Eνα μικρό σχόλιο-τροφή για σκέψη, για το χθεσινό εκλογικό
"θρίλερ" στη Γαλλία
🔴 Γιατί ο
Ζαν Λικ Μελανσόν, δεν προχώρησε στη συσπείρωση της αριστεράς, πριν από τις
προεδρικές εκλογές, ενώ όλες οι κρυφές έρευνες υπογράμμιζαν την απαίτηση των αριστερών
ψηφοφόρων για ένα κοινό σημείο αναφοράς τονίζοντας τη δυναμική του;
🔴 Γιατί
επέτρεψε να περάσει η ακροδεξιά Λεπέν στο δεύτερο γύρο των προεδρικών, μια
κίνηση που με μαθηματική ακρίβεια χάριζε μια δεύτερη προεδρική θητεία στον
Μακρόν;
🔴 Μήπως επειδή
σε ένα βρώμικό παιχνίδι πρέπει να υπάρχουν πάντα δυο;
🔴 Μήπως
επειδή το κοινοβούλιο έχει πλέον διακοσμητική θέση μιας και ο Μακρόν κάνει τη
δουλίτσα του με το περίφημο άρθρο 49:3 του Συντάγματος, χωρίς να ρωτάει και να
δίνει λογαριασμό στην Εθνοσυνέλευση; (ανάλογη πρακτική υιοθέτησε πρόσφατα και
το ιερατείο στις Βρυξέλλες)
🔴 Μήπως
γιατί η εναλλαγή στην εξουσία κατάντησε να είναι μια καλοστημένη παράσταση,
ώστε ο απηυδισμένος ψηφοφόρος να νομίζει πως κάτι κάνει, τη στιγμή που ως
καθημερινά αποδεικνύεται πλέον τον έχουν τοποθετήσει ως άλλο ένα πρόβατο, στο
δυστοπικό ντεκόρ;
🔴 Σήμερα
πάντως φαίνεται ξεκάθαρα πως οι δηλώσεις του Μελανσόν για την πρωθυπουργία,
πριν ακόμη κλείσουν οι κάλπες των προεδρικών, ήταν ένα πυροτέχνημα
αποπροσανατολισμού, όπως οι δηλώσεις Μητσιά ή το "χταπόδι" στην
Ελλάδα!
Οπότε κανένα
"θρίλερ"!
της Μαρίας Δεναξά
H ώρα της κρίσης έφτασε για τον Εμμανουέλ Μακρόν και τους
μεταρρυθμιστικούς σχεδιασμούς του.
Η ετυμηγορία της κάλπης για την ανανέωσης της γαλλικής
εθνοσυνέλευσης, στις βουλευτικές εκλογές που διεξάγονται στις 12 και 19
Ιουνίου, θα καθορίσει αν ο νεοεκλεγείς πρόεδρος, θα έχει την άνεση να οδηγήσει
τη Γαλλία σε ακόμα πιο νεοφιλελεύθερα μονοπάτια ή όχι.
Εμπόδιο στο δρόμο του Μακρόν, σύμφωνα με τις δημοσκοπικές
πυθίες, είναι ο Ζαν Λικ Μελανσόν και η συμμαχία του NUPES, στην οποία
συμμετέχουν σχεδόν όλα τα κόμματα της γαλλικής αριστεράς και ενδεχομένως όλοι
οι δυσαρεστημένοι από την πολιτική του Γάλλοι.
Χωρίς το 2017 να του έχουν δώσει λευκή επιταγή (μόλις το 24%
των Γάλλων ψηφοφόρων τον ψήφισαν από επιλογή και το 19,01% για να εμποδίσουν
την ακροδεξιά Λεπέν, να πάρει τα ηνία της εξουσίας, όπως άλλωστε έγινε και στις
πρόσφατες προεδρικές εκλογές), είδαν το πρόσωπο της Γαλλίας μέσα σε μια
πενταετία να αλλάζει πάντα με αρνητικό πρόσημο.
Τα εισοδήματα εξακολούθησαν να συρρικνώνονται από την
αβάσταχτη πλέον φορολογία, η εργασιακή επισφάλεια επιδεινώθηκε με τα τεχνάσματα
που θέλουν δήθεν την ανεργία να μειώνεται,
ο πληθωρισμός σταδιακά και με τον πόλεμο στην Ουκρανία, έγινε καλπάζων
επιφέροντας στους Γάλλους πολίτες και μελλοντικά στα παιδιά τους, μια άνευ
προηγουμένου συνεχιζόμενη κοινωνική υποβάθμιση.
Η ανασφάλεια για το αύριο και η απόγνωση βασιλεύουν πλέον στα
μεσαία στρώματα της κοινωνίας. Στα κατώτερα η κατάσταση είναι απελπιστική,
καθώς η φτώχεια δεν παλεύεται για πολλούς, την ώρα που ο επόμενος χειμώνας
προμηνύεται από τους δυσκολότερους των 80 τελευταίων ετών.
Παράλληλα, η πλειοψηφία των πολιτών έχουν συνειδητοποιήσει τι εστί Μακρόν, ακόμα και οι
πιο φανατικοί υποστηρικτές του…
Παγιδεύτηκαν όμως από μια ανειλικρινή γοητεία μιας
μεγαλομανούς προσωπικότητας, που κυβέρνησε με τους πλούσιους για τους
πλούσιους, υπό τις κατευθυντήριες γραμμές των λόμπι, συμβουλευτικών εταιρειών
made in USΑ και φυσικά με την φανατική υποστήριξη των εξαγορασμένων ΜΜΕ, από
την παγκοσμιοποιημένη ελίτ την οποία υπηρετεί και εξυπηρετεί, καθώς είναι
δημιούργημα τους.
