Γιατί καίγονται (τώρα τελευταία) τα εργοστάσια ανακύκλωσης;

Μόνο τους τελευταίους μήνες, τα περιστατικά πυρκαγιάς και έκλυσης τοξικού νέφους έχουν πολλαπλασιαστεί

Η φωτιά στο εργοστάσιο ανακύκλωσης στην Μεταμόρφωση Αττικής, ανήμερα 15Αύγουστο, έφερε εκ νέου στο προσκήνιο ορισμένες περίεργες συμπτώσεις, καθώς μια σειρά από αντίστοιχα περιστατικά έχουν καταγραφεί μόνο τους τελευταίους μήνες. 

Η ανακύκλωση είναι πλέον γνωστό σε όλους ότι πρόκειται για μια εξαιρετικά επικερδή δραστηριότητα για τα «μάτια» της οποίας «σφάζονται» πολλοί ανταγωνιστές, μικρότεροι αλλά και πολύ μεγαλύτεροι οι οποίοι επιδιώκουν με διάφορους τρόπους την απόκτηση του απόλυτου ελέγχου στον κλάδο. 

Παράλληλα, στο πλαίσιο, υποτίθεται, των μέτρων για την προστασία του περιβάλλοντος οι επιδοτήσεις για τέτοιου είδους δραστηριότητες είναι μεγάλες και πολλές και θεωρητικώς εξίσου «πληθωρικά» θα θεωρούσε κάποιος ότι πρέπει να είναι και τα μέτρα ασφαλείας για αυτές τις εγκαταστάσεις, καθώς το οποιοδήποτε πρόβλημα, όπως πχ τώρα η πυρκαγιά, προκαλεί σοβαρά προβλήματα υγείας σε χιλιάδες ανθρώπους. 

Εκτός από το προφανές «κενό»(;) όσον αφορά τους ελέγχους και τα μέτρα ασφαλείας, δεν μπορεί κανείς να μην σκεφτεί ότι ίσως βρισκόμαστε όλοι θεατές μιας πολύ σκληρής ανταγωνιστικής «παρτίδας» για έναν πακτωλό κέρδους ο οποίος για άλλη μια φορά γίνεται κριτήριο και στόχος χωρίς να λαμβάνεται καμία μέριμνα για την υγεία των πολιτών και την πραγματική προστασία του περιβάλλοντος.

 Όσο πιο γρήγορα βάλουμε τα μικρά αυτά κομματάκια του παζλ στη σωστή σειρά για να δούμε την μεγάλη εικόνα, τόσο καλύτερη αντίληψη θα έχουμε για το τι συμβαίνει και για το πώς θα πρέπει ν’ αντιδράσουμε. Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα «ατυχήματα» αυτά ως απλώς μια «κακιά στιγμή».  Το #ToPeriodikoGR αναδημοσιεύει μια μικρή σύνοψη αυτών των «περιστατικών», των πλέον πρόσφατων, από το newsbreak.

«Πραγματική μάστιγα το τελευταίο διάστημα οι φωτιές σε εργοστάσια ανακύκλωσης. Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση, παύει να είναι σύμπτωση.

Η πρόσφατη πυρκαγιά σε εργοστάσιο ανακύκλωσης στην Μεταμόρφωση, έγινε πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων, λόγω του τοξικού νέφους αλλά και των προβλημάτων που δημιούργησε στην μεγάλη έξοδο για τον Δεκαπενταύγουστο. Ανατρέχοντας όμως στην πρόσφατη ειδησεογραφία, παρατηρούμε κάτι πραγματικά περίεργο. Οι απανωτές πυρκαγιές σε εργοστάσια ανακύκλωσης, έχουν πάρει διαστάσεις μάστιγας και όμως ουδείς ασχολείται σοβαρά με αυτό το εξαιρετικά περίεργο «φαινόμενο».

Ενδεικτικά, μόνο για το τελευταίο χρονικό διάστημα, με μία πρόχειρη ματιά στο διαδίκτυο διαπιστώνουμε ότι είχαμε αρκετές φωτιές σε εργοστάσιο ανακύκλωσης, εκτός από την πρόσφατη στην Μεταμόρφωση:

14 Μαΐου 2020 στον Ασπρόπυργο.

14 Ιανουαρίου 2020 στην Κόρινθο.

6 Ιουλίου 2019 στο Λασίθι.

27 Απριλίου 2019 στην Σίνδο.

29 Μαΐου 2018 στον Ασπρόπυργο.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Εκτός από το προφανές της πρωτοφανούς περιβαλλοντικής καταστροφής λόγω των πυρκαγιών, η οποία ακυρώνει την οποία ευεργετική λειτουργία των κέντρων διαχείρισης ανακυκλώσιμων υλικών, προκύπτουν κι άλλα ερωτήματα.

