ΝΗΦΕ ΚΑΙ ΜΕΜΝΗΣΟ ΑΠΙΣΤΕΙΝ

 

Πολλοί συμπολίτες μας εκφράζουν υποτιμητικές απόψεις και βαρείς χαρακτηρισμούς συλλήβδην απέναντι σε όσους έχουν επιφυλάξεις για τον καθολικό και υποχρεωτικό εμβολιασμό. Τους αποκαλούν ηλίθιους, ανόητους και ό,τι άλλο υπονοεί ο νεολογισμός του ‘ψεκασμένου’. Πριν από τα εμβόλια ανάλογη μεταχείριση υπέστησαν όσοι είχαν επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα της σκληρής καραντίνας, έτσι όπως εφαρμόστηκε. Ήταν οι ‘ανεύθυνοι’. Οι φορείς των απόψεων αυτών επικαλούνται την επιστήμη. Ας μου επιτραπεί εδώ να πω ότι αναφέρονται όχι στην επιστήμη αυτή καθαυτή, αλλά σε συγκεκριμένους επιστήμονες, που οι απόψεις τους, σωστές ή λάθος, συμπορεύονται με την εξυπηρέτηση του κυβερνητικού αφηγήματος. Διότι όλοι ξέρουμε ότι υπάρχουν και αντίθετες επιστημονικές απόψεις που, παρεμπιπτόντως, και αυτές λοιδορούνται ως ύποπτες ή ‘ψεκασμένες’.

    Ασφαλώς και είναι δυσάρεστο να δίνει τον τόνο της αμφισβήτησης για την αντιμετώπιση της πανδημίας μία μικρή μειονότητα που πιστεύει ότι ο ιός δεν υπάρχει, ή ότι τα εμβόλια θα φυτέψουν στο σώμα μας τσιπάκια. Το ποσοστό των συμπολιτών μας που σκέφτονται έτσι υπερεκτιμάται σκοπίμως, νομίζω, από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Και αθέλητα, πιστεύω, από πολλούς από αυτούς που χρησιμοποιούν εύκολα τον όρο ‘ψεκασμένος’.

    Γιατί όμως κάποιος μπορεί να βλέπει με εύλογη καχυποψία τον υποχρεωτικό εμβολιασμό; Γιατί ένα εν δυνάμει χρήσιμο εργαλείο όπως το εμβόλιο να δημιουργεί τέτοιο διχασμό; Γιατί να πυροδοτεί ακόμη και μεταφυσικό αρνητισμό;

• Διότι είναι η πρώτη φορά που ένα εμβόλιο εμφανίζεται τόσο γρήγορα και επιβάλλεται στον γενικό πληθυσμό πριν σταθμιστούν ακόμη και οι βραχυπρόθεσμες παρενέργειες.

• Διότι ακόμη και όταν οι-έστω λίγες-βραχυπρόθεσμες παρενέργειες εμφανίστηκαν, οι ‘υπεύθυνοι’ έσπευσαν αμέσως να τις διαψεύσουν.

• Διότι ενώ η επιστήμη διαπίστωσε ποιες κατηγορίες είναι όντως χρήσιμο να εμβολιαστούν, εμείς θέλουμε να εμβολιάσουμε άκριτα ό,τι κινείται.

• Διότι οι παραγωγοί του εμβολίου και οι προαγωγοί της καθολικής υποχρεωτικότητας δεν λογοδοτούν πουθενά, ούτε καν εξετάζονται. Με νόμο.

• Διότι η υποχρεωτικότητα προηγουμένων εμβολίων αφορούσε απείρως πιο θανατηφόρες νόσους.

• Διότι αυτοί που επιβάλλουν τα συγκεκριμένα και εν πολλοίς παράλογα και αντιφατικά ‘μέτρα’ αρνούνται να πάρουν άλλα, πιο ήπια και αποτελεσματικά (βλέπε πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, μέσα μαζικής μεταφοράς κ. λπ.).

• Διότι αφήνουν τις άλλες νόσους στην τύχη τους.

• Διότι με εργαλείο τον ιό προωθούν μία κοινωνία αυξημένης πειθαρχίας, επιτήρησης, φόβου, διακρίσεων, απομόνωσης, μοναξιάς, περιορισμών, ανισότητας, γραφειοκρατίας και αστυνόμευσης. Μία κοινωνία ολοκληρωτική.

