Γιατί τα αρχαιολογικά μνημεία στο Υπερταμείο;

Δεν πρόκειται να πωληθούν όλα. Ορισμένα θα δείξουν ότι το ελληνικό κράτος είναι διατεθειμένο να μην κάνει στάση πληρωμων και να κηρύξει πτώχευση στα επόμενα 99 χρόνια. Δεν θα πωληθούν αλλά θα εγγυηθούν. Και μπορεί να μην χρειαστεί ουτε και η εγγύηση να εκπέσει όσο δημοσιονομικά είμαστε on track. 

Τότε γιατί είναι επονείδιστο αυτό που κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ; Διότι συμβολικά είναι σαν να λέει στον ελληνικό λαό ότι τα μέσα παραγωγής και τα περιουσιακά στοιχεία είναι μόνο ιδιωτικά, όλα όμως.

Δεν μιλά απλά για το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας αλλά λέει ότι εφόσον και η Κνωσσός μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση τότε τα πάντα μπορούν να μεταβιβαστούν σε ιδιώτες ως assets.

Τα πάντα μπορούν να "αξιοποιηθούν" σε χέρια ιδιωτών. Όλα τα μέσα παραγωγής και όλα τα κεφάλαια είναι από την αρχή ιδιωτικά. Μόνο εαν δεν βρεθεί αγοραστής, μόνο εαν δεν αξιοποιηθούν παραμένουν αναγκαστικά ως δημόσια. Ο δημόσιος χαρακτήρας των μέσων παραγωγής, των πολιτιστικών κεφαλαίων και των αλλων περιουσιακών στοιχείων είναι υπολειμματικά δημόσιος, παροδικά δημόσιος, μέχρι να βρεθεί αξιοποιητής, είναι δημόσιος μόνο όταν δεν γίνεται αλλιώς.

Αυτό δεν είναι το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία αλλά προστασία των καπιταλιστικών συνθηκων πρωτογενούς συσσώρευσης από αμφισβητήσεις.

[--->]

Φέρτε πίσω την ”‘Ελλη”!

 

‘Εχει κηρύξει η Ελλάδα πόλεμο κατά της Ρωσίας, της Συρίας ή του Ιράν; Μας έχουν κηρύξει αυτοί;

Τι γυρεύει η ελληνική φρεγάτα ‘Ελλη στα ανοιχτά της Συρίας, τη στιγμή που κλιμακώνεται όλο και πιο επικίνδυνα η αντιπαράθεση των Δυτικών και των Ισραηλινών με τους Ρώσους, τους Σύρους και τους Ιρανούς στη Μεσόγειο;

Διαβάζουμε ήδη στα αμυντικά σάιτ ότι η ‘Ελλη παρακολουθεί λέει τον ρωσικό στόλο κι ότι αυτός την έχει στοχοποιήσει. Τι θα πράξει η ‘Ελλη αν η αρμάδα του ΝΑΤΟ συγκρουσθεί με τον ρωσικό στόλο; Τι μπορεί να της συμβεί;

‘Η μήπως ξέρει ο Τσίπρας ή ο Αποστολάκης τι θα συμβεί στα ανοιχτά της Συρίας, όπου τώρα σημειώνεται μια από τις μεγαλύτερες συγκεντρώσεις αντιπάλων στόλων και όπου τώρα οι Ρώσοι κατηγορούν τους Ισραηλινούς ότι είναι υπεύθυνοι για την κατάρριψη του αεροπλάνου τους; Ας το πουν και σε μας τους αδαείς γιατί, αν το ξέρουν, είναι οι μόνοι στον κόσμο που το ξέρουν.

Νομιμοποιούνται και από ποιόν η ελληνική κυβέρνηση και η ελληνική στρατιωτική ηγεσία να στείλουν στον θάνατο ‘Ελληνες αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και στρατεύσιμους ναύτες για τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών στη Μέση Ανατολή;

Γιατί γεμίζει όλη η ελληνική επικράτεια ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις, σε ένα παγκόσμιο σκηνικό που θυμίζει παραμονές παγκοσμίου πολέμου;

Μήπως έχει κάποιος εξουσιοδοτήσει την ελληνική κυβέρνηση και τους αρχηγούς του στρατεύματος να πάνε σε πόλεμο τη χώρα και δεν το ξέρουμε;

‘Εχει συνεδριάσει άραγε η Βουλή, να αποφασίσει αν θέλει ή δεν θέλει να στείλει ελληνικές δυνάμεις στην πρώτη γραμμή μιας σύγκρουσης που τείνει να κλιμακωθεί, αν όχι σε παγκόσμια, τουλάχιστο σε πολύ μεγάλη περιφερειακή σύρραξη;

‘Εχει συνεδριάσει η Βουλή να αποφασίσει αν πρέπει ή δεν πρέπει να μετατρέψει όλη τη χώρα σε απέραντη πολεμική βάση ξένων δυνάμεων;

Μήπως μπορεί κανείς να περιγράψει άραγε ένα αντάλλαγμα που κερδίζει η χώρα από μια τέτοια, βαθιά αντεθνική στην ουσία της, κατά τη γνώμη μας, πολιτική ακραίας δουλοπρέπειας και υποτέλειας;

Μέχρι και δασμούς στα προϊόντα μας μάς βάλανε οι Αμερικανοί και, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες του κόσμου, ούτε κιχ δεν βγάλαμε!

Εν τέλει, «ποιός κυβερνάει αυτή τη χώρα;» (Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά τη δολοφονία Λαμπράκη).

