Η αρχή έγινε με την ομιλία του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ στην ετήσια τακτική γενική συνέλευση της εταιρείας, που βρήκε ευρεία δημοσιότητα στις 14 Ιουνίου. Ο Γ. Περιστέρης, αφού στηλίτευσε τις «πρωτοβουλίες που επιζητούν την καθολική απαγόρευση χωροθέτησης αιολικών πάρκων σε διάφορες περιοχές, ακόμα και με τη δαιμονοποίηση επενδυτών και έργων», πέταξε τη μπάλα στην εξέδρα λέγοντας: «Εκφράζονται φόβοι για τις ανεμογεννήτριες – που στην τελική όταν επιτελέσουν το σκοπό τους απλά απομακρύνονται χωρίς καμία επίπτωση – ενόσω οι αιγιαλοί καταλαμβάνονται από πλήθος αυθαίρετων κατασκευών και τα βουνά και τα ρέματα υφίστανται μη αναστρέψιμες και καταστροφικές παρεμβάσεις, που οδηγούν συχνά και στην απώλεια ανθρώπινων ζωών.».[1]
Τη σκυτάλη πήρε, την επόμενη ημέρα, ο Π. Παπασταματίου, Γενικός Διευθυντής της ΕΛΕΤΑΕΝ δηλώνοντας ότι «Το δίλημμα: «Ενεργειακή ανεξαρτησία, φθηνή ενέργεια και προστασία του κλίματος» vs «Ψηλά βουνά και Natura», δεν υφίσταται. Τα αιολικά πάρκα, ως φιλοπεριβαλλοντικές δραστηριότητες, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας και συνεχώς καταβάλλονται προσπάθειες για να ελαχιστοποιηθούν ακόμα περισσότερο οι όποιες επιπτώσεις υπάρχουν.».[2]
Υπήρξαν και άλλα δημοσιεύματα, του τύπου «Το αστείο με τις αντιδράσεις κατά των ΑΠΕ πρέπει να τελειώνει», με αναφορά σε κατ’ επάγγελμα «οικολόγους» που έχουν κτίσει προσοδοφόρες καριέρες συμμετέχοντας σε κάθε εκδήλωση κατά των ΑΠΕ.[3]
Διαπιστώνει κανείς εύκολα, ότι κοινός τόπος όλων αυτών των δηλώσεων είναι ότι τα «επιχειρήματα» δεν έχουν επικαιροποιηθεί ούτε στο ελάχιστο, παρά το γεγονός ότι οι ίδιοι που τα εκφέρουν και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που τα αναπαράγουν, διανθισμένα με πρόσθετα ειρωνικά και προσβλητικά σχόλια, σε άλλες περιπτώσεις παραθέτουν μια σειρά από δεδομένα που τα διαψεύδουν. Γιατί δεν μπορεί να μη γνωρίζει ο προέδρος της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ ότι δεν υπάρχει «100% καθαρή, εγχώρια και δωρεάν ενέργεια» από αέρα και ήλιο και ότι η αύξηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από αιολικά και φωτοβολταϊκά και από φυσικό αέριο, προχώρησαν μαζί ενώ η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα μειώνεται όλο και περισσότερο. Πόσο μάλλον όταν η νέα μονάδα φυσικού αερίου στην Κομοτηνή ισχύος 877 MW των ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – MOTOR OIL αναμένεται να τεθεί σε εμπορική λειτουργία στις αρχές του 2024.[4] Ούτε ό Γενικός Διευθυντής της ΕΛΕΤΑΕΝ μπορεί να υποστηρίζει ότι «Χάρη στις ΑΠΕ διοχετεύθηκαν σχεδόν 5 δις ευρώ σε επιδοτήσεις στους λογαριασμούς ρεύματος… Το συντριπτικό μέρος αυτών των επιδοτήσεων (πάνω από 75%) προήλθε από τα αιολικά πάρκα.», όταν τα χρήματα αυτά προέρχονταν από υπερκέρδη του Χρηματιστηρίου Ενέργειας που υπερέβαιναν τις συμβάσεις για την αποζημίωση της ηλεκτρικής ενέργειας από αιολικούς σταθμούς.
Πιέσεις προς την πολιτεία για περισσότερα προνόμια και συστάσεις προς τους απείθαρχους
Αμέσως μετά από τις εκλογές οι φορείς της αιολικής ενέργειας, ο Σύνδεσμος Ηλεκτροπαραγωγών από ΑΠΕ (ΕΣΗΑΠΕ) και η Επιστημονική Ένωση Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ) ζήτησαν τον επανασχεδιασμό των έργων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας παρουσιάζοντας «Οδικό χάρτη με 5 προτεραιότητες για την πράσινη ενεργειακή μετάβαση».[5]
Ειδικότερα ζήτησαν:
1. Εθνικό Ενεργειακό Σχεδιασμό, δηλαδή αναθεωρημένο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το κλίμα (ΕΣΕΚ), με «ισορροπημένο» μείγμα τεχνολογιών ΑΠΕ, δηλαδή αυξημένους στόχους για τα χερσαία αιολικά πάρκα.
