Δεν είναι «ροζ», είναι μαύρη και είναι «Ζούγκλα», του Στρατή Μπουρνάζου

Η υπόθεση εκβιασμού ανώτατου δικαστικού

Το «ερωτικό σκάνδαλο» ανώτατου δικαστικού, που ήρθε στη δημοσιότητα τις τελευταίες μέρες, δεν είναι ούτε «ροζ», όπως διατείνονται εκείνοι που το διακινούν, ούτε «κίτρινο», όπως ίσως σκεφτεί  αμέσως ο αναγνώστης. Είναι μαύρο, κατάμαυρο· είναι μια υπόθεση άθλιου εκβιασμού, εξαιρετικά δυσοίωνη για τον δημόσιο βίο, αν βρει έδαφος.

Θυμίζω πώς ξεκίνησε το ζήτημα. Πριν μία περίπου βδομάδα, το Ζοugla.gr του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αποκάλυψε ότι «υψηλόβαθμος δικαστής του Συμβουλίου της Επικρατείας διατηρούσε ερωτική σχέση με παντρεμένη (πρώην υποψήφια και νυν) δικαστή, την οποία βοήθησε παράνομα ώστε να πετύχει στις εξετάσεις της και να ανέλθει στο Σώμα». Στη συνέχεια, το δημοσίευμα παραθέτει αποσπάσματα από τα προσωπικά μέιλ που αντάλλασσαν, ενώ το υπόλοιπο αφιερώνεται στο θέμα  της εκδίκασης από το ΣτΕ του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες.

Ποια είναι τα στοιχεία που μας υποχρεώνουν να αντιμετωπίσουμε την ιστορία σαν μια επικίνδυνη ιστορία εκβιασμού – και μόνον έτσι;

α) Πρόκειται για υποκλοπή και βάναυση παραβίαση της προσωπικής ζωής και αλληλογραφίας. Αν οι παρακολουθήσεις προέρχονται από την ΕΥΠ (όπως υποστηρίζει το Ζougla) ακόμα χειρότερα, καθώς εγείρονται δύο επιπλέον ζητήματα: Γιατί παρακολουθούσε η ΕΥΠ τους δικαστικούς και πώς διοχετεύθηκαν τα μέιλ; Ακόμα όμως κι αν τα «διέρρευσε» κάποιο συγγενικό πρόσωπο του δικαστικού, όπως γράφτηκε αλλού, η ουσία, επ’ αυτού, δεν αλλάζει.

β) Από τα αποσπάσματα των μέιλ που δημοσιεύτηκαν δεν προκύπτει ότι ο ανώτατος δικαστικός παρενέβη για να επηρεάσει τη βαθμολογία της φίλης του επί το ευνοϊκότερο. Εκείνο που λένε τα σπαράγματα της υποκλαπείσας αλληλογραφίας  του είναι  ότι μπόρεσε να δει τη βαθμολογία και έσπευσε να ενημερώσει την αγαπημένη του. Δεν μπορούμε, βέβαια, να ξέρουμε αν αυτό είναι όλο κι όλο (οπότε δεν υπάρχει κάτι «σκανδαλώδες» και ο Τριανταφυλλόπουλος απλώς συκοφαντεί) ή αν ο «Ζούγκλας», ακολουθώντας την κλασική τακτική των εκβιαστών, βγάζει τα πιο σοφτ στην αρχή, κρατώντας τα πιο σκληρά για τη συνέχεια, συνεχίζοντας τον εκβιασμό.  Και οι δύο εκδοχές, πάντως, είναι φρικαλέες.

γ) Η ιστορία δεν σταματάει εδώ – έχει και χειρότερα.  Τα μέιλ αυτά χρονολογούνται από το 2014· γιατί δημοσιοποιούνται ενώ εξελίσσεται η διάσκεψη του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες και ενώ είναι γνωστό στους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ  ότι ο καταγγελλόμενος (ή, ορθότερα, κανιβαλιζόμενος) δικαστικός έχει υποστηρίξει την αντισυνταγματικότητα της διαδικασίας; 

Τα ερωτηματικά είναι πολλά (ποιοι είναι πίσω από την αποκάλυψη, τι επιδιώκουν κ.ο.κ.), ένα όμως είναι βέβαιο:  η χρονική στιγμή δεν είναι τυχαία. Μπορούμε να σκεφτούμε τρεις εκδοχές:

 Πρώτον, την «αποκάλυψη» την κάνει ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος, επειδή δεν του δόθηκαν αυτά που ζητούσε (χρήματα ή εξυπηρετήσεις).

Δεύτερον, την ενορχηστρώνει η κυβέρνηση (ή το «αρμόδιο» τμήμα της), θέλοντας να ασκήσει πιέσεις στο ΣτΕ ή να οδηγήσει λ.χ. στην εξαίρεση ή παραίτηση του συγκεκριμένου δικαστικού – καθώς η «αντιδιαπλοκή» είναι το γήπεδο που τα έπαιξε όλα το τελευταίο διάστημα.

