποιαδήποτε
πληροφορία χρήσιμη για την ανάπτυξη ολοένα μεγαλύτερης γνώσης και
ευαισθητοποίησης, όχι μόνο να γίνει γνωστή αυτή η σημαντική δημοσίευση, αλλά
και να δοθεί ο λόγος σε έναν από τους συντάκτες της επιστημονικής εργασίας, τον
καθηγητή Paolo Bellavite.
Ερώτηση : Καθ. Bellavite γιατί είναι σημαντική αυτή η μελέτη,
ποια περίοδο κάλυψε και ποιους τύπους ασθενών εξετάσατε;
Απάντηση : Είναι σημαντική γιατί είναι η πρώτη ιταλική μελέτη
που σύγκρινε τα αποτελέσματα μιας θεραπείας σύμφωνα με το χρόνο που πέρασε από
τη στιγμή που άρχισε να εφαρμόζεται. Επιτρέψτε μου να το εξηγήσω: συγκρίναμε
δύο ομάδες και, στην επιστήμη, όταν συγκρίνονται δύο ομάδες αυτό είναι πάντα
μια πρόοδος της γνώσης.
Από τις δύο αυτές ομάδες, μια ομάδα 85 ατόμων θεραπεύτηκε μέσα
σε 3 ημέρες από την έναρξη των συμπτωμάτων, ενώ μια άλλη ομάδα 73 ατόμων, που
άργησαν να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια, θεραπεύτηκαν μετά από 3 ημέρες, δηλαδή
μετά την τέταρτη.
Η μέση ηλικία αυτών των ατόμων ήταν γύρω στα 45 έτη με
συννοσηρότητες και μιλάμε για το κύμα μεταξύ Νοεμβρίου 2020 και Αυγούστου 2021.
Βασικά, η εργασία έδειξε ότι αν η θεραπεία ξεκινήσει νωρίς, μέσα σε 3 ημέρες
από την εκδήλωση των συμπτωμάτων, τότε το αποτέλεσμα θα είναι τρομερά καλύτερο
από ό,τι αν η θεραπεία ξεκινήσει από την τέταρτη μέρα και μετά, δηλαδή
αργότερα.
Το σημαντικό είναι αυτό: ξεκινήστε τη θεραπεία νωρίς.
Ξεκινώντας τη θεραπεία νωρίς, όπως στην περίπτωσή μας, η ασθένεια κράτησε κατά
μέσο όρο 6 ημέρες και από τα 85 άτομα ούτε ένα δεν κατέληξε σε νοσοκομείο. Στην
ομάδα των 73 ατόμων που καθυστέρησαν να ξεκινήσουν τη θεραπεία η νόσος κράτησε
κατά μέσο όρο 13 ημέρες και 14 άτομα χρειάστηκαν νοσηλεία μετά την επιδείνωση
της κατάστασης των πνευμόνων τους.
Ερώτηση : Ο νεφρολόγος και χειρουργός μεταμόσχευσης νεφρού
Rajan Ravichandran από το Τσενάι στην Ινδία χρησιμοποίησε επίσης αποτελεσματικά
την ινδομεθακίνη για τη θεραπεία ασθενών με COVID-19. Η ιταλική ομάδα
ακολούθησε το πρωτόκολλό του ή δημιούργησε το δικό της θεραπευτικό σχήμα;
Απάντηση : Ο καθηγητής Fazio έχει μελετήσει πολύ τη θεραπεία
για τον COVID-19 επειδή έχει θεραπεύσει ασθενείς από το πρώτο κύμα δηλαδή από
την άνοιξη του 2020 και ήταν ένας από τους ιδρυτές της ομάδας της κατ' οίκον
θεραπείας.
Από τη μακρόχρονη εμπειρία του κατέληξε σε αυτή την
πολυθεραπεία μετά από μελέτη, παρατήρηση και προβληματισμό σχετικά με τα
διαφορετικά αποτελέσματα που έδωσαν διαφορετικά σκευάσματα.
