Πολλοί αναρωτιούνται γιατί αυξάνονται τα κρούσματα και οι
θάνατοι εν μέσω lockdown.
Μερικοί συνεχίζουν να τα βάζουν με τον κόσμο που -υποτίθεται-
δεν πειθαρχεί και ισχυρίζονται ότι δεν έχουμε πραγματικό lockdown.
Όμως ξεχνούν, ότι η αγνόηση βασικών αρχών φέρει τα αντίστοιχα
αποτελέσματα.
Ακόμη και ο Σωτήρης Τσιόδρας σε άρθρο του σε ξένο επιστημονικό
περιοδικό το ομολόγησε (νομίζω τον περασμένο Οκτώβριο). Το lockdown -κατά τον
ίδιο τον Π.Ο.Υ.- είναι ένα ΕΣΧΑΤΟ και ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ μέτρο που δεν μπορεί να
ξεπεράσει το 15νθημερο, προκειμένου να προετοιμάσεις τα υπόλοιπα εργαλεία που
έχεις στη διάθεσή σου για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου φαινομένου.
Πρώτον, διότι το «κλείδωμα» δεν μπορεί να είναι ποτέ καθολικό,
αφού πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν -εν μέρει τουλάχιστον- οι εφοδιαστικές
αλυσίδες και οι ζωτικής σημασίας λειτουργίες του κράτους και της οικονομίας,
διότι κανείς δεν μπορεί να κλειστεί στο σπίτι του και να πεθάνει από την πείνα.
Αυτό σημαίνει, ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα κινούνται, θα εργάζονται, θα
έρχονται σε επαφή αναγκαστικά με άλλους, θα μολύνουν και θα μολύνονται από έναν
αναπνευστικό αερογενώς μεταδιδόμενο ιό, ανεξάρτητα τι μπορεί ο καθένας να έχει
στο μυαλό του. Έτσι και τα πιο σκληρά αστυνομικά μέτρα είναι μαθηματικά
βέβαιον, ότι θα αποτύχουν.
Δεύτερον, διότι οι άνθρωποι δεν είναι ρομπότ να λειτουργούν με
βάση τις εντολές από ένα τηλεχειριστήριο, όπως ενδεχομένως νομίζουν ορισμένοι
που κατέχουν θέσεις εξουσίας.
Οι άνθρωποι είναι νοήμονα και κοινωνικά όντα. Η απομόνωση τους
σκοτώνει, συνεπώς θα αντιδράσουν γρήγορα κι ενδεχομένως θα αντιδράσουν άτσαλα!
Τρίτον, και εξ αυτού, οι επιπτώσεις από το lockdown στη
συνολική υγεία του πληθυσμού (πέραν των υπολοίπων επιπτώσεων) είναι πολλές
φορές καταστροφικότερες από την ίωση και ευθύνονται για τη μεγιστοποίηση του
αριθμού των θανάτων. Ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα διεθνώς τείνει να συμφωνήσει
ως προς αυτό.
Αλλά είναι δύσκολος ο απεγκλωβισμός από τις λανθασμένες
πολιτικές που ακολουθήθηκαν μέχρι τώρα, πέραν των σκοπιμοτήτων που προφανώς
εξυπηρετούνται.
Το βάρος έπρεπε να δοθεί εξ αρχής στην ιχνηλάτηση και την
επιδημιολογική επιτήρηση, με απομόνωση των πραγματικών κρουσμάτων, κι όχι του
υγιούς πληθυσμού. Προστασία βεβαίως των ευπαθών, αλλά ταυτόχρονα με τη θεραπεία
των σοβαρών περιστατικών. Αυτό προϋπέθετε άλλου τύπου οργάνωση τόσο της
πολιτικής προστασίας, όσο και κυρίως του συστήματος υγείας, από την πρωτοβάθμια
φροντίδα, έως φυσικά τα νοσοκομεία και τις ΜΕΘ.
Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, αλλά ούτε σήμερα γίνεται κάτι.
