Ή εγκληματίες ή δεσμοφύλακες;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ*

Γίνεται πολύς λόγος τις τελευταίες ημέρες για «θεαματική αλλαγή» στην πολιτική της Ελλάδας στο προσφυγικό ή και στα εθνικά της ζητήματα. Ο λόγος αυτός ερμηνεύει ως ριζοσπαστικές ανατροπές τις δύο κινήσεις στις οποίες προέβη η ελληνική κυβέρνηση μετά τις εξελίξεις που πυροδότησαν τα γεγονότα στο Ιντλίμπ της Συρίας. Η πρώτη ήταν η έκφραση έμμεσων αντιρρήσεων στην σύνοδο των εκπροσώπων των κρατών μελών στο ΝΑΤΟ για το ψήφισμα συμπαράστασης στην Τουρκία η οποία -κατά το ΝΑΤΟ- δέχεται επίθεση από τους Σύρους στο συριακό έδαφος. Το «έμμεσων» αναφέρεται στο αιτιολογικό της ελληνικής θέσης – η ελληνική αντιπροσωπεία δεν θα είχε αντίρρηση να «συμπαρασταθεί» στην Τουρκία εάν στο ανακοινωθέν υπήρχε κάποια μνεία ή υπόμνηση του προσφυγικού δηλαδή της ανάγκης εφαρμογής της συμφωνίας Ε.Ε. – Τουρκίας.

    Η δεύτερη κίνηση ήταν η απόφαση για «κλείσιμο» των ανατολικών συνόρων της χώρας, δηλαδή για κινητοποίηση όλων των διαθέσιμων στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων στο «σφράγισμα» των περασμάτων προς την Ελλάδα και την «ανάσχεση» των προσφυγικών ρευμάτων. Και οι δύο αυτές κινήσεις συνοδεύτηκαν από πλήθος παρεμβάσεων κυβερνητικών παραγόντων και διπλωματών σε ηγέτες, κυβερνήσεις και συλλογικά όργανα του «δυτικού» κόσμου, ειδικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

    Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να εντοπίσει κανείς ψήγματα διαφορετικής πολιτικής αντίληψης και ακόμα λιγότερο «ριζοσπαστικής στροφής» της ελληνική πολιτικής στις δύο αυτές κινήσεις. Ούτε η μία, ούτε η άλλη έρχονται σε αντίθεση με τις επιδιώξεις και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το αντίθετο μάλλον, εξυπηρετούν και επικοινωνιακά και πολιτικά τους τελευταίους. Αντίθετα δε ελάχιστα εξυπηρετούν την επίλυση του προβλήματος που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Να σταθούμε λίγο εδώ.

    Τα περί «στεγανοποίησης» των ανατολικών συνόρων της χώρας είναι απλά μια διακήρυξη με επικοινωνιακό, αποκλειστικά και μόνο, χαρακτήρα. Η μαζική κινητοποίηση στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων ίσως αποδώσει κάποια βραχύχρονα αποτελέσματα στα 192 χιλιόμετρα των χερσαίων συνόρων στον Έβρο. Λέμε βραχύχρονα για είναι περίπου αδύνατο να διατηρηθεί κινητοποίηση δυνάμεων σε αυτή τη κλίμακα για μακρό χρονικό διάστημα. Το αδύναμο όμως σημείο του σχεδιασμού αφορά τα θαλάσσια σύνορα, η στεγανοποίηση των οποίων είναι σχεδόν αδύνατη λόγω της γεωγραφίας. Τις ημέρες αυτές της γενικής κινητοποίησης και παρόλα τα μέτρα που είχαν ληφθεί περισσότερα από χίλια άτομα πέρασαν μέσα στην Ελλάδα με τον καιρό μοναδικό ρυθμιστή των αριθμών.

