Επιδειξίες

[--->]

Και αν ο Ρωμανός λεγόταν Λαυρεντιάδης;

04/12/2014

Δυστυχώς σε αυτή την χώρα, υπάρχουν κάποιο άνθρωποι που οι ζωή τους απειλείται από την επιβολή του δόγματος “νόμος μας και τάξη μας”, ενώ μεγαλο-απατεώνες που καταχράστηκαν τεράστια ποσά, έβλαψαν επί της ουσίας το δημόσιο συμφέρον και άφησαν άνεργους πίσω τους, τυγχάνουν ευνοϊκής μεταχείρισης.

Μάλλον – καλύτερα – στην Ελλάδα υπάρχουν από τη μία δικαστές που ερμηνεύουν τον νόμο με τέτοιο τρόπο, ώστε να κινδυνεύει η ζωή εκείνων που το σύστημα τους θεωρεί εχθρούς, ενώ απελευθερώνουν άλλους, διαπλεκόμενους απατεώνες που συνεχίζουν να τρέφουν τη σαπίλα του – και από την άλλη νομοθέτες ανάλγητους και απάνθρωπους, οι οποίοι προτείνουν λύσεις που ξέρουν ότι θα απορριφθούν από τον “εχθρό” τους και που ήδη ο πρόεδρος του ΤΕΙ στο οποίο διεκδικεί την φοίτηση ο Νίκος Ρωμανός έχει χαρακτηρίσει ακατάλληλη.

Ο εισαγγελέας που αρνήθηκε να δώσει την άδεια στον Νίκο Ρωμανό και την οποία υιοθέτησε στη συνέχεια και το συμβούλιο δικαστών,είναι ο ίδιος εισαγγελέας που εισηγήθηκε την αποφυλάκιση του Λαυρεντιάδη.

Κατηγορίες για τον Λαυρεντιάδη: αρχικά για υπεξαίρεση 50.000.000 ευρώ, μετά για ηθική αυτουργία σε απόπειρα ανθρωποκτονίας, μετά για επισφαλή δάνεια 700.000.000 ευρώ με – πλουσιότατη δικογραφία – και μόλις πριν από 2 μήνες (όντας ελεύθερος)  για απάτη και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος 

Κατηγορία για την οποία καταδικάστηκε ο Νίκος Ρωμανός: Συμμετοχή σε ληστεία και όχι για τρομοκρατία, με λεία 175.940 ευρώ και ένα όμηρο που τον άφησαν να φύγει. Επίσης είχε αθωωθεί για άλλη.

Λαυρεντιάδης: Κρίθηκε αποφυλακιστέος.

Ρωμανός: 24η μέρα απεργία πείνας για μη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών.

Ελλάδα 4 Δεκέμβρη 2014.

[--->]

Μαγκιές... δαντελωτές

                         

Υπάρχει κράτος! Το αποδεικνύουν οι «σιδηρές» αποφάσεις για τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό. Το φανερώνει η αποφασιστικότητα των ΜΑΤ που μπορούν να δέρνουν από καθαρίστριες και περιπτεράδες μέχρι ΑμεΑ. Υπάρχει κράτος! Το υπογραμμίζει η «έτσι θέλω» διακυβέρνηση της χώ­ρας με Προεδρικά Διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις.

Και σε ένα τέτοιο κράτος υπάρχουν οι «μάγκες», οι οποίοι, αφού πήραν την εξουσία πουλώντας προε­κλογικά παραμύθια με την οκά (κανένα νέο μέτρο, επαναδιαπραγμάτευση κ.λπ.), θεωρούν πως μπο­ρούν να παραμείνουν στις (πρωθ)υπουργικές τους πολυθρόνες (ή στις παχυλές βουλευτικές τους αποζημιώσεις) πουλώντας αγριάδα και νταηλίκι. Το πολιτικό (και άλλο) νταηλίκι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο (με το καλό ή με το άγριο) συνήθως πι­άνει αν «υπάρχει κράτος»...

Την προκειμένη  ελληνική περίπτωση, όμως, το κράτος έχει παραδοθεί στην τρόικα, στα τεχνι­κά κλιμάκια, στην ομάδα κρούσης του Ράιχενμπαχ και στους υπαλλήλους των δανειστών. Οι «μά­γκες» της κυβέρνησης δεν μπορούν να ορίσουν ούτε τον ΦΠΑ χωρίς τη συμφωνία των δανειστών και μένουν με την απορία: «Αφού τους τα δίνουμε όλα, γιατί μας φέρονται έτσι;».