Προϋπέθετε επίσης, ταυτόχρονη έρευνα στην φαρμακευτική
αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, μέχρις ότου ολοκληρωθεί πλήρως η διερεύνηση και η
κατανόηση του μηχανισμού που ο ιός προκαλεί τη βαριά νόσο, για να μπορέσουμε
έτσι να έχουμε αξιόπιστα μέσα αντιμετώπισής της.
Μόλις τον Σεπτέμβριο, μπήκε στα πρωτόκολλα η δεξαμεθαζόνη.
Αγνοήθηκε η ασπιρίνη, καθώς και ο ρόλος της βιταμίνης Δ και
του ψευδαργύρου.
Η νοσοκομειακοκεντρική προσέγγιση οδήγησε τα νοσοκομεία να
μετατραπούν σε υπερμεταδότες, παρά την εμπειρία του Μπέργκαμο, με τις
ενδονοσοκομειακές βακτηριδιακές λοιμώξεις να ολοκληρώνουν ό,τι δεν μπορούσε να
πετύχει ο ιός αφ’ εαυτού του.
Αγνοήθηκε και η ευεργετική δράση της νικοτίνης, μπας και μας
χαλάσει την αντικαπνιστική σταυροφορία.
Ενώ υπήρξε δυνατότητα άμεσης εισαγωγής των μονοκλωνικών
αντισωμάτων, αφέθηκαν χιλιάδες ήδη να πεθάνουν αβοήθητοι...
Έγιναν τα εντελώς αντίθετα απ’ ό,τι χρειάζονταν και όλες οι
ελπίδες εναποτέθηκαν στα εμβόλια, χωρίς καν να γνωρίζουμε πλήρως τον τρόπο
δράσης του ιού και της πρωτεΐνης ακίδας του στην οποία στοχεύουν. Ο τραγέλαφος
που επικρατεί -και με τις παρενέργειες- αποδεικνύει ότι όλα γίνονται στο πόδι, απολύτως
πρόχειρα και για την αποφυγή του πολιτικού κόστους, πέραν από τη στεγνή
κερδοσκοπία των εμπλεκομένων παρασκευαστριών εταιρειών.
Έτσι, αντί των περίπου 3.500 θανάτων που θα ήταν ένας λογικός
απολογισμός αυτού του τύπου της πανδημίας, φτάσαμε ήδη της 8.000 κι
ανεβαίνουμε. Το ότι άλλες χώρες -στη Δύση- τα έχουν πάει το ίδιο άσχημα με μας,
ή και χειρότερα δεν αποτελεί δικαιολογία. Παντού σχεδόν τα ίδια έγιναν και
γίνονται.
Το πως η Σουηδία, πάρα την αρχική αποτυχία της να προστατεύσει
τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία, κατάφερε χωρίς «κλειδώματα», τώρα, να
εκμηδενίσει σχεδόν τους θανάτους κανέναν δεν απασχολεί.
Η επιδημία εργαλειοποιήθηκε. Μια ήπια -για τους περισσότερους-
νόσος μετετράπη σε «μαύρο θάνατο» και έτσι κατέστη πρόσφορο μέσον επιβολής του
πιο σκοτεινού ολοκληρωτικού καθεστώτος κατάργησης κάθε πολιτισμικής κατάκτησης
από την εποχή του διαφωτισμού μέχρι σήμερα, στο όνομα του επονομαζόμενου Great
Reset.
Κατά τα λοιπά, ο ιός θα κάνει τον κύκλο του, όπως η φύση
επιτάσσει, και δεν καταλαβαίνει από μεσαιωνικές αντιλήψεις περί εγκλεισμού, ή
μαγικά φίλτρα και μαντζούνια τύπου καθολικής μασκοφορίας ως το εμβόλιο πριν το
εμβόλιο, όπως διαφημίζονταν, που στην τελική τον διευκολύνουν!
Σκοτώνουν κόσμο και τον σκοτώνουν συνειδητά!
Όθων Κουμαρέλλας
