της Νάντιας Βαλαβάνη
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ, 23.09.2012
Συμφωνώντας απόλυτα
με τον τρόπο που έθεσε το ζήτημα [της (ν)τροπολογίας για τα λιμάνια] ο
συνάδελφος κ. Δρίτσας, με απαλλάσσει από το να πω πράγματα που ήδη ανέφερε.
Οπότε θα μου επιτρέψετε να πω κάτι άλλο, που είναι μια άλλη πλευρά, εξίσου βαθιά
και ουσιαστική, που αυτή τη στιγμή εμένα με τρομάζει, αν θέλετε, περισσότερο.
Να σας το πω έτσι απλά. Σε μια νύχτα –
γιατί τελειώσαμε χθες στις 1 το βράδυ – καλούμαστε να βρούμε, να διαβάσουμε και
να καταλάβουμε χωρίς να είμαστε πολιτικοί μηχανικοί, 500 σελίδες μέχρι τις
10.00 το πρωί και να έρθουμε εδώ να πάρουμε θέση και να ψηφίσουμε. Αυτό είναι
φύσει αδύνατον. Νομίζω ότι ακόμα κι αν είσαι πολιτικός μηχανικός, είναι δύσκολο
να διαβάσεις 500 σελίδες master plan των λιμανιών της χώρας μεταξύ 1.00 πμ και
10.00 πμ και να έρθεις εδώ και να τοποθετηθείς υπεύθυνα. Το ότι την Κυβέρνηση
δεν τη νοιάζει, αυτό εμένα με τρομάζει.
Άλλη πλευρά της ίδιας ιστορίας: Το «απόρρητο».
Έχω τοποθετηθεί δύο φορές στην Ολομέλεια της Βουλής και πολλές φορές στην
Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής για το πώς καλούμαστε εδώ να
τοποθετηθούμε για τις τράπεζες, λέγοντας μας ότι «είναι απόρρητο, δεν μπορείς
να ξέρεις». Ψήφιζε και μη ερεύνα. Εμένα αυτό με τρομάζει.
Άλλη πλευρά. Είπε ο Υπουργός Ναυτιλίας κ. Μουσουρούλης: Τι είσαστε;
Είστε πολιτικοί μηχανικοί; Πώς θα πάρετε θέση και γιατί κάνετε όλη αυτή τη
φασαρία, αφού έτσι κι αλλιώς επί της ουσίας δεν μπορείτε να τοποθετηθείτε;
Αυτή, με συγχωρείτε, αλλά είναι μία θεωρία – δεν ξέρω αν είναι παλιά –
καινοφανής, που λέει ότι για νομοσχέδιο, ας πούμε, ιατρικών θεμάτων, πρέπει να
είσαι γιατρός για να έχεις άποψη, τεχνικών θεμάτων, πολιτικός μηχανικός,
νομικών θεμάτων, δικηγόρος, γυναικολογικών θεμάτων, μαμή κλπ…
Ο βουλευτής καλείται να πάρει θέση για όλα αυτά τα θέματα και του δίνει
τη δυνατότητα το Κοινοβούλιο να έχει ένα μηχανισμό υποστήριξης τέτοιο που να
μπορεί να πάρει θέση. Ξέρετε γιατί;
