Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου
Το απόλυτο τίποτα στην άτυπη σύνοδο των 27 στην Μπρατισλάβα- Πρώτος μικρός
θρίαμβος της ακροδεξιάς, με προτεραιότητες για περισσότερη «Ευρώπη Φρούριο»-
Εξηφανίσθη η συζήτηση για το Σύμφωνο Σταθερότητας
Ολόκληρο το καλοκαίρι, μετά το βρετανικό δημοψήφισμα,
ολόκληρη η Ευρώπη σύρθηκε πάνω σε μια τσουλήθρα ακατάσχετης φλυαρίας για την
ανάγκη επανεκκίνησης του ευρωπαϊκού σχεδίου. Μεγάλες προσδοκίες καλλιεργήθηκαν
για την άτυπη σύνοδο στη Μπρατισλάβα. Μέτωπα Βορρά, Νότου, Κέντρου, Ανατολής
και Δύσης συγκροτήθηκαν.
Ατζέντες με προτεραιότητες κυκλοφόρησαν. Παραδοσιακές
συμμαχίες έσπασαν, οι σοσιαλιστές, ως αναγεννημένοι Χριστιανοί, θυμήθηκαν τον
κεντροαριστερό εαυτό τους, αγάπησαν ακόμη και τον Τσίπρα, οι χριστιανοδημοκράτες
και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα τους έσπασε σε στρατόπεδα, πρωθυπουργοί
ξιφούλκησαν κατά της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη, συντηρητικοί πολιτικοί
πρότειναν την αποπομπή της Ουγγαρίας του εθνικιστή και ξενοφοβικού Όρμπαν από
την Ε.Ε., κεντροδεξιοί, κεντροαριστεροί και ακραιφνείς νεοφιλελεύθεροι
αναγνώρισαν ως υπ’ αριθμόν 1 κίνδυνο τη «λαϊκιστική ακροδεξια», ο Τουσκ πήρε
σβάρνα τις περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως κήρυκας μιας χαλαρότερης, αλά
κάρτ Ε.Ε. ο Ντράγκι ανακάλυψε τις αρετές του «ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους» κι
αναγνώρισε ότι η φούσκα της ποσοτικής χαλάρωσης πιάνε ταβάνι, ο Γιούνκερ
υπέδειξε εαυτόν ως νέο ηγέτη της Ε.Ε., ενόψει της απροθυμίας της πραγματικής
ηγέτιδας, της Μέρκελ, να παίξει τον συνήθη ρόλο της…
Οδικός
χάρτης προς… το πουθενά
Ε, και; Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μια έκθεση ιδεών, επιπέδου
μαθητή Γυμνασίου, που καταλήγει στην απλή υπόσχεση ότι τους προσεχείς μήνες οι
27 ηγέτες της Ε.Ε. θα παρουσιάσουν στους πολίτες της «μια ελκυστική Ε.Ε. που θα
εμπιστεύονται και θα υποστηρίζουν».
Στην παιδιαριώδη διακήρυξη της Μπρατισλάβα,
καταλήγουν και σε έναν οδικό χάρτη ενεργειών: σ΄αυτόν τον οδικό χάρτη
αποτυπώνεται ο τρόμος που έχει προκαλέσει στις ευρωπαϊκές ηγεσίες η ξενοφοβική,
ρατσιστική και μισαλλόδοξη ρητορική της απανταχού Ευρώπης ακροδεξιάς, αλλά και
των κυβερνήσεων που την έχουν ενστερνιστεί. Παρ’ ότι αυτός ο οδικός χάρτης δεν
έχει δεσμευτικό χαρακτήρα, κυριαρχείται από την αγωνία ολοκλήρωσης της «Ευρώπης
Φρούριο». Τι προβλέπει;
Διακοπή των «ανεξέλεγκτων ροών παράτυπων μεταναστών», πλήρη
έλεγχο των εξωτερικών συνόρων, επιστροφή στη Σένγκεν, μεταναστευτική πολιτική
με «υπευθυνότητα και αλληλεγγύη», πλήρη στήριξη της ευρωτουρκικής συμφωνίας και
συνέχιση υποστήριξης των Δυτικών Βαλκανίων (με τα σφραγισμένα σύνορα),
προστασία βουλγαρο-τουρκικών συνόρων, πλήρης επιχειρησιακή λειτουργία της
Ευρωπαϊκής Συνοριακής και Ακτοφυλακής μέχρι το τέλος του χρόνου, γενίκευσης της
αστυνόμευσης –παρακολούθησης όλων των ταξιδιωτών, πολιτών και μη της Ε,Ε.,
συστηματική «καταπολέμηση της ριζοσπαστικοποίησης», απόφαση – μέχρι τον
Δεκέμβριο- σχεδίου «ασφάλειας και άμυνας» της Ε.Ε. συμβατού με τις Συνθήκες
της, άμεση εφαρμογή της κοινής δήλωσης Ε.Ε.- ΝΑΤΟ.
