***
Το πρόβλημα του Δάσους της Δαδιάς, δεν είναι ότι μετατρέπεται σε στάχτη εδώ και δυο εβδομάδες.
Δεν είναι οι καμένοι άνθρωποι και τα καμένα ζώα στα σπλάχνα του.
Ούτε το αιολικό πάρκο που σχεδιάζεται από τον περασμένο Απρίλιο, στην καρδιά του.
Δεν είναι οι μαυρόγυπες, οι σταυραετοί και οι γερακίνες, που στην θέση της αρχέγονης μαύρης πεύκης, όπου φώλιαζαν, βρίσκουν μόνο καπνισμένα κούτσουρα.
Ούτε οι ανάσες που δεν πάρουμε ποτέ από τα δέντρα του.
Το πραγματικό πρόβλημα του Δάσους της Δαδιάς, είναι το όνομά του.
Διότι, εάν το έλεγαν, για παράδειγμα, Δάσος Κασσελάκη, θα είχε την τύχη, τουλάχιστον, να μην πάει άκλαυτο.
Διότι θα καταλάμβανε, κατά μέσο όρο, τον μισό, διθυραμβικό χρόνο των κεντρικών δελτίων ειδήσεων στα κανάλια.
Αυτήν την χώρα σας την χαρίζω.
Και ελπίζω στην χώρα της βαθιάς ψυχής.
[