Με την ίδια απορία έχει μείνει η «σιδηρά» κυβέρνησή μας και για τη στάση της Τουρκίας. Ετοι­μάζεται να υποδεχτεί τον πρωθυπουργό και κα­μιά δεκαριά υπουργούς της Τουρκίας και, αντί να απολαύσει το «καλό κλίμα», έρχεται αντιμέτωπη με την ανακοίνωση της Άγκυρας πως το τουρκικό κλιμάκιο των υπουργών μαζί με τον πρωθυπουρ­γό Νταβούτογλου, μετά το Συμβούλιο Συνεργασί­ας των Αθηνών, θα κάνει και μια βόλτα στη Θρά­κη για να αντιμετωπίσει επί τόπου τα προβλήματα των «αδελφών Τούρκων».

Και για να μην υπάρχει καμία παρερμηνεία για τη «σφαλιάρα» που ρίχνει, η Άγκυρα ανακοίνωσε ότι βγάζει τον στόλο της στο Βόρειο Αιγαίο και την περιοχή των Ιμίων ακριβώς τις μέρες που έρχεται εδώ το μισό τουρκικό Υπουργικό Συμβούλιο!

Τι απομένει, λοιπόν, από την «πυγμή» της κυβέρ­νησης; Ποιο είναι το μήνυμα ασφάλειας που εκ­πέμπει στην ελληνική κοινωνία; Ποια είναι η ελά­χιστη αίσθηση εμπιστοσύνης που αποπνέει; Αυτή που προκαλούν οι κλούβες των ΜΑΤ όταν περικυκλώνουν γειτονιές στο κέντρο της Αθήνας; Το γράμμα του νόμου και οι αποφάσεις που οδηγούν ένα νέο παιδί στα άκρα; Το «νόμος και τάξη» των ακροδεξιών «σταγονιδίων» που δίνουν τον τόνο στη συντηρητική παράταξη;

Πρόκειται για μαγκιές... δαντελωτές, με το συμπάθιο.

 [--->] 

''π'':  ... και τσιχλιμαγκιές

Τώρα πρέπει να φιλήσουν τους κώλους των αφεντικών τους, πολύ περισσότερο από ό, τι έπρεπε με τον κομμουνισμό

"Πιο ελεύθεροι στον κομμουνισμό!"

Όταν οι πρώην "διαφωνούντες" έζησαν τον κόσμο της Δύσης

Γράφει: Andre Vltchek. Μετάφραση: Ιωάννα Προκόπη – Γιώργος Μιχαηλίδης

Ο Milan Kohout μαζί με τον Kundera ήταν οι πιο προβεβλημένοι καλλιτέχνες της Άνοιξης της Πράγας. To περιοδικό counterpunch δημοσίευσε μία συνέντευξή του με τον Andre Vltchek*, την οποία μεταφράσαμε και αναδημοσιεύουμε, κυρίως γιατί εκφράζει μια άποψη που δεν είναι εύκολο να διαβάσεις κάποιος αλλού. 

 Ο Milan Kohout είναι στοχαστής, καλλιτέχνης, και καθηγητής. Γεννήθηκε στην Τσεχοσλοβακία, όπου και έζησε πριν από την υπογραφή της «Χάρτας του 77», μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες όπου και έγινε πολιτογραφημένος πολίτης των ΗΠΑ. Ο Kohout απογοητεύτηκε πλήρως με τον καπιταλισμό, και το Δυτικό καθεστώς. Για δεκαετίες κάνει παρουσιάσεις σε όλο τον κόσμο, έρχεται αντιμέτωπος με τον δυτικό ιμπεριαλισμό, τον ρατσισμό, τον καπιταλισμό και όλες τις θρησκείες του κόσμου, ιδιαίτερα τον Χριστιανισμό.

Η συζήτηση έλαβε χώρα στις 12 Οκτωβρίου 2014, στο Klikarov, ένα μικρό χωριό στη Δυτική Βοημία. Ο Vltchek ήρθε στην Τσεχία, προκειμένου να δώσει μία πολιτική διάλεξη στη Σχολή Φιλοσοφίας και Τέχνης στην πόλη του Πίλσεν, όπου ο Kohout διδάσκει. Και οι δύο τους κατευθύνθηκαν σε ένα μικρό και απομακρυσμένο χωριό της Klikarov, στη Δυτική Βοημία, όπου κάθονταν δίπλα σε μια λίμνη, και συνομίλησαν για την τοξικότητα του Δυτικού ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού και της Ευρωπαϊκής/ Αμερικανικής προπαγάνδας.

