Το άρθρο γνώμης του Joseph A.
Ladapo,καθηγητή ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στη Wall StreetJournal, μας μεταφέρει κάποιους ενδιαφέροντες προβληματισμούς σχετικά με τις
πολιτικές που βασίζονται άμεσα ή έμμεσα στον υποχρεωτικό εμβολιασμό, τις οποίες
τα κράτη ακολουθούν ως τη μόνη επιλογή στην προσπάθειά τους να σταματήσουν την
εξάπλωση του ιού.
Σε αντίθεση με τα υπάρχοντα δεδομένα και σημαντικές
επιστημονικές μελέτες σχετικά με τη μετάδοση του ιού, τη μείωση της
αποτελεσματικότητας των εμβολίων με την πάροδο του χρόνου και την
αποτελεσματικότητα πολλών θεραπειών, όλα αυτά δεν φαίνεται να επηρεάζουν μια
μονολιθική πολιτική υγείας, καταναγκαστικού χαρακτήρα, αλλοπρόσαλλη και με
στόχους ανέφικτους.
Ο ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΗ ΤΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ
ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ
Η υποχρεωτικότητα δεν θα λειτουργήσει, επειδή τα ασυμπτωματικά
άτομα μπορούν να μεταδώσουν και αυτά τον ιό.
Η πανδημία Covid-19 ήταν η αιτία να δημιουργηθεί ένα αξιόλογο
ρεύμα επιστημονικής έρευνας, αλλά η γνώση αυτή δεν μεταφράζεται σε καλύτερες
πολιτικές. Ένα παράδειγμα είναι η ένθερμη εφαρμογή του μέτρου της δημόσιας
χρήσης της μάσκας , ένα μέτρο το οποίο, στην καλύτερη περίπτωση, είχε μια
μέτρια επίδραση [ 1 ] στη μετάδοση του ιού. Η
τα λοκντάουν, τα οποία η έρευνα έδειξε [2] ότι αυξάνουν τον συνολικό
αριθμό των θανάτων, αλλά που εξακολουθούν να θεωρούνται ως αποδεκτή λύση. Αυτή
η λογική επεκτείνεται τώρα και στα μέτρα που αποσκοπούν στον υποχρεωτικό
εμβολιασμό. Η πολιτική αυτή προωθείται ως αναγκαία προκειμένου να σταματήσει η
εξάπλωση του Covid-19, αν και τα αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι κάτι τέτοιο
δεν συμβαίνει.
Η υποχρεωτικότητα παραβιάζει την προσωπική αυτονομία και
μπορεί να οδηγήσει σε πολιτικές συγκρούσεις με ανεπιθύμητες συνέπειες, αν και
σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να έχει μια ορισμένη αξία. Σε γενικές γραμμές,
ωστόσο, μια σοφή πολιτική σέβεται την εγγενή αξία της αυτονομίας του ατόμου και
αναζητά τον λιγότερο επαχθή τρόπο προκειμένου να υπάρξουν κοινωνικά πλεονεκτήματα.
Το πιο συνηθισμένο επιχείρημα όσων υπερασπίζονται τον
υποχρεωτικό εμβολιασμό είναι ότι δεν έχει κανένας το δικαίωμα να μολύνει τους
άλλους. Αλλά οι μολύνσεις οφείλονται εν μέρει στα ασυμπτωματικά και
προσυμπτωματικά άτομα [ 3 ] τα οποία δεν
γνωρίζουν καν ότι έχουν μολυνθεί.
Δεν είναι χρήσιμο να τιμωρούνται ενήλικες που δεν έχουν
συμπτώματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο άλλες ασθένειες που μπορούν να
μεταδοθούν από άτομα που δεν παρουσιάζουν συμπτώματα- όπως η γρίπη, ο έρπης των
γεννητικών οργάνων και η ηπατίτιδα C - αντιμετωπίζονται με πολιτικές όπως ο
εθελοντικός εμβολιασμός, τα πρωτόκολλα εξετάσεων για τα σεξουαλικώς
μεταδιδόμενα νοσήματα και τα προγράμματα ανταλλαγής αχρησιμοποίητων συρίγγων
για τους ενδοφλέβιους χρήστες ναρκωτικών. Οι γιατροί και το προσωπικό του τομέα
δημόσιας υγείας γνωρίζουν ότι η διακοπή της εξάπλωσης συνήθως δεν έχει πρακτικά
αποτελέσματα.