2. Αποτελεσματική προώθηση της Αποθήκευσης Ενέργειας με κατάλληλο μίγμα μπαταριών και αντλησιοταμιευτικών έτσι ώστε να μην αυξηθούν οι περικοπές ενέργειας που ήδη γίνονται λόγω υπερπροσφοράς «πράσινης ενέργειας».
3. Επιτάχυνση, ολοκλήρωση και εμπλουτισμό της αναβάθμισης και επέκτασης των ηλεκτρικών δικτύων της χώρας και ιδιαίτερα των εγχώριων και διεθνών διασυνδέσεων, με στρατηγικό στόχο να καταστεί η Ελλάδα την επόμενη δεκαετία καθαρός εξαγωγός πράσινης(!) ενέργειας.
4. Αναθεώρηση των υπό διαβούλευση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών (ΕΠΜ ) έτσι ώστε να μην μπορούν να ορίζουν «τεράστιες ζώνες a priori αποκλεισμών». Η αδειοδότηση των έργων να γίνεται με βασικό εργαλείο τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ). Επιπλέον, ο ΕΣΗΑΠΕ και η ΕΛΕΤΑΕΝ αναφέρθηκαν σε «μελέτες, κρατικές πρωτοβουλίες ή και αποφάσεις σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, με τυφλούς οριζόντιους αποκλεισμούς εκτεταμένων περιοχών όπως π.χ. η πρωτοβουλία για τα «Απάτητα Βουνά»».
5. Να μην διαψεύσει η Ελλάδα τις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει στη διεθνή αγορά της θαλάσσιας αιολικής ενέργειας. Να δημοσιοποιηθεί άμεσα το Εθνικό Πρόγραμμα για τους Θαλάσσιους Αιολικούς Σταθμούς (ΘΑΠ) και να διασφαλιστούν –ούτε λίγο ούτε πολύ- η απορρόφηση της παραγωγής των ΘΑΠ μέσα από το σχεδιασμό, η εγκατάσταση νέων υποθαλάσσιων δικτύων και η μεγάλη αποθήκευση.
Έκλεισαν επισημαίνοντας ότι «οι τοπικές κοινωνίες υπόκεινται σε συνεχή παραπλάνηση και παραπληροφόρηση» και βάζοντας στο στόχαστρο την ελληνική πολιτεία που «δεν έχει φροντίσει να εξηγήσει η ίδια, απλά και συστηματικά, τα οφέλη για την κοινωνία που προκύπτουν από την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων, ούτε έχει εξασφαλίσει ακόμα την έγκαιρη και τακτική πληρωμή των ανταποδοτικών τελών στους κατοίκους των κοινοτήτων που φιλοξενούν τα αιολικά πάρκα».
Κανονισμός για την αποκατάσταση της φύσης
Κι ενώ αυτά γινόταν στην Ελλάδα, με το αιολικό λόμπι να ζητάει να ενσωματωθούν στο αδειοδοτικό πλαίσιο για τους αιολικούς σταθμούς οι «αναλυτικές προβλέψεις του REPowerEU», εννοώντας τις προβλέψεις της υπό αναθεώρηση Οδηγίας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, στις Βρυξέλλες διεξαγόταν άλλες μάχες χαρακωμάτων για να επιτευχθεί συμφωνία των κρατών – μελών σχετικά με τον Κανονισμό για την αποκατάσταση της φύσης, που αποτελεί άλλη βασική συνιστώσα της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας.[6]
Στο Συμβούλιο Υπουργών Περιβάλλοντος στις 20 Ιουνίου, τα κράτη μέλη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, έδωσαν το «πράσινο φως» για να προχωρήσει η έγκριση του Κανονισμού. Επειδή όμως, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) επιδιώκει την απόσυρση του Κανονισμού, το σχέδιο είναι ήδη αποδυναμωμένο από πλήθος «συμβιβαστικών» προτάσεων και τροπολογιών που η συζήτησή τους εκκρεμεί.[7] Τα συμφέροντα της παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές κατάφεραν προς το παρόν να τεθούν τα έργα αυτά σε καθεστώς εξαίρεσης μαζί με τα έργα εθνικής άμυνας, αφού «Το Συμβούλιο πρόσθεσε ένα νέο άρθρο που προβλέπει ότι ο σχεδιασμός, η κατασκευή και η λειτουργία εγκαταστάσεων παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, καθώς και η σύνδεσή τους με το δίκτυο, το ίδιο το σχετικό δίκτυο και οι μονάδες αποθήκευσης θεωρείται ότι εξυπηρετούν υπέρτερο δημόσιο συμφέρον. Αυτό σημαίνει ότι θα επωφελούνται από παρέκκλιση ως προς τις υποχρεώσεις συνεχούς βελτίωσης και μη υποβάθμισης (ΣΗΜ: του περιβάλλοντος)…».[8]
‘Eτσι εξηγείται η νευρικότητα του αιολικού λόμπι. Η νευρικότητα αυτή δεν σχετίζεται μόνο με τις εκλογές στην Ελλάδα αλλά και με τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Είναι φανερό ότι η αντίθεση ανάμεσα στα «πράσινα» ενεργειακά συμφέροντα και στην προστασία και την αποκατάσταση της φύσης και της βιοποικιλότητας είναι πολύ δύσκολο να επιλυθεί.