Τρίτον, το κάνει κάποιος από τους καναλάρχες για τους δικούς του λόγους. Δεν έχω στοιχεία που να τεκμηριώνουν κάποια από τα παραπάνω σενάρια.  Θα κάνω μόνο ένα σχόλιο για το δεύτερο – και πολύ βαρύτερο, φυσικά. Ρώτησα –όχι μόνο με περιέργεια αλλά  και με αγωνία– καμιά δεκαριά φίλους, πολλοί από τους οποίους φιλοσυριζαίοι. Το γεγονός ότι κανένας τους  δεν το έκρινε απίθανο (αντίθετα, οι περισσότεροι το θεώρησαν ισχυρό ενδεχόμενο, καθώς το  «χτύπημα των διαπλεκόμενων καναλαρχών» έχει αναχθεί, το τελευταίο διάστημα, σε ισοδύναμο του αλήστου μνήμης «σκισίματος των μνημονίων» που επιτρέπει τα πάντα), το βρίσκω απολύτως ενδεικτικό της καταρράκωσης της αξιοπιστίας της κυβέρνησης και του «ηθικού» της πλεονεκτήματος.

δ) Και έχει και ακόμα χειρότερο. Χθες, Τρίτη, την ημέρα δηλαδή που συζητιόταν η προσφυγή στο ΣτΕ, ο υπουργός Δικαιοσύνης με μια θολή και μασημένη δήλωση ανακοινώνει τη διεξαγωγή πειθαρχικής δίωξης εναντίον του συγκεκριμένου δικαστικού –γιατί τι άλλο σημαίνει η «διερεύνηση ενδεχόμενων εγκληματικών πράξεων που αφορούν τη δικαιοσύνη;».

 Λέξη για τον εκβιασμό, την υποκλοπή προσωπικών δεδομένων κλπ. – απλώς κάποιες γενικολογίες για την «επιταγή της μυστικότητας των ερευνών και το τεκμήριο της αθωότητας» και την «ανάγκη να συναισθανθούν την ευθύνη τους» όσοι «με δηλώσεις, αποκαλύψεις και λοιπές παρεμβάσεις προσπαθούν να επηρεάσουν το έργο της απονομής της δικαιοσύνης».

Αμέσως, μια εικόνα διαπέρασε το μυαλό μου: ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος λουσμένος στον κρύο ιδρώτα, καθώς συναισθάνεται την ευθύνη του… Και σκέφτομαι: Είμαστε με τα καλά μας; Είναι δυνατόν η πολιτεία να επιβραβεύει ουσιαστικά τον κατά σύστημα εκβιαστή, διατάσσοντας έρευνα και δίνοντας βάση στις αθλιότητές του; Γιατί, μια τέτοια έρευνα, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι μπορεί να προσπεράσει το σκάνδαλο της υποκλοπής μέιλ, για να το κάνει, πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά τρεις προϋποθέσεις.

Πρώτον, το καταγγελόμενο αδίκημα να είναι εξαιρετικά σοβαρό, δεύτερον το δημοσίευμα να παρέχει ικανά τεκμήρια, τρίτον το μέσον να είναι αξιόπιστο. Καμία από τις τρεις δεν συντρέχει στη συγκεκριμένη περίπτωση. Έτσι, η έρευνα το μόνο που κάνει είναι να επιβραβεύει τον εκβιαστή, ο οποίος επανέρχεται επιθετικά στο προσκήνιο, ενώ είχε λουφάξει κάμποσο καιρό μετά την αποτυχία του τελευταίου εκβιασμού του, τον Ιούνη του 2014.

Δεν έχω, φυσικά, καμιά απαίτηση από τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Κάνει αυτό που έκανε πάντα.  Για λόγους συντομίας, αντιγράφω κάτι  που  έγραφα στα «Ενθέματα» τον Ιούνη του 2014: «Ο “Μάκης” είναι φασίστας με όλη τη σημασία της λέξης. Το να υποκλέπτεις στιγμές του προσωπικού (και δη σεξουαλικού) βίου, και μ’ αυτές να εκβιάζεις και να κάνεις καριέρα είναι η ουσία του φασισμού. Διαβάστε τον συγκλονιστικό φάκελο “Μάκης Τριανταφυλλόπουλος” του “Ιού” (goo.gl/PMZky7): ένας ποταμός εκβιασμών, διαπόμπευσης (Κορκολής, Ασλάνης), συκοφάντησης (Κατερίνα Μάτσα), πλαστών στοιχείων, υποκλοπών, αποκαλύψεων για μητροπολίτες που χορεύουν με τάνγκα… 

Μ’ αυτά το δεδομένα, μοιάζει παντελώς αδιάφορο αν ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος υπήρξε “αντιμνημονιακός” ή μιλάει υπέρ του “λαού”. Όλα αυτά είναι η φλούδα, είναι φούμαρα. Είναι, πέρα ως πέρα, φασίστας και εκβιαστής».

Ούτε έχω, επίσης, την παραμικρή απαίτηση από το Kontra News, το Kουτί της Πανδώρας ή το Πρώτο Θέμα  – διόλου τυχαία είναι τρία βασικά μέσα που έπαιξαν πολύ το θέμα. Ούτε από τον συγκυβερνήτη Καμμένο ο οποίος, παραθέτοντας το λινκ της «Ζούγκλας», έσπευσε να «τιτιβίσει» ότι «Πλήττεται το κύρος του ΣτΕ». Έχω όμως από όλους τους άλλους.

