Στη Σαμαρίνα φέτος βάλαν τα κλαρίνα να παίζουν πιο δυνατά για να μην ακούγονται οι μπουλντόζες που ξεκοιλιάζουν το ρέμα Γιώτσα.
Αυξήθηκαν τα κατά κεφαλή λίτρα τσίπουρο για να μην θυμηθεί, ή τολμήσει να μιλήσει κανείς για το περιβαλλοντικό έγκλημα που συντελείται σ ένα παραδεισένιο τόπο.
Για τριάντα πλαστά αργύρια βάλθηκαν φέτος να μπαζώσουν και να τσιμεντώσουν την ομορφιά ενός τοπίου, που μάλλον κανείς δεν θέλει να νιώσει.
Για να χτίσουν ένα υδροηλεκτρικό έκτρωμα σε έναν παρθένο οικοσύστημα), χωρίς καμία λογική (το ρέμα Γιώτσα έχει αξιόλογη ροή μόνο 4/5 μηνες το χρόνο), σε σημείο από οπου περνάει το πανέμορφο ορειβατικό μονοπάτι (προς Διστρατο/Βωβούσα), με την συγκατάβαση της τοπικής εξουσίας (παρά τις ελλειπείς περιβαλλοντικες μελετες). Το μικρόφθαλμο κέρδος για λίγους, η ανεπανόρθωτη καταστροφή για την φυσική μας κληρονομιά, συγκαλύπτεται από την αδιαφορία της τοπικής κοινότητας.
Περήφανοι πατριώτες που μάθανε να ξεπουλάνε τον τόπο τους, απόγονοι ανταρτών που φοβούνται να τα βάλουν με έναν επενδυτή, φυσιολάτρες που προτιμούν να κλείνουν τα μάτια, αγέρωχοι βλάχοι που δεν τολμάνε να δείξουν το μπόι τους παρά μόνο μπροστά σε κανέναν κακομοίρη, ξεριζωμένο, μετανάστη ή πρόσφυγα.
Ποιος να σηκωθεί να αντισταθεί, όταν έχει ακόμα κοψίδια και κεμπαπια στη λαδόκολλα;
Βαράνε τα νταούλια.
Για κληρονομιά θα αφήσουμε περηφάνια από τα Λιντλ.