    Η από την πλευρά της κυβέρνησης επικέντρωση της προσοχής σε συγκεκριμένα φυλάκια στα σύνορα του Έβρου είχε μάλλον επικοινωνιακό χαρακτήρα. Ειδικά καθώς χρειαζόταν επειγόντως μια «αποκατάσταση» του κύρους των διμοιριών των ΜΑΤ που λίγες ημέρες νωρίτερα είχαν συμπεριφερθεί ως παρακρατικές συμμορίες στα νησιά του Αιγαίου. «Αποκατάσταση» κύρους χρειαζόταν όμως και ο ίδιος ο πρωθυπουργός που έσπευσε να επισκεφθεί, ως ξεναγός Ευρωπαίων αξιωματούχων, τον Έβρο, για να διαπιστώσει ότι «δεν περνά κανείς, όλη η κοινωνία είναι ενωμένη…».

   Φυσικά δεν γίνεται καμία συζήτηση για τα δυτικά σύνορα της χώρας. Τι θα γίνει δηλαδή με εκείνη την «δίκαιη κατανομή» των βαρών του προσφυγικού ανάμεσα στους εταίρους της Ε.Ε., η οποία, ως διακήρυξη, περιλαμβάνεται σε πλήθος συμφωνίες, υπομνήματα, ανακοινώσεις και συνυποσχετικά. Πολύ λίγα από τα όσα εκεί προβλέπονται έχουν εφαρμοστεί σε βαθμό που αυτή η πλευρά των συμφωνηθέντων τείνει να ξεχαστεί. Με τον τρόπο αυτό η Ελλάδα έχοντας αναγκαστικά ανοικτά τα ανατολική της σύνορα και κλειστά τα δυτικά της, μετατρέπεται προοδευτικά σε αποθήκη ανθρώπων – ανθρώπων χωρίς ελπίδα και χωρίς επιλογές.

    Η προηγούμενη κυβέρνηση εμφανώς δεν καταλάβαινε το τί υπέγραφε και με τι συμφωνούσε. Έβαλε τις βάσεις για τη δημιουργία της παρούσας κατάστασης κερδίζοντας χρόνο. Μερικά στελέχη της, όπως ο κος Λιάκος ο οποίος επιθυμεί να υποδεχθεί η χώρα μας ένα τουλάχιστον εκατομμύριο ακόμα μετανάστες, ή συνειδητά προβοκάρουν ή, το πιθανότερο, δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Η τωρινή, για να δείξει αποφασιστικότητα. επιχείρησε να εφαρμόσει συνταγές «Νόμου και Τάξης». Το αποτέλεσμα ήταν κωμικοτραγικά αποκαρδιωτικό: το μόνο που κατάφερε ήταν να εξευτελίσει τους «πυλώνες» της σχετικής πολιτικής της, τις υπερτιμημένες μονάδες των ΜΑΤ.

    Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Όπου στις ήδη δύσκολες παραμέτρους του ζητήματος προστέθηκε και η χρήση του προσφυγικού ως επιθετικού εργαλείου από την τουρκική κυβέρνηση. Να σημειώσουμε ότι οι σχετικές κινήσεις της τουρκικής πλευράς δεν δημιούργησαν το πρόβλημα. Απλούστατα εκμεταλλεύθηκαν το αδιέξοδο το οποίο είχε ήδη δημιουργηθεί για να προωθήσουν δικές τους επιθετικές, εκβιαστικές, ή έστω επικοινωνιακές ανάγκες και πολιτικές.

