Μέρες γιορταστικές, ανοιξιάτικες, πασχαλινές, δεν γυρεύουμε
μακάβριες εικόνες και περιγραφές. Όμως η φρίκη έρχεται και μας χτυπά την πόρτα.
Δεν το λέει το Αλ Τζαζίρα ή κάποια γνωστή φιλοπαλαιστινιακή
πηγή. Το λέει το έγκριτο BBC σε ένα χθεσινό του ρεπορτάζ για τα παιδιά που ζουν
ανάμεσα σε σκυλιά και πεθαμένους στη Ράφα. Παιδιά με ονοματεπώνυμο. Και τα
σκυλιά δεν είναι γλυκά ζωάκια συντροφιάς αλλά πεινασμένα αδέσποτα της περιοχής
στα οποία προστέθηκαν και άλλα, πρώην οικόσιτα που οι ιδιοκτήτες τους πέθαναν
στη διάρκεια του πολέμου.
Μια μητέρα, η Ρεχάμπ Αμπού Ντάκα, και τα επτά παιδιά της ζουν
σε μια σκηνή πλάι σε ένα πρόχειρο νεκροταφείο. «Τα παιδιά αυτά, που κάποτε
είχαν ένα σπίτι, πήγαιναν σχολείο, ζούσαν στον γνώριμο ρυθμό της οικογένειας
και της κοινότητάς τους», τώρα ακούν όλη τη νύχτα τα σκυλιά να ουρλιάζουν καθώς
ξεθάβουν πτώματα, σε απόσταση λίγων μέτρων από τη σκηνή τους. Τα παιδιά
φοβούνται τόσο πολύ που γαντζώνονται πάνω στη μητέρα τους «σαν κουταβάκια».
Δεκάδες σκυλιά που δεν έχουν τι να φάνε όπως και οι άνθρωποι
εκεί συνήθως δεν έχουν τι να φάνε. Τα σκυλιά έρχονται κατά δεκάδες, σκάβουν
τους ρηχούς τάφους όπου οι συγγενείς των νεκρών (εφόσον υπάρχουν επιζώντες
συγγενείς) έχουν θάψει τους δικούς τους μέχρι να μπορέσουν να τους μεταφέρουν
στα μέρη τους. «Σήμερα το πρωί τα παιδιά είδαν ένα ανθρώπινο πόδι πλάι σε ένα
φράχτη», λέει η Ρεχάμπ. Ένα από τα παιδιά της, που πήγαινε τρίτη δημοτικού,
ζωγράφισε έναν τάφο και στο κέντρο του πρόσθεσε έναν πεθαμένο. Και όχι «επτά
νομά σ’ ένα δωμά» αλλά οχτώ νομά πλάι στους νεκρούς και στα σκυλιά.
Η βαριά μυρωδιά της αποσύνθεσης πανταχού παρούσα. Είναι η
τρίτη φορά που η οικογένεια της Ρεχάμπ ξεριζώνεται και πιθανόν να ακολουθήσει
και τέταρτη εφόσον ο ισραηλινός στρατός εισβάλει στη Ράφα.
Όταν έχοντας δει και μάθει τόσα πολλά, πώς να καθίσεις στον
καναπέ και να δεις στην τηλεόραση ένα θρίλερ με φαντάσματα, στοιχειωμένα
σπίτια, αρχαία ινδιάνικα νεκροταφεία θαμμένα κάτω από την κατοικία μιας όμορφης
αμερικανικής οικογένειας; Η πραγματικότητα ξεπερνά και την πιο φαντασμαγορική
-και ευτελή- χολιγουντιανή φαντασία.
(Στη φωτογραφία η Ρεχάμπ με το πρόσωπο μισοσκεπασμένο για να προστατευθεί, όσο γίνεται, από τη μυρωδιά.)
