Όταν το 2008 ο Αλέξης Τσίπρας εκλέχτηκε πρόεδρος
του Συνασπισμού, ελάχιστοι χάρηκαν μ’ αυτήν την εξέλιξη. Ούτε καν το
σύνολο αυτών που τον ψήφισαν! Γιατί το έκαναν; Μα γιατί τον πρότεινε ο
Αλαβάνος! Γιατί τον πρότεινε ο τελευταίος και
δεν παρέμεινε στην θέση του; Άγνωστο! Όσο για τις Συνιστώσες ούτε λόγος.
Η συμπόρευση τους με τον Συνασπισμό ήταν έργο Αλαβάνου και η
οποιαδήποτε αλλαγή ήταν φυσικό να γεννά ανησυχίες.
Το αποτέλεσμα της εκλογής Τσίπρα, σε συνδυασμό με το άσχημο
αποτέλεσμα των εκλογών του 2009, δημιούργησε εσωκομματικές καραμπόλες
και οδήγησε τον Φώτη Κουβέλη και τα γνωστά Συστημικά Καλόπαιδα που τον
ακολουθούσαν, στην έξοδο από το Κόμμα, επειδή θεωρούσαν πως είχε
Αριστεροποιηθεί επικίνδυνα! Μια έξοδος που γέννησε ιδιαίτερη
ικανοποίηση στις τάξεις των Ανένταχτων Αριστερών, που άρχισαν να
κρυφοελπίζουν σε παγίωση και επέκταση της Αριστερής στροφής Συριζα, άρα
και σε άνοιγμα του στην κοινωνία και στον-επιτέλους- σχηματισμό πλατιού
Αριστερού φορέα, που τόσο κραύγαζε η απουσία του, σε όλη τη
μεταπολιτευτική περίοδο.
