του Fausto Gnesotto
Ως Παλαιοεθνολόγος , ο οποίος υποχρεούται να κάνει χρήση της επιστήμης της Παλυνολογίας [ * ] της επιστήμης που χρησιμοποιεί τους πυρήνες γύρης των γεωλόγων για να μπορεί να ανασυνθέσει το κλιματικό περιβάλλον των περιοχών που αποτελούν το αντικείμενο των αρχαιολογικών μου ανασκαφών, θα πρέπει να αποδοκιμάσω το γεγονός ότι μέχρι σήμερα το θέμα της κλιματικής κατάστασης εκτάκτου ανάγκης αντιμετωπίζεται σε παραπλανητικές βάσεις. Στο θέμα της κλιματικής αλλαγής λαμβάνεται υπόψη η γνώμη των μετεωρολόγων, οι οποίοι όμως μπορούν να αποφανθούν μόνο για γεγονότα από το 1800 και μετά, και όχι των γεωλόγων, που είναι και οι μόνοι πραγματικοί "ιστορικοί" του κλίματος.
Έτσι αγνοείται το "ιστορικό" γεγονός ότι το κλίμα αλλάζει περιοδικά κάθε 400 περίπου χρόνια. Για παράδειγμα μετά μια θερμή περίοδο την Ρωμαϊκή Κλιματική Βέλτιστη , ακολούθησε κατά τον Πρώιμο Μεσαίωνα, από το 400 μέχρι το 800 μ.Χ. μια ψυχρή περίοδος (η οποία ευνόησε την πανούκλα στα χρόνια του Ιουστινιανού), και στη συνέχεια μια περίοδος ανόδου της θερμοκρασίας, τον κυρίως Μεσαίωνα, η οποία επέτρεψε τη γεωργική επανάσταση του 1000 μ.Χ., την καλλιέργεια της γης στη Γροιλανδία (Greenland=Πράσινη Γη!), κάτι που είναι αδύνατο να γίνει σήμερα, και γνώρισε στους Βίκινγκς τα άγρια αμπέλια του Λαμπραντόρ.
Την κλιματική αυτή κορύφωση διαδέχθηκε, από το 1300, η "Μικρή Εποχή των Πάγων" (η Πανούκλα του Βοκάκιου), η οποία κράτησε τα συνήθη 400 χρόνια μέχρι το 1680 περίπου, οπότε και πάλι η θερμοκρασία αυξήθηκε σταδιακά μέχρι σήμερα: το 1680 όμως είναι εκατό ολόκληρα χρόνια πριν από τη Βιομηχανική Επανάσταση και κάθε ανθρωπογενή έκλυση CO2! Δυστυχώς, οι κλιματολόγοι της IPCC , της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Αλλαγή του Κλίματος (που υπαγορεύουν τους κανόνες) είναι μετεωρολόγοι οι οποίοι όμως τα στοιχεία που έχουν στη διάθεσή τους για τις θερμοκρασίες ξεκινούν από το 1800 και μετά, ενώ οι μόνοι επιστήμονες που μπορούν να ανιχνεύσουν την ιστορία του κλίματος είναι οι γεωλόγοι οι οποίοι με τους πυρήνες γύρης, μπορούν να ανασυνθέσουν τη βλάστηση (και άρα το κλίμα) του παρελθόντος μέσω της επιστήμης της Παλυνολογίας .
Όσον αφορά την ανασύνθεση της "Ιστορίας του Κλίματος", η διαφορά μεταξύ γεωλόγων και μετεωρολόγων είναι η ίδια με αυτή μεταξύ ιστορικών και δημοσιογράφων : άρα, αναρωτιέμαι, θα βάζαμε τους δημοσιογράφους να ασχολούνται με την πολιτική ιστορία αντί για τους ιστορικούς; (Με όλο το σεβασμό στο ρόλο των δημοσιογράφων...).
Για τον ίδιο λόγο, η Ιστορία του Κλίματος θα έπρεπε να ανατεθεί σε γεωλόγους και όχι σε μετεωρολόγους! Τελειώνοντας, το κλίμα αλλάζει κάθε 400 χρόνια περίπου για αστρονομικά-ηλιακά αίτια και όχι ανθρωπογενή, και η σημερινή ζέστη θα συνεχίσει να αυξάνεται για περίπου 80 χρόνια, σε πείσμα όλων των προσπαθειών μας να την αντιμετωπίσουμε με κινήσεις που έχουν ένα περιττό οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Ο Fausto Gnesotto είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Τεργέστης
==========
[ * ]Με τον όρο Παλυνολογία (παλύνω: πασπαλίζω) εννοούμε την επιστήμη που εξετάζει τη χλωρίδα παλαιοτέρων περιόδων, μελετώντας παλυνόμορφα. Τα παλυνόμορφα περιλάμβάνουν φυτικές (συνήθως γύρη) και ζωικές δομές, μικροσκοπικές στο μέγεθος (από 5 µm έως 500 µm), και συντίθενται από υλικά ιδιαίτερα ανθεκτικά στις περισσότερες μορφές διάβρωσης. Η γύρη συλλέγεται από εδαφολογικούς πυρήνες, στους οποίους διαφαίνεται η διαδοχή των γεωλογικών χρονολογικών περιόδων.
Η μέθοδός της (πυρηνοληψία) στηρίζεται στην απόσπαση δειγμάτων εδάφους (καρότων) από λιμναίες και ελώδεις αποθέσεις, στη μελέτη και αναγνώριση των κόκκων γύρης που εμπεριέχουν και στη σύνταξη διαγραμμάτων γύρης, που πληροφορούν για τη χλωρίδα της ευρύτερης περιοχής σε μεγάλες χρονικές κλίμακες.
