το παλτό του Μαρξ (εμπόρευμα και φετίχ)

"Yesterday I pawned a coat dating back to my Liverpool days in order to buy writing paper."  
-- Marx 1983a [1852-55]: 221. (Χθες έβαλα ενέχυρο ένα παλτό που χρονολογείται από τις μέρες μου στο Λίβερπουλ , για ν' αγοράσω χαρτί γραφής)

" Ας κοιτάξουμε το παλτό του Σέλινγκ", γράφει ο Walter Benjamin στη "Συνοπτική Ιστορία της Φωτογραφίας *" , "ας κοιτάξουμε το παλτό του Σέλινγκ, στη φωτογραφία". Εκεί βρίσκεται ο χρόνος , λέει ο Benjamin: "αυτό το παλτό έχει γίνει τόσο αθάνατο , όσο ο φιλόσοφος : οι μορφές που παίρνει πάνω στο σώμα του κατόχου του δεν είναι λιγότερο πολύτιμες απ’ τις ρυτίδες στο πρόσωπό του".
 

Υπάρχει  ένα μικρό βιβλίο , ή μάλλον ένα κεφάλαιο σε ένα βιβλίο, " Το παλτό του Μαρξ : ένδυμα, μνήμη και πόνος " του Peter Stallybrass (το οποίο μπορεί να το διαβάσετε ή / και να το κατεβάσετε εδώ , στα αγγλικά ) . Είναι αδύνατον να μην το συνδέσει κανείς με τον Benjamin και την άποψη του σχετικά με το παλτό του Σέλινγκ . Για τον Stallybrass , το παλτό του Μαρξ δεν είναι παρά μια τραγική και ειρωνική , σχεδόν ανεπαίσθητη , αλληγορία της καθημερινής ζωής του Μαρξ , και όχι μόνο. Είναι μια αλληγορία του τεράστιου και σύνθετου έργο του . "Το χειμωνιάτικο παλτό  του Μαρξ πηγαινοερχόταν στο ενεχυροδανειστήριο, κάθε χειμώνα, από το 1850 , ως τις αρχές της δεκαετίας του '60". Και , συνεχίζει ο Stallybrass , "Το παλτό αυτό αποφάσιζε άμεσα τι δουλειά  θα μπορούσε να κάνει ή να μην κάνει ο Μαρξ . Αν το παλτό του παρέμενε στο ενεχυροδανειστήριο , το χειμώνα , τότε αυτός δεν θα μπορούσε να πάει στο Βρετανικό Μουσείο . Εάν δεν μπορούσε να πάει στο Βρετανικό Μουσείο , δεν θα μπορούσε και να προχωρήσει το ερευνητικό του έργο για το " Κεφάλαιο". Τα ρούχα λοιπόν του Μαρξ επηρέαζαν αυτά που έγραφε".

* Walter Benjamin, Δοκίμια για την τέχνη, εκδόσεις Κάλβος,1978