Αλλάζει άρδην η φιλοσοφία του Ασφαλιστικού και του Φορολογικού

Δομικού χαρακτήρα οι αντιδραστικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση

Με το νομοσχέδιο που κατατέ­θηκε στη Βουλή επέρχεται μια ριζική και αντιδραστικά αλλαγή στον τρόπο λειτουργία του ασφαλιστικού συστήματος αλλά και της φορολογίας σε βάρος φυσικά του λαού και κυρίως των πλέον αδύνατων τμημάτων του, αφού άμεσα ή έμμεσα θα επιβαρυνθούν δυσανάλογα με τις οικονομικές «δυνατότητές» τους. 

Καταρχήν να σημειώσουμε, για την αξιο­πιστία τόσο της κυβέρνησης όσο και του αρμόδιου υπουργού για την κοινωνική ασφάλιση κ.Κατρούγκαλου, που είναι και συνταγματολόγος και έγραψε πριν γίνει υπουργός βιβλία και μελέτες για την αντισυνταγματικότητα των μνημονιακών νόμων, ότι το Ελεγκτικό Συνέδριο κρίνει αντισυνταγματικό το ασφαλιστικό τμήμα του νομοσχεδίου. Και η αντισυνταγματι­κότητα δεν αφορά μόνο την μη κατάθε­ση ωε τώρα των σχετικών αναλογιστικών μελετών, τις οποίες ο κ. υπουργός για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις είπε ότι θα τις καταθέσει στη Βουλή, όταν θα κατατεθεί εκεί το νομοσχέδιο.

 Υπάρχει και η αντισυνταγματικότητα της υπαγωγής δημοσίων υπαλλήλων και ιδιωτικών σε ένα ενιαίο ασφαλιστικό οργανισμό που αποτελεί «κα­ραμπινάτη» παραβίαση του Συντάγματος για την οποία δεν είπε κουβέντα. Είναι και αυτό ένα δείγμα του ήθους, τόσο του κ. υπουργού για το πώς  υπερασπίζεται το Σύνταγμα που ως καθηγητής διδάσκει στα παιδιά μας, αλλά και του πρωθυπουργού που θα ήταν «κάθε λέξη του Συντάγματος». 

Στα επιμέρους θέματα του Ασφαλιστικού οφείλουμε να σημειώσουμε τις ακόλουθες αλλαγές που έχουν τεράστια κοινωνική και πολιτική σημασία όχι μόνο για σήμε­ρα ή έστω για τα λίγα επόμενα χρόνια, αλλά και για τις επόμενες γενιές. 

Αυτό που έστω και μετά τις τόσες περικοπές επί εποχής μνημονίων αναγνωρίζαμε ως κοινωνική ασφάλιση παύει να υπάρχει. Στη θέση του τοποθετείται ένα ακραιφνώς νεοφιλελεύθερο κατασκεύασμα χωρίς κρατική χρηματοδότηση, με αυτόματους μηχανισμούς που θα οδηγούν σε συνεχείς μειώσεις των συντάξεων στο βαθμό που θα υπάρχουν ελλείμματα κ.λπ.:  

1. Το σύστημα μέχρι τώρα ήταν αναδιανε­μητικό για να προστατεύσει τους πλέον αδύνατους. Με τις προτεινόμενες ρυθμί­σεις αυτό παύει να ισχύει ως θεμελιώδης κανόνας. Από την κυβέρνηση ms «Αριστεράς» καθιερώνεται, έναντι του ισχύοντος μέχρι τώρα αναδιανεμητικού συστήματος, η ανταποδοτικότητα του συνταξιοδοτικού συστήματος με πολλά ανοιχτά θέματα, ακόμα και γι αυτή την ανταποδοτικότητα που θα καταλήγει σε υποαποδοτικότητα. 

2. θεσπίζονται αυτόματοι μηχανισμοί που θα λαμβάνουν τις αναγκαίες αποφάσεις περικοπών συντάξεων. Το σχέδιο νόμου περιλαμβάνει μόνιμους μηχανισμούς μείωσης των παροχών, έως το 2060, που περι­έχουν πολλές παγίδες κατά τους ειδικούς. Π.χ. προβλέπεται ότι από την 1/1/2017 και ανά τριετία η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εκπονεί υποχρεωτικά αναλογιστικές μελέτες, με στόχο τη διασφάλιση της μακροχρόνιας Βιωσιμότητας του Ασφα­λιστικού Συστήματος. 

Για όποιον κατανοεί τι θα συμβαίνει λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι: α) σε ένα γηράσκοντα πληθυσμό με ανε­στραμμένη ηλικιακή πυραμίδα, που έχει επιδεινωθεί ραγδαία λόγω των μνημονίων και β) με επίσημη ανεργία στα επίπεδα του 26%, ανεπίσημη πάνω από 30% και μαύρη - ανασφάλιστη εργασία στα ύψη, είναι προφανές ότι η «διασφάλιση της μακροχρόνιας Βιωσιμότητας του Ασφα­λιστικού» θα συνεχίζει να επιτυγχάνεται με τον μέχρι τώρα καθιερωμένο τρόπο, τις μειώσεις των συντάξεων. 