Η χειραγώγηση, τα ψέματα, τα μαγειρέματα στα ποσοστά της
ανεργίας και των δημοσκοπήσεων, ο συγκεντρωτισμός των εξουσιών, η υποβάθμιση
του γαλλικού κοινοβουλίου και η μετάλλαξη του σε ένα ευνουχισμένο θεσμικό
όργανο, η υπέρμετρη καταστολή, ήταν τα εργαλεία άσκησης εξουσίας και τρόπος
διακυβέρνησης, που όχι μόνο δεν πέρασαν απαρατήρητα αλλά οι Γάλλοι δεν
πρόκειται και να ξεχάσουν.
Κι είναι για αυτόν τον λόγο που αρκετοί Γάλλοι θα ψηφίσουν το
τρίτο πρόσωπο των προεδρικών εκλογών, τον Ζακ Λικ Μελανσόν, που ονειρεύεται το
πρωθυπουργικό κοστούμι, για να εμποδίσει όπως λέει την περεταίρω καταστροφή της
Γαλλίας, από τον Εμμανουέλ Μακρόν.
Όμως λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω. Όσο υποκριτής είναι ο
Εμμανουέλ Μακρόν, άλλο τόσο είναι και ο αριστερός πολιτικός. Εκρηκτικός και
κυκλοθυμικός σαν χαρακτήρας, έχει στο παρελθόν δείξει πως μπορεί να αλλάζει όσα
υποστηρίζει σαν τα πουκάμισα.
Ο θόρυβος που προκαλεί είναι ένα πυροτέχνημα, που καλύπτει την
φιλοδοξία του να ολοκληρώσει την καριέρα του στην πολιτική, αν όχι με πρωθυπουργικές δάφνες έστω και με
υπουργικές. Το πρόγραμμα διακυβέρνησης του κρίνεται από αρκετούς οικονομικούς
ειδήμονες, ως αναξιόπιστο, καθώς μοιάζει περισσότερο με jackpot του λόττο για
τους πολλούς, τη στιγμή που στα κρατικά ταμεία λεφτά δεν υπάρχουν για τη
δημόσια υγεία, την εκπαίδευση, την αγοραστική δύναμη, για την αποστραγγισμένη
από τις φορομπηχτικές πολιτικές, κοινωνία με λίγα λόγια.
Ο δημόσιος πλούτος διοχετεύεται σε αμερικανικές εταιρείες
συμβούλων οι οποίες υπαγορεύουν πολιτικές υπέρ του κεφαλαίου και πανίσχυρων
επιχειρηματιών υπέρ δηλαδή των «κατασκευαστών» του Μακρόν και τώρα τελευταία
υπέρ της «Ουκρανίας» και σε μια άνευ προηγουμένου επιδοματική πολιτική, που
στερεί σιγά-σιγά την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία των Γάλλων και αποσκοπεί
ξεκάθαρα στην άνευ όρων υποταγή και εξάρτηση του πολίτη από μια παγκόσμια
νεοφεουδαρχική ολιγαρχία.
Και φυσικά δεν είναι άξιο λόγου να μιλάμε για την ακροδεξιά
Λεπέν ή τον εθνικιστή Ζεμούρ.
Δυστυχώς στη Γαλλία, όπως άλλωστε πανευρωπαϊκά και παγκόσμια,
δεν υπάρχει κανένας πολιτικός για να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και των
αντιδημοκρατικών απειλών που πληθαίνουν δια μέσω της χειραγώγησης, κατά της
κοινωνίας. Δεν υπάρχει ηγέτης με εκτόπισμα, όραμα και καλοπροαίρετες διαθέσεις
για τον λαό κι όχι τον τυχοδιωκτισμό του. Αυτά πέθαναν μαζί με Ντε Γκόλ,
Μιτεράν, Ζιράκ.
Οπότε, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα για την ανανέωση της
γαλλικής εθνοσυνέλευσης αυτή την Κυριακή και την άλλη, η εξέλιξη είναι μια και
προδιαγεγραμμένη. Οι Γάλλοι θα νομίζουν πως ψηφίζοντας έκαναν κάτι. Πως
εμπόδισαν τον Μακρόν να αποτελειώσει ότι παραμένει ακόμη όρθιο από την
προηγούμενη ζωή τους. Έλα όμως που δεν θα είναι έτσι.
Το «κλισεδάκι» πως ο Μακρον είναι «στήθος με στήθος» με τον
Μελανσόν, είναι για το σασπένς, για την αδρεναλίνη, ώστε ο μισοπνιγμένος να
πάρει μια ανάσα, πριν τον ξαναβουτήξουν με μεγαλύτερη βιαιότητα μέσα στο υγρό
της ασφυξίας.
Αυτά που περίτεχνα προετοιμάζουν εδώ και καιρό, όσοι κινούν παρασκηνιακά τα νήματα
«πολιτικών» όπως είναι ο Μακρόν, μέσα στους επόμενους μήνες θα απαιτήσουν
περισσότερο από ποτέ «εθνική ομοψυχία» και «συναίνεση» από τους εκλεγμένους
αντιπροσώπους των Γάλλων στην εθνοσυνέλευση. Έτσι στην περίπτωση που η συμμαχία
του Μακρόν, δεν συγκεντρώσει αυτοδυναμία, όποιος κληθεί να συγκυβερνήσει με τον
Γάλλο πρόεδρο, είναι καταδικασμένος να ακολουθήσει τα μονοπάτια που κάποιοι
εκτός κοινοβουλίου και άνευ νομιμότητας, έχουν προ πολλού χαράξει.
Με λίγα λόγια οι Γάλλοι είναι χαμένοι από χέρι, ό,τι κι αν
κάνουν, όποιον κι αν ψηφίσουν!