• Διότι αλλάζουν ακόμη και την έννοια των λέξεων. Όσοι καλόπιστα νομίζουν ότι με τον καθολικό εμβολιασμό θα αποκτήσουμε την ‘ελευθερία’ μας φοβάμαι πως κάνουν λάθος, τουλάχιστον όσον αφορά τις προθέσεις των κυβερνώντων. Ας σκεφτούν γιατί από την αρχή ακόμα της πανδημίας οι ιθύνοντες (παγκοσμίως) μας προειδοποιούν να χωνέψουμε ότι AC (After Covid) ο κόσμος δεν θα είναι όπως πριν.

Αυτά είχα να πω, και γράμματα γνωρίζω.

ΥΓ: το ρητό του Επίχαρμου είχε σε κορνίζα στο γραφείο του ένας από τους δασκάλους μου, ο Νίκος Γαβαλάς. Σημαίνει ‘να θυμάσαι να αμφισβητείς με νηφαλιότητα’.

[---->]

"Mon Dieu, quelle décadence!"

 

Η Ζανέτ, κάτοικος Κολωνακίου, πρώην μέλος του "Ρήγα Φεραίου", νυν υποστηρίκτρια του Κυριάκου Μητσοτάκη και υπεύθυνη μιας ΜΚΟ για την προστασία των τρανς και non-binary βακαλάων της Ανατολικής Πολυνησίας, ήταν από το πρωί έξαλλη με αυτή την απαράδεκτη συγκέντρωση των "αντι-εμβολιαστών". Αφού αποκάλεσε τους διαδηλωτές δώδεκα φορές "ψεκασμένους" στο facebook και έξι φορές "γίδια" στο twitter, έβαλε καρδούλα στις νέες αναρτήσεις του Μάνου Βουλαρίνου ("μα πόσο πνευματώδης!")  και ξεκίνησε για τη δουλειά της .

Όμως, στο γραφείο δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί με τίποτε. Είχε ακόμη στο μυαλό της εκείνες τις άθλιες εικόνες από την χθεσινή διαδήλωση : τους παπάδες, τους σταυρούς, την πλέμπα, όλους εκείνους τους γραφικούς τύπους, "Mon Dieu, quelle décadence!". Φυσικά η ίδια δεν πέρασε από τη διαδήλωση για να διαπιστώσει τι κόσμος συμμετείχε και ποιά συνθήματα ακουγονταν αλλά είχε δει το ρεπορτάζ στο δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΙ και -όλα κι όλα!- τη Σια Κοσιώνη την εμπιστεύεται τυφλά, δεν τρώει κουτόχορτο αυτή! Κάθησε λιγη ώρα ακόμη στο γραφείο ,τσαντίστηκε που δεν ήρθε εκείνη η έγκριση για την επιδότηση από το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής και αποφάσισε να φύγει νωρίτερα.

Πέρασε από το "Φίλιον" και εκεί ήταν μαζεμένη όλη η παρέα : η Μπέττυ, πρώην συνεργάτης του Φώτη Κουβέλη, νυν σύμβουλος επικοινωνίας στην κυβέρνηση και ιθύνων νούς της "Επιτροπής για την Εθνική Στρατηγική Ισότητας των ΛΟΑΤΚΙ+" ("το + ήταν δική μου ιδέα, Ζανέτ μου!"), ο Ερμόλαος , δημοσιογράφος στο protagon και πρώην στέλεχος του "Ποταμιού", και ο Κωνσταντίνος, διευθύνων σύμβουλος σε εταιρεία αιολικής ενέργειας. Φυσικά όλοι μιλούσαν για την χθεσινή διαδήλωση και όλοι ήταν το ίδιο εξαγριωμένοι! Η γλυκιά μας η Μπέττυ, με τον ανθρωπισμό που την διακρίνει και την ευαισθησία της για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πρότεινε να αποκλειστούν από τις ΜΕΘ όλοι όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί, ο Ερμόλαος, που έχει διαβάσει πολύ Ράμφο και Νίκο Δήμου, είπε, για άλλη μια φορά, ότι ειμαστε βοθρολαός και ότι δεν περάσαμε Διαφωτισμό και πόσο μετάνιωσε που δεν έφυγε στο εξωτερικό τότε που τον ήθελε η Μαρία Δαμάνακη για να εργαστεί μαζί της στο "Ίδρυμα 'Πρίγκιπας Αλβέρτος ο 2ος του Μονακό". 

Όσο για τον  Κωνσταντίνο, αυτός ήταν κάπως εκτός κλίματος, και ανακοίνωσε περιχαρής στην παρέα ότι όπου να'ναι έρχονται τα χρήματα από το ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης, προσθέτοντας πόσο καταπληκτικός πρωθυπουργός είναι ο Κυριακός Μητσοτάκης που προωθεί με τόση θέρμη την πράσινη ενέργεια! 