Η χρήση της ινδομεθακίνης δεν ήταν ένα ξαφνικό «εγκεφαλικό
επεισόδιο», ούτε την εμπνεύστηκε από τον
Ινδό συνάδελφο, ήταν έκπληξη και επιβεβαίωση για τον ίδιο όταν είδε ότι και
άλλοι την είχαν χρησιμοποιήσει με επιτυχία. Η επιλογή του φαρμάκου έγινε στην
πραγματικότητα για τα αντιφλεγμονώδη και αντιικά του αποτελέσματά του
ταυτόχρονα.
Και επιπλέον, ο καθ. Fazio στο παρελθόν είχε μελετήσει εκτενώς
τα οφέλη της διατροφής και των φλαβονοειδών μαζί με τη σύζυγό του, Flora
Affuso, η οποία είναι μία από τους συγγραφείς της μελέτης και, ανεξάρτητα από
εμένα και την έρευνά μου για το θέμα, κατέληξαν να συλλάβουν την αξία της
χρήσης συμπληρωμάτων διατροφής που περιέχουν αυτές τις φυτικές ουσίες,
ειδικότερα κερκετίνη και εσπεριδίνη.
Μπορούμε να πούμε ότι, τόσο ο καθηγητής Fazio όσο και εγώ
συνειδητοποιήσαμε τις τρεις σημαντικές
λειτουργίες αυτών των φυσικών ουσιών,
ειδικά όταν χρησιμοποιούνται σε μια συγκεκριμένη σύνθεση που περιλαμβάνει και
τη χρήση βιταμίνης C: την αντιοξειδωτική, την αντιική και την αντιφλεγμονώδης
αξία τους . Τέλος, υπάρχει και μια τέταρτη και χρήσιμη λειτουργία, η προστασία του εντερικού φραγμού, γιατί τα
φλαβονοειδή δρουν ευνοϊκά στη βακτηριακή χλωρίδα.
Το τρίτο προϊόν που αποτελεί μέρος του θεραπευτικού σχήματος
που χρησιμοποιείται στη μελέτη, μετά την ινδομεθακίνη και τα φλαβονοειδή, είναι
η ασπιρίνη 100 g, αυτή που χρησιμοποιείται συνήθως για την πρόληψη της
θρόμβωσης και του εμφράγματος: η πρόληψη της θρόμβωσης είναι σημαντική γιατί η
νόσος COVID-19, όταν έχει επιπλοκές, προκαλεί και διαταραχές της πήξης και της
συσσώρευσης των αιμοπεταλίων, επομένως, ακόμα κι αν σε πολλούς ασθενείς δεν
συμβαίνει κάτι τέτοιο, η κάλυψη με αυτό το δημοφιλές αντιφλεγμονώδες φάρμακο
είναι χρήσιμη.
Επομένως, το θεραπευτικό σχήμα που χρησιμοποιήσαμε βασίζεται
σε τρία προϊόντα: την ινδομεθακίνη, ένα συμπλήρωμα διατροφής με βάση τα
φλαβονοειδή και την ασπιρίνη. Είναι όλα ασφαλή φάρμακα που κυκλοφορούν ήδη στην
αγορά , τα γνωρίζουν οι γιατροί, είναι εύκολο να βρεθούν και έχουν σχετικά
χαμηλό κόστος.
Στη συνέχεια, καθώς τα αντιφλεγμονώδη μπορεί μερικές φορές να
προκαλέσουν γαστρικά προβλήματα σε μερικούς ανθρώπους, μπορείτε να προσθέσετε
ομεπραζόλη, έναν αναστολέα της αντλίας πρωτονίων για να καλύψετε τον κίνδυνο
γαστρεντερικής δράσης του αντιφλεγμονώδους. Αυτή είναι μια στοιχειώδης έννοια
της κλινικής-θεραπευτικής σύνεσης, αν και πρόσφατες μελέτες φαίνεται να
υποδηλώνουν ότι η ομεπραζόλη θα μπορούσε ίσως να μειώσει τους υποδοχείς του ιού
στα κύτταρα.
Θα πρέπει να τονίζουμε ότι ο μόνο γιατρός είναι αυτός που
πρέπει να κάνει τη διάγνωση του COVID-19, να γράφει τη συνταγή και να
παρακολουθεί τον ασθενή. Η αυτοθεραπεία δεν συνιστάται πάντα, και επειδή μπορεί
να υπάρχουν αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα που μπορεί να λαμβάνει ένα άτομο ή
σε ορισμένες περιπτώσεις να υπάρχουν αντενδείξεις.
Ερώτηση : Η μελέτη σας συνιστά την έναρξη της θεραπείας μέσα
σε τρεις ημέρες από την εκδήλωση των συμπτωμάτων, σε αντίθεση με το καθιερωμένο
πρωτοκόλλου «περίμενε και παρατήρησε» και παρακεταμόλης. Ποια συμπτώματα είναι
αυτά που πρέπει σας προειδοποιούν ότι ήρθε η ώρα να αναζητήσετε θεραπεία;
Απάντηση: Τα αρχικά συμπτώματα του COVID-19 είναι πλέον γνωστά
και είναι: πονοκέφαλος, πονόλαιμος, ρινίτιδα, κόπωση, πόνος στις αρθρώσεις,
μυϊκός πόνος, βήχας, μερικές φορές διάρροια. Συνήθως εμφανίζεται πυρετός αλλά
δεν είναι απαραίτητα πολύ υψηλός, τουλάχιστον στην αρχή. Μπορεί να υπάρξει και
απώλεια γεύσης και όσφρησης. Περίπου το 20% των ασθενών μας είχαν και πόνους
στο στήθος.
Ωστόσο, αυτά είναι συμπτώματα που δεν εμφανίζονται πάντα όλα ή
μπορεί να διαφέρουν, στη μελέτη υπάρχει μια ολόκληρη λίστα συμπτωμάτων που
έχουν μετρηθεί με ακρίβεια.
Ένα προσεκτικό άτομο που ξέρει να «ακούει» το σώμα του
καταλαβαίνει ότι δεν πρόκειται για ένα απλό κρυολόγημα και πότε η κατάστασή του
επιδεινώνεται.
Εχουμε μπροστά μας μια επιδημία και μπορεί να βρεθούμε στον
ίδιο χώρο με άτομα θετικά στον ιό ακόμα και ασυμπτωματικά, οπότε η πιθανότητα
να προσβληθούμε από τον ιό αυξάνεται. Σε περίπτωση που αμφιβάλλει, ο ασθενής θα
πρέπει να ζητήσει από τον γενικό ιατρό να τον φροντίσει: ο γιατρός θα πρέπει να
τον θεραπεύσει, δεν μπορεί να αρνηθεί ή να επιβάλει θεραπείες παρά τη θέληση
του ασθενούς.
Σε αντίθετη περίπτωση, καλό είναι να επικοινωνήσει με τους
γιατρούς της κατ' οίκον φροντίδας και, αυτά τα δύο περίπου χρόνια υπήρξαν
διάφορες πρωτοβουλίες : η ομάδα
Ippocrateorg.org εξίσου πολύ δραστήρια και, πρόσφατα η πρωτοβουλία του γιατρού
Stramezzi που τώρα διαδίδει μια εφαρμογή με την οποία θα μπορεί κάποιος να
διαχειριστεί τη σχέση του με τους γιατρούς.
Θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε σε κάποιον γιατρό να του
γνωστοποιήσουμε τη μελέτη μας (όπου αναφέρονται και άλλες παρόμοιες εμπειρίες)
και να ζητήσουμε να συνταγογραφήσει τη θεραπεία για να την έχουμε άμεσα
διαθέσιμη σε περίπτωση που μας χρειαστεί. Ο γιατρός θα πρέπει να παρακολουθεί
στενά τον ασθενή, επειδή μπορεί να υπάρξουν περιπτώσεις που ο ασθενής θα
χρειαστεί και άλλα φάρμακα μιας και τα φάρμακα που ανέφερα δεν είναι τα μόνα
πιθανά, μπορεί να υπάρχουν και άλλες επιλογές, αλλά αυτή τη στιγμή μιλάμε για
τη δικιή μας εμπειρία και τα αποτελέσματα της μελέτης μας.
Ερώτηση : Η Ιταλία συνεχίζει να έχει μια προσέγγιση του τύπου
«περίμενε και παρατήρησε» και συνιστά απομόνωση στο σπίτι και παρακεταμόλη για
την ανακούφιση των συμπτωμάτων στις αρχές της λοίμωξης Sars-CoV-2. Είναι η μόνη
χώρα στον κόσμο που το κάνει; Μεταξύ άλλων, η χρήση της παρακεταμόλης έχει
αμφισβητηθεί καθώς αυξάνει την ευαισθησία στην πνευμονία από COVID-19. Θέλετε
να διευκρινίσετε το γιατί;
Απάντηση: Ο Peter A. McCullough, ο οποίος είναι επίσης
συν-συγγραφέας της μελέτης παρεμπιπτόντως, είπε ότι το ίδιο συμβαίνει στην
Αμερική. Και στις Ηνωμένες Πολιτείες, με πρωτοβουλία του Fauci, τα πάντα
επικεντρώνονται στην εκστρατεία εμβολιασμού, ακόμη και εκεί καθυστερούν τις
θεραπείες και δεν έχουν αναπτύξει πρωτόκολλα ή πολυθεραπείες, ούτε έχουν ακόμη
στρέψει την προσοχή τους στη σημασία της έγκαιρης έναρξης της θεραπείας των
ασθενών.
Ο Fauci έχει δημοσιεύσει δύο τρεις σημαντικές επιστημονικές
εργασίες, πριν από εμάς, όπου τονίζει τη σημασία της έγκαιρης έναρξης της
θεραπείας, αλλά δυστυχώς η κατάσταση, όπως φαίνεται, δεν διαφέρει από τη δική
μας και άλλων χωρών.
Όσο για την παρακεταμόλη, είναι ένα από τα πιο
χρησιμοποιούμενα φάρμακα στον κόσμο, αλλά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί
ώστε να μην υπερβαίνουμε τις συνιστώμενες δόσεις.
Επιπλέον, στην περίπτωση του COVID-19, υπάρχουν δύο βασικοί
λόγοι για τους οποίους έχει επικριθεί: πριν απ 'όλα, επειδή μεταβολίζεται μέσω
της οδού γλουταθειόνης, η οποία είναι η ίδια οδός που χρησιμοποιείται για την
άμυνα έναντι του ιού.
Η χορήγηση παρακεταμόλης κινδυνεύει να αυξήσει το οξειδωτικό
στρες, να καταναλώσει γλουταθειόνη και επομένως να περιπλέξει τη ζωή του
κυττάρου που ήδη καταπολεμά τον ιό.
Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο η χρήση παρακεταμόλης μπορεί να
μην συνιστάται είναι επειδή πολλοί πάσχοντες από COVID-19 αντιμετωπίζουν
προβλήματα με το συκώτι τους και η παρακεταμόλη μεταβολίζεται στο ήπαρ, όπου
παράγει μια ουσία που είναι τοξική για το ίδιο το ήπαρ.
Οπότε, η βλάβη από το φάρμακο με τον μεταβολίτη του, εάν
ληφθεί συνειδητά σε υπερβολική δόση, θα προστεθεί στη βλάβη που προκαλεί ο ιός
.Πάντως, η εργασία μας δεν αντικρούει ευθέως την παρακεταμόλη, αλλά είναι μια
καλά τεκμηριωμένη κριτική στην καθυστέρηση της θεραπείας.
Ερώτηση : Η μελέτη, έδωσε πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα και
τράβηξε την προσοχή του ξένου Τύπου, αλλά δεν έλαβε τη δέουσα προσοχή στην
Ιταλία. Ωστόσο, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Προεδρίας της Ευρωπαϊκής
Κοινότητας στις 17 Δεκεμβρίου που επαναδημοσιεύουν συνεχώς τα μέσα ενημέρωσης,
η παραλλαγή Omicron θα κυριαρχήσει στην Ευρώπη τον Ιανουάριο του 2022. Εάν δεν
ληφθούν αμέσως μέτρα ενίσχυσης της βασικής
φροντίδας στο σπίτι , δεν κινδυνεύει ο πληθυσμός χωρίς αποτελεσματικές
θεραπείες και να υπάρξει επακόλουθο κύμα εισαγωγών στα νοσοκομεία που θα
μπορούσε να θέσει ξανά σε κίνδυνο τη λειτουργία του συστήματος υγείας;
Απάντηση : Εννοείται! Όσοι θεραπεύονται έγκαιρα, κατά
πάσα πιθανότητα δεν θα χρειαστούν να
νοσηλευτούν σε νοσοκομείο, αλλά αν περιμένουν περισσότερες μέρες, ο κίνδυνος
νοσηλείας αυξάνεται πολύ, και στη μελέτη μας έχουμε κάνει έναν υπολογισμό ότι
για κάθε μέρα καθυστέρησης αυξάνεται κατά 4-5 φορές ο κίνδυνος να καταλήξει ο
ασθενής στο νοσοκομείο. Ωστόσο, θα πρέπει να πούμε ότι η μελέτη μας δεν εξέτασε
την παραλλαγή Omicron, η οποία φαίνεται να είναι μονοπαθογόνος ακόμη και αν
είναι πιο μεταδοτική.
Ο χρόνος έναρξης της θεραπείας έχει πολύ μεγάλη σημασία και,
αυτό,μεταξύ άλλων, επιβεβαιώνεται και από μια άλλη σειρά ερευνών που, όπως ήδη
αναφέραμε, διεξήγαγε η ομάδα Mario Negri
με επικεφαλής τον καθηγητή Remuzzi. Και αυτοί είχαν παρατηρήσει -με μια μέθοδο
διαφορετική από τη δική μας - ότι αρχίζοντας αμέσως τη θεραπεία, ήδη από την πρώτη
μέρα, οι εισαγωγές σε νοσοκομείο μειώθηκαν από 10% σε 1%: μιλάμε για 10 φορές
λιγότερες! Δέκα φορές λιγότερο σημαίνει ότι αν είχαμε ένα εκατομμύριο ασθενείς
από κόβιντ, από τους οποίους οι 100.000 θα κατέληγαν στο νοσοκομείο, με έγκαιρη
φροντίδα αυτοί θα ήταν μόνο 10.000! Αυτό αλλάζει δραματικά την κατάσταση στις
εντατικές, η διαφορά είναι τεράστια.
Προφανώς τα δεδομένα αυτά θα πρέπει να θεωρηθούν ως
προκαταρκτικά γιατί οι μεθοδολογίες δεν επιτρέπουν την εξαγωγή οριστικών
συμπερασμάτων. Η έρευνα που κάνουμε θα πρέπει να συνεχιστείκαι να γίνουν και
από άλλες ομάδες, συγκρίνοντας,ίσως, διαφορετικά πρωτόκολλα, αλλά η περισσότερο
από θετική εμπειρία που αποκόμισαν αρκετοί γιατροί αυτά τα δύο χρόνια στη
θεραπεία ανθρώπων στο σπίτι είναι αναμφισβήτητη: τα αποτελέσματα ήταν
εξαιρετικά.
Θα είχε μεγαλύτερη αξία αν υπήρχε εθνικός συντονισμός, αλλά
αυτό μόνο το Υπουργείο Υγείας θα μπορούσε να το είχε κάνει, το οποίο θα έπρεπε
να είχε επιτρέψει στους γιατρούς να συνταγογραφούν ό,τι θεωρούν πιο χρήσιμο
στην επιστήμη και τη συνείδησή τους και να συλλέγουν δεδομένα και μελέτες
περιπτώσεων σε κεντρικό επίπεδο, από τη στιγμή που ο αριθμός των ασθενών που
υποβλήθηκαν σε θεραπεία από εκατοντάδες γιατρούς,ήταν πολύ μεγάλος και θα
μπορούσε κανείς εύκολα να καταλάβει πού έπρεπε να απευθυνθεί ώστε να έχει τα
καλύτερα αποτελέσματα. Δυστυχώς, τίποτα από όλα αυτά δεν έχει γίνει
Ερώτηση: Εχουμε όλο και περισσότερους εμβολιασμένους αλλά όλο
και περισσότερα κρούσματα για τα οποία ενοχοποιούνται φυσικά οι ανεμβολίαστοι.