Υπάρχει και ένα επιπλέον πρόβλημα: τα εμβόλια μειώνουν, αλλά
δεν εμποδίζουν τη μετάδοση του ιού. Με βάση μια μεγάλη μελέτη σε πάνω από
300.000 άτομα στο Ηνωμένο Βασίλειο, η προστασία από τη λοίμωξη φαίνεται να
μειώνεται με την πάροδο του χρόνου, πιο αισθητά μετά από τρεις - τέσσερις μήνες
[ 4 ] . Όπως δείχνουν κλινικές μελέτες
από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και το Κατάρ - και αυτό μπορούν
πλέον να το διαπιστώσουν μόνοι τους πολλοί Αμερικανοί - υπάρχουν σαφείς
ενδείξεις ότι τα εμβολιασμένα άτομα μπορούν να επανανοσήσουν και να συμβάλουν
έτσι στην εξάπλωση του Covid -19.
Η τάση αυτή επιδεινώθηκε με την παραλλαγή Δέλτα. Τα δεδομένα
δείχνουν ότι, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση των CDC ( Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης
Ασθενειών ) [ 5 ] , μετά την εμφάνιση της παραλλαγής Δέλτα, η
αποτελεσματικότητα του εμβολίου για την προστασία από τη λοίμωξη μειώθηκε από
91 % στο 66 %. Τα δεδομένα από το Ισραήλ δείχνουν ότι για ορισμένους ασθενείς
τα ποσοστά προστασίας έπεσαν κάτω από 40%. Επίσης δείχνουν ότι οι εμβολιασμένοι
έχουν λιγότερες πιθανότητες να μολυνθούν από τους μη εμβολιασμένους. Και όσοι
έχουν αναρρώσει από τον Covid-19 φαίνεται πως έχουν τη μέγιστη προστασία από
όλους τους άλλους.
Ολα αυτά όμως δεν επηρεάζουν την πολιτική εμβολιασμών. Όταν η
κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Κάθι Χοχούλ έθεσε το ζήτημα της επέκτασης του
υποχρεωτικού εμβολιασμού στις δημόσιες υπηρεσίες, είπε: "Θα πρέπει να
ενημερώσουμε τους πολίτες πως όταν μπαίνουν στις εγκαταστάσεις μας, οι άνθρωποι
που τους φροντίζουν είναι υγιείς και δεν
θα τους μεταδώσουν τον ιό". Σύμφωνα
με τα δεδομένα όμως αυτοί μπορούν να τον μεταδώσουν.
Τα καλά νέα είναι ότι τα εμβόλια κατά του Covid-19εξακολουθούν
να προσφέρουν σημαντική προστασία από σοβαρή νόσηση. Η απάντηση πολλών
υποστηρικτών του εμβολίου ήταν να υπερασπιστούν τις αναστολές εργασίας, και η
δυναμική πίσω από την τρίτη δόση ξεπερνά τα περιορισμένα διαθέσιμα δεδομένα. Η
πραγματικότητα δείχνει ότι για μια πιο λειτουργική προσέγγιση της διαχείρισης του Covid απαιτείται ένα
διαφοροποιημένο σύνολο στρατηγικών, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης
εξωνοσοκομειακών ιατρικών θεραπειών.
Τα μονοκλωνικά αντισώματα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σπάνια
[ 6 ] , αν και με βάση τα στοιχεία δείχνουν σημαντική μείωση του κινδύνου
νοσηλείας. Οι λόγοι δεν είναι πολύ κατανοητοί, αλλά πολλοί ασθενείς και γιατροί
ίσως να μην γνωρίζουν ακόμα ότι διατίθενται.
