«Πλησιάζει η ώρα, και ίσως έχει ήδη φτάσει, που η
μνήμη του Ολοκαυτώματος δεν θα εμποδίζει πλέον τον κόσμο να δει το Ισραήλ όπως
είναι».
Σχολιάζοντας την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης για την ανάγκη τερματισμού της επίθεσης στη Ράφα, παραθέτουμε όσα έγραψε στη Haaretz ο Hagal el-Ad στις 15 Μαΐου σε άρθρο με τον βαρύγδουπο τίτλο: «Τι θα συμβεί όταν το Ολοκαύτωμα δεν θα εμποδίζει πλέον τον κόσμο να δει το Ισραήλ όπως είναι;».
Haaretz: l'Olocausto potrebbe non proteggere più Israele (piccolenote.it)
ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΠΛΕΟΝ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ
«Τι θα συμβεί όταν το Ολοκαύτωμα δεν θα εμποδίζει πλέον τον
κόσμο να δει το Ισραήλ όπως είναι;»
Και η εισαγωγή του άρθρου: «Για όποιον ενδιαφερόταν να δει την
αλήθεια, αυτή ήταν ήδη περισσότερο από εμφανής το 1955: “Μεταχειρίζονται τους
Άραβες, αυτούς που έμειναν πίσω, με έναν τρόπο που, από μόνος του, θα ήταν
αρκετός για να στρέψει ολόκληρο τον κόσμο εναντίον του Ισραήλ”, έγραψε η Χάνα
Άρεντ».
«Αλλά αυτό το 1955, μόλις μια δεκαετία μετά το Ολοκαύτωμα - τη
μεγάλη μας καταστροφή και, ταυτόχρονα, το προστατευτικό κέλυφος του Σιωνισμού.
Οπότε όχι, αυτό που είδε τότε η Άρεντ στην Ιερουσαλήμ * δεν ήταν αρκετό για να
ξεσηκώσει την αντίθεση του κόσμου στο Ισραήλ».
«Από τότε έχουν περάσει σχεδόν 70 χρόνια. Στο μεταξύ, το
Ισραήλ έχει εξαρτηθεί τόσο από το καθεστώς του, το οποίο χαρακτηρίζεται σύμφωνα
με το μοντέλο της εβραϊκής υπεροχής έναντι των Παλαιστινίων, όσο και από την
ικανότητά του να εκμεταλλεύεται τη μνήμη του Ολοκαυτώματος με τέτοιο τρόπο ώστε
τα εγκλήματα που διαπράττει εναντίον τους να μην προκαλούν την αντίθεση του
κόσμου».
«Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν εφευρίσκει τίποτα:
ούτε τα εγκλήματα ούτε την εργαλειοποίηση του Ολοκαυτώματος με τέτοιο τρόπο
ώστε να σιγήσει η συνείδηση του κόσμου». Μια τέτοια διολίσθηση, σύμφωνα με τον
Ελ-Αντ (και την Άρεντ), ήταν ήδη παρούσα. Αλλά υπό την επί δεκαετίες ηγεσία του
Νετανιάχου, το Ισραήλ «έχει κάνει άλλο ένα αποφασιστικό βήμα προς ένα μέλλον
στο οποίο ο παλαιστινιακός λαός θα διαγραφεί από το προσκήνιο της ιστορίας.
Σταδιακά, βήμα , βήμα, αυτή η προοπτική έχει τελικά «δηλωθεί δημόσια τόσο στον Βασικό Νόμο για το Ισραήλ ως το έθνος-κράτος του εβραϊκού λαού του 2018 , όσο και στις κατευθυντήριες γραμμές της τελευταίας κυβέρνησης Νετανιάχου, όπου αναφέρεται: “Ο εβραϊκός λαός έχει αποκλειστικό και αναφαίρετο δικαίωμα σε όλα τα μέρη της Γης του Ισραήλ”».
ΤΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ IRON DOME (Σιδερένιος Θόλος) TOY ΙΣΡΑΗΛ
«Η αλήθεια είναι ότι ο Νετανιάχου απολαμβάνει ευρείας
υποστήριξης όσον αφορά μια τέτοια προοπτική. Εξάλλου, ποιος στο Ισραήλ δεν
εκτίμησε την ευφυή κίνησή του την παραμονή της 7ης Οκτωβρίου 2023, να
εξομαλύνει τις σχέσεις με τη Σαουδική Αραβία, προκειμένου να αποτυπωθεί στη
συνείδηση των Παλαιστινίων ότι είναι ένα ηττημένο έθνος;».
