Οι χωρίς καμία διάκριση πυροβολισμοί εναντίον Ισραηλινών από τη Χαμάς
και άλλες παλαιστινιακές οργανώσεις αντίστασης, οι απαγωγές αμάχων, ο
καταιγισμός ρουκετών κατά του Ισραήλ, οι επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη
εναντίον ποικίλων στόχων, από τανκς μέχρι φωλιές αυτόματων πολυβόλων, είναι η
οικεία γλώσσα του ισραηλινού κατακτητή. Το Ισραήλ μιλάει αυτή τη γλώσσα της
αιματοβαμμένης βίας στους Παλαιστίνιους από τότε που οι σιωνιστικές
πολιτοφυλακές κατέλαβαν πάνω από το 78% της ιστορικής Παλαιστίνης, κατέστρεψαν
περίπου 530 παλαιστινιακά χωριά και πόλεις και σκότωσαν περίπου 15.000
Παλαιστίνιους σε περισσότερα από 70 επεισόδιά σφαγών. Περίπου 750.000 Παλαιστίνιοι
εκκαθαρίστηκαν εθνοτικά μεταξύ 1947 και 1949 για να δημιουργηθεί το κράτος του
Ισραήλ το 1948.
Η απάντηση του Ισραήλ σε αυτές τις ένοπλες εισβολές θα είναι
μια γενοκτονική επίθεση στη Γάζα. Το Ισραήλ θα σκοτώσει δεκάδες Παλαιστίνιους
για κάθε Ισραηλινό που θα σκοτωθεί. Εκατοντάδες Παλαιστίνιοι έχουν ήδη πεθάνει
στις αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ από την έναρξη της "Επιχείρησης
Al-Aqsa Flood" το πρωί του Σαββάτου, η οποία άφησε πίσω της 700
Ισραηλινούς νεκρούς.
Ο πρωθυπουργός Νετανιάχου
προειδοποίησε την Κυριακή τους Παλαιστίνιους στη Γάζα να "φύγουν
αμέσως" γιατί το Ισραήλ θα "μετατρέψει σε ερείπια όλα τα κρησφύγετα
της Χαμάς".
Αλλά πού πρέπει να πάνε οι Παλαιστίνιοι της Γάζας; Το Ισραήλ
και η Αίγυπτος αποκλείουν τα χερσαία σύνορα. Δεν υπάρχει έξοδος από τον αέρα ή
τη θάλασσα, οι οποίες ελέγχονται από το Ισραήλ.
Η συλλογική τιμωρία κατά των αθώων είναι μια γνωστή τακτική
που χρησιμοποιούν οι αποικιοκράτες. Τη χρησιμοποιήσαμε εναντίον των ιθαγενών
Αμερικανών και αργότερα στις Φιλιππίνες
και στο Βιετνάμ. Οι Γερμανοί τη χρησιμοποίησαν εναντίον των Herero και των
Namaqua στη Ναμίμπια.
Οι Βρετανοί τη χρησιμοποίησαν στην Κένυα
και τη Μαλαισία.
Οι Ναζί τη
χρησιμοποίησαν στις κατεχόμενες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, της Ανατολικής
και της Κεντρικής Ευρώπης. Το Ισραήλ ακολουθεί το ίδιο μοτίβο. Θάνατος για
θάνατο. Φρικαλεότητα για φρικαλεότητα. Αλλά είναι πάντα ο κατακτητής που ξεκινά
αυτόν τον μακάβριο χορό και ανταλλάσσει σωρούς πτωμάτων με σωρούς πτωμάτων.
Δεν είναι θέμα υπεράσπισης των εγκλημάτων πολέμου της μιας ή
της άλλης πλευράς. Δεν έχει να κάνει με το αν χαιρόμαστε με τις επιθέσεις. Έχω
δει αρκετή βία στα κατεχόμενα ισραηλινά εδάφη, όπου παρακολουθώ τη σύγκρουση
εδώ και επτά χρόνια, και απεχθάνομαι τη βία. Αλλά αυτός είναι ο γνωστός
επίλογος όλων των αποικιοκρατικών σχεδίων. Τα καθεστώτα που εμφυτεύονται και
συντηρούνται με τη βία γεννούν βία. Ο απελευθερωτικός πόλεμος της Αϊτής. Οι
Μάου Μάου στην Κένυα. Το Αφρικανικό Εθνικό Κογκρέσο στη Νότια Αφρική. Αυτές οι
εξεγέρσεις δεν είναι πάντα επιτυχείς, αλλά ακολουθούν γνωστά μοτίβα. Οι
Παλαιστίνιοι, όπως όλοι οι αποικιοκρατούμενοι λαοί, έχουν το δικαίωμα στην ένοπλη αντίσταση
σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Το Ισραήλ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για μια δίκαιη λύση με τους
Παλαιστίνιους. Έχει οικοδομήσει ένα κράτος απαρτχάιντ και έχει
απορροφήσει σταθερά όλο και μεγαλύτερα τμήματα της παλαιστινιακής γης σε
μια εκστρατεία αργής αλλά σταθερής εθνοκάθαρσης. Το 2007, μετέτρεψε τη Γάζα στη
μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου.
