Απεργία πείνας του αναρχικού Κ. Σακκά, 25η μέρα και πέρα…

Ο αναρχικός Κ. Σακκάς έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από την Τρίτη 4 Ιούνη διεκδικώντας την άμεση αποφυλάκισή του. Στις 4 Ιουνίου έληξε και το μέγιστο όριο προφυλάκισής που μπορεί να επιβληθεί σε έναν κρατούμενο κατηγορούμενο για δυο υποθέσεις, που είναι 30 μήνες.

Ο Κώστας Σακκάς, μαζί με τους Α. Μητρούσια, Γ. Καραγιαννίδη και Σ. Αντωνίου συνελήφθησαν στις 4 Δεκέμβρη του 2010, κατηγορούμενοι αρχικά για ανώνυμη τρομοκρατική οργάνωση και διακεκριμένη οπλοκατοχή, μαζί με άλλους 2 συλληφθέντες, οι οποίοι απαλλάχθηκαν από τις κατηγορίες, ενώ για τους ίδιους το κατηγορητήριο αναβαθμίστηκε σε δεύτερο χρόνο με την αιτιολογία της “συμμετοχής στην Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς”. Και οι τέσσερις αρνούνται την συμμετοχή τους στην οργάνωση, υπερασπιζόμενοι όμως την αναρχική τους ταυτότητα.

Λίγες μέρες πριν λήξει το μέγιστο όριο προφυλάκισής του, ο Κ. Σακκάς, ενημερώθηκε ότι αυτή θα συνεχιστεί για τους επόμενους 6 μήνες,χωρίς καμία αιτιολόγηση.

Οι πειραματισμοί του κράτους απέναντι στους αιχμάλωτους αγωνιστές είναι πρόβα ενός γενικευμένου πολέμου, απέναντι σε όλους τους καταπιεσμένους και έρχονται να σταθούν δίπλα στα ΕΚΑΜ στις απεργίες, στις εκκενωμένες καταλήψεις, στο χημικό πόλεμο κατά των διαδηλωτών, στις νυχτερινές εισβολές σε σπίτια στην Ιερισσό, στις διώξεις βάσει DNA κλπ.
από 6 Ιουνίου οι  Ράμι Συριανός & Σπύρος Στρατούλης και από 17 Ιουνίου ο Ηλίας Καραντουμαν
[--->] 

Η σημασία και η προοπτική των κινητοποιήσεων



Αποσπάσματα από τη συνέντευξη του JoãoPedro Stedile (MST),στην εφημερίδα Brasil de fato, 25 Ιουνίου 2013



1. Ποιά είναι η εκτίμάηση σας τα γεγονότα που συγκλονίζουν τη Βραζιλία τις τελευταίες εβδομάδες; Ποιοί είναι οι οικονομικοί λόγοι που τα προκάλεσαν;

Υπάρχουν πολλές εκτιμήσεις. Προσωπικά, συμφωνώ με την ανάλυση της καθηγήτριας Erminia Maricato,που είναι και η καλλίτερη ειδικός που διαθέτουμε για ζητήματα αστικού χώρου και έχει δουλέψει κατά το παρελθόν στο Υπουργείο χωροταξίας επί υπουργίας Olivio Dutra.
 Η άποψη της είναι ότι οι πόλεις της Βραζιλίας περνούν μια κρίση,που οφείλεται στο σημερινό στάδιο ανάπτυξης του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Είχαμε μια τεράστια κερδοσκοπία στα ακίνητα που εκτίναξε τα νοίκια και την αξία της γης κατά 150% τα τρία τελευταία χρόνια. Το κεφάλαιο χρηματοδότησε, χωρίς κανένα έλεγχο από την κυβέρνηση, την πώληση αυτοκινήτων για να βγάλει χρήματα στο εξωτερικό και μετέτρεψε την κυκλοφορία στις πόλεις σε χάος. Ενώ την ίδια στιγμή,τα τελευταία δέκα χρόνια δεν έχει γίνει καμία απολύτως επένδυση στις δημόσιες συγκοινωνίες. 
Το επιδοτούμενο ομοσπονδιακό πρόγραμμα για αγορά πρώτης κατοικίας, για τα χαμηλά εισοδήματα, Minha Casa, Minha Vida, έσπρωξε τους φτωχούς προς τα προάστια των πόλεων,τα οποία όμως στερούνται υποδομών. Όλα αυτά προκάλεσαν μια δομική κρίση.. Οι άνθρωποι , στις μεγαλουπόλεις, ζουν μέσα σε μια κόλαση ξοδεύοντας τρεις με τέσσερις ημέρες ώρες στους δρόμους, λόγω του κυκλοφοριακού χάους, ενώ θα μπορούσαν να βρίσκονται με την οικογένεια τους, ή τους φίλους τους, να διαβάζουν ή να ασχολούνται με διάφορες πολιτιστικές δραστηριότητες. Πέρα όμως από αυτό έχουμε και την κακή ποιότητα των δημοσίων υπηρεσιών, ιδίως  στον τομέα της υγείας, αλλά και στην  εκπαίδευση, από το δημοτικό, μέχρι και το λύκειο από τα οποία οι μαθητές αποφοιτούν χωρίς να είναι σε θέση να συντάξουν ένα απλό κείμενο. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση, μάλιστα, έχει μετατραπεί  σε αγορά πώλησης διπλωμάτων με δόσεις, για το 70% των φοιτητών.