Ψάρεμα στα θολά νερά και χυδαιότητα, από τον άνθρωπο που
χαρακτήρισε εθνικιστικό τον στίχο του Γιάννη Ρίτσου "αυτές οι πέτρες δεν
βολεύονται κάτω απ' τα ξένα βήματα" και εκδήλωση νεκροφιλίας τον στίχο του
Αλέξανδρου Παναγούλη "οδηγοί της ελπίδας οι πρώτοι νεκροί".
Ο άνθρωπος αυτός επανέρχεται, επικρίνοντας τον Ρίτσο και για
την ποιητική συλλογή "Συντροφικά τραγούδια", μιλώντας για ρατσισμό
και ξενοφοβία, μη διστάζοντας να τον παρομοιάσει ακόμη και με χρυσαυγίτη.
Ο λόγος; Μα ο στίχος "τι θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;".
Αν και το βιβλίο του Ρίτσου έχει εκδοθεί το 1981, ο χυδαίος
επικριτής του αναφέρει την έκδοση του 2009, ακριβώς γιατί το 1981 δεν είχαμε
και πολλούς μετανάστες στην Ελλάδα, ώστε να υπάρχει η όποια υπόνοια πως η
αναφορά γίνεται σ' αυτούς.
Σου λέει, "πόσοι θα ξέρουν πως το βιβλίο βγήκε το 1981
και πόσοι ότι ο Ρίτσος είχε πεθάνει ήδη το 1990, πριν προλάβουν να έρθουν τα
πρώτα μαζικά κύματα μεταναστών στην Ελλάδα: Θα αποκρύψω και πως το βιβλίο ήταν
αφιερωμένο στο ΕΑΜ, θα πω ότι για τους μετανάστες το έγραψε και όποιος
τσιμπήσει!"
"Ενοχλήθηκε", λοιπόν, ο Άκης Γαβριηλίδης, όπως
ακριβώς είχε ενοχληθεί και από τη "Ρωμιοσύνη", όπου ο Ρίτσος έγραψε
για "ξένα βήματα". Εθνικιστής θα ήταν! Ακούς εκεί να τον ενοχλούν οι
μπότες της Βέρμαχτ! Και ο εθνικισμός του επιβεβαιώνεται με τον στίχο "τι
θέλουν στον τόπο μας οι ξένοι;" που έγραψε κατά των γερμανικών, ιταλικών
και βουλγαρικών στρατευμάτων.Ο χρυσαυγίτης!