«Αλλά οι Παλαιστίνιοι, αυτός ο πεισματάρης λαός, δεν έχουν
εξαφανιστεί από το προσκήνιο. Με κάποιο τρόπο και μέσα από όλα αυτά τα χρόνια
και την καταπίεση, τους εποικισμούς και τα πογκρόμ στη Δυτική Όχθη και τις
«κυκλικές» επιθέσεις στη Γάζα, τη βία του στρατού, την ατιμωρησία -και τις
απαλλοτριώσεις - στην Ιερουσαλήμ, στη Νεγκέβ και στην κοιλάδα του Ιορδάνη,
οπουδήποτε ένας Παλαιστίνιος προσπαθεί να κρατήσει τη γη του -μετά από πολλά
χρόνια και πολλή αιματοχυσία και πολλά εγκλήματα, το ανακυκλωμένο κόλπο της ισραηλινής Hasbara [... ] έχει αρχίσει να χάνει την αποτελεσματικότητά του,
αφού η κοινότυπη αλήθεια έχει γίνει ξεκάθαρη ότι όχι, δεν είναι αντισημίτης
όποιος βλέπει τους Παλαιστίνιους ως ανθρώπινα όντα με δικαιώματα».
«Μετά ήρθε ο πόλεμος της Γάζας με την βιβλικών διαστάσεων καταστροφή της Λωρίδας και τους δεκάδες χιλιάδες σκοτωμένους Παλαιστίνιους. Τόσο πολύ αίμα χύθηκε και τόση καταστροφή προκλήθηκε που το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης άρχισε να εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο γενοκτονίας».
«Έτσι, επιστρέφοντας σε αυτό που έγραψε η Άρεντ, αυτό που
κάνουμε στους Παλαιστίνιους - αυτούς που έχουν απομείνει ακόμα στη Γάζα - δεν
έχει ακόμη προκαλέσει την αντίθεση του κόσμου στο Ισραήλ. Αλλά ο κόσμος
επιτρέπει τώρα στον εαυτό του να το σκεφτεί δυνατά».
Αντί όμως να το ξανασκεφτεί, συνεχίζει ο δημοσιογράφος της
Haaretz, το Ισραήλ το μόνο που κάνει είναι να εφαρμόζει τη Hasbara (επιθετική
προπαγάνδα) . ,
κατηγορώντας όλους τους επικριτές του για αντισημιτισμό.
Και το συμπέρασμα του άρθρου: «Πλησιάζει η στιγμή, και ίσως
έχει ήδη φτάσει, που η μνήμη του Ολοκαυτώματος δεν θα εμποδίζει πλέον τον κόσμο
να δει το Ισραήλ όπως είναι. Η στιγμή που τα ιστορικά εγκλήματα που
διαπράχθηκαν εναντίον του λαού μας θα πάψουν να λειτουργούν ως το Σιδηρούν
Θόλο, η προστασία που μέχρι τώρα μας εμπόδιζε να λογοδοτήσουμε για τα εγκλήματα
που διαπράττουμε στο παρόν εναντίον του έθνους με το οποίο μοιραζόμαστε μια
ιστορική πατρίδα. Ακόμη και αν αυτή η στιγμή έχει μέχρι στιγμής καθυστερήσει,
είναι καιρός να έρθει».
«[...] Ίσως είναι καλύτερα να ανοίξουμε τα μάτια μας και να
υιοθετήσουμε μια διαφορετική στάση απέναντι στους Παλαιστίνιους : ήρθε η ώρα να
τους δούμε ως ανθρώπινα όντα ίσα με εμάς . Αυτό θα ήταν σίγουρα
ένα πολύ καλύτερο μάθημα από το Ολοκαύτωμα και η Αρεντ, ίσως, θα συμφωνούσε».
* Η κοινοτοπία του κακού: Ο Άιχμαν στην Ιερουσαλήμ: Μια έκθεση
για την κοινοτοπία του κακού, 1963, είναι ένα από τα πιο γνωστά δοκίμια της
Χάνα Άρεντ.