Μόνο που δεν θα χρειάζονται πλέον νέοι νόμοι αλλά αυτόματα σύμφωνα με τα αποτέλε­σμα των αναλογιστικών  μελετών, θα αποφασίζονται οι αναγκαίες περικοπές, για μια σειρά ασφαλισμένους που έχουν καταβάλει επί δεκαετίες υψηλές εισφορές στα  επικουρικά τα­μεία θα δουν tις επικουρικές συντάξεις να εκμηδενίζονται.

3. Μέχρι τώρα είχαμε αγωνιστεί είχαμε πετύχει και συνεπώς γνωρίζαμε ότι π χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος είναι τριμερής:: σφαλισμένος, εργοδότης (επί της ουσίας με χρήματα του ασφαλισμένου που παρήγαγε κατά την εργασία του) και κράτος. 

Aπό το νέο νομοσχέδιο λείπει η κρατική χρηματοδότηση. Ειδικότερα στο άρθρο 2 & 5 προβλέπονται: «Το κράτος έχει πλήρη εγγυητική υποχρέωση για το σύνολο των ασφαλιστικών παροχών. Ειδικές διατάξεις σχετικές με την κρατική χρηματοδότηση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης καταργούνται». 

Συνεπώς, μια ακόμα μεγάλη «προσφορά» της Κυβέρνησης τns «Αριστεράς» προς τον ελληνικό λαό είναι η κατάργηση της υποχρέωσης του κράτους (που λεηλάτησε ποικιλοτρόπως τα ταμεία επί 60 και πλέον χρόνια κατακλέβοντας τα αποθεματικά τους  που πλήρωσε ο λαός) να χρηματοδοτεί πλέον το ασφαλιστικό σύστημα. 

Αλλά βέβαια θα έχει «πλήρη εγγυητική υποχρέωση» και με αυτό τον όρο θα τηρήσει την υποχρέωση του ! Με άλλα λόγια «το δούλεμα πάει σύννεφο» από ένα κράτος που ποτέ δεν τήρησε τις δεσμεύσει του και τις υποχρεώσει που είχε αναλάβει διαχρονικά έναντι του ασφαλιστικού συστήματος και των ταμείων. Γιατί θα το κάνει τώρα που τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα; 

4. Τέλος, όσον αφορά το φορολογικό και εδώ οι διατάξεις που θεσπίζονται επιτυγχάνουν ένα και μοναδικό στόχο: να αυξηθούν, για μία ακόμα φορά, τα βάρη στα μεσαία στρώματα αξιο­ποιώντας επί του παρόντος μόνο τα θέματα άμεσης φορολογίας ενώ θα ακολουθήσουν και οι σχετικές ρυθ­μίσεις για την έμμεση. 

Έτσι, σχετικά με την άμεση φορολογία προβλέπε­ται να εισπραχθούν για το έτος 2016 (φορολογική δήλωση 2017) επιπλέον 1,8 δισ. ευρώ. Μια απλή ανάγνωση στις αναλύσεις που δημοσιεύονται καθημερινά θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι και αυτή την αύξηση θα την πληρώσουν τα μεσαία στρώματα από μισθωτούς μπλοκάκια, ελεύθερους επαγγελματίες & Βιοτέχνες και αγρότες. 

Παράλληλα βέβαια συνεχίζονται οι «διαπραγματεύσεις» για την έμμεση φορολογία όπου προβλέπεται να επιβληθούν σύμφωνα με το 3ο Μνημόνιο νέοι φόροι ύψους 1,8 δισ. ευρώ συν ό,τι εκκρεμότητες υπάρ­χουν) από το παρελθόν. 

Το ποιοί θα θιγούν από αυτά τα μέτρα και τα υπόλοιπα που θα ανακοινωθούν στην πορεία είναι γνωστό. Αυτοί που θίγο­νται περισσότερο από τους έμμεσους φόρους είναι οι πλέον αδύναμοι, τα χαμηλότερα εισοδήματα αφού θα αποδίδουν σε φόρους συγκριτικά με άλλες κατηγορίες υψηλότερο ποσοστό του εισοδήματος τους. Για αυτό και οι έμμεσοι φόροι θεωρούνται ως οι πλέον αντιλαϊκοί.

5. Και ένα «τραγελαφικό») στοιχείο τns φορολογικής πολιτικής της «κυ­βέρνησης». Ισχυρίζεται η «κυβέρνη­ση» ότι στο πλαίσιο τις δικαιότερης κατανομής των φορολογικών Βαρών αυξάνει από 30% σε 35% το φόρο στα μικτά έσοδα όσων έχουν άδειες τυχερών παιγνιδιών.

 

 Και ιδού το αποτέλεσμα της «δίκαιης» αυτής απόφασnς. Σύμφωνα με έκθεση της BETA Χρηματιστηριακή που επεξεργάστηκε τα στοιχεία του ΟΠΑΠ (για αυτόν γί­νεται η ρύθμιση για να καταργηθεί το προταθέν τέλος των 5 λεπτών ανά στήλη). 