***

ANDRE VLTCHEK (AV): Είστε από τους λίγους καλλιτέχνες στη Δύση που έχετε ¨δράση¨ κατά του δυτικού ιμπεριαλισμού, του αχαλίνωτου καπιταλισμού, και ενάντια στις θρησκείες. Πώς και πότε επιλέξατε αυτή τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης;

MILAN KOHOUT (MK): Προφανώς από τότε που ήμουν μέρος της λεγόμενης «Δεύτερης Κουλτούρας»,  της Τσεχικής UNDERGROUND, η εποχή που ονομάστηκε από τη Δύση «ολοκληρωτικό σύστημα» ή, τo Τσεχοσλοβακικό Σοσιαλιστικό σύστημα. Η «Δεύτερη Κουλτούρα» ήταν το κίνημα που διαμόρφωσε τη δική μας δημιουργικότητα καθώς και την έννοια της τέχνης. Εκείνες τις ημέρες είχαμε «εκδιωχθεί» από την επίσημη κουλτούρα, ή από την «Πρώτη Κουλτούρα». Γι” αυτό και επαναστατήσαμε. Ήταν ένα βαθύ πολιτικό κίνημα εξ ορισμού, το οποίο παρήγαγε πολιτική τέχνη.

AV: Λέτε συχνά, και πολύ σωστά, ότι όσοι από εσάς υπέγραψαν την «Χάρτα του 77″, και συμμετείχαν στο underground / αντιπολιτευτικό κίνημα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ήταν στην πραγματικότητα σοσιαλιστές, ακόμη και κάποιοι μαρξιστές. Αυτό περιλαμβάνει και εσάς. Σίγουρα είστε ένας αριστερός διανοούμενος. Αυτό είναι παράδοξο: η Δύση σας «πουλούσε», σας προωθούσε σαν ομάδα αντι-κομμουνιστών. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για αυτό το παράδοξο;

MK: Υπήρξε, βέβαια, αυτό το παράδοξο, ένα μεγάλο παράδοξο, επειδή οι περισσότεροι από το underground κίνημα, της «δεύτερης κουλτούρας», ήταν στην πραγματικότητα υποστηρικτές αριστερών αξιών. Για παράδειγμα, μοιραζόμασταν τα πάντα αντί να συλλέγουμε πράγματα. Πιστεύαμε στην κοινή ιδιοκτησία της περιουσίας και των μέσων παραγωγής. Αλλά ποτέ δεν το σκεφτήκαμε από μια θεωρητική οπτική γωνία – δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι φιλοσοφικά οι αξίες μας ήταν πραγματικά αριστερές. Έτσι, ενώ παλεύαμε ενάντια στην λεγόμενη κομμουνιστική κυβέρνηση, ήμασταν στην πραγματικότητα κομμουνιστές! Παρεμπιπτόντως, όταν το λέω αυτό στους συντρόφους/συναδέλφους μου της «Χάρτας του 77» που δεν εγκατέλειψαν ποτέ τη χώρα τσαντίζονται πολύ – δεν θέλουν να το παραδεχτούν.

AV: Ακόμη έχετε πει ότι ο Vaclav Havel, ο οποίος μετά από κάποιο σημείο ξεπουλήθηκε τελείως και άρχισε να υποστηρίζει τον Δυτικό ιμπεριαλισμό – πήγε στην Ουάσιγκτον, όπου έδωσε δουλοπρεπείς ομιλίες με αντάλλαγμα καλύτερα σχόλια από τους εκπροσώπους του καθεστώτος –  ακόμα και ο Havel, όταν ήταν μέλος του κινήματός σας, στην πραγματικότητα μοιραζόταν  τα ίδια αριστερά ιδεώδη.

MK: Μα φυσικά! Μερικές από τις φιλοσοφικές απόψεις του ήταν πραγματικά μαρξιστικές!

AV: Τι συνέβη λοιπόν; Πώς και άνθρωποι σαν κι αυτόν άλλαξαν πραγματικά;

MK: Μετά την επανάσταση ήμουν πολύ περήφανος για τον Βάκλαβ Χάβελ, γιατί διακήρυξε δημοσίως ότι δεν επρόκειτο να ζήσει στο προεδρικό μέγαρο. Ζούσε στο σεμνό διαμέρισμά του, οδηγούσε καθημερινά το αυτοκίνητό του στο γραφείο του … ένιωσα ότι είχε γίνει ένα θαυμάσιο πρότυπο…

AV: Οδηγούσε ακόμη και το ποδήλατό του γύρω από το Προεδρικό μέγαρο…

MK: Ναι … Έγινε κάτι σαν αληθινός «λαϊκός ήρωας», ή «Πρόεδρος του λαού». Μετά κάτι άλλαξε στο μυαλό του … Ίσως να ευθύνεται μερικώς το γεγονός ότι ιστορικά ήταν από μια αστική οικογένεια.