 Γιατί η ιστορία αυτή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη – και ο εκβιασμός πρέπει να πέσει στο κενό. Αλλιώς, χρειάζεται να συνηθίσουμε στην ιδέα ότι κάθε δημόσιο πρόσωπο –πολιτικό, δικαστικό, δημοσιογράφο κ.ο.κ.–, θα ζει υπό τον τρόμο ότι μπορεί να υποκλέπτονται προσωπικά στοιχεία, μέιλ, συνομιλίες, φωτογραφίες, να πωλούνται και να χρησιμοποιούνται εκβιαστικά, δημοσιοποιούμενα ή μη. Είναι φρικτό, και μας τραυματίζει  και μας εξουθενώνει όλους, είτε είμαστε δημόσια πρόσωπα είτε όχι.

Υ.Γ.: Για όποιον αμφιβάλλει ότι ο Μ. Τριανταφυλλόπουλος είναι ως το μεδούλι του φασίστας, παραθέτω ένα απόσπασμα από επόμενο κείμενο της «Ζούγκλας» (18.10.2016). Απαντώντας στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και η Ένωση Διοικητικών Δικαστών, που πολύ ορθά και ευλόγως διαμαρτυρήθηκαν και μίλησαν για «δημοσιεύματα που δεν έχουν να κάνουν με το δημόσιο συμφέρον», το κείμενο της «Ζούγκλας» λέει:

«Οτιδήποτε έχει να κάνει με την εν γένει συμπεριφορά, κοινωνική και δικαστική ενός δικαστού και δη ανώτατου έχει οπωσδήποτε, λογικώς, αυτονοήτως και αυταποδείκτως να κάνει με το δημόσιο συμφέρον. Η εξήγηση είναι απλή: Ο δικαστής πρέπει να έχει λόγω του λειτουργήματος του κρυστάλλινη και διάφανη ζωή, διότι αλλιώς μπορεί να καταστεί έρμαιο των παθών του».

* Πίνακας: James Ensor, Skeletons Fighting Over a Pickled Herring, 1891 

 [--->]

Η καρέκλα και η μνήμη

Καθώς αρχίζει η αξιολόγηση με επίκεντρο το ασφαλιστικό και το εργασιακό θυμηθείτε τι έλεγαν κορυφαία υπουργικά στελέχη πριν καθίσουν στις υπουργικές καρέκλες. Στις 03/07/2014 κατέθεσαν επίκαιρη επερώτηση στην Βουλή με θέμα τα ασφαλιστικά ταμεία και τις συντάξεις .

Οι επερωτώντες βουλευτές ήταν:Μητρόπουλος Αλέξης,Στρατούλης Δημήτρης,Καραγιαννίδης Χρήστος,Κουρουμπλής Παναγιώτης,Μπάρκας Κώστας,Μπόλαρη Μαρία,Σταθάς Γιάννης,Τσουκαλάς Δημήτρης,Χαραλαμπίδου Δέσποινα,Αμμανατίδου Λίτσα,Βαλαβάνη Νάντια,Γαϊτάνη Ιωάννα,Γελαλής Δημήτρης,Γεωργοπούλου – Σαλτάρη Έφη,Δρίτσας Θοδωρής,Δριτσέλη Παναγιώτα,Καφαντάρη Χαρά ,Κοντονής Σταύρος,Κουράκης Τάσος,Κυριακάκης Βασίλης,Ξανθός Ανδρέας,Ουζουνίδου Ευγενία,Πάντζας Γιώργος,Παπαδημητρίου Μάνια,Σταμπουλή Αφροδίτη και Τριανταφύλλου Μαρία.Κάποιοι απο αυτούς αποχώρησαν απο τον ΣΥΡΙΖΑ , κάποιοι επενεξελέγησαν, κάποιοι έγιναν υπουργοί ή στελεχωσαν την κυβερνητική γραφειοκρατία και κάποιοι ήταν χειροκροτητές στο μανιφέστο για την "ρεαλιστική πολιτική" του κ.Τσίπρα στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Θαυμάστε τι έλεγαν τότε και τι κάνουν σήμερα:

"Η «Έκθεση Αξιολόγησης» του ΔΝΤ, ήρθε να πιστοποιήσει και αυτή ότι η αντιλαϊκή επίθεση, η παραπέρα συρρίκνωση εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, είναι μια στρατηγική «μακράς πνοής», που θα συνεχίσει να κλιμακώνεται τα επόμενα χρόνια.Ο ισχυρισμός - εκτίμηση του ΔΝΤ, ότι παρά τις ανατροπές που επιβλήθηκαν στην Κοινωνική Ασφάλιση, τουλάχιστον από το 2010, «βοήθησαν αλλά δεν έχουν αντιμετωπίσει τις προκλήσεις», προαναγγέλλει και νέα βάρβαρα μέτρα σε βάρος ασφαλισμένων και συνταξιούχων. Μάλιστα, επιχειρώντας να θεμελιώσει και ποσοτικά του λόγου το αληθές, η Έκθεση Αξιολόγησης υποστηρίζει ότι η δαπάνη για τις συντάξεις ανέρχεται στο 17% του ΑΕΠ, το οποίο θεωρεί πολύ υψηλό για τα δεδομένα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η κυνική αυτή ομολογία, περί υψηλής συνταξιοδοτικής δαπάνης σε σχέση με το ΑΕΠ, που πρέπει να μειωθεί, δείχνει και το τι πρέπει να περιμένουν εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Άλλωστε οι «στόχοι» και οι νέες «παρεμβάσεις» στο Ασφαλιστικό περιγράφονται επαρκώς και με συγκεκριμένες ημερομηνίες.