Υπάρχουν αυξανόμενες ενδείξεις για την αποτελεσματικότητα του
αντικαταθλιπτικού φλουβοξαμίνης, με βάση τα αποτελέσματα μιας πρόσφατης μεγάλης
κλινικής μελέτης η οποία βρίσκεται σε διαδικασία αξιολόγησης από άλλους
ειδικούς που ελέγχουν την ακρίβεια και την αξιοπιστία της μελέτης (peer review)
, η οποία μελέτη διαπίστωσε μια μείωση του κινδύνου νοσηλείας κατά 30% [ 7 ] .
Μια μικρότερη κλινική μελέτη για τη χρήση φλουβοξαμίνης που δημοσιεύτηκε στην
Εφημερίδα της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας (American Medical Association)
διαπίστωσε ότι υπάρχουν οφέλη [ 8 ] από
τη χρήση της κατά του κορονοϊού.
Άλλα φάρμακα όπως η υδροξυχλωροκίνη και η ιβερμεκτίνη, τα
οποία οι υπεύθυνοι υγείας φαίνεται πως είναι αποφασισμένοι να αγνοήσουν, είναι
ένα ζήτημα το οποίο δεν έχει βρει λύση. Ελεγχόμενες κλινικές μελέτες έχουν
δώσει αντιφατικά αποτελέσματα, αλλά πολλοί γιατροί με σημαντική εμπειρία στη
θεραπεία ασθενών με Covid-19, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι γιατροί
της ομάδας Early COVID Care Experts [ 9 ] , έχουν αναφέρει χαμηλά ποσοστά
νοσηλείας και θανάτων όταν εφάρμοσαν αυτές τις θεραπείες. Ορισμένες από αυτές
τις ομάδες ασθενών είναι πολυάριθμες και έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά με
κριτές, όπως μία μελέτη πάνω σε 717 μη νοσηλευόμενους ασθενείς η οποία
δημοσιεύτηκε στο Travel Medicine and Infectious Disease [ 10 ].
Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός δεν μπορεί να σταματήσει την
εξάπλωση του ιού, καθώς η αποτελεσματικότητα του εμβολίου μειώνεται και
εμφανίζονται νέες παραλλαγές. Πώς μπορεί λοιπόν να είναι αυτή μια λογική
πολιτική; Είναι λογικό να ρίχνουμε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε καθεστώς
αναστολής εργασίας και να τους απειλούμε με απόλυση, αφού δεν είναι σίγουρο ότι
περισσότερες δόσεις θα σταματήσουν την εξάπλωση
του ιού;
Η λογική προσέγγιση, με βάση τα διαθέσιμα δεδομένα, είναι η
προώθηση των εμβολίων με σκοπό την πρόληψη σοβαρών ασθενειών. Αυτό δεν
χρειάζεται να είναι υποχρεωτικό: οι ενήλικες μπορούν να αποφασίσουν από μόνοι
τους. Ο υποχρεωτικός εμβολιασμός όμως θα παρατείνει τις πολιτικές συγκρούσεις
για τον Covid-19 και αυτή δεν είναι παρά μια ολοένα και λιγότερο βιώσιμη
στρατηγική για την επίτευξη ενός ανέφικτου στόχου.
ΠΗΓΗ : https://www.wsj.com/.../vaccine-mandate-covid-19...
[ 1 ]
https://www.healthaffairs.org/doi/10.1377/hlthaff.2020.00818
[ 2 ] https://www.nber.org/papers/w28930
[ 3 ] https://www.nature.com/articles/d41586-020-03141-3
[ 4 ]
https://www.nature.com/articles/d41586-021-02261-8#ref-CR1
[ 5 ] https://www.cdc.gov/mmwr/volumes/70/wr/mm7034e4.htm
[ 6 ] https://www.washingtonpost.com/.../a39a0b5e-0029-11ec...
[ 7
]https://www.medrxiv.org/con.../10.1101/2021.08.19.21262323v1
[ 8 ]
https://jamanetwork.com/journals/jama/fullarticle/2773108