    Η όλη κατάσταση, όπως έχει διαμορφωθεί αφήνει δύο μόνο επιλογές στην ελληνική πλευρά. Η πρώτη είναι να γίνει η Ελλάδα χώρα-φυλακή και οι Έλληνες λαός δεσμοφυλάκων. Σχεδιάζονται πολλά για «κλειστές δομές», για ξερονήσια, για στρατόπεδα συγκέντρωσης…. Με τι κόστος (όχι μόνο οικονομικό – ηθικό και πολιτικό επίσης), για πόσο καιρό, με ποιες συνθήκες, κανείς δεν ασχολείται με τις κρίσιμες παραμέτρους του ζητήματος. Η δεύτερη είναι να ανέβει κατακόρυφα η ένταση της αποτροπής στα θαλάσσια κυρίως περάσματα. Αυτό όμως σημαίνει βυθίσεις σκαφών, πνιγμένους, θύματα, μη διάσωση, χρήση πυρών και τα τοιαύτα… Εδώ το ηθικό – ίσως και το νομικό – βάρος φαίνεται ασήκωτο. Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι θα βρουν «κατανόηση» τυχόν ακρότητες της χώρας μας στον διεθνή χώρο; Το σφράγισμα των συνόρων απέναντι στην αποφασιστικότητα -υποκινούμενων ή μη – δυστυχισμένων εμπεριέχει πολλή βία, στα όρια των εγκλημάτων πολέμου.  Μπορεί να σηκώσει το βάρος αυτό η χώρα μας, έστω οι κυβερνήσεις της;

    Και κάτι ακόμα. Για να γίνεις πειστικός δεσμοφύλακας ή δήμιος αμάχων, πρέπει πρώτα να γίνεις φασίστας. Ρίξτε μια ματιά στα όσα συμβαίνουν στις ακτές των νησιών, δείτε τους ένοπλους αγρότες που με τα τρακτέρ στον Έβρο έχουν βγει για «σαφάρι» εναντίον γυναικοπαίδων, και θα καταλάβετε τι εννοώ. Και οι μεν πρακτικές των φασιστών εξυπηρετούν πολλούς. Τους δε φασίστες αυτούς καθ’ εαυτούς, και τα κράτη που τους υποθάλπτουν, τελικά, δεν τους συμπαθεί κανένας. Και το στίγμα αυτό απλώνεται, μαυρίζει όλη την κοινωνία.

    Αλήθεια ποιος θα σπεύσει να συνδράμει μια στιγματισμένη χώρα, είτε ως χώρα στρατοπέδων μαρτυρίου, είτε ως χώρα εγκλημάτων κατά αμάχων; Ποιος θα την πιστέψει όταν θα ζητήσει συμπαράσταση απέναντι στους επιθετικούς σχεδιασμούς της Τουρκίας; Για να μην πω ότι η ίδια η Τουρκία θα βρει ένα ηθικό επιπλέον πάτημα για να μειώσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας: να παρέμβει λόγου χάρη για «ανθρωπιστικούς λόγους» (είναι πολύ της μόδας) σε κάποιο από τα νησιά κολαστήρια πιστών μουσουλμάνων. Είναι πολύ διδακτικές, σε αυτό το πεδίο, οι επικοινωνιακές τεχνικές των Τούρκων στις σημερινές, σχετικά ήπιες, συνθήκες.

    Η μόνη διέξοδος από το πολυεπίπεδο αυτό αδιέξοδο είναι η ριζική, η ουσιαστική αλλαγή πολιτικής. Αλλά για να γίνει αυτό η προϋπόθεση είναι να αισθανθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις ότι κυβερνούν ελεύθερο λαό και ανεξάρτητο κράτος. Κοιτώντας προς την μεριά των κκ Τσίπρα και Μητσοτάκη (και όχι μόνο) ο καθείς αντιλαμβάνεται ότι ζητώντας τα παραπάνω έχουμε ήδη διαβεί το κατώφλι της επιστημονικής φαντασίας. Δυστυχώς μάλλον θα το πιούμε το πικρό ποτήρι ως τον μαύρο του πάτο….    

*Ο Γιώργος Μαργαρίτης είναι καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

  [----->]

Is adopting the policies of Salvini and Orbán

The Greek government just announced that for at a month it will suspend the right of asylum seekes to apply for asylum. This means that the Greek government just announced that it will violate all aspects of international law in regards to humanitarian protection. 

