Μαυτό το πλευρό να κοιμάσαι Παπαδημούλη

Πως όποιαδήποτε συμφωνία κι αν φέρει ο Τσίπρας θα εγκριθεί από τη δεδηλωμένη πλειοψηφία,δηλαδή από ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ

Ο Παπαδημούλης διαβεβαίωσε, επίσης, πως, κανείς δεν πρόκειται να τραβήξει το χαλί κάτω από τα πόδια του Τσίπρα. "Αν ο πρωθυπουργός φέρει συμφωνια στη βουλή θα εγκριθεί από τη δεδηλωμένη πλειοψηφία", είπε χαρακτηριστικά.

Τελικά ποιά ήταν η αντικυβερνητική συγκέντρωση;

 
Λάβαμε και δημοσιεύουμε τις παρακάτω σκέψεις (που εν πολλοίς είχαμε κάνει και εμείς) από τον Γιώργο Καρυστινό 

«Συμβαίνει το εξής παράδοξο και θα ήθελα να το επισημάνω.
Από τις δύο τελευταίες συγκεντρώσεις που έλαβαν χώρα στο Σύνταγμα, εκείνη της Πέμπτης με τον Άδωνι, τον Μουρούτη, τη Σιδέρη και το μισό Κολωνάκι ήταν η φιλοκυβερνητική, ενώ η χθεσινή (της Κυριακής), στην οποία καλούσε και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η αντιπολιτευτική προς την κυβέρνηση.

Τα πλακάτ που κρατούσαν την Πέμπτη οι υποστηρικτές των μνημονίων ήταν σε μεγαλύτερη σύμπνοια με την πολιτική της κυβέρνησης, η οποία προσπαθεί να κλείσει μια συμφωνία εντός ευρώ τελείως διαφορετική από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, τον αντιπολιτευτικό της λόγο όλα αυτά τα χρόνια και τις συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

 Τα περισσότερα κυβερνητικά στελέχη παρερμηνεύουν το εκλογικό αποτέλεσμα, μιλώντας για εντολή λύσης εντός της ευρωπαϊκής ένωσης, ο Πρωθυπουργός απέκλεισε αυτό που ζητούσε τόσα χρόνια, το δημοψήφισμα, ενώ το πρόγραμμα των 47 σελίδων δεν έχει καμία σχέση με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης.

Τι ζητούσαν λοιπόν οι διαδηλωτές την Πέμπτη; Ότι λέει και η κυβέρνηση. Να παραμείνουμε στην Ε.Ε., να μην έρθουμε σε ρήξη, να υπογράψουμε συμφωνία, να ξεπληρώσουμε τα χρέη μας, ένα Γκρέξιτ θα ήταν καταστροφή κτλ. Για του λόγου το αληθές να και μερικά πλακάτ..

Αντίθετα η χθεσινή συγκέντρωση (της Κυριακής) ήταν στον αντίποδα της κυβερνητικής πολιτικής.
Οι διαδηλωτές στα πανό τους ζητούσαν να μη γίνει καμία υποχώρηση, ούτε βήμα πίσω, να μην παραβιαστούν οι κόκκινες γραμμές, να έρθουμε σε ρήξη αν χρειαστεί, να μην υπογραφεί καμία συμφωνία σαν αυτή των 47 σελίδων, να διαγραφεί το παράνομο χρέος, δημοψήφισμα, αντίσταση στην οικονομική τρομοκρατία κ.α.

Άλλωστε οι συγκεντρωμένοι την Κωνσταντοπούλου χειροκροτούσαν και όχι τον Παπαδημούλη αν καταλαβαίνετε τι θέλω να πω…

 Δεν ξέρω αν το έχουν αντιληφθεί εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ή τα πολλά πάρε δώσε με την τρόϊκα και τα αλλεπάλληλα eurogroup τους έκαναν να χάσουν την επαφή με τη βάση τους αλλά πρέπει άμεσα να πάρουν μια απόφαση.

 Ή θα βασιστούν στο κίνημα και σε αυτούς που τους έφεραν στην εξουσία, οι οποίοι τους ψήφισαν για πολύ συγκεκριμένα πράγματα, ακόμα και ρήξη αν χρειαστεί ή θα δικαιώσουν εκείνους που στήριζαν όλα αυτά τα χρόνια τα μνημόνια.

Αν κάνουν το πρώτο έχουν ελπίδα να πετύχουν μαζί και η χώρα την επομένη της απόφασής τους. Αν κάνουν το δεύτερο θα καταρρεύσουν άμεσα, έχοντας συμπαρασύρει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας όλη την αριστερά, περνώντας τα αντιλαϊκά μέτρα που δεν ολοκλήρωσε η δεξιά, νομιμοποιώντας και εξ’ αριστερών το παράνομο χρέος, καταδικάζοντας την κοινωνία να το ξεπληρώνει στο διηνεκές και ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στην ακροδεξιά η οποία ανεβαίνει σε όλη την Ευρώπη.

Υ.Γ. Στην πλατεία έλαβε χώρα Ανοιχτή Συνέλευση η οποία κάλεσε σε νέα Ανοιχτή Συνέλευση στην πλατεία Συντάγματος την Τρίτη στις 6μ.μ.

Πιάνουμε το νήμα από κει που το αφήσαμε, προσπαθώντας να παράξουμε πολιτική από τα κάτω και ζητώντας την άμεση συμμετοχή μας στις αποφάσεις που αφορούν τις ζωές μας και το μέλλον μας».
[--->]

Η ρητορική της Εξόδου από τα Μνημόνια

Σε νέες δηλώσεις αποπροσανατολισμού της κοινωνικής πλειοψηφίας προέβη ο υπ.Οικ. Χάρης Γεωργιάδης. Μιλώντας πρόσφατα στο κρατικό κανάλι έκανε λόγο «για επιτυχή ολοκλήρωση του υφιστάμενου προγράμματος προσαρμογής» αφού «η Κύπρος μπαίνει στην τελευταία φάση εφαρμογής αυτού του προγράμματος, το οποίο ολοκληρώνεται σε 10 μήνες». «Είχαμε», είπε, «παραδείγματα χωρών, όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, που λειτούργησαν έτσι και πριν καν ολοκληρωθεί το δικό τους πρόγραμμα, είχαν ήδη αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στις διεθνείς αγορές και κατάφεραν να καλύψουν τις ανάγκες τους».

Για να δούμε, όμως, και την άλλη πλευρά -που τα αστικά επιτελεία δια του εκπροσώπου τους συντηρούν αθέατη- θα βασιστούμε στην πρόσφατη εμπειρία των δύο «εξόδων από τα μνημόνια», της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.

το ιρλανδικό «θαύμα»
Στην περίπτωση της Ιρλανδίας αυτό που διαφάνηκε είναι ότι το μνημόνιο αποτέλεσε το πρόσχημα εγκαθίδρυσης βαθιά αντιλαϊκών πολιτικών και για την «μεταμνημονιακή» εποχή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της ιδιωτικοποίησης του νερού που έγινε από την ιρλανδική κυβέρνηση συνασπισμού του Έντα Κένι και ήταν ένα άμεσο μέτρο που ελήφθη στη «μεταμνημονιακή» εποχή.

Μέσω της επιβολής φορολογίας στην κατανάλωση νερού ο ιρλανδικός λαός καλείται να πληρώνει έως και 500 ευρώ ετησίως για ένα φυσικό αγαθό, όταν το νερό ήταν μέχρι τώρα δωρεάν αγαθό. Όλα τα έσοδα που θα προέρχονται από αυτό το χαράτσι, θα διοχετεύονται στην αποπληρωμή του δανείου (80 δισ. ευρώ) που έλαβε η Ιρλανδία από την τρόικα το 2010. Αυτή ήταν μία από τις ρήτρες της συμφωνίας που συνυπέγραψε η Ιρλανδία με την τρόικα.

Οι περισσότεροι από 120.000 διαδηλωτές (σε πληθυσμό 4 εκ) που κατέβηκαν στο Δουβλίνο και όλες τις μεγάλες πόλεις κατηγορούσαν την κυβέρνηση για ενδοτισμό στις απαιτήσεις των δανειστών. Κυρίως λόγω ότι συνεχίζεται η σκληρή λιτότητα, οι δραστικές περικοπές, η ανεργία αλλά και τα χαράτσια, όπως αυτό που επιβλήθηκε στο νερό. Και όλα αυτά ένα χρόνο μετά την υποτιθέμενη «μεγάλη έξοδο» της Ιρλανδίας από το μνημόνιο.

Πορτογαλία: το μνημόνιο τελειώνει, η λιτότητα συνεχίζεται
Η Πορτογαλία ήταν η δεύτερη χώρα της ευρωζώνης μετά την Ιρλανδία που εξήλθε από ένα πλήρες πρόγραμμα μνημονίου, ύψους 78 δισ. ευρώ, το οποίο επέφερε σκληρή λιτότητα και οδήγησε την ανεργία στα ύψη. Μέχρι το 2035 εκπρόσωποι της ΕΕ και του ΔΝΤ θα επισκέπτονται δύο φορές τον χρόνο τη Λισαβόνα. Μέχρι τότε η χώρα αναμένεται να έχει αποπληρώσει μέρος του δανείου που έλαβε (75%) και όχι ολόκληρο. Χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι, επίσης, το μήνυμα που έστειλε στους Πορτογάλους ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Σιμ Κάλας. Με ύφος χιλίων καρδιναλίων έκανε σαφές πως η Λισαβόνα δεν έχει περιθώριο να παρεκκλίνει από τις δεσμεύσεις της για «υγιείς δημοσιονομικές πολιτικές και μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύσουν την ανάπτυξη». Αυτό μεταφράζεται σε μείωση μισθών, αύξηση της ανεργίας και της ημιανεργίας, αύξηση της ποσόστωσης του κέρδους του κεφαλαίου και υλική εξαθλίωση των δυνάμεων της εργασίας.

Η Κύπρος στη (μετα)μνημονιακή εποχή
Προς αυτήν την κατεύθυνση βάδισε και βαδίζει και η Κύπρος. Αφού η κυπριακή κυβέρνηση εφάρμοσε κατά γράμμα το αντιλαϊκό της πρόγραμμα και το κούρεμα καταθέσεων, τώρα θα εφαρμόσει και τα νομοσχέδια για την «αφερεγγυότητα». Με αυτό τον τρόπο, δίνει τα διαπιστευτήρια της προκειμένου να βαδίσει στη «μεταμνημονιακή» εποχή της. Μια εποχή που θα έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με σήμερα… ίσως και χειρότερα.

Μετά τον οδοστρωτήρα των μνημονίων, έχει μπει η βάση της «νέας εποχής χωρίς μνημόνια», αφού αυτά εκπλήρωσαν πλέον το σκοπό για τον οποίο επιβλήθηκαν. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στις χώρες που αναφέρθηκαν παραπάνω, οι πιο δυναμικοί κύκλοι του κεφαλαίου είδαν τα κέρδη τους να αυξάνονται για τα καλά. Την ίδια ώρα κατακτήσεις που κερδήθηκαν μέσα σε αιώνες ολόκληρους για τις δυνάμεις της εργασίας θυσιάστηκαν σε ένα διάστημα τριετίας.

Όλα αυτά σημαίνουν πρακτικά ότι η ρητορική της ακύρωσης των μνημονίων εύκολα μπορεί να αξιοποιηθεί από τα αστικά επιτελεία. Κυρίως όταν αυτή δε συνοδεύεται από ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα που θα έχει ως βάση του τις ανάγκες ενός λαού και δεν εξαντλείται μόνο στην τυπική ακύρωση τους.

ΠΗΓΗ :  http://granazi.org/i_ritoriki_tis_eksodou_apo_ta_mnimonia/ 

Διαβάστε επίσης : 
Ισπανία: Η πραγματικότητα πίσω από ένα ακόμη ‘Success Story’