Μέχρι αυτό το σημείο, η διακήρυξη της Μπρατισλάβα (που, προς
το παρόν εξαφανίζει τη διακήρυξη της Αθήνας και κάθε τι σχετικό), δίνει ην
αίσθηση μιας Ευρώπης που δέχεται επίθεση σχεδόν σε όλη τη γραμμή των συνόρων
της.
Φυσικά, το πρόσχημα της τρομοκρατίας και των δεκάδων επιθέσεων που έχουν
καταγραφεί τα τελευταία δυο χρόνια σε ευρωπαϊκό έδαφος είναι ισχυρό. Αλλά
εφόσον οι 27 δεν βρήκαν μια λέξη να πουν για τη Συρία, ως βασικής πηγής και της
«τρομοκρατίας» και του προσφυγικού, απλώς κατέληξαν να υιοθετήσουν ουσιαστικά
την ατζέντα του Όρμπαν, που θα κάνει δημοψήφισμα κατά της αποδοχής προσφύγων
στην Ουγγαρία.
Τελικά, είναι μια βολική για πολλούς ατζέντα. Όχι μόνο για τις
χώρες Βίζεγκραντ, αλλά και για τη Μέρκελ που πιέζεται από το AfD, και από τον
Ολάντ, που συνθλίβεται μεταξύ Σαρκοζί και Λεπέν.
Κουβέντα
για τον ζουρλομανδία της λιτότητας
Και τι απέμεινε από τη Διακήρυξη της Αθήνας, το Μέτωπο του
Νότου, τους λεονταρισμούς των σοσιαλιστών και το μεγαλεπήβολο μανιφέστο του
Γιούνκερ; Ουσιαστικά τίποτα. Ακόμη και η διακήρυξη ευέλικτης και ευφυούς
εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας, του δημοσιονομικού ζουρλομανδία,
εξαφανίστηκε. Έμεινε μόνο η επέκταση του «ταμείου Γιούνκερ» για τις στρατηγικές
επενδύσεις- τελικά ο Γιούνκερ αποφάσισε να υπερασπιστεί ότι στενότερα δεμένο με
τ’ όνομά του.
Ένα μεγαλοπρεπές φιάσκο, μια ρητορική φούσκα κατέληξε η
Μπρατισλάβα. Αν δεν ήταν αποτυπωμένα σε ένα επίσημο ανακοινωθέν, θα έλεγε
κανείς ότι οι 27 μας κάνουν απλώς πλάκα. Μόνο ο Ρέντσι προσπάθησε να σώσει τα
προσχήματα, δηλώνοντας δημόσια τη διαφωνία του στη διακήρυξη- προφανώς γιατί
έχει μπροστά του το δημοψήφισμα του Οκτωβρίου (στις 26 του μηνός θα μάθουμε και
μια ακριβώς Κυριακή του Οκτωβρίου θα μείνει- άλλο παράδοξο μυστικό κι αυτό). Κι
η παράδοξα λιγόλογη Μέρκελ- κι αυτή ξεχώρισε- που έδωσε ραντεβού για συνέχιση
της συζήτησης τον Μάρτιο του 2017. Τότε, θα έχει εξαντληθεί το καύσιμο της
ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι. Κι ίσως έχουμε μάθει αν θα διεκδικήσει για
τέταρτη φορά την καγκελαρία στη Γερμανία και την ηγεμονία στην Ευρώπη. Βάσει
ποιου σχεδίου, άγνωστο.
This is European way of life, που θα έλεγε κι ο
Γιούνκερ..
www.dikaiologitika.gr