Η έκθεση αναφέρει για το 2015 «τα αποτελέσματα προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) θα επιβαρυνθούν με περίπου 70 εκατ. ευρώ» από την προτεινόμενη αύξη­ση του φόρου. «Την ίδια στιγμή, αν διατηρούνταν το ειδικό τέλος των 5 σεντς ανά στήλη παιχνιδιού του Οργανισμού, τότε η επιβάρυνση θα έφτανε τα 210 εκατ. ευρώ ετησίως»>. 

Συνεπώς η κυβέρνηση που τα βάζει με τη διαπλοκή, χαρίζει ετησίως» στον κ. Μελισσανίδη, που... δεν έχει καμία σχέση με διαπλοκή, το ποσό των 140 εκ. € τουλάχιστον! 

Οι αλλαγές πλέον είναι δομικού χα­ρακτήρα. Ανατρέπουν τη φιλοσοφία και την αποστολή του ασφαλιστικού συστήματος και διαμορφώνουν τις συνθήκες πραγματικής «ταξικής  μεροληψία»).

ΠΑ.

ΠΗΓΗ :  

δρόμοςΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ/Σάββατο 23-Κυριακή 24 Απριλίου 2016

«Μηχανισμός εξισορρόπησης αποκλίσεων»

Η κάβα των 3 δισ. που φόρτωσαν οι δανειστές την «αξιολόγηση», δημιουργεί προβλήματα στη διαχείριση της και έτσι η επιστρατεύεται το «δη­μιουργικό» ταλέντο πολιτικών απατεώνων και δανειστών.

Δεν θα τα νομοθετήσουμε επακριβώς, θα συμ­φωνήσουμε σε αυτά και θα δημιουργήσουμε έναν «μηχανισμό εξισορρόπησης αποκλίσεων» που, αυτόματα, θα ενεργοποιείται όποτε υπάρχουν αποκλίσεις από το κυρίως πρόγραμμα. 

Έτσι, δεν θα υπάρχει καμιά ανάγκη προσφυ­γής στην Βουλή ούτε νέες ρυθμίσεις και νόμοι ούτε τίποτα. «Λέγε μου ιδέες», γιατί κάτι τέτοιο μπορεί να βγάζει τάχα την ελληνική κυβέρνηση από πρόσκαιρες δυσκολίες, αφού μεταμφιέζει την κάβα σε μηχανισμό εξισορρόπησης, αλλά δημιουργεί ένα προηγούμενο ακόμα χειρότερο: ο μηχανισμός αυτός θα είναι ανεξέλεγκτος, θα αποτελείται από τροϊκανούς και θα αποφασίζει όπως θέλει σε ορισμένες στιγμές. Κάπως έτσι οικοδομείται σε νέο, πιο ποιοτικό επίπεδο το τροϊκανό υπερκράτος κηδεμονίας και καθυπόταξης μιας χώρας.

Το ίδιο τεράστιο έλλειμμα δημοκρατίας υπάρχει και στον τρόπο που γίνεται η τύποις διαπραγ­μάτευση, δηλαδή, η υπαγόρευση των όρων. Τι ακριβώς διαμείβεται, τι συζητούν, τι προτάσεις τρέχουν, τι αποφασίζουν, πώς τα υλοποιούν. Σκοτάδι καλύπτει όλα τα σημαντικά ζητήματα και μόνο διαρροές γίνονται για προετοιμασία του κλίματος.

Η δημοκρατία στο απόσπασμα των νέων «στρατο­δικείων» . Σαράντα εννιά χρόνια μετά τη φασιστική δικτατορία, ο «γύψος» έγινε μόνιμος νάρθηκας.

 Τα νέα δεσμά που φέρνουν τροϊκανοί και κυβέρ­νηση Τσίπρα (είναι πλήρης η συνενοχή της πλέον) δημιουργούν όρους παραπέρα γονατίσματος της κοινωνίας και της χώρας και οριστικής διάλυσης τους. Εννέα δισ. ακόμα στις πλάτες του λαού είναι δυσβάσταχτα. Ο κυνισμός των δανειστών είναι δεδομένος. Όπως δεδομένος είναι πλέον και ο τυχοδιωκτισμός της κυβέρνησης, που για να διατηρηθεί στην εξουσία είναι πρόθυμη να υπογράψει τα πάντα σε βάρος της κοινωνίας και της χώρας.

Δεδομένη πλέον είναι και η ανάγκη για καθολι­κή αντίσταση στα νέα δεσμά, για πραγματική δημοκρατία, ανεξαρτησία, εργασία.

Αναγκαίος όσο ποτέ ο πολιτικός αγώνας από ένα κίνημα απελευθέρωσης και χειραφέτησης. Από ένα πολιτικό κίνημα που με νέα χαρακτηριστικά και ακηδεμόνευτο θα αναμετρηθεί με το βασικό χρέος της απελευθέρωσης του τόπου. Που θα ανοίξει μια πραγματική διέξοδο για το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας.

[--->]