Περί πιστοποιητικών εμβολιασμένων #2

 

2. Γιατί είναι λαθροχειρία να ταυτίζονται οι άνθρωποι που δεν εμβολιάζονται για τον covid 19 συλλήβδην με τους "αρνητές των εμβολιασμών και της επιστήμης".

Ας θυμηθούμε λίγο τα βασικά: Με βάση τα ΙΑΤΡΙΚΑ δεδομένα, υπάρχουν εμβόλια υποχρεωτικά και μη υποχρεωτικά. Τα εμβόλια της ιλαράς, της ερυθράς, της πολιομυελίτιδας, της διφθερίτιδας, του κοκίτη και κάμποσα άλλα είναι υποχρεωτικά για τα παιδιά -και παλεύουμε για να είναι προσβάσιμα σε όλα τα παιδιά του πλανήτη (που δυστυχώς δεν είναι). Το εμβόλιο του COVID 19 είναι όντως ένα θαύμα της επιστήμης το ότι κατάφερε να ετοιμαστεί σε τόσο λίγο χρόνο (κι αν δούλευαν όλοι οι επιστήμονες μαζί με δημόσια χρηματοδότηση θα ήταν όλα πολύ καλύτερα, κι αν δεν εξαρτιόταν η διάθεσή του από το κέρδος των εταιρειών και επίσης πρέπει να παλέψουμε να είναι διαθέσιμο σε όλο τον πλανήτη). Όμως, υποχρεωτικό δεν έχει καταστεί -από την αντίστοιχη ΙΑΤΡΙΚΗ επιτροπή.

Μια διαφορά πχ στα υποχρεωτικά εμβόλια -ως τώρα τουλάχιστον- είναι ότι παράσχουν διά βίου κάλυψη από την ασθένεια (με κάποιες δόσεις), ενώ εδώ μιλάμε για ένα εμβόλιο που, όπως και αυτό της γρίπης, θα πρέπει να το κάνουμε κάθε χρόνο, ίσως και 2 φορές το χρόνο. Ακόμη δεν ξέρουμε καν πόσο κρατάει η ανοσία του.

Οι "αρνητές των εμβολίων" γενικώς, έχουν καταγραφεί στο 2-3% του πληθυσμού στις σχετικές μετρήσεις. Τους τελευταίους μήνες του 2020, που έγιναν μετρήσεις για το εμβόλιο του COVID 19 (πολλές από αυτές έγιναν πριν καν εγκριθεί ιατρικά το εμβόλιο, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση...) το ποσοστό των ανθρώπων που δήλωναν ότι δεν θα κάνουν το εμβόλιο του COVID κυμαινόταν στο 25-30% (αν η ανοσία επιτυγχάνεται με το 70%, το ποσοστό του 30% δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα). Πρώτη απλή παρατήρηση λοιπόν: είναι τεράστια λαθροχειρία το να ταυτίζονται οι αντιεμβολιαστές (που είναι αυτοί που αρνούνται τα υποχρεωτικά εμβόλια) με όσους για διάφορους λόγους δεν θέλουν να εμβολιαστούν για τον COVID. Και σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται επίσης με τους "αρνητές του ιού". Και είναι μια λαθροχειρία που στην πραγματικότητα χαρίζει ανθρώπους που δεν αμφισβητούν την ουσία της επιστήμης, στο στρατόπεδο των ανορθολογιστών!

Οι λόγοι που κάποιοι δεν κάνουν το εμβόλιο είναι πολλοί: υπάρχει όντως ένα ποσοστό που επηρεάζεται από την εκκλησία (και θέλει άλλου είδους αντιμετώπιση), υπάρχει όμως και μεγάλο ποσοστό που έχουν κάποιο αυτοάνοσο ή αλλεργία και φοβούνται για την επίδραση του στην υγεία τους (κι αυτοί οι άνθρωποι κατά κανόνα τηρούν ΟΛΑ τα μέτρα προστασίας γιατί φοβουνται και τον ιό), υπάρχει ποσοστό αυτών που έχουν νοσήσει και δεν κάνουν το εμβόλιο γιατί -κατά τα ιατρικά δεδομένα- έχουν ανοσία (βλ. και προηγουμενο ποστ), υπάρχουν γυναίκες που θέλουν να μείνουν έγκυες ή είναι έγκυες και δεν το κάνουν για σιγουριά (και μαλιτασ με ιατρική συμβουλή), υπάρχει και ποσοστό που είναι δύσπιστοι γιατί θυμούνται ότι με βάση τα επιστημονικά δεδομένα που μαθαίναμε στο σχολείο, οποιοδήποτε φάρμακο πρέπει να μετρηθεί για καιρό για να γνωρίζουμε τις παρενέργειές του (συγνώμη, αλλά αυτοι δεν λέγονται "αρνητές της επιστήμης"), αυτοί που περιμένουν να κάνουν το εμβόλιο από Σεπτέμβρη ή αυτοί που λόγω ηλικίας κινδυνεύουν ελάχιστα από τον ιό.

Όλοι οι παραπάνω δεν είναι οι εχθροί μας: δεν έφεραν τον κορωνοϊό στον πλανήτη, δεν κινδυνεύουμε να πεθάνουμε εξαιτίας τους, δεν είναι οι "λεπροί" του 2021! Και σίγουρα δεν κινδυνεύουμε εμείς οι εμβολιασμένοι "να πεθάνουμε όλοι" από τους παραπάνω ανεμβολίαστους. Ο μπαμπάς μου αