του Κονσταντίν Σιόμιν *
Όπως έχει αποδειχθεί εδώ και χρόνια, το πιο δολοφονικό όργανο
στην πολιτική είναι το δάκρυ ενός παιδιού. Ένα τέτοιο δάκρυ μπορεί να
προκαλέσει πραγματικό τσουνάμι, σεισμό, ή ακόμη και πόλεμο.
Μετά την ομιλία της κόρης του πρεσβευτή του Κουβέιτ στην
Ουάσιγκτον, το Κογκρέσο «δάκρυσε» κι εκείνο και έδωσε την έγκρισή του για την
επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου». Σκοτώθηκαν 50 χιλιάδες άνθρωποι. Αργότερα
έγινε γνωστό, ότι το δάκρυ της Ναΐρα Αλ Σαμπάχ κόστισε 12 εκατομμύρια δολάρια,
όσα πλήρωσε η πρεσβεία του Κουβέιτ στη νεοϋορκέζικη εταιρεία δημοσίων σχέσεων
Hill & Knowlton. Ε, και λοιπόν;
Η Μαντλίν Ολμπράιτ, που χειροκροτούσε τη Μπάνα Αλ Αλαμπέντ
–ένα ήδη ξεχασμένο παιδικό πρόσωπο μιας προπαγανδιστικής εκστρατείας
υποστήριξης της ΝΑΤΟϊκής επέμβασης στη Συρία– είναι, βεβαίως, ένα κινητό
μνημείο κυνισμού.
Παρόλα αυτά η ζήτηση σε παιδικά δάκρυα δεν μειώνεται. Και αφού
υπάρχει ζήτηση, θα εμφανιστεί και προσφορά. Ειδικά εάν η υπόθεση οδηγεί στις
προεδρικές εκλογές της μεγαλύτερης καπιταλιστικής χώρας, η οποία είναι
διαιρεμένη από εσωτερικές και εξωτερικές αντιφάσεις.
Η «τυχαία» συνάντηση της Γκρέτα Τούνμπεργκ με τον Ντόναλντ
Τραμπ στο φουαγέ του κτηρίου του ΟΗΕ, ασφαλώς και άξιζε τον κόπο να διαπλεύσει
«τυχαία» τον Ατλαντικό μέσα σε τρεις βδομάδες, πάνω σε ένα γιοτ χωρίς κουζίνα
και τουαλέτες.
Και, βεβαίως, η «τυχαία» φωτογράφησή της με τον Ομπάμα και τον
Άλμπερτ Γκορ πριν από τη συνάντηση με τον Τραμπ και το «τυχαίο» σύνθημα –Make
the World Greta Again– όλα είναι «τυχαίες» συμπτώσεις, που δεν έχουν κανέναν
πολιτικό υπαινιγμό.
Από το Twitter της Γκρέτα:
«Ευχαριστώ τον Άλμπερτ Γκορ, γιατί είναι ένας πραγματικός
πιονέρος (= πρωτοπόρος). Ελάχιστοι έχουν κάνει περισσότερα (στμ: για την
υπόθεση της κλιματικής αλλαγής). Ήταν μεγάλη τιμή να συναντηθώ μαζί σας».
Εδώ θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική. Η λέξη «πιονέρος» δεν
προκαλεί σε όλες τις γωνιές του κόσμου θετικούς συνειρμούς. Για παράδειγμα, ο
43χρονος πιονέρος Λιόσα Ναβάλνι όρμησε να υπερασπιστεί την Γκρέτα Τούνμπεργκ
από την 53χονη πιονέρα Γιούλια Λατίνινα.
Αλεξέι Ναβάλνι:
«Καταλαβαίνω απολύτως, γιατί στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας
–ακούγεται φρικτό– γιατί δεν τους αρέσει η Γκρέτα Τούνμπεργκ. Γιατί θυμούνται
τι συνέβαινε στην ΕΣΣΔ. Εάν, λοιπόν, είστε κάτω από 40 ετών, είναι σίγουρο ότι
τα ονόματα Σαμάνθα Σμιθ και Κάτια Λιτσόβα δεν σας λένε τίποτε. Εμείς, όμως,
θυμόμαστε πολύ καλά, πώς οι μικροί πιονέροι ασχολούνταν με τα ίδια πράγματα και
μάχονταν για την ειρήνη σε όλον τον κόσμο. Όλο αυτό ήταν μια τερατώδης
υποκρισία».