This will enable Greek authorities to illegally force asylum back seekers. Kyriakos Mitsotakis is adopting the policies of Salvini and Orbán. This far-right policy is the true face of the supposedly 'liberal' Greek government.

[----->]

Τα εκκολαφθέντα φίδια που ήδη δαγκώνουν!

"Το ελληνικό κράτος απουσιάζει. Μας σταματούν στον δρόμο και μας ελέγχουν, ποιοι είμαστε, πού δουλεύουμε. Είναι άσχημο Έλληνες να ελέγχουν Έλληνες. Τους έχουμε δει να κρατούν και όπλα",δηλώνει ο καρδιολόγος από τους "Γιατρούς του Κόσμου".

Με δυο λόγια,το κράτος έχει παραχωρήσει τις υπηρεσίες αστυνόμευσης και ασφάλειας σε παραστρατιωτικές ομάδες,των οποίων η ιδεολογική τοποθέτηση είναι γνωστό σε όλους ποια είναι.

Το αυγό του φιδιού πια δεν υπάρχει,υπάρχουν τα εκκολαφθέντα φίδια που ήδη δαγκώνουν!

«Γιατρός του Κόσμου» στο «Εκτός Γραμμής» για την κατάσταση στηΜυτιλήνη: «Έλληνες με όπλα μας ελέγχουν στους δρόμους»

[----->]

Η ακροδεξιά τρομοκρατία δεν θα περάσει!

 

Για το τι ήταν και τι έκανε η αποθήκη, τα λόγια της Τζ.Κ.:

Εμπρησμός στην Αλληλεγγύη

Η αποθήκη της Χίου άρχισε να λειτουργεί το 2015. Ξεκίνησε ως προσπάθεια ντόπιων να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που έφθαναν κατά χιλιάδες στο νησί μας.

Όλα αυτά τα χρόνια έχει διανείμει ρούχα, παπούτσια, είδη υγιεινής, παιχνίδια, στρώματα, καροτσια, και σχολικές τσάντες σε προσφυγες και μετανάστες της Βιαλ και σε σπίτια της πόλης. Είδη έχουν επίσης διανεμηθεί σε οικογένειες Ρομα και Αλβανών. Έχουμε παράσχει είδη στα κρατητήρια της Χίου, στις φυλακές, στο γηροκομείο, στο ψυχιατρικό τμήμα του Νοσοκομείου, στην μαιευτική και στην παιδιατρική κλινικη. Έχουμε δώσει μεγάλες ποσότητες ειδών σε οργανώσεις που δραστηριοποιούνται εκτός της Βιαλ.

Η αποθήκη της Χίου γέμιζε και άδειαζε πολλές φορές από τις δικές σας προσφορές. Ντόπιοι και ξένοι μας στήριξαν και μας υποστήριξαν όλα αυτά τα χρόνια.

Ήταν μια έκφραση της αλληλεγγύης μας προς τους κατατρεγμένους του νησιού.

Σήμερα τα ξημερώματα η αποθήκη κάηκε συθέμελα. Οι άνθρωποι που εμέναν στον πάνω όροφο κινδύνεψαν.

Τόνοι ρούχα που θα είχαν φθάσει σε κόσμο που τα χρειάζεται, έγιναν στάχτη.

Δεν έχω λόγια να περιγράψω την καταστροφή. Η αλληλεγγύη στη Χίο δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα σήμερα.

Arson in Solidarity

Chios warehouse started operating in 2015. It started as an effort of local people of Chios to help refugees and immigrants who arrived by thousands on the island.

All these years we have distributed clothes, shoes, sanitary items, toys, mattresses, carriages, school items to refugees and immigrants in Vial and to homes in the city. Lots of stuff have also been distributed to Roma and Albanian families. We have provided items to the detention center of Chios, to the prisons, nursing homes, the Psychiatric Department of the Hospital, the obstetric and pediatric clinic. We have donated large quantities to organizations operating outside Vial. And also to Vial storage place.

