Στην Εντατική του Νοσοκομείου Λαμίας, ο διευθυντής της οποίας
έχει δηλώσει ότι θα προχωρήσει σε αναγκαστική σίτιση, ακόμη και με
ακινητοποίηση, αν το κρίνει αναγκαίο, θέλουν να μεταφέρουν τον Δημήτρη
Κουφοντίνα, ο οποίος διανύει σήμερα την 38η μέρα απεργία πείνας.
Η εξέλιξη αυτή προκύπτει από έγγραφη ενημέρωση που έκανε
νωρίτερα σήμερα η συνήγορος του απεργού πείνας, Ιωάννα Κούρτοβικ. Σύμφωνα με
την ενημέρωση, οι γιατροί της Παθολογικής Κλινικής δήλωσαν ότι έχουν
επανειλημμένα ζητήσει την μεταφορά του απεργού πείνας σε ειδική μονάδα αλλά
έπαιρναν την απάντηση ότι δεν είναι ακόμη αναγκαίο. Θυμίζουμε ότι την ανάγκη
μεταφοράς του Δ. Κουφοντίνα σε ΜΑΦ, προκειμένου να παρακολουθείται στενά μέσω
monitoring, τόνισαν σε χτεσινή τους ανακοίνωση και οι γιατροί της επιλογής του,
που τον έχουν εξετάσει, Κατερίνα Ντουζέπη και Θοδωρής Ζδούκος, σημειώνοντας ότι
«είναι αυτονόητο, πως κάθε ιατρική πράξη πρέπει να έχει τη συναίνεση του
απεργού πείνας, όπως επιβάλλει η ιατρική δεοντολογία και ηθική (βλ. Διακήρυξη
για τους Απεργούς Πείνας, της Παγκόσμιας Ενωσης Ιατρών)».
Aντί γι’ αυτό, όμως, αργά το βράδυ επικοινώνησε με τη συνήγορο
του απεργού πείνας ο Διοικητής του Νοσοκομείου και δήλωσε ότι θα τον μεταφέρουν
στην Εντατική. Οπως αναφέρει η συνήγορος, «ο Διοικητής του Νοσοκομείου
επικοινώνησε μαζί μου αργά το βράδυ και μου δήλωσε ότι θα τον μεταφέρουν στην
Εντατική. Φαινόταν ανήσυχος». Ενώ σχετικά με τη μεταφορά του απεργού πείνας στη
ΜΕΘ, πέραν του κινδύνου έκθεσής του σε περισσότερες λοιμώξεις, αναφέρει ότι «ο
Διευθυντής της ΜΕΘ μας έχει, σε προηγούμενο στάδιο, δηλώσει, ότι αν το κρίνει
αναγκαίο θα προβεί σε αναγκαστική σίτιση, ακόμη και με ακινητοποίηση»,
θυμίζοντας ότι «υπάρχει από ημέρες εισαγγελική παραγγελία για οποιαδήποτε
αναγκαία ενδεδειγμένη ιατρική ενέργεια». Ο διοικητής του νοσοκομείου δήλωσε στη
συνήγορο ότι «σε κάθε περίπτωση, η ευθύνη περνάει στους γιατρούς της
Εντατικής».
Σύμφωνα με πληροφορίες μας, η μεταφορά του απεργού πείνας στη
ΜΕΘ δεν έχει γίνει ακόμα.
Η υποχρεωτική σίτιση, την οποία έχει δηλώσει ότι θα εφαρμόσει
ο διευθυντής της ΜΕΘ, είναι βασανιστήριο. Βασανιστήριο που γνωρίζουμε ότι
εφαρμόζεται στις ισραηλινές φυλακές ενάντια σε παλαιστίνιους πολιτικούς
κρατούμενους που πραγματοποιούν απεργία πείνας, που εφαρμόστηκε στις τουρκικές
φυλακές ενάντια σε επαναστάτες πολιτικούς κρατούμενους, στο κολαστήριο του
Γκουαντανάμο ενάντια σε κρατούμενους που κατηγορήθηκαν για συμμετοχή στην Αλ
Κάιντα, σε λατινοαμερικάνικα στρατιωτικοφασιστικά καθεστώτα.
Το βασανιστήριο αυτό δεν έχει ως στόχο τη διάσωση της ζωής του
απεργού πείνας, αλλά την πρόκληση σ’ αυτόν όσο γίνεται περισσότερων και
σοβαρότερων μόνιμων βλαβών, για να μην μπορέσει να χρησιμοποιήσει ξανά την
απεργία πείνας ως μέσο πάλης.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι ο ιθύνων νους πίσω απ’ αυτό.
Κρύβεται πίσω από τη διοίκηση του Νοσοκομείου, η οποία θα κρυφτεί πίσω από τον
διευθυντή της ΜΕΘ, ο οποίος έχει ταχθεί υπέρ της αναγκαστικής σίτισης, ακόμα
και με καθήλωση. Είναι μια κυβέρνηση βασανιστών.
Επιτέλους, να πάρουν θέση τα συνδικαλιστικά όργανα των γιατρών
Ερχόμαστε ξανά στις τεράστιες ευθύνες των συνδικαλιστικών
οργάνων των νοσοκομειακών γιατρών. Να μη γίνουν οι γιατροί εργαλεία στην
κυβερνητική πολιτική βασανισμού του Δημήτρη Κουφοντίνα, γράφαμε προχθές,
σημειώνοντας ότι ηΟΕΝΓΕ οφείλει να πάρει δημόσια θέση και όχι να σιωπά. Τους
έχουμε ενημερώσει και προφορικά και γραπτά και τους έχουμε ζητήσει, όχι να
εκφράσουν αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Κουφοντίνα, αλλά να υπερασπιστούν την
ιατρική δεοντολογία και ηθική, καθιστώντας σαφή τα πράγματα, για να μην
εργαλειοποιήσει η κυβέρνηση τους γιατρούς ως συνεργούς στο βασανιστήριο του
απεργού πείνας. Την ίδια υποχρέωση έχει και η Ενωση Ιατρών Νοσοκομείων και
Κέντρων Υγείας Φθιώτιδας, αλλά και Ενώσεις όπως η ΕΙΝΑΠ που έχει αντιμετωπίσει
αρκετές τέτοιες καταστάσεις στο παρελθόν.
Δεν είναι δυνατόν να παραβιάζονται οι στοιχειώδεις κανόνες
ιατρικής δεοντολογίας και ηθικής, όπως κατ’ επανάληψη τους έχει διακηρύξει και
επιβεβαιώσει η Παγκόσμια Ενωση Ιατρών. Δεν έχει καμιά σημασία τι κρίνουν οι
γιατροί απαραίτητο από ιατρική άποψη, αλλά ποια είναι η βούληση του απεργού
πείνας, ο οποίος δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζεται σαν ένας συνηθισμένος
ασθενής, αλλά ως ένας άνθρωπος που χρησιμοποιεί αυτό το έσχατο μέσο πάλης,
γιατί δε διαθέτει κανένα άλλο. Ο κρατούμενος, όπως και κάθε άνθρωπος, έχει
δικαίωμα να ορίζει το σώμα του. Δε στερείται αυτού του δικαιώματός του. Ο
απεργός πείνας κρατούμενος πρέπει να αποφασίζει μόνος του για το σώμα του. Οι
γιατροί οφείλουν να τον ενημερώνουν και από εκεί και πέρα να σέβονται ευλαβικά
τη βούλησή του.
«Η απώλεια της νοητικής ικανότητας δεν σημαίνει ότι πρέπει να
αγνοηθεί η πρότερη άρνηση θεραπείας του ατόμου, συμπεριλαμβανομένης και της
τεχνητής τροφής», αναφέρει η Διακήρυξη για τους απεργούς πείνας, της Παγκόσμιας
Ενωσης Ιατρών, η οποία επίσης τονίζει: «Είναι περισσότερο ηθικό να επιτρέψεις
σε έναν αποφασισμένο απεργό πείνας να πεθάνει με αξιοπρέπεια παρά να υποβάλλεις
αυτό το πρόσωπο σε επανειλημμένες ιατρικές παρεμβάσεις ενάντια στην θέλησή
του/της».
Το 2014, στη διάρκεια της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού, η
ΕΙΝΑΠ ανακοίνωνε:
«Η ΕΙΝΑΠ εκφράζοντας το ιατρικό λειτούργημα δηλώνει ότι:
Το δικαίωμα στη ζωή είναι κορυφαίο ατομικό δικαίωμα και
κανένας γιατρός δε δικαιούται, σύμφωνα με τον κώδικα ιατρικής δεοντολογίας, να
ενεργεί αντίθετα στη βούληση του ασθενούς.
Η πολιτεία έχει ένα πρόβλημα με την απεργία πείνας
κρατουμένων. Η απεργία πείνας έχει πάντα τα αίτιά της.
Είναι ανεπίτρεπτο να χρησιμοποιούνται οι γιατροί, με
ψευτοδιλήμματα και έμμεσες ή άμεσες απειλές για ευθύνες, να δώσουν διέξοδο στα
αδιέξοδα που προκαλεί η απεργία πείνας.
Πολιτικά προβλήματα που προκαλούνται από τέτοιες απεργίες δεν
μπορεί να λύνονται από τους γιατρούς.
Οι γιατροί δεν παρεμβαίνουν κατασταλτικά σε ανθρώπους που
αρνούνται τις ιατρικές υπηρεσίες!
Αλλωστε, σύμφωνα με τη σχετική διακήρυξη των Παγκόσμιων
Ιατρικών Συνεδρίων (Μάλτα 1991, και αναθεωρήσεις Ισπανία 1992 και Ν. Αφρική
2006 WMV), σαφέστατα η βίαια αναγκαστική σίτιση θεωρείται αδικαιολόγητη και
αντιδεοντολογική.
Το Δ.Σ. της ΕΙΝΑΠ ζητά να ικανοποιηθούν τα αιτήματα του
απεργού πείνας, Νίκου Ρωμανού, τα οποία κρίνονται λογικά και δίκαια, για να μη
συνεχιστεί να τίθεται σε κίνδυνο η ζωή του, και απευθύνει έκκληση στους κ.κ.
Σαμαρά και Αθανασίου».
Τι έχει αλλάξει από τότε και σήμερα σιωπούν τα συνδικαλιστικά
όργανα των γιατρών; Τα καλούμε για μια ακόμα φορά να πάρουν δημόσια θέση και να
ζητήσουν από τους γιατρούς στο Νοσοκομείο Λαμίας να απόσχουν, όχι μόνο από την
αναγκαστική σίτιση, αλλά από οποιαδήποτε ιατρική πράξη δεν έχει τη συναίνεση
του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.
