Το «καλό της χώρας»
απαιτεί πάντα υποχωρήσειs και συμβιβασμούs
Του Νίκου Γεωργιάδη
Η σύγκρουση με τα «συμφέροντα» και τη ντόπια διαπλοκή, η
ηθική τα αριστεράs και το πλεονέκτημα τηs απέναντι σε όσουs κυβέρνησαν καθ' όλη
τη διάρκεια τηs μεταπολίτευσηs, αποτελούσαν— ειδικά μετά τι δεύτερεs εκλογέs του
2015- βασικό επιχείρημα για τον ΣΥΡΙΖΑ που μεταλλασσόταν και περνούσε βίαια από
τον αντιμνημονιακό αγώνα στο «ναι σε όλα» και το μνημονιακό στρατόπεδο.
Αποτελούσε κατά του κυβερνητικούs παράγοντεs το βασικό, αν όχι το μοναδικό,
εργαλείο για να πείσουν ότι δεν είναι ίδιοι με του προηγούμενουs, αλλά κυρίωs
ότι οι πιθανοί επόμενοι είναι χειρότεροι.
Αφού, λοιπόν, κινούμενο γρήγορα,
έστησε μια μορφή πελατειακού κράτουs και έναν νέο έμμισθο κομματικό στρατό, αλά
παλιό ΠΑΣΟΚ, ξεκίνησε να ρίχνει γέφυρεs και να δημιουργεί σχέσεις με το παλιό
και νέο, αλλά σε κάθε περίπτωση διαπλεκόμενα επιχειρηματικό προσωπικό τηs Χώρα.
Στην αρχή, πιο διακριτικά, με κρυφές συναντήσειs, κυρίωs την περίοδο τηs
προετοιμασίαs για την κυβέρνηση, αλλά πλέον η σχέση με τη διαπλοκή είναι
ανοιχτή και έχει σε πολλέs περιπτώσεις και την επικύρωση κυβερνητικών και
βουλευτικών αποφάσεων.
Το πρώτο δείγμα είχε δοθεί την περίοδο που συναντιόταν η
Ρ. Δούρου με τον Β. Μαρινάκη. Συνάντηση που αργότερα χαρακτηρίστηκε αθώα,
τυπική και πάνω από όλα τυχαία. Την περίοδο εκείνη το στελεχικό δυναμικό δεν
ήταν ψημένο να αντιμετωπίσει και να συνδιαλλαγεί με τη διαπλοκή. Αυτόs είναι
και ο λόγο που επιστρατεύτηκε ο τότε μελλοντικός πρωθυπουργόs για να
συνομιλήσει με τον Ψυχάρη παρουσία τηs περιβόητηs —αργότερα- γάτας Ιμαλαΐων.
Μετέπειτα, ακολούθησαν και άλλεs... τυχαίες συναντήσειs όπως αυτή με τι δυό
Ολγεs στη Μεγάλη Βρετάνια και κυρίωs αυτή του Φλαμπουράρη με τον Μελισσανίδη,
τον οποίο λίγου μήνεs πριν κατήγγειλαν ότι διαπλέκεται με τον Σαμαρά και
αγοράζει κοψοχρονιά τον ΟΠΑΠ.
Το βασικό χτύπημα στη διαπλοκή κατά τον αντισυστημικό
ΣΥΡΙΖΑ θα ερχόταν με τον νόμο για τιs τηλεοπτικέs
άδειες.
Μάλιστα, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτέλεσε αιχμή του δόρατοs για την
προεκλογική καμπάνια
του Σεπτέμβρη του 2015. τα «βοθροκάναλα τση διαπλοκήs»
επιτέλουs θα πλήρωναν. Και τότε εμφανίστηκαν ο τυχαίος συνδαιτυμόνας και υπόδικος
Μαρινάκηs, ο θρασύς και μπλοφαδόροs Ιβάν και ο άγνωστοs για τον πολύ κόσμο,
αλλά εν τέλει γνωστόs στον πρωθυπουργό, Καλογρίτσαs με το φιάσκο των
εγγυητικών.
Οι ιστορίεs, οι συναντήσει και οι συμφωνίεs πλέον δεν έχουν
τελειωμό. Αλλά όλα μπορούν να δικαιολογηθούν, όλα γίνονται για το καλό τηs
χώραs και βασικά για να μην έρθει ο Κυριάκο. Ακόμη και οι παρεμβάσειs για να
αναλάβει τον πτωχευμένο Πήγασο και τη γάτα των Ιμαλαϊων ο Ιβάν, ο ίδιο που πήρε
τελικά το λιμάνι τηs Θεσσαλονίκηs, παρά τις μεθοδεύσει να αγοραστεί από Φιλιπιννέζουs
και Άραβεs γιατί... έτσι ζήτησαν οι Κινέζοι του ΟΛΠ.
'Ολα γίνονται για το...
καλό τηs χώρας. Ακόμη και η σκακανδαλώδηs τοποθέτηση πρώην στελέχουs τηs ΤVΧ στη θέση δικηγόρου υπεράσπισηs του
δημοσίου για την αντιδικία με την Ελληνικόs Χρυσόs του άλλοτε μισητού κ.
Μπόμπολα.
ΠΗΓΗ : δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, Σάββατο 6 Μαΐου 2017