Δίπλα στην «ωρίμανση» και εφαρμογή παλιότερων μέτρων που θα τεθούν σε πλήρη λειτουργία από 1/1/2015 (βασική και αναλογική σύνταξη όπως ορίζει ο Ν.3863/2010), με τις αναλογιστικές μελέτες που ετοιμάζονται και τις «ενοποιήσεις» Ταμείων (μελέτη ΚΕΠΕ), σχεδιάζονται και νέες αιματηρές περικοπές στις κύριες συντάξεις, αλλά και αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, πέραν των όσων έχουν νομοθετηθεί μέχρι σήμερα. Αυτό ακριβώς περιγράφει το «εύρημα» της Έκθεσης του ΔΝΤ για «αδύναμη σύνδεση των εισφορών με τις παροχές» στο ασφαλιστικό σύστημα.

Η αναφορά της μάλιστα συγκεκριμένα στον ΟΑΕΕ δείχνει ότι οι συνταξιούχοι και οι ασφαλισμένοι ελεύθεροι επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι μπαίνουν πρώτοι στη λίστα της επίθεσης που θα εκδηλωθεί από εδώ και πέρα. Άλλωστε   η κυβέρνηση δεν έχει εγκαταλείψει το σενάριο που προέβλεπε μείωση των συντάξεων του συγκεκριμένου ασφαλιστικού οργανισμού μέχρι και 35%, που προσωρινά ανακόπηκε, αλλά και «λύσεις» που προβλέπουν αύξηση των έτσι και αλλιώς δυσβάστακτων εισφορών των εν ενεργεία ασφαλισμένων.Σε νέες μειώσεις στις συντάξεις οδηγούν και οι «ρήτρες μηδενικού ελλείμματος», που ήδη έχουν επιβληθεί στις επικουρικές συντάξεις από 1-7-2014, και στην εκ νέου μείωση των εφάπαξ (Δημόσιο).

 Οι μειώσεις αυτές δεν θα περιοριστούν μόνο στα επικουρικά ταμεία, αλλά αργά ή γρήγορα θα επιβληθούν και στα Ταμεία των κύριων συντάξεων, με δεδομένη και τη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς την Κοινωνική Ασφάλιση, τη μείωση των εσόδων τους και εξαιτίας των μνημονιακών πολιτικών, αλλά και τη νομοθέτηση νέων μειώσεων και απαλλαγών για τις εισφορές των εργοδοτών προς το ΙΚΑ, για τις οποίες η Έκθεση του ΔΝΤ κάνει εκτενή αναφορά.Μόνο που αυτές οι περικοπές των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών οδηγούν σε νέες περικοπές επιδομάτων προς τους εργαζόμενους (ΟΑΕΔ), αλλά και σε νέες «οικονομικές τρύπες» στο ΙΚΑ, οι οποίες προφανώς και θα φορτωθούν -για άλλη μια φορά- στις πλάτες των ασφαλισμένων. Εξίσου σε νέες μειώσεις συντάξεων οδηγεί και η παραπέρα κατάργηση των «κοινωνικών πόρων» σε όσα Ταμεία (επικουρικά, πρόνοιας) στηρίζουν σε αυτούς τη λειτουργία τους και τις παροχές προς τους ασφαλισμένους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής (ΠΟΠΟΚΠ), τα ασφαλιστικά Ταμεία για το 2014, προβλέπεται να έχουν έλλειμμα μεγαλύτερο από 2 δισ. ευρώ. Αναλυτικότερα: Για το ΙΚΑ προβλέπεται για φέτος, έλλειμμα 807,9 εκατ. ευρώ, για τον ΟΑΕΕ 462,7 εκατ. ευρώ, για τον ΟΓΑ 181,3 εκατ. ευρώ, για το ΜΤΠΥ 91,3 εκατ. ευρώ για το ΤΠΔΥ 66,2 εκατ. ευρώ, για το (ΕΤΑΑ) ΤΣΑΥ 39,5 εκατ. ευρώ και για το ΕΤΕΑ 274 εκατ. ευρώ.

Παράλληλα, το ύψος της κρατικής επιχορήγησης μειώνεται σταδιακά, και από 13,443 δισ. ευρώ το 2012, έφθασε στα 11,540 δισ. ευρώ το 2013 και στα 9,848 δισ. ευρώ το 2014.Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτής της Ομοσπονδίας, οι απώλειες που καταγράφουν τα ασφαλιστικά ταμεία λόγω της ύφεσης προσεγγίζουν τα 20 δισ. ευρώ.

 Οι απώλειες αυτές έχουν προκληθεί από την αύξηση της ανεργίας, τη μείωση των μισθών, τη γενικευμένη ελαστικοποίηση της εργασίας, την εισφοροδιαφυγή, τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και την κατάργηση κοινωνικών πόρων.

Στο μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα, το ΙΚΑ, η μείωση εσόδων φθάνει το 8,2%, ενώ οι καθυστερούμενες οφειλές προς το Ίδρυμα ανέρχονται στα 8 δισ. ευρώ -με τα μισά να χαρακτηρίζονται «ανεπίδεκτα εισπράξεως». Στον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ), σε σύνολο 750.000 ασφαλισμένων στις 31/12/2013, οι 370.000 ενεργοί ασφαλισμένοι δεν πληρώνουν εισφορές, με οφειλές κοντά στα 5,9 δισ. ευρώ. Από τις επιχειρήσεις που διέκοψαν τις εργασίες τους 196.000 ασφαλισμένοι διέκοψαν την ασφάλισή τους στο Ταμείο αφήνοντας οφειλές 1,5 δισ. ευρώ.