Η Σαμάνθα Σμιθ σκοτώθηκε σε ηλικία 13 ετών στις 25 Αυγούστου
του 1985. Είχε γράψει ένα γράμμα προς τη Μόσχα με την παράκληση να μην
επιτρέψει έναν (νέο) παγκόσμιο πόλεμο. Έναν πόλεμο που (την εποχή εκείνη) ήταν
απολύτως πιθανός, εάν θυμηθούμε τον ανταγωνισμό των εξοπλισμών και τους
πυραύλους Πέρσινγκ-2 στη (Δυτική) Γερμανία. Πόσο αχρείος ή βλάκας πρέπει να
είναι κανείς, ώστε να αποκαλεί την πράξη της Σαμάνθα «υποκρισία»;
Μπορεί κανείς να καταλάβει τον Ναβάλνι. Το ακροατήριο στο
οποίο στοχεύει είναι ακριβώς ο κόσμος των «αδίδακτων μαθημάτων». Οι συνομήλικοι
της «οσίας» Γκρέτα (εμφανίστηκαν ακόμη και εικόνες!) είναι σχολιαρόπαιδα που
είναι έτοιμα κάτω από συνθήματα τύπου «Ακούστε την επιστήμη» να κάνουν… κοπάνα
από τα μαθήματα της Φυσικής και της Γεωγραφίας. Όμως, με το συμπάθιο, για τι
είδους επιστήμη μπορούν να κάνουν κήρυγμα οι κοπανατζήδες ή τα «στουρνάρια» των
θρανίων;
Τώρα για χάρη της σωτηρίας της Ανθρωπότητας η Γκρέτα σταμάτησε
εντελώς το σχολείο για έναν χρόνο. Είναι μια πράξη αναμφίβολα ηρωική, που σε
κάνει, θες δε θες, να κλάψεις. Το θέμα, ωστόσο, είναι ότι τα ίδια δάκρυα
χύθηκαν πολλές φορές στο Φόρουμ των δισεκατομμυριούχων στο Νταβός, στα
κοινοβούλια της Γαλλίας και της Βρετανίας και στο Ευρωκοινοβούλιο...
Οι ηλικιωμένοι σκεπτικιστές, πάλι, χύνουν όλη τους τη χολή.
Ότι, και καλά, χρησιμοποιούν το κλαψιάρικο αυτό κορίτσι από δω κι από κει, μαζί
με όλες τις ιατρικές διαγνώσεις που το συνοδεύουν, κάποια κακόβουλα άτομα που
ενδιαφέρονται για αυτοπροβολή. Ή οι γονείς του. Μα δεν ντρέπονται να
υποψιάζονται τους γονείς του κοριτσιού για κάτι τέτοιο; Και καλά, εάν ο πατέρας
της, ο ηθοποιός Σβάντε Τούνμπεργκ και η μητέρα της, η τραγουδίστρια Μαλένα
Γέρνμαν, είχαν οποιαδήποτε σχέση με τον βρομερό βόθρο της show business. Όμως
όχι, είναι συνηθισμένοι άνθρωποι της δημιουργίας, αφοσιωμένοι μέχρι τελευταίας
ρανίδας στη φροντίδα της κόρης τους
Ο κόσμος που δεν επιθυμεί να πηγαίνει στο σχολείο τις
Παρασκευές γίνεται τόσο παιδιάστικα αφελής, που αρχίζει να μη νιώθει την
πραγματική απειλή, χάνει την αίσθηση του κινδύνου.
Αυτή η παιδιάστικη αφέλεια παρατηρείται σε οποιοδήποτε σημείο
της υδρογείου. Ο Πρόεδρος, πχ, του Ελ Σαλβαδόρ έβγαζε σέλφι στο βήμα του ΟΗΕ
πριν από την ομιλία του. Οι νεότεροι σε ηλικία κλόουν έρχονται να
αντικαταστήσουν τους γηραιότερους. Η Γκρέτα Τούνμπεργκ θα έπρεπε να ακούσει
προσεκτικά την ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ. Να την ακούσει και να την
απομνημονεύσει. Γιατί ακριβώς στα δικά του λόγια περιέχεται η πιο ακριβής
πρόγνωση, που επιφυλάσσει για τον πλανήτη μας όχι ψεύτικη, αλλά πραγματική
υπερθέρμανση.
Από την ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ στον ΟΗΕ (1):
«Μετά την εκλογή μου οι ΗΠΑ ξόδεψαν 2,5 τρισεκ. δολάρια για
τον πλήρη επανεξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι ΗΠΑ παραμένουν το πιο ισχυρό
κράτος στη Γη. Ο ελεύθερος κόσμος πρέπει να διατηρήσει τα εθνικά σύνορα, δεν θα
πρέπει να επιχειρήσει να τα σβήσει ή να τα αντικαταστήσει. Το μέλλον ανήκει
στους πατριώτες».
«Δεν θα μας αντικασταστήσουν αυτοί»– αυτό είναι το σύνθημα των
νέων δεξιών, των νέων φασιστών, που υπαινίσσεται το πρόβλημα της παράτυπης
μετανάστευσης. Η άνοδος αυτού του είδους «πατριωτισμού» ήδη παρατηρήθηκε δύο
φορές μέσα στον 20ο αιώνα.
Από την ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ στον ΟΗΕ (2):
«Το φάντασμα του σοσιαλισμού είναι μία από τις πιο επικίνδυνες
απειλές. Είναι καταστροφέας των εθνών και της κοινωνίας. Σήμερα θα επαναλάβω σε
όλον τον κόσμο αυτό που έλεγα στους Αμερικανούς: Η Αμερική δεν θα γίνει ποτέ
σοσιαλιστική χώρα».
Στην πραγματικότητα, αυτή είναι μια προεκλογική εκστρατεία σε
πλήρη εξέλιξη, όπου μάχονται μεταξύ τους οι ομάδες της αμερικανικής ολιγαρχίας
με τη μεγαλύτερη επιρροή. Ο σοσιαλισμός, το κλίμα, η παραπομπή Τραμπ, ο
Ζελένσκι, η Γκρέτα Τούνμπεργκ είναι απλώς «συμπληρωματικά κομμάτια». Ωστόσο οι
μαχητές για τη διατήρηση της Φύσης θα έπρεπε να θυμούνται το εξής: Ότι ο
μεγαλύτερος καταναλωτής ορυκτών καυσίμων στον κόσμο παραμένει… το Πεντάγωνο!!!
Μόνο το Πεντάγωνο απελευθερώνει στην ατμόσφαιρα περισσότερο διοξείδιο του
άνθρακα απ’ ό,τι η Σουηδία, η Νορβηγία ή η Φινλανδία. Ο προϋπολογισμός του
Πενταγώνου για το 2019 ήταν 716 δισεκ. δολάρια. Για τον νέο προϋπολογισμό
πολέμου –γιατί τέτοιος είναι– ψήφισαν όλοι, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικανοί,
όλοι οι «μαχητές» κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη, συμπεριλαμβανομένης και
της φίλης της Τούνμπεργκ, νεαρής Γερουσιάστριας Αλεξάντρια Κορτές, η οποία
κάνει ατελείωτες αναλύσεις για το «Νέο Πράσινο Κίνημα». Υπό αυτή την έννοια, οι
διαμαρτυρίες κατά της υπερθέρμανσης του πλανήτη μοιάζουν με διαδήλωση μέσα σ’
ένα… βαρέλι με μπαρούτι. Ναι, το φυτίλι βγάζει καπνό, αλλά σε εντελώς
διαφορετικό μέρος από αυτό που νομίζετε.
Όχι λοιπόν, η νεολαία που είχε πάρει κατά τον προηγούμενο
αιώνα το μάθημα του Βιετνάμ και της Κορέας ήταν αυτή που πραγματικά φοβόταν να
πεθάνει. Σήμερα οι «κοπανατζήδες» θα διοργανώνουν εκδηλώσεις για το κλίμα, την
ίδια ώρα που οι χώρες τους γεμίζουν μέχρι τα μπούνια από θανατηφόρα όπλα. Οι
Συμφωνίες του Παρισιού για το κλίμα είναι σημαντικές. Τι γίνεται όμως με την
IMF (στμ: Συμφωνία για τους πυραύλους μέσου και μικρού βεληνεκούς); Γιατί η
Ανθρωπότητα μπορεί απλώς να μην προλάβει να ζήσει μέχρι την εποχή της
υπερθέρμανσης του πλανήτη…
Είναι αδύνατο ν’ αλλάξει το σύστημα με δάκρυα και διαδηλώσεις.
Ο κόσμος των πολυεθνικών γράφει στα παλιά του τα παπούτσια όλα τα μικρά
κορίτσια. Ειδικά μάλιστα εάν έχουν την ατυχία να ζουν στην Υεμένη, τη Συρία,
την Παλεστίνη, στο Ντονμπάς ή στην Κούβα.
NPR (National Public
Radio), USA:
«Αποσύρθηκαν οι κατηγορίες για αμέλεια για τους τρεις
επικεφαλής του σταθμού ατομικής ενέργειας στη Φουκουσίμα-Ντάιτσι. Ο πρώην
πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ηλεκτρικής Εταιρείας του Τόκιο
Τσουνεσίτα Κατσουμάτα και οι πρώην αντιπρόεδροι Σάκε Μούτο και Ιτσίρο Τακεχίρο
αθωώθηκαν από δικαστήριο του Τόκιο. Αυτή ήταν η μοναδική δίκη που διεξήχθη ως
αποτέλεσμα του πυρηνικού ατυχήματος, το οποίο σε μέγεθος ήταν μικρότερο μόνο
από το ανάλογο στο Τσερνόμπιλ».
Το να υποχρεωθούν οι κυβερνήσεις ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους
είναι αδύνατο, εάν δεν «ριχθεί το γάντι» προς τις πολυεθνικές εταιρείες, δηλαδή
τον καπιταλισμό καθ αυτόν. Πολυεθνικές εταιρείες όπως η Nestlé ή η Coca Cola
δεν σταματούν να παράγουν προϊόντα σε πλαστικές συσκευασίες, γιατί το χαμηλό
τους κόστος παραγωγής εξασφαλίζει στις εταιρείες αυτές (υψηλή) κερδοφορία. Όπως
ακριβώς και η εργασία των σιωπηλών συνομίληκων της Γκρέτα Τούνμπεργκ, τους
οποίους δεν θυμάται κανείς στα flashmobs για το κλίμα.
BBC:
«Τα ¾ της παγκόσμιας παραγωγής φουντουκιού βγαίνουν στην
Τουρκία, ενώ ο μεγαλύτερος αγοραστής της σοδειάς είναι η εταιρεία Ferrero,
γνωστή για την παραγωγή της πραλίνας Nutella. Όμως τα φουντούκια τα συλλέγουν
μετανάστες, μεταξύ των οποίων και παιδιά. Είναι βαριά εργασία, 10 ώρες την
ημέρα σε πλαγιές βουνών. Δύο από τους εργάτες, ο Μουσταφά και ο Μουχάμεντ,
εργάζονται παράνομα. Ο συνιδιοκτήτης της φυτείας, Καζίμ Γιαμάν, δηλώνει κατά
της παιδικής εργασίας.
‘’Υποχρεώνουν τα παιδιά να δουλεύουν σαν μηχανές.
Σκέφτονται πώς να φέρουν στη δουλειά περισσότερα παιδιά και πόσα κέρδη θα τους
αποφέρει κάτι τέτοιο’’».
Κανείς δεν αμφισβητεί, ότι προβλήματα Οικολογίας υπάρχουν (και
ότι πιθανόν και το κλίμα αλλάζει). Όμως εντός του υπάρχοντος συστήματος δεν
είναι δυνατό ούτε να επιλυθούν, ούτε, έστω, να μειωθούν. Δεν πρέπει κανείς να
επιχειρεί να θεραπεύσει τα συμπτώματα, αποσιωπώντας ή αγνοώντας τα αίτια της
ασθένειας. Ούτε οι σβηστές για μία ώρα λάμπες, ούτε τα δάκρυα από το βήμα του
ΟΗΕ μπορούν ν’ αλλάξουν κάτι τέτοιο.
*Ο Κονσταντίν Σιόμιν είναι Ρώσος δημοσιογράφος και πολιτικός
αναλυτής, κομμουνιστικών πολιτικών πεποιθήσεων.
**Πηγή: agitblog.ru (προσωπικό μπλογκ του Κονσταντίν Σιόμιν) –
Εκπομπή AgitProp, τηλεοπτικό κανάλι Rossiya 24, 28/9/2019.
***Μετάφραση από τα Ρωσικά: Βασίλης Μακρίδης.