Τι περιμένει το Ισραήλ ή η παγκόσμια κοινότητα; Πώς μπορεί
κανείς να παγιδεύει 2,3 εκατομμύρια ανθρώπους στη Γάζα, τους μισούς από αυτούς
άνεργους, σε ένα από τα πιο πυκνοκατοικημένα μέρη του πλανήτη για 16 χρόνια, να
μειώνει το προσδόκιμο της ζωής των κατοίκων της, οι μισοί από τους οποίους
είναι παιδιά, σε επίπεδα απλής
επιβίωσης, να τους έχει στερήσει βασικές ιατρικές προμήθειες, τρόφιμα, νερό
και ηλεκτρικό ρεύμα να χρησιμοποιεί επιθετικά αεροσκάφη, πυροβολικό,
μηχανοκίνητες μονάδες, πυραύλους, ναυτικά πυροβόλα και μονάδες πεζικού για να
σφάζει στην τύχη άοπλους πολίτες και να μην περιμένει βίαιη απάντηση; Το Ισραήλ
διεξάγει αυτή τη στιγμή κύματα αεροπορικών επιθέσεων στη Γάζα, προετοιμάζει
χερσαία εισβολή και έχει κόψει το ηλεκτρικό
ρεύμα στη Γάζα, το οποίο συνήθως λειτουργεί μόνο για δύο με τέσσερις ώρες
την ημέρα.
Πολλοί από τους μαχητές της αντίστασης που διείσδυσαν στο
Ισραήλ γνώριζαν χωρίς αμφιβολία ότι θα σκοτωθούν. Αλλά όπως οι αντιστασιακοί σε
άλλους απελευθερωτικούς πολέμους, αποφάσισαν ότι αν δεν μπορούσαν να επιλέξουν
πώς θα ζήσουν, θα επέλεγαν πώς θα πεθάνουν.
Ήμουν στενός φίλος της Alina
Margolis-Edelman, η οποία συμμετείχε στην ένοπλη αντίσταση στην εξέγερση
του γκέτο της Βαρσοβίας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο σύζυγός
της, Marek Edelman,
ήταν ο υποδιοικητής της εξέγερσης και ο μόνος ηγέτης που επέζησε από τον
πόλεμο. Οι Ναζί είχαν σφραγίσει 400.000 Πολωνοεβραίους στο γκέτο της Βαρσοβίας.
Οι παγιδευμένοι Εβραίοι πέθαναν κατά χιλιάδες από πείνα, ασθένειες και
αδιάκριτη βία. Όταν οι Ναζί άρχισαν να μεταφέρουν τους εναπομείναντες Εβραίους
σε στρατόπεδα εξόντωσης, οι αντιστασιακοί αντιστάθηκαν. Κανείς δεν περίμενε να
επιβιώσει.
Μετά τον πόλεμο, ο Marek Edelman καταδίκασε τον σιωνισμό ως ρατσιστική
ιδεολογία που χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει την κλοπή της παλαιστινιακής
γης. Πήρε το μέρος των Παλαιστινίων, υποστήριξε την ένοπλη αντίστασή τους και
συναντήθηκε συχνά με Παλαιστίνιους ηγέτες. Βροντοφώναξε κατά της οικειοποίησης
του Ολοκαυτώματος από το Ισραήλ για να δικαιολογήσει την καταστολή του
παλαιστινιακού λαού. Ενώ το Ισραήλ τροφοδοτούσε τη μυθολογία της εξέγερσης του
γκέτο, αντιμετώπιζε τον μοναδικό επιζώντα ηγέτη της εξέγερσης, ο οποίος
αρνήθηκε να εγκαταλείψει την Πολωνία, ως παρία. Ο Έντελμαν κατάλαβε ότι το
μάθημα του Ολοκαυτώματος και της εξέγερσης των γκέτο είναι ότι οι Εβραίοι δεν
είναι ηθικά ανώτεροι ή αιώνια θύματα. Η ιστορία, είπε ο Marek Edelman, ανήκει
σε όλους. Οι καταπιεσμένοι, συμπεριλαμβανομένων των Παλαιστινίων, είχαν το
δικαίωμα να αγωνιστούν για ισότητα, αξιοπρέπεια και ελευθερία.
"Το να είσαι Εβραίος σημαίνει να είσαι πάντα με τους
καταπιεσμένους και ποτέ με τους καταπιεστές", είπε ο Edelman.
Η εξέγερση της Βαρσοβίας εμπνέει εδώ και καιρό τους
Παλαιστίνιους. Εκπρόσωποι της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης
(ΟΑΠ) συνήθιζαν να καταθέτουν στεφάνι στην ετήσια εκδήλωση μνήμης της εξέγερσης
στην Πολωνία στο μνημείο του γκέτο της Βαρσοβίας.