Με κοινό στοιχείο τις επιδοτήσεις τις οποίες απολαμβάνουν όλοι οι κλάδοι που ασχολούνται με την ανακύκλωση, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα πως η λειτουργία αυτών των κέντρων πρέπει να βρίσκεται κάτω από το μικροσκόπιο των ελεγκτικών μηχανισμών, ως απαράβατος όρος ελέγχου υλοποίησης των έργων για τα οποία έχουν δοθεί οι επιδοτήσεις.

Δεν μπορούμε λοιπόν να πιστέψουμε πως ολόκληρος ο ελεγκτικός μηχανισμός του κράτους δεν βάζει ως πρώτη προτεραιότητα την πυρασφάλεια, ειδικά στα εργοστάσια που ασχολούνται με την ανακύκλωση. Δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι οι αρμόδιες αρχές έπεσαν έξω σε τόσες περιπτώσεις, αναφορικά με την πυρασφάλεια εγκαταστάσεων ανακύκλωσης που οι ίδιες είχαν αδειοδοτήσει!

Θεωρούμε λοιπόν ότι πρέπει να ξεκινήσει μία έρευνα από τις αρμόδιες αρχές, για να δούμε τι συμβαίνει με αυτές τις πυρκαγιές, εάν κάποιος ωφελείται από αυτές τις πυρκαγιές, εάν δηλαδή τίθεται θέμα επιδοτήσεων στο εξαγόμενο υλικό από την ανακύκλωση, όπως στο εξωτερικό, η εάν μιλάμε για εξωφρενικές συμπτώσεις, που απλά θα πρέπει να μας κάνουν να αναζητήσουμε ευθύνες στους αρμόδιους ελεγκτικούς μηχανισμούς.»

[---->]

Η υποχρεωτική μάσκα από το νηπιαγωγείο προφυλάσσει και από την απόδοση της ευθύνης στην κυβέρνηση.

Εγώ λοιπόν δεν φοβάμαι, ούτε τις μάσκες, ούτε τα παιδιά μας. Φοβάμαι αυτούς που μπροστά στην κατακραυγή δεν διστάζουν να κάνουν τα πάντα. Πριν λίγες μέρες έγραφα ότι ανταλλάξαμε το άνοιγμα του τουρισμού με το άνοιγμα των σχολείων. Έπεσα έξω γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο επικίνδυνοι είναι αυτοί οι τύποι. Το άναρχο άνοιγμα του τουρισμού χωρίς τεστ έφερε την αναζωπύρωση των κρουσμάτων. 

Τα σχολεία έκλεισαν τον Μάρτιο με πολύ λιγότερα ημερήσια κρούσματα. Αυτονόητο θα ήταν να μην ανοίξουν και τώρα, τουλάχιστον μέχρι να εξισορροπηθεί η κατάσταση. Ωστόσο αυτό θα έδειχνε την αποτυχία τους. Και για να μη φανεί η αποτυχία τους κάνουν και το δεύτερο λάθος, ανοίγοντας και τα σχολεία άναρχα, για όλες τις βαθμίδες και για όλους τους μαθητές.

Η υποχρεωτική μάσκα από το νηπιαγωγείο δεν προφυλάσσει μόνο από τον ιό. Προφυλάσσει και από την απόδοση της ευθύνης στην κυβέρνηση. 

Αν κολλήσει το παιδί σας θα φταίει ότι αυτό ή ο διπλανός του δεν φορούσε μάσκα. Ή ότι εσείς δεν του το μάθατε. 

Ή ότι ο δάσκαλος δεν φρόντισε να την επιβάλλει σε όλη την ταξη. 

Δεν θα φταίει ότι ανοίξαμε τα σύνορα χωρίς τεστ και ο ιός κυκλοφορεί πια ευρέως στην κοινότητα. Σε κάθε περίπτωση η ατομική ευθύνη θα είναι και πάλι το κύριο ανάχωμα μπροστά στην κυβερνητική ευθύνη. Φυσικά μακριά από εμένα οι επαναστάσεις του τύπου "κανένα παιδί με μάσκα" και άλλα τέτοια φαιδρά. 

Αλλά και για αυτά τα φαιδρά η κυβέρνηση φταίει. Αυτή τα τρέφει προσπαθώντας να αποποιηθεί τις ευθύνες της. Όσοι παραδεχτήκαμε πριν από πέντε μήνες ότι η κυβέρνηση πήρε σωστά και έγκαιρα μέτρα στο πρώτο κύμα της πανδημίας είναι ώρα να καταγγείλουμε πως τώρα κάνει το ένα λάθος πάνω μετά  το άλλο. 

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να μείνουν επί έξι ώρες τα παιδιά με μάσκα στο σχολείο, ειδικά στις μικρές ηλικίες. Για αυτά όμως δεν φοβάμαι. Φοβάμαι για εκείνους που γνωρίζουν τη δυσκολία των παιδιών μας και ετοιμάζονται να την εκμεταλλευτούν εις βάρος της κοινωνίας.

[---->]