"Υπάρχουν αυτοί που στηρίζουν ανοιχτά το Ισραήλ και το
"δικαίωμα του στην αυτοάμυνα" (δηλαδή την συνέχιση της εθνοκάθαρσης
των Παλαιστινίων). Για αυτούς δεν υπάρχει καμία σωτηρία. Εστιάζουν στους
"ισλαμοφασίστες της Χαμάς" και ξεχνάνε την λεπτομέρεια της 80χρονης
κατοχής και γενοκτονίας εις βάρος της Παλαιστίνης.
Για αυτήν την "λεπτομέρεια" τίποτα.
Οι ίδιοι άνθρωποι, λίγο πιο παλιά, θα εστίαζαν στους
τρομοκράτες Ταλιμπάν ξεχνώντας την λεπτομέρεια της νατοϊκής επέμβασης που έκανε
γης μαδιάμ Αφγανιστάν και Ιράκ. Ακόμα πιο παλιά θα υπερασπίζονταν το Ολοκαύτωμα
της Βιάννου και των Ανωγείων από τους Ναζί, σαν δίκαιο αντίποινο για την
τρομοκρατική δράση των ανταρτών.
Κι αν είχαμε μία μηχανή του χρόνου και τους στέλναμε στο 1821
θα τάσσονταν αναφανδόν με το δικαίωμα του Σουλτάνου στην υπεράσπιση των εδαφών
του έναντι των βάρβαρων και άξεστων φουστανελάδων που τριγυρνούν στην ύπαιθρο
με χατζάρες και καρυοφύλλια.
Υπερβολή;
Καμία απολύτως. Σε αυτόν τον τόπο το να είσαι τσάτσος των
Ισχυρών συνιστά διαχρονική κουλτούρα επιβίωσης για την εγχώρια ελίτ. Οπότε, δεν
τους φταίει η Χαμάς και οι ένοπλοι μαχητές της. Πάλι κάτι θα έβρισκαν να πουν
για να καταγγείλουν τους Παλαιστίνιους ακόμα κι αν επικεφαλής της σύγκρουσης
στη Γάζα ήταν η μετριοπαθής Φατάχ. Στην τελική, τόσο καιρό που οι ισραηλινοί
snippers προπονούνται με κεφάλια μικρών Παλαιστινίων στη Γάζα δεν είπαν τίποτα.
Τώρα θα πουν;
Υπάρχει, όμως, και το "στηρίζω τα δίκαια αιτήματα των
Παλαιστινίων αλλά όχι τους ισλαμοφασίστες της Χαμάς".
Και να σου η συνωμοσιολογία για το "πού το πάει" η
Χαμάς και τα δάκρυα για τους δύστυχους Παλαιστίνιους που έπεσαν στα νύχια της
και τους έσυρε σε μία αυτοκτονική σύρραξη.
Τι κι αν σύσσωμη η Παλαιστινιακή Αντίσταση (με όλες τις
οργανώσεις της) συμμετέχει στη σύρραξη...
Τι κι αν η Παλαιστινιακή Αρχή με έδρα την Δυτική Όχθη (που
ελέγχεται από την Φατάχ) χαιρέτησε τους μαχητές της Γάζας...
Τι κι αν ΑΠΑΝΤΕΣ οι Παλαιστίνιοι (μουσουλμάνοι και χριστιανοί
ορθόδοξοι, παιδιά, γυναίκες και άνδρες) παίρνουν μέρος στη μάχη, όπως κάνουν
τόσες δεκαετίες...
Τι κι αν οι προοδευτικοί Ισραηλινοί έχουν ξεσηκωθεί ενάντια
στο σιωνιστικό τους κράτος καταγγέλοντας τον ασφυκτικό αποκλεισμό της Γάζας
ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΩΝΤΑΣ την αντίδραση των Παλαιστινίων...
...οι ντόπιοι δημοσιολογούντες το βιολί τους.
Είναι με την Παλαιστίνη αλλά όχι με τα μέσα που αυτή επιλέγει
να ξεσηκωθεί.
Σαν να λέμε οτι είναι με το Βιετνάμ ενάντια στον ιμπεριαλισμό
των Αμερικάνων αλλά όχι με τους ημιάγριους αντάρτες του Χο Τσι Μινχ.
Είναι με τους Κύπριους ενάντια στην Αγγλική Αποικιοκρατία αλλά
όχι με την τρομοκρατική ΕΟΚΑ.
Είναι με τους Έλληνες ενάντια στους Ναζί αλλά όχι με τον
βάρβαρο ΕΑΜ.
Στην ουσία το πράγμα πάει βαθύτερα και δεν αφορά μόνο τη
Χαμάς.
Οι Παλαιστίνιοι λένε σε όλο τον πλανήτη "καλύτερα να
πεθάνεις παλεύοντας για την Ελευθερία
σου παρά να ζεις σαν δούλος περιμένοντας έναν αργό και βασανιστικό
θάνατο".
Αυτές οι κουβέντες είναι παντελώς άγνωστες για τον δυτικό,
καλοθρεμμένο και απόλυτα αποπροσανατολισμένο άνθρωπο της Δύσης.
Άγνωστες και παράλογες.
Πώς γίνεται να παίρνει κανείς, εν έτει 2023, το τουφέκι και να
χύνεται στη μάχη για την πατρίδα του; Αυτά ανήκουν στο 1900.
Κι όμως αυτά γίνονται σήμερα, δίπλα μας και από ανθρώπους που
ιδανικά θα ήθελαν να πηγαίνουν σαν κι εμάς κάθε πρωί στη δουλειά και να
αγχώνονται για έναν καλό καθηγητή για τα παιδιά τους.
Οπότε, το διακύβευμα δεν είναι αν στηρίζουμε την Χαμάς αλλά αν
τασσόμαστε με το μέρος του πολύπαθου παλαιστινιακού λαού
που έχει σηκώσει κεφάλι απέναντι στον Γολιάθ
που έχει κάνει ξεφτίλα τα διαβόητα "υπερσύγχρονα και παντοδύναμα" συστήματα ασφαλείας του
Ισραήλ χρησιμοποιώντας καρότσια σούπερ μάρκετ και αγροτικά Datsun
που πολεμάει με τα μέσα που ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙ
Στην τελική οι Παλαιστίνιοι απέναντι στην κατοχή, την βία και
την υπερδεκαετή ατίμωση επέλεξαν να μπουν στη μάχη. Με κίνδυνο τη ζωή τους.
Ξέρουν, τουλάχιστον, οτι αν πέσουν θα πέσουν με το κεφάλι
ψηλά.
Αλίμονο στους ραγιάδες και τους σκυμμένους.
Αλίμονο σε αυτούς.
Γιατί αυτοί έχουν πεθάνει ήδη και δεν το έχουν καταλάβει.
"