Όσο περισσότερο ο αποικιοκράτης ασκεί βία για να υποτάξει τον
κατεχόμενο, τόσο περισσότερο μετατρέπεται σε τέρας. Η σημερινή κυβέρνηση του
Ισραήλ απαρτίζεται
από Εβραίους εξτρεμιστές, φανατικούς σιωνιστές και θρησκευτικούς φανατικούς που
διαλύουν την ισραηλινή δημοκρατία και ζητούν την εκδίωξη ή τη μαζική δολοφονία
των Παλαιστινίων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ζουν στο Ισραήλ.
Ο ισραηλινός φιλόσοφος Yeshayahu
Leibowitz, τον οποίο ο Isiah Berlin αποκάλεσε "συνείδηση του
Ισραήλ", προειδοποίησε ότι αν το Ισραήλ δεν διαχωρίσει την εκκλησία από το
κράτος θα δημιουργήσει ένα διεφθαρμένο ραβινάτο που θα μετατρέψει τον ιουδαϊσμό
σε φασιστική αίρεση.
"Ο θρησκευτικός εθνικισμός είναι για τη θρησκεία ό,τι
ήταν ο εθνικοσοσιαλισμός για τον σοσιαλισμό", είπε ο Leibowitz, ο οποίος
πέθανε το 1994.
Είχε συνειδητοποιήσει ότι η τυφλή λατρεία του στρατού, ειδικά
μετά τον πόλεμο του 1967 που κατέκτησε το αιγυπτιακό Σινά, τη Γάζα, τη Δυτική
Όχθη (συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ) και τα συριακά υψίπεδα του
Γκολάν, ήταν επικίνδυνη και θα οδηγούσε στην τελική καταστροφή του Ισραήλ, μαζί
με κάθε ελπίδα δημοκρατίας.
"Η κατάστασή μας θα επιδεινωθεί σε εκείνη ενός δεύτερου
Βιετνάμ, ενός διαρκώς κλιμακούμενου πολέμου χωρίς προοπτική τελικής
επίλυσης", προειδοποίησε.
Προέβλεψε ότι "οι Άραβες θα είναι οι εργαζόμενοι και οι
Εβραίοι οι διαχειριστές, οι επιθεωρητές, οι αξιωματούχοι και η αστυνομία -
ειδικά η μυστική αστυνομία". Ένα κράτος που θα κυβερνούσε έναν εχθρικό
πληθυσμό 1,5-2 εκατομμυρίων αλλοδαπών θα γινόταν αναγκαστικά ένα κράτος μυστικής
αστυνομίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εκπαίδευση, την ελευθερία του
λόγου και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Η διαφθορά που χαρακτηρίζει κάθε
αποικιακό καθεστώς θα επικρατούσε και στο κράτος του Ισραήλ. Η διοίκηση θα
έπρεπε να καταστείλει την αραβική εξέγερση από τη μία πλευρά και να αποκτήσει
Άραβες κουίσλινγκ από την άλλη. Υπάρχουν επίσης βάσιμοι λόγοι να φοβόμαστε ότι
οι Ισραηλινές Δυνάμεις Άμυνας, που μέχρι τώρα ήταν ένας στρατός του λαού, θα
εκφυλιστούν ως αποτέλεσμα της μετατροπής τους σε στρατό κατοχής και ότι οι
διοικητές τους, που έχουν γίνει στρατιωτικοί ηγέτες, θα μοιάζουν με τους
συναδέλφους τους από άλλα έθνη".
Είδε ότι μια παρατεταμένη κατοχή των Παλαιστινίων θα
δημιουργούσε αναπόφευκτα "στρατόπεδα συγκέντρωσης".
"Το Ισραήλ", είπε, "δεν αξίζει να υπάρχει και
δεν αξίζει τον κόπο να το διατηρήσουμε".
Η επόμενη φάση αυτού του αγώνα θα είναι μια μαζική εκστρατεία
βιομηχανικών σφαγών στη Γάζα από το Ισραήλ, η οποία έχει ήδη αρχίσει. Το Ισραήλ
είναι πεπεισμένο ότι μεγαλύτερα επίπεδα βίας θα συντρίψουν οριστικά τις
παλαιστινιακές φιλοδοξίες. Το Ισραήλ κάνει λάθος. Ο τρόμος που προκαλεί το
Ισραήλ είναι ο τρόμος που θα νιώσει.
================
*Βραβευμένος με το
βραβείο Πούλιτζερ δημοσιογράφος, ανταποκριτής στο εξωτερικό για δεκαπέντε
χρόνια στους New York Times, όπου ήταν επικεφαλής του γραφείου για τη Μέση
Ανατολή και τα Βαλκάνια. Προηγουμένως, εργάστηκε στο εξωτερικό για τις
εφημερίδες The Dallas Morning News, The Christian Science Monitor και NPR.
Είναι ο οικοδεσπότης της εκπομπής The Chris Hedges Report.
