Ξυπόλητη στην άσφαλτο, στο χώμα,
στις πέτρες, στις υγρές πλάκες χειρουργείων
και στα βρώμικα πλακάκια μαγειρείων και δημόσιων απόπατων
και στις ράγες των τραίνων
Στους μικρούς περίπατους της Ιστορίας
και στις μεγάλες αποδράσεις της
και στις ανηφόρες της εξουθένωσης
και στις κατηφόρες της απόγνωσης.
Με πόδια γυμνά, το ίδιο γερά και σταθερά και ακούραστα.
Περπατούν, σέρνονται και τρέχουν
ακόμα και πάνω στο νερό των μεγάλων θαλασσών.
Είμαι η ψυχή των ανείπωτων θαυμάτων.
Η ανυπόταχτη όλων των καιρών.
Το στήθος μου γυμνό στην πείνα του μωρού,
στη δίψα του μικρού Γαβριά.
στο χάδι των αντρών, την υποψία των γιατρών,
στη ζέστη, το κρύο, το λαίμαργο μάτι, στην κάννη του όπλου.
Χώμα, ο κόρφος μου, να φυτευτούνε δέντρα και μηνύματα
να γίνω σπόρος και βροχή κι εύφορη γη
να μπουν οι πάσσαλοι καινούργιων φλογισμένων ιδεών.
Γιατί είμαι η μάγισσα των μεσαιωνικών πυρών,
η πλύστρα, η δασκάλα. η θεατρίνα, η πόρνη κι η υφάντρα.
Είμαι το τίποτα που λέει ο Μακρόν.
Η αξιοθέατη ζωγραφιά του Λούβρου.
Η ξεβράκωτη της επανάστασης στο οδόφραγμα του '30
Ο σπόρος, στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
ο μέτοικος και ο Μάης του 68
ο Δεκέμβρης, ο Γενάρης, ο Φλεβάρης, κάποτε και τώρα.
Τα μάτια μου είναι ο λόγος ύπαρξης του δακρυγόνου
Είμαι ολόκληρη, το κεφάλι, το γυμνό στήθος
και τα ξυπόλητα πόδια μου, ο στόχος στο σημάδι
Είμαι ολόκληρη ένα πεδίο βολής.
Μια κοιλιά γόνιμη, μια εύφορη πεδιάδα
και θα παραμένω πάντα η ανυπόταχτη όλων των καιρών.