Η Ζανετ κοίταξε τους φίλους της και ένιωσε ευτυχισμένη που μέσα σε αυτή την καθυστερημένη βαλκάνια χώρα είχε βρει  κάποιους ανθρώπους να μοιράζονται την ίδια αισθητική και τις ίδιες υψηλές αξίες! Θυμήθηκε τους αγώνες που έδωσαν τον τελευταίο χρόνο υπέρ της Ευρώπης, της επιστήμης και της κοινής λογικής, την παθιασμένη αρθρογραφία του Ερμόλαου υπερ των λοκντάουν ("και μια ζωή να σωθεί αξίζει!"), τα χειροκροτήματα στα μπαλκόνια μαζί με τη Μαρέβα, την μάχη που έδωσε η Μπέττυ μέσα στην κυβέρνηση για την απαγόρευση του ψαρέματος ("τουλάχιστον 2000 νεκρούς επιπλέον θα είχαμε χωρίς αυτό το μέτρο , Ζανέτ μου!"), τις φωτογραφίες που ανέβασαν στο facebook από τα εμβολιαστικά κέντρα με το μπανεράκι "proudly vaccinated" ("3000 likes πήρα στην πρώτη δόση και 3200 στη δεύτερη!"), το τηλεφώνημα που είχαν κάνει στην αστυνομία όταν οι γείτονες είχαν καλέσει 11 παιδιά (άκουσον, άκουσον, οι εγκληματίες!) για το πάρτι της 6χρονης κόρης τους και ένα δάκρυ χαράς και περηφάνιας κύλησε από τα επιμελώς μακιγιαρισμένα γαλαζοπράσινα μάτια της. 

Προς στιγμήν, της ήρθε στο μυαλό ο Άγγελος, πάνω από είκοσι χρόνια φίλος τους. Με τον Άγγελο ήταν παντού μαζί -στις διαδηλώσεις του "Μένουμε Ευρώπη", στις συναυλίες στο Μέγαρο, στις διακοπές στην Ανάφη, στην προεκλογική εκστρατεία του Γιώργου Παπανδρέου το 2009- και όμως ο ανόητος επέλεξε να μην εμβολιαστεί με την φτηνή δικαιολογία ότι είχε αρρωστήσει από κορωνοϊό τον Φεβρουάριο. Φυσικά , ακολουθώντας τη συμβουλή της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου στο liberal.gr να απομονωθούν κοινωνικά οι ανεμβολίαστοι, ο Άγγελος αποβλήθηκε δια παντός από την παρέα και κάθε φορά που τον πετύχαιναν τυχαία στο δρόμο έκαναν ότι δεν τον ήξεραν.("Τί θα πουν οι άνθρωποι της σειράς μας αν μας δουν να χαιρετάμε έναν ανεμβολίαστο, Μπέττυ μου;") "Με τη δημόσια υγεία και το μεγαλειώδες εμβολιαστικό πρόγραμμα του πρωθυπούργου μας, Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν παίζουμε!", είχε πει χαρακτηριστικά ο Ερμόλαος. Πόσο δίκιο είχε!

 Το βράδυ η Ζανέτ γύρισε στο ρετιρέ της στην Πατριάρχου Ιωακείμ, έγραψε άλλες τρεις φορές "ζώα" στο facebook για τους "αντιεμβολιαστές", είδε το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ , ανησύχησε μήπως τελικά πράγματι πεθάνουμε όλοι από αυτή την φοβερή και τρομερή μετάλλαξη Δέλτα και αποφάσισε να ξαναρχίσει να φοράει μάσκα σε εξωτερικούς χώρους για να δώσει το καλό παράδειγμα στην ψεκασμένη πλέμπα. Στο κρεβάτι, διαβάζοντας την βιογραφία της Κάμαλα Χάρις που αγόρασε από το αγαπημένο της βιβλιοπωλείο "Free Τhinking Zone", και λίγο πριν την πάρει ο ύπνος, μια γλυκιά και τόσο γνώριμη αίσθηση την κατέκλυσε :  "μα πόσο καλός και φωτισμένος  άνθρωπος είμαι παρότι ζω σε μια χώρα  καθυστερημένων αγροίκων!", σιγοψιθύρισε. Άλλη μια κουραστική μέρα, που είχε κάνει το καθήκον της και είχε κρατήσει ψηλά τη δάδα του Διαφωτισμού, είχε φτάσει στο τέλος της.

[---->]