Θα μπορούσε το πρόγραμμά σας να βοηθήσει και τα εμβολιασμένα άτομα που
μολύνονται;
Απάντηση : Ο καθηγητής Fazio άρχισε πρόσφατα να θεραπεύει
πολλούς εμβολιασμένους που επανανοσούν και έχει καλά αποτελέσματα. Μια
παρατήρηση που κάνει ο συνάδελφος είναι ότι τα εμβολιασμένα άτομα παρουσιάζουν
αρχικά συμπτώματα COVID-19 ελαφρώς ηπιότερα από αυτά που συνήθως είχαν οι μη
εμβολιασμένοι.
Ερώτηση : Η εμπειρία δείχνει ότι τα αντι-COVID εμβόλια δεν
μπορούν να εγγυηθούν την αποστειρωτική ανοσία από την μόλυνση, επομένως ούτε
καν την ανοσία της αγέλης. Γιατί η φροντίδα στο σπίτι εξακολουθεί να μην
παρουσιάζει ενδιαφέρον;
Απάντηση : Η ανοσία με το εμβόλιο δεν λειτουργεί και για το
λόγο ότι δεν σχηματίζονται οι ανοσοσφαιρίνες κατηγορίας Α, που είναι αυτές που
διαρκούν, βρίσκονται στους βλεννογόνους και θα πρέπει να μπλοκάρουν τον ιό πριν
αυτός εισχωρήσει στα κύτταρα.
Τα φάρμακα αυτά παράγουν αντισώματα που για ένα διάστημα
μερικών μηνών προστατεύουν τον άνθρωπο «εκ των έσω», δηλαδή από πιο σοβαρές
συνέπειες στον οργανισμό του, αλλά δεν προστατεύονται οι βλεννογόνοι και στην
πραγματικότητα ο εμβολιασμένος είναι τόσο μεταδοτικός όσο και ο ανεμβολίαστος..
Μπορεί να εμφανίζει λιγότερα συμπτώματα, αλλά το γεγονός ότι έχει λιγότερα
συμπτώματα, αν και αυτό είναι καλό για τον ίδιο, δεν είναι αναγκαστικά καλό για
την κοινότητα, γιατί προφανώς το άτομο αυτό κυκλοφορεί δείχνοντας το
«υγειονομικό πάσο» αλλά μπορεί να μεταδώσει τον ιό.
Αυτό που μπορώ να πω ,είναι ότι τα φλαβονοειδή που δοκιμάσαμε
στη μελέτη, σε «στοματοδιαλυτή» μορφή, απελευθερώνονται σε σημαντικές
συγκεντρώσεις στο στόμα, τον φάρυγγα και τον οισοφάγο και παραμένουν σε
σημαντικές συγκεντρώσεις, επομένως υπάρχει μια πιθανή αναστολή της τελικής
προσβολής του ιού. Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν τα αντισώματα αν δεν υπάρχουν
ανοσοσφαιρίνες κατηγορίας Α, μπορούν να το κάνουν αυτά τα φλαβονοειδή:
τουλάχιστον αυτό αποδεικνύεται από εργαστηριακές μελέτες, αν και δεν έχουμε
ακόμη κλινικές αποδείξεις ότι αυτό συμβαίνει και in vivo, αλλά είναι πολύ
πιθανό ότι αυτό συμβαίνει επειδή η συγκέντρωση που επιτυγχάνεται στο στόμα
είναι πολύ υψηλή, επομένως είναι πολύ πιθανό να σχηματίζεται ένα φράγμα στην
είσοδο του ιού στα κύτταρα ή να μπλοκάρεται η αναπαραγωγή του.
Τέλος με ρωτάτε γιατί η φροντίδα στο σπίτι συνεχίζει να μην
ενδιαφέρει. Καλή ερώτηση!
Έχω δύο απαντήσεις. Υπάρχει η εκδοχή, που εμείς προτιμούμε, η
εκδοχή του 'εμβολιακού πονοκέφαλου' η οποία παραπέμπει σε κάποια μορφή αγνόησης
των άλλων δυνατοτήτων, λες και το εμβόλιο έχει θολώσει τα μυαλά. Αλλά υπάρχει
και μια άλλη εκδοχή, πιο δραματική ή «συνωμοσιολογική» εκδοχή, δηλαδή ότι, αν
υπάρχουν θεραπείες, τότε τα εμβόλια δεν θα μπορούσαν να προωθηθούν.