 Ένας στους δύο ελεύθερους επαγγελματίες δεν καταβάλει τις εισφορές του στον ΟΑΕΕ με αποτέλεσμα οι απλήρωτες εισφορές στο Ταμείο να φτάνουν στα 7,4 δισ. ευρώ. 

Σε ό,τι αφορά το Ενιαίο Ταμείο Επικουρικής Ασφάλισης (ΕΤΕΑ) με 2.300.000 ασφαλισμένους, στο οποίο το έλλειμμα για το 2014 αναμένεται να φθάσει τα 274 εκατ. ευρώ, ήδη προωθήθηκε από 1/7/2014 νέα μείωση 5,2% των επικουρικών συντάξεων και νέος πολύ αυστηρότερος κανονισμός παροχών του, που οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωσή τους.

Αντίστοιχα, ο Οργανισμός Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ) έχει αποστείλει στο Ενιαίο Κέντρο Είσπραξης Οφειλών 25.566 περιπτώσεις ασφαλισμένων με οφειλές 187.634.733 ευρώ και από επιχειρήσεις 392 οφειλέτες με οφειλές 9.507.154 ευρώ. Ο ΟΓΑ έχει συνολικά 625.621 ασφαλισμένους και 3.159 επιχειρήσεις. Η  ετήσια δαπάνη του Οργανισμού ανέρχεται σε 3.987.677.482 ευρώ ενώ καταβάλει και 575 εκατ. ευρώ για οικογενειακά επιδόματα.

Η κατάσταση των Ταμείων επιβαρύνεται από τις εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης οι οποίες σε όλα τα ταμεία ανέρχονται σήμερα στις 136.040.Σε ό,τι αφορά τα εφάπαξ βοηθήματα που χορηγεί το ΤΠΔΥ, σύμφωνα με αυτή την Ομοσπονδία, εκκρεμούν 38.000 αιτήσεις δικαιούχων. Το ποσό που πρέπει να χορηγηθεί φτάνει το 1,07 δισ. ευρώ, ενώ το Ταμείο μπορεί να πληρώσει μόνο τα 400 εκατ. ευρώ. Σε ό,τι αφορά τον ΕΟΠΥΥ, κινδυνεύει να βρεθεί σε αδυναμία αποπληρωμής των υποχρεώσεών του, οι οποίες μέχρι και τον Απρίλιο του 2014 ανέρχονται στα 7,739 δισ. ευρώ. Τα 2,7 δισ. ευρώ, αφορούν οφειλές προς τους ιδιωτικούς παρόχους υγείας, τα 100 εκατ. ευρώ οφειλές προς τους ασφαλισμένους και τα υπόλοιπα αφορούν φορείς Γενικής Κυβέρνησης, όπως τα νοσοκομεία.

Παράλληλα, η συνολική κρατική επιχορήγηση του έτους 2014, ανέρχεται στο ποσό των 774.000.000 ευρώ (μειωμένη κατά 234.000.000 από πέρυσι).Συνολικά οι οφειλές των φορέων προς τον ΕΟΠΥΥ, ανέρχονται στα 571.688.424 ευρώ.

 Όλα τα παραπάνω σε συνδυασμό με τις δεσμεύσεις της Κυβέρνησης προς την τρόικα για πλήρη απελευθέρωση του πλαισίου των ομαδικών απολύσεων, την επαναφορά του εργοδοτικού «lock out», την ενίσχυση της υποαπασχόλησης, την αδιαφορία για τις εκρηκτικές διαστάσεις που έχει λάβει η ανασφάλιστη και αδήλωτη εργασία, την προωθούμενη επιπλέον περικοπή κατά μία ακόμα μονάδα (στη μείωση του -5% που έχει ήδη λάβει χώρα) των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών αλλά και τον περιορισμό του δικαιώματος απεργίας, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια τα ασφαλιστικά ταμεία σε κατάρρευση.

 Η  τελευταία μελέτη του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ εκφράζει την αγωνία  ότι σύντομα τα Ταμεία θα αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους χωρίς την περαιτέρω κρατική ενίσχυσή τους.

Ταυτόχρονα οι αλλεπάλληλες μειώσεις των συντάξεων στα χρόνια των μνημονίων έχουν οδηγήσει στην οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση των συνταξιούχων και ενισχύουν τα αδιέξοδα της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης.