Συμμαχώντας με τους βιαστές μας

Το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, η Αεροπορία και ο Στρατός Ξηράς έλαμψαν δια της απουσίας τους όταν η Τουρκία, με προτροπή και κοινό σχεδιασμό με τους Αμερικανούς, έσφαξε και ρήμαξε τον μισό ελληνισμό της Κύπρου. Τότε μας απαγόρευσαν οι φίλοι μας οι Αμερικανοί να αμυνθούμε κι εμείς υπακούσαμε, γιατί ο ελληνικός στρατός, από το βαθμό του λοχαγού κι απάνω, ελεγχόταν τότε από τη CIA.

Για να μην αποκαλύψει μάλιστα ο Ιωαννίδης τα στοιχεία εμπλοκής της CIA στα γεγονότα, η ελληνική κυβέρνηση διέκοψε με διάταγμα την ποινική δίωξη για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της νεώτερης ελληνικής ιστορίας, για τα οποία ουδείς τιμωρήθηκε. Η απόφαση ισχύει και σήμερα.

Για τις εξαγγελίες του υπουργείου παιδείας

του Λευτέρη Παπαθανάση, (αναδημοσίευση από το blog Αυθόρμητες Μεταβολές) 

Για μία ακόμη φορά, με αφορμή τη χθεσινή (3/9/2018) συνέντευξη του υπουργού παιδείας για την αναπροσαρμογή του Λυκείου και του συστήματος ελέγχου της κινητικότητας προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι σχολιαστές των εκπαιδευτικών θεμάτων (περίπου οι εννιά στους δέκα συμπολίτες μας δηλαδή…) βρίσκονται πιασμένοι στον ιστό του τέρατος που λέγεται Πανελλαδικές Εξετάσεις. Οι παρακάτω προτάσεις είναι μια απόπειρά μου να βάλω σε μια σειρά κάποιες ξεκάθαρες θέσεις, μιας και μου είναι αδύνατο να παρακολουθήσω μια συζήτηση χωρίς κέντρο, εστία ή προσανατολισμό.

[Αφορισμός] Στον Καπιταλισμό η Εκπαίδευση υπάρχει για την παραγωγή όρων παραγωγής εργατικού δυναμικού. Οποιαδήποτε άλλη θεώρηση (περί «μόρφωσης», «παιδείας» ή οποιασδήποτε άλλης τέτοιας αφηρημένης παράστασης) συγχέει αναπόφευκτα την προσωπική διάθεση του καθενός μας, το μεράκι του για τη διερεύνηση του κόσμου, τη θέση του στην παραγωγή, τις προσλαμβάνουσές του ή τα ιδεολογικά του φίλτρα με την μεγάλη εικόνα, συγχέει την ανεκδοτολογία με τη συγκεκριμένη περιγραφή.

[Σημείο] Παρά τον παραπάνω αφορισμό, η κριτική μας προς την Εκπαίδευση του Καπιταλισμού δεν γίνεται με τα δικά της κριτήρια, αλλά ωσάν αυτή η Εκπαίδευση να μπορούσε να πραγματοποιήσει τους στόχους που υπαγορεύονται από τα δικά μας. Η όποια συζήτηση, λοιπόν, από τη δική μας πλευρά για τη σχολική ζωή, το περιεχόμενο σπουδών, την οργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος κλπ, γίνεται υπό το πρίσμα της καλλιέργειας του ανθρώπου για/με τους άλλους ανθρώπους, του ανθρώπου κυρίαρχου των όρων παραγωγής της κοινωνικής ζωής, του ανθρώπου με βαθιά γνώση του φυσικού περιβάλλοντος και σεβασμό απέναντί του.

[Σημείο] Σύμφωνα με το παραπάνω σημείο, είμαστε από θέση αρχής αντίθετοι σε κάθε αναπροσαρμογή του προγράμματος σπουδών στα πλαίσια των αναγκών του υπάρχοντος, που αναπόφευκτα προσβάλλει είτε τη συνολικότητα της μόρφωσης είτε την πρόσβαση του συνόλου των παιδιών σ’αυτή. Οι τωρινές εξαγγελίες του υπουργείου είναι ένα πρόγραμμα επίθεσης σ’αυτό που εμάς μας αρέσει να λέμε «ολόπλευρη» γνώση, αλλά ταυτόχρονα κι ένα πρόγραμμα διαστροφής του ίδιου του περιεχομένου της λεγόμενης «γενικής παιδείας».

[Αφορισμός] Η ιστορική συγκυρία έδωσε σε τούτη τη συγκυβέρνηση τη δυνατότητα να παρουσιάζει κάθε νέα επίθεση σαν προοδευτική μεταρρύθμιση, να ντύνει κάθε νέο βήμα προς τα κάτω με μια αόριστη αύρα ικανοποίησης των αιτημάτων της προοδευτικής μερίδας της εκπαιδευτικής κοινότητας.

[Στοιχείο] Ο υπουργός, εξειδικεύοντας τη λογική που ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε παρουσιάσει πέρυσι στη ΔΕΘ, μας εξήγησε ότι προκειμένου να χτυπηθεί το τεράστιο σύστημα φυσικής, διανοητικής και οικονομικής εξάντλησης των μαθητών/ριων, είναι ανάγκη να περιοριστεί το πρόγραμμα σπουδών στη διδασκαλία μερικών μόνο αντικειμένων ανά «προσανατολισμό» (ή «δέσμη», με την ορολογία των παλιότερων, για να καταλαβαινόμαστε) διδασκαλία που θα απλώνεται σε περισσότερες διδακτικές ώρες κάθε εβδομάδα, καταπίνοντας τα άλλα αντικείμενα.