The warehouse of Chios was often filled and emptied from your offers. Locals and foreigners have supported us continously over the years.

It was an expression of our solidarity to the oppressed on the island.

Today at dawn the warehouse burned down. The people staying on the upper floor were in danger.

Tons of clothes that would have reached the people that needed them became ashes.

I have no words to describe the disaster. Solidarity in Chios suffered a great blow today.

https://www.facebook.com/groups/1508309029486384/permalink/2499562333694377/

Του «κλώτσου και του μπάτσου»…

 Δημήτρης Μηλάκας

Η Ελλάδα είναι μια χώρα που «επιτρέπεται» η είσοδος αλλά απαγορεύεται η έξοδος. Ετσι, με βάση τις συμβατικές υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει οι κυβερνήσεις της, η χώρας  τα τελευταία χρόνια έχει αποδεχτεί να μετατραπεί σε αποθήκη ανθρώπων.

Από τη στιγμή που τα εκτεταμένα θαλάσσια σύνορά της χώρας είναι αδύνατον να σφραγιστούν, είναι προφανές ότι οι είσοδοι μεταναστών και προσφύγων δεν είναι δυνατόν να αποτραπούν. Την ίδια στιγμή  με βάση τις συμφωνίες που στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν υπογράψει και εξακολουθούν να μην αμφισβητούν οι ελληνικές κυβερνήσεις (η σημερινή και οι προηγούμενες) οι συνοριακές έξοδοι από τη χώρα είναι σφραγισμένες. Δεδομένων τούτων προκύπτει το προφανές αποτέλεσμα που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια : η χώρα, από διάδρομος μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών έχει μετατραπεί σε παγίδα προσφύγων και μεταναστών.

Αυτήν την θέση αδυναμίας στην οποία έχει περιέλθει η χώρα εξ αιτίας των όσων έχουν αποδεχτεί τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις της εκμεταλλεύεται η Τουρκία στην οποία βρίσκονται ήδη τουλάχιστον  4 εκατομμύρια πρόσφυγες –μετανάστες και εξακολουθούν να συρρέουν και άλλοι καθώς η γειτονικής χώρα από την γεωγραφία είναι το πιο κοντινό σημείο επιβίβασης όσων προσπαθούν να φτάσουν στην Ευρώπη.

Η τουρκική κυβέρνηση είχε αναλάβει την υποχρέωση να συγκρατήσει τις ροές έναντι ανταλλαγμάτων (οικονομικών κατά κύριο λόγο) για λογαριασμό της ΕΕ. Ωστόσο η Τουρκία αυτήν τη στιγμή βρίσκεται παγιδευμένη στην κινούμενη άμμο της Συρίας. Ο «μεγάλος παίκτης» στη Συρία είναι η Ρωσία η οποία δεν πρόκειται να αποδεχτεί την εδραίωση της τουρκικής παρουσίας εκεί. Σ αυτό το αιματηρό παιχνίδι ο Ταγίπ Ερντογάν γνωρίζει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει χωρίς την υποστήριξη (διπλωματική) των Ευρωπαίων και στρατιωτική των ΗΠΑ (στρατιωτική). Το άνοιγμα, λοιπόν, των τουρκικών συνόρων που αποφάσισε η τουρκική κυβέρνηση είναι η διατύπωση ενός εκβιασμού προς Ευρωπαίου και Αμερικανούς προκειμένου να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους στη Συρία.