Για τους λόγους αυτούς,επερωτάται ο κ. Υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας:

•    Προτίθεται να υλοποιήσει τους νέους σχεδιασμούς του ΔΝΤ και της τρόικας για νέες μειώσεις κύριων και επικουρικών συντάξεων, κατεδάφιση των ελάχιστων εργασιακών και ασφαλιστικών  δικαιωμάτων που έχουν απομείνει από την ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων των τελευταίων τεσσάρων ετών;

•    Σε ποιες ενέργειες θα προβεί το αμέσως επόμενο διάστημα για την αποκατάσταση των αποθεματικών των ασφαλιστικών Ταμείων;

•    Σε ποιες ενέργειες θα προβεί προκειμένου να μην εφαρμοστούν οι προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου προγράμματος 2014-2017 για δραστικές μειώσεις  της χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων  από τον κρατικό προϋπολογισμό και μετά τα επόμενα έτη και πως θα καλυφτεί το φετινό προβλεπόμενο έλλειμμα των 2 δις ευρώ, χωρίς να γίνουν νέες περικοπές συντάξεων και ασφαλιστικών δικαιωμάτων;

•    Σε ποιες ενέργειες θα προβεί προκειμένου να αποτραπούν οι τεράστιες απώλειες των ασφαλισμένων και συνταξιούχων όσον αφορά τις συνταξιοδοτικές παροχές συνεπεία της εφαρμογής του νόμου 3863/2010 από την 1/1/2015 και μετά;

•    Πως σκοπεύει να αντιμετωπίσει τη διογκούμενη έλλειψη χρηματοδότησης των ασφαλιστικών ταμείων, που οφείλεται στην αύξηση της ανεργίας, στη μείωση των μισθών, στην ελαστικοποίηση της εργασίας, στη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, στην έλλειψη πόρων και στην εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών;

•    Θα επιμείνει στην εφαρμογή της ρήτρας βιωσιμότητας και του μηδενικού  ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις και στις εφάπαξ παροχές, που οδηγεί σε συνεχείς νέες μειώσεις τους ανά τρίμηνο και κατά συνέπεια στην εξαέρωσή τους και προτίθεται να μεταφέρει αυτόν το συνταξιοκτόνο τρόπο υπολογισμού και  στις κύριες συντάξεις;"

Αυτά για να μη ξεχνιόμαστε...
 

 [--->]

Υπερχρέωση και λιτότητα η ανταμοιβή στον καλό μαθητή Τσίπρα

Σανό περιελάμβανε το μενού στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Σανό για πρωινό, σανό για μεσημεριανό, σανό και για βραδινό, σανό και την ώρα του καφέ αντί για βουτήματα. Σανό έτρωγαν οι σύνεδροι από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στο χώρο του Τάε Κβο Ντο, σανό τους τάισε και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας με την ομιλία του που κήρυξε την έναρξη των εργασιών του 2^ου συνεδρίου του κόμματος.  Κι αυτοί το απολάμβαναν, ζητώντας κι άλλο σανό… Μα επιτέλους, πόσο σανό μπορεί να φάει ένας ΣΥΡΙΖΑίος;

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ
«Και η δεύτερη αξιολόγηση θα κλείσει στην ώρα της και θα είναι λιγότερο δύσκολη από την πρώτη, ταυτόχρονα θα κλείσουν και τα μέτρα απομείωσης του χρέους. Ταυτόχρονα θα μπούμε και στην ποσοτική χαλάρωση», ήταν τα λόγια του Τσίπρα.

Και οι τέσσερις διαβεβαιώσεις που περιλαμβάνονται στην παραπάνω δήλωση είναι ψέματα. Είναι κούφια λόγια που ήθελαν να ακούσουν οι σανοφάγοι σύνεδροι του ΣΥΡΙΖΑ και τους τα πρόσφερε χωρίς καμία ντροπή ο αρχηγός τους κι ας ήξερε ότι δεν χρειάζεται καν το πλήρωμα του χρόνου για να αποδειχθούν κατάφωρα ψεύδη.

Η δεύτερη αξιολόγηση που ξεκινάει στις 18 Οκτωβρίου θα ήταν ευχής έργο για την κυβέρνηση να τελειώσει στις 7 Νοεμβρίου 2016 που είναι η προγραμματισμένη συνεδρίαση της Ευρωομάδας. Ποτέ ωστόσο στο παρελθόν μια διαπραγμάτευση δεν έχει κλείσει τόσο γρήγορα. Γιατί τώρα να κλείσει στην ώρα της;

Το σημαντικότερο ωστόσο είναι πως κανείς εκτός από την κυβέρνηση και τους δανειστές δεν έχει όφελος από το έγκαιρο κλείσιμο της διαπραγμάτευσης λόγω των καυτών θεμάτων που περιλαμβάνει η ατζέντα της.

 Συγκεκριμένα, 33 προαπαιτούμενα περιέχονται στη νέα αξιολόγηση που η υλοποίησή τους θα σηματοδοτήσει την επιδείνωση της κοινωνικής θέσης της εργαζόμενης πλειοψηφίας, την κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, το ταχύτερο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και νέο πλήγμα στην εθνική ανεξαρτησία.

Μεταξύ άλλων περιλαμβάνει: την αναθεώρηση των εργασιακών σχέσεων (με διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων, κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, νέο συνδικαλιστικό νόμο που θα ευνοεί τον εργοδοτικό αυταρχισμό, κ.α.), ορισμό Διοικητικού Συμβουλίου στο υπερταμείο αποκρατικοποιήσεων, την κατάθεση Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος όπου θα ενταχθεί κι η αναδιάρθρωση των ειδικών μισθολογίων, «απελευθέρωση» επαγγελμάτων όπως του μηχανικού στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης αντίληψης ότι η ανάπτυξη της οικονομίας προϋποθέτει την απορρύθμιση της αγοράς προϊόντων και εργασίας, χωρίς βέβαια κανείς εκ των εισηγητών αυτής της άποψης είτε προέρχεται από τη ΝΔ είτε από το ΣΥΡΙΖΑ να εξηγήσει πόσο βοήθησαν την ανάπτυξη της οικονομίας από το 2010 μέχρι σήμερα οι αλλεπάλληλες «απελευθερώσεις» των λεγόμενων κλειστών επαγγελμάτων…

