Τρία είναι τα θεμελιώδη, εκ των ων ουκ άνευ, γνωρίσματα
ενός κράτους δικαίου όσον αφορά τη δικαιοσύνη.
Πρώτον, η ισότητα απέναντι στον νόμο: ο νόμος (τυπικά τουλάχιστον) ισχύει
για όλους με τον ίδιο τρόπο: είτε είσαι πλούσιος είτε πένης, βασιλεύς ή
στρατιώτης, δεξιός, αριστεροδέξιος ή αναρχικός.
Δεύτερον, το τεκμήριο της αθωότητας: το δικαστήριο είναι
το μόνο που έχει την εξουσία να δικάσει και να καταδικάσει, πολλώ δε μάλλον να
στερήσει την ελευθερία· γι’ αυτό και στην προφυλάκιση (έννοια αφεαυτής επαχθής)
μπαίνουν ανώτατα όρια.
Τρίτον, η δικαιοσύνη απονέμεται σε εύλογο διάστημα, και
όχι σε «τρία τέρμινα», κατά το δοκούν των κρατούντων.
Και τα τρία δηλαδή γνωρίσματα που έχουν θριαμβευτικά
τσαλαπατηθεί στην υπόθεση του αναρχικού Κώστα Σακκά, κατηγορούμενου για
συμμετοχή στη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς: συμπληρώνει σήμερα τριάντα μήνες
και είκοσι εφτά μέρες προφυλάκισης, πέρα από κάθε συνταγματικό όριο, ενώ
προχθές, με προκλητικά παράνομη και αντισυνταγματική απόφαση του Συμβουλίου
Εφετών, η κράτησή του παρατάθηκε ένα ακόμα εξάμηνο.