Ωστόσο, αυτός ο τουρκικός εκβιασμός διατυπώνεται στην πλάτη της Ελλάδας, καθώς όπως είπαμε με βάση τις συνθήκες που έχουν αποδεχτεί οι προηγούμενοι και  οι σημερινοί κυβερνώντες μας τα  ελληνικά σύνορα είναι σφραγισμένα στις εξόδους. Ετσι και όσο η ελληνική κυβέρνηση δεν απαιτεί την αλλαγή των Συνθηκών  οι Ευρωπαίοι Εταίροι μπορούν να είναι ήσυχοι ότι το πρόβλημα δεν θα φτάσει στην πόρτα τους. Εξ άλλου, τα περιθώρια των Ευρωπαίων να πιέσουν τον Πούτιν για χάρη του Ερντογάν είναι  περιορισμένα. Το ίδιο ισχύει και για τους Αμερικανούς…

Κοιτώντας τα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες στον Εβρο και τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου καλό θα είναι να μην ξεχνάμε ότι:

·        Η σημερινή κυβέρνηση υποσχέθηκε προεκλογικά ότι θα σφραγίσει τις εισόδους στα ελληνικά σύνορα για μετανάστες και πρόσφυγες και ότι θα αντιμετωπίσει δραστικά και θα επιλύσει άμεσα το πρόβλημα

·        Οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚΟΝΕΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ) δέχτηκαν (Σέγκεν, Δουβλίνο 1,2 κλπ) όλους εκείνους τους όρους που καθιστούν τη χώρα αεροστεγή υγειονομική ζώνη στην όποια όποιος πρόσφυγας- μετανάστης εισέλθει, είναι αδύνατον να εξέλθει προς την Ευρώπη.

Αυτό το πολιτικό προσωπικό λοιπόν, το οποίο έφερε τη χώρα στην δεινή θέση στην οποία βρίσκεται σήμερα, εξακολουθεί να κλείνει τα μάτια στην ουσία του προβλήματος και να αναλώνεται σε αλληλοκατηγορίες ρίχνοντας ο ένας το «μπαλάκι» του πολιτικού κόστους στον άλλο.

Κι αυτό γιατί γνωρίζουν οι αξιότιμοι που κυβερνούν  και αυτοί που επιθυμούν να ξανακυβερνήσουν ότι δεν έχουν το πολιτικό σθένος και τις δυνάμεις να απαιτήσουν από τους Ευρωπαίους Εταίρους το αυτονόητο: αναλογική κατανομή των  βαρών που συνεπάγεται η μεταναστευτική- προσφυγική ροή η οποία δεν πρόκειται να σταματήσει. Πολύ περισσότερο η ελληνική «ηγεσία» δεν έχει το κουράγιο, ούτε της περνά καν από το μυαλό ως επιλογή να πιέσει (και υπάρχουν πολλοί και εύκολοι τρόποι γι αυτό) τους Ευρωπαίους να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Προτιμούν, οι  πολιτικοί μας φωστήρες να τινάξουν στον αέρα τη χώρα, τη συνοχή της, να τροφοδοτήσουν τη μισαλλοδοξία και τον φασισμό παρά να ενοχλήσουν τα σαλόνια των Βρυξελλών και του Βερολίνου…

Τελειώνοντας, είναι νομίζουμε προφανές ότι δεν φταίει ο κακός Ερντογάν για όσα μας συμβαίνουν και θα συμβούν. Ευθύνη έχουν αυτοί που κράτησαν και κρατούν τις τύχες της χώρας στα χέρια τους. Κι αυτοί που τους ψήφισαν…

[---->]

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΙΑΨΕΥΔΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ?

Τρομερό βίντεο που δείχνει την Ελληνική Ακτοφυλακή να προσπαθεί να βυθίσει βάρκες που μεταφέρουν άοπλους ανθρώπους που φεύγουν από τον πόλεμο.

Ανυπεράσπιστοι άνθρωποι πυροβολούνται, ενώ επιζητούν ελπίδα και ασφάλεια.

https://mobile.twitter.com/Stone_SkyNews/status/1234454621818703873?fbclid=IwAR0ZXbW7gS-mHndY6EsWNgxWd_C94TT41qKN3GJjWiT_yPwOC0FycTzvAew