Μπορεί δηλαδή, μέχρι στιγμής πάντα, η επικείμενη αξιολόγηση να μην περιέχει φορολογικά μέτρα αλλά είναι μια ακόμη αξιολόγηση που θα εδραιώσει περαιτέρω το καθεστώς της χρεοκρατίας στην Ελλάδα. Υπ’ αυτό το πρίσμα ο Τσίπρας και οι δανειστές δικαίως εύχονται να τελειώσει όσο το δυνατό γρηγορότερα η αξιολόγηση, για να πληρώσουν το ελάχιστο δυνατό πολιτικό κόστος. Απλώς τα συμφέροντα τους δεν συμπίπτουν με τα συμφέροντα της κοινωνίας που εξυπηρετούνται καλύτερα, ακόμη και τώρα, από ένα ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις.

Κατάφωρο ψέμα ήταν και η τρίτη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι «ταυτόχρονα θα κλείσουν και τα μέτρα απομείωσης του χρέους». Το τι και πότε ακριβώς θα γίνει για την απομείωση του χρέους έχει συμφωνηθεί και υπογραφεί στις 26 Μαΐου 2016, στο πλαίσιο της ευρωομάδας, όπου προβλέπεται μία διευθέτηση σε τρεις χρονικούς ορίζοντες: Βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα.

Συμφωνήθηκε λοιπόν κατά λέξη και …κατ’ Αλέξη: «Βραχυπρόθεσμα, η Ευρωομάδα συμφωνεί σε ένα πρώτο σύνολο μέτρων τα οποία θα εφαρμοστούν μετά το κλείσιμο της πρώτης αξιολόγησης και ως το τέλος του προγράμματος και τα οποία περιλαμβάνουν: εξομάλυνση του προφίλ αποπληρωμών στο ΕΤΧΣ υπό την τρέχουσα σταθμισμένη μέση ωρίμανση, χρήση των διαφοροποιημένων στρατηγικών χρηματοδότησης του ΕΤΧΣ/ΕΜΣ για την μείωση του κινδύνου από τα επιτόκια χωρίς τη δημιουργία οποιουδήποτε επιπλέον κόστους για τις χώρες του πρώτου προγράμματος, κ.α.».

Ορίζεται λοιπόν ρητά και κατηγορηματικά (και σε αυτό το κείμενο υπέγραψαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι) ότι τα βραχυπρόθεσμα μέτρα θα ληφθούν μέχρι το τέλος του προγράμματος. Το τρίτο χρηματοδοτικό πρόγραμμα που επίσημα ξεκίνησε στις 19 Αυγούστου 2015, τυπικά τελειώνει στις 20 Αυγούστου 2018.

Δεν είναι ωστόσο μόνο πώς οι πιστωτές δεν έχουν κανένα λόγο να βιαστούν για να υλοποιήσουν μια δέσμευσή τους που έχει χρονικό ορίζοντα ως τις 20 Αυγούστου 2018.

Βαραίνει επίσης και το γεγονός ότι Γερμανία, Γαλλία και Ολλανδία επ’ ουδενί δε θέλουν να συζητήσουν στα κοινοβούλιά τους μια αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, ακόμη κι αν δε συνοδεύεται από κόστη, εξ αιτίας των εκλογών που έχουν το 2017 και της στενής πίεσης που ασκούν τα ακροδεξιά κόμματα. Σε αυτό το πλαίσιο είχε δίκιο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γ. Δραγασάκης όταν είχε τονίσει πρόσφατα στη Βουλή πως δεν αναμένεται απόφαση για το χρέος πριν το 2018, όσο κι αν το είπε για να εκθέσει το Μαξίμου με το οποίο οι σχέσεις του είναι διαταραγμένες.

Ωστόσο, και αντίθετα με το κλίμα προσδοκιών που καλλιεργεί η κυβέρνηση, οι αξιώσεις του ΔΝΤ περιπλέκουν τις εξελίξεις. Ειδικότερα, η απαίτησή του για μέτρα μείωσης του χρέους ακόμη και κούρεμα της ονομαστικής του αξίας (ενδεχόμενο που έχει αποκλειστεί κατηγορηματικά απ’ όλες τις αποφάσεις που έχουν λάβει οι Ευρωπαίοι σε συνόδους κορυφής, ευρωομάδες, κ.α.) ως όρο για τη συμμετοχή του στο τρίτο πρόγραμμα δεν επιτρέπει εύκολες αποφάσεις. Το χειρότερο για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα είναι ότι καθιστά πιο ασφυκτικές τις πιέσεις για τη λήψη εναλλακτικών μέτρων που θα καταστήσουν περιττό το κούρεμα του χρέους. Δηλαδή, νέα ακόμη πιο άγρια μέτρα λιτότητας!

