Αν δινόταν ένα βραβείο σε αυτή τη φωτογραφία , θα ήταν το βραβείο της υποκρισίας, του θράσους, της απόλυτης χειραγώγησης της μάζας.
Και επειδή μια
φωτογραφία ,δεν μπορεί να παραχαράξει την ιστορία να θυμίσουμε λίγο τα πολύ
γνωστά σε όλους μας βάζοντάς τα και σε μία χρονολογική σειρά.
Το 2010 η κυρία που
προσφέρει στο παιδάκι τα τρόφιμα, ψηφίζει θετικά την συνταγματικότητα του
πρώτου μνημονίου.
Το 2012 εισηγείται την απόρριψη των αιτήσεων των Δήμων Γραμματικού και Κερατέας
Λαυρεωτικής που ζητούσαν να ακυρωθούν οι υπουργικές αποφάσεις του 2009, που
ενέκριναν τους περιβαλλοντικούς όρους για την κατασκευή και λειτουργία
«Ολοκληρωμένης Εγκατάστασης Διαχείρισης Αποβλήτων» στην Κερατέα και το
Γραμματικό υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων ότι η εφαρμογή των υπουργικών αποφάσεων
θα επιφέρει ανεπανόρθωτη βλάβη στο φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον και στην υγεία των κατοίκων των δύο αυτών
περιοχών, καθώς και στα αρχαία ευρήματα.
Το 2012, δίνει το Πράσινο φως και για την Ελντοράντο Γκολντ
στη Χαλκιδική, απορρίπτοντας την προσφυγή κατοίκων της Χαλκιδικής που ζητούσαν
αναστολή σχετικών αποφάσεων κυρίως λόγω σοβαρών περιβαλλοντικών λόγων.
Το 2015, εισηγείται την πρόταση που τελικά εγκρίνεται από το
το ΣτΕ για τη συνέχιση των έργων των
Μεταλλείων χρυσού Χαλκιδικής, στις μεταλλουργικές εγκαταστάσεις και τις
εγκαταστάσεις απόθεσης των παλαιών, απορρίπτοντας την προσφυγή 264 κατοίκων που
ζητούσαν να ακυρωθεί η υπουργική απόφαση με την οποία είχαν εγκριθεί οι
περιβαλλοντικοί όροι για: 1) τις μεταλλευτικές-μεταλλουργικές εγκαταστάσεις των
μεταλλείων Κασσάνδρας και 2) την απομάκρυνση, καθαρισμό και αποκατάσταση του
χώρου απόθεσης παλαιών τελμάτων στην Ολυμπιάδα.
Το 2015 στη δίκη Παπακωνσταντίνου το ειδικό δικαστήριο στο
οποίο συμμετείχε και η ίδια φυσικά, επέβαλε ποινή ενός έτους φυλάκισης με
τριετή αναστολή στον πρώην υπουργό. Η ίδια
μάλιστα είχε την άποψη ότι το επίμαχο ψηφιακό αρχείο της περιβόητης λίστας Λαγκάρντ δεν μπορεί κατά
τον νόμο να θεωρηθεί καν ως έγγραφο!
Και φτάνουμε στο 2019 όπου η ολομέλεια του ΣτΕ με προεδρεύουσα
την πρόεδρο του δικαστηρίου Αικατερίνη Σακελλαροπούλου έκρινε ότι η κατάργηση
των επιδομάτων και των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων για τους δημοσίους
υπαλλήλους «τεκμηριώνεται επαρκώς».
Και κλείνοντας έχω να πω και τούτο. Το βέβαιο είναι ότι η θέση
της σε αυτή τη φωτογραφία δεν
τεκμηριώνεται. Τη βαραίνουν πολλά. Το να προσπαθεί να απαλλαχτεί από αυτά τα
βάρη μέσω αυτής της εικόνας εναπόκειται στον καθένα μας του πόσο διατεθειμένοι
είμαστε να το επιτρέψουμε. Το βέβαιο επίσης είναι ότι αυτό που με
"αγάπη" προσφέρει στο παιδί θα του το πάρει πίσω εκατό φορές. Γιατί
έτσι κάνουν οι άνθρωποι που αγκαλιάζουν και που υπηρετούν τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Οι άνθρωποι που προστατεύουν τα ιδιωτικά κεφάλαια. Ένα δίνουν, εκατό παίρνουν.
Πόση ανοχή λοιπόν, μπορούμε να επιδείξουμε σε μια εικόνα –σύμβολο που το
ανάλγητο κράτος αποθρασύνεται φροντίζοντας να καλύψει το θράσος του
καταπατώντας και ποδοπατώντας λέξεις και
έννοιες όπως αυτές της προσφοράς της ενσυναίσθησης και της αλληλεγγύης; Το σίγουρο πάντως είναι
ότι πουθενά σε αυτή την εικόνα δεν υπάρχουν αυτές οι λέξεις και αυτές οι
έννοιες. Υπάρχει μόνο η έννοια του καπιταλισμού. Οι καταπιεστές από τη μια και
οι καταπιεζόμενοι από την άλλη...
[----->]