AV: Μία από τις πλουσιότερες στην Πράγα …
 MK: Ναι, από μια πολύ, πολύ πλούσια αστική οικογένεια … Και φυσικά συνήθιζε να λέει ότι «δεν θέλω να ανακτήσω την περιουσία και την κοινωνική θέση της πρώην οικογένειας μου», αλλά κάτι άλλαξε. Υποθέτω ότι οι σύμβουλοι, αφού έγινε Πρόεδρος, άρχισαν να του «βάζουν» ιδέες ότι αν συνεχίσει να ζει με αυτό τον «αριστερό τρόπο ζωής», θα παρεμβαίνει στην καπιταλιστική κατεύθυνση που κινείται η χώρα. Πιθανότατα να του είπαν ότι θα θεωρηθεί υπονομευτής της «ελευθερίας» και της «οικονομικής ανάπτυξης» … Και, επίσης, η υψηλή πολιτική θέση διαφθείρει… Και έτσι άρχισε να αλλάζει, αργά αλλά σταθερά. Άρχισε να μαζεύει όλες τις πρώην ιδιοκτησίες της οικογένειάς του, από τις λεγόμενες «επιστροφές». Άρχισε να υποστηρίζει την υποστήριξη της ιμπεριαλιστικής εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, γεγονός που βρήκα εξαιρετικά ντροπιαστικό … Στη συνέχεια, κάτι ακόμα πιο παράξενο συνέβη: έχασε την επαφή με την πραγματικότητα: άρχισε να ζει σε ένα θερμοκήπιο των επίλεκτων, ή κάτι τέτοιο.

AV: Και έρχομαι τώρα στο θέμα που συζητήσαμε και νωρίτερα: ανεξάρτητα από τα προβλήματα που αντιμετώπιζε η Τσεχοσλοβακία στη Σοβιετική εποχή, η χώρα ήταν στο πλευρό των καταπιεσμένων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Οι Τσέχοι και Σλοβάκοι μηχανικοί, γιατροί, δάσκαλοι – έκαναν απίστευτη δουλειά για την ανθρωπότητα, για τους ανθρώπους στην Αφρική, την Ασία …

MK: Όπως κάνουν οι Κουβανοί…

AV: Ναι. Αλλά τώρα, κοιτώντας πίσω, κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής εποχής φαίνεται ότι ένα μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων, στην πραγματικότητα, ονειρευόταν να ενωθεί με την Δύση και έμμεσα ή ακόμα και άμεσα, να γίνει μέρος του παγκόσμιου καταπιεστικού μηχανισμού. Τώρα, όταν τόσοι πρώην προοδευτικοί διαφωνούντες μεταστράφηκαν, όπως έκανε ο Havel, τώρα που η χώρα χωρίστηκε στα δύο, τώρα που εντάχθηκαν με αποφασιστικότητα στις δυτικές ιμπεριαλιστικές και οικονομικές δομές, είναι προφανές ότι πια η Τσεχία και η Σλοβακία δεν κάνουν απολύτως τίποτα θετικό για τον κόσμο. Είναι οι άνθρωποι ευχαριστημένοι; Είναι αυτό που πραγματικά ήθελαν;

MK: Ακόμη και εδώ, γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις «ξένες επενδύσεις». Πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει στο μυαλό των ανθρώπων εδώ στην Τσεχία. Φυσικά, ορισμένα «επιλεγμένα τμήματα της κοινωνίας», αυτοί που κατέχουν κάτι, οι λεγόμενοι επιτυχημένοι στις επιχειρήσεις, αυτοί που έχουν γίνει πολύ πλούσιοι, είναι φυσικά πολύ ευχαριστημένοι με αυτή την κατεύθυνση. Και αυτοί οι άνθρωποι κατέχουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και προωθούν αυτό το δεξιό σύστημα. Αλλά νομίζω ότι οι φτωχοί άνθρωποι αρχίζουν να ξυπνούν από το όνειρό τους, ότι «εάν μπορούσαν να απελευθερωθούν από το ολοκληρωτικό σύστημα», θα ζούσαν μια «ελεύθερη ζωή», θα ήταν μια «χαρούμενη ύπαρξη». Κανένα από αυτά τα όνειρα δεν έχει πραγματοποιηθεί.  Για τους περισσότερους, η ζωή τώρα είναι πολύ πιο φρικτή από ό, τι ήταν στο σοσιαλισμό.

Τώρα πρέπει να φιλήσουν τους κώλους των αφεντικών τους, πολύ περισσότερο από ό, τι έπρεπε με τον κομμουνισμό