Αξίζει να εξετάσουμε επί της ουσίας το σκεπτικό του ΔΝΤ, που πολλοί στην κυβέρνηση πιστεύουν μες στην αφέλειά τους ότι ευνοεί τα ελληνικά αιτήματα. Το ΔΝΤ χαρακτηρίζει ανεδαφικές τις προβλέψεις για πλεόνασμα ύψους 3,5% του ΑΕΠ και ισχυρίζεται ότι τέθηκαν μόνο και μόνο για να βγούν οι αριθμοί. Το ΔΝΤ, έχοντας από το 2010 δοκιμάσει όλα τα συμβατικά μέτρα για την τιθάσευση του χρέους τα οποία έχουν αποτύχει, τώρα στρέφεται εναντίον των Ευρωπαίων, ζητώντας τους να παραιτηθούν από μελλοντικές τους απαιτήσεις ώστε επιτέλους το χρέος να γίνει βιώσιμο – κατά τον ορισμό του πάντα, καθώς είναι δεδομένο ότι το χρέος της Ελλάδας απέναντι στο ίδιο το ΔΝΤ δεν κουρεύεται κατά κανένα τρόπο. 
Σε αυτό το πλαίσιο, που ζητούμενο είναι η πραγματική επίτευξη των πλεονασμάτων κι όχι η ανατροπή της λιτότητας ή το κούρεμα του χρέους, η συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα θα εξασφαλιστεί αν το πλεόνασμα επιτευχθεί πραγματικά κι όχι μόνο στα χαρτιά.

Άμεση λύση υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ για να χρυσώσει το χάπι των νέων μέτρων που φέρνει η δεύτερη αξιολόγηση

Τούτων δοθέντων ένα τέταρτο μνημόνιο που θα δέσμευε τις ελληνικές κυβερνήσεις για 5-10 χρόνια ακόμη για περαιτέρω περικοπές, έναντι παγώματος των επιτοκίων στα σημερινά επίπεδα, μιας περαιτέρω επιμήκυνσης των αποπληρωμών πιθανά στα 40 έτη με την εφαρμογή της οροφής του 15% των μικτών χρηματοδοτικών αναγκών επί του ΑΕΠ, θα εμφανιζόταν ως η χρυσή τομή και προϊόν αμοιβαίων υποχωρήσεων, τόσο της «ευαίσθητης» κυβέρνησης όσο και του «άτεγκτου» Ταμείου.
 Ακρογωνιαίοι λίθοι αυτού του νέου μνημονίου θα είναι νέες μειώσεις σε συντάξεις με ορισμό οροφής πχ στα 1.200 ευρώ, περαιτέρω μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ που θα απογειώσει τα δημόσια έσοδα και θα οδηγήσει τη φτώχεια στα ύψη, η πλήρης ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κ.α.

Πέραν αυτών, μια νέα ριζική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους που θα συνοδεύεται από μνημόνιο, φαίνεται επιβεβλημένη για έναν όχι και τόσο προφανή λόγο, τον οποίο ευφυώς υπενθύμισε ο οικονομολόγος του Ινστιτούτου Μπρέγκελ Ζολτ Ντάρβας, μιλώντας στη Θεσσαλονίκη την Παρασκευή 14 Οκτωβρίου. Ανέφερε συγκεκριμένα ότι η βιωσιμότητα του χρέους θα επιδεινωθεί αν η Ελλάδα επιστρέψει στις αγορές στο τέλος του προγράμματος, δηλαδή το καλοκαίρι του 2018. Εκτιμάει επομένως, και πολύ σωστά, ότι οι όροι υπό τους οποίους θα δανεισθεί η Ελλάδα, ακόμη και μετά από δύο χρόνια, θα είναι ασύμφοροι σε σχέση με τα επιτόκια του μηχανισμού, αυξάνοντας το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους.

Η κυβέρνηση βέβαια δηλώνει έτοιμη να βγει στις αγορές ακόμη και την άνοιξη του 2017, υποτιμώντας τους όρους υπό τους οποίους θα δανειστεί, ενώ είναι βέβαιο ότι θα δανειστεί με όρους χειρότερους ακόμη κι από αυτούς που είχε δανειστεί ο Σαμαράς το 2014 (που ήταν χειρότεροι κι από τους όρους που δανείστηκε τελευταία φορά το ελληνικό δημόσιο το 2010). Θα το εμφανίσει ως μια ακόμη επιτυχία ενώ θα κάνει ακόμη λιγότερο βιώσιμο το χρέος, φέρνοντας πιο κοντά το τέταρτο μνημόνιο.

Στο τέταρτο μνημόνιο οδηγεί και η υπόσχεση ένταξης στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ το οποίο λήγει τον Μάρτιο του 2017 και στη συνέχεια πιθανότατα θα παραταθεί. Η Φρανκφούρτη ωστόσο έχει θέσει ως προϋπόθεση για την ένταξη στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων να βγει πρώτα η Ελλάδα στις αγορές, ενδεχόμενο απευκταίο με βάση τα προαναφερθέντα. Σε κάθε περίπτωση ωστόσο αποκλείεται να συμβεί το 2016. Κι εδώ είπε ψέματα, επομένως ο Τσίπρας, για να χρυσώσει το χάπι του πακέτου των νέων προαπαιτούμενων που θα ψηφίσει…

Συμπερασματικά, η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να υποταχθεί στους δανειστές και να εφαρμόζει την πολιτική τους συνεχίζει να βυθίζει την Ελλάδα στο φαύλο κύκλο της λιτότητας και της υπερχρέωσης, που άνοιξαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πριν την Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2016

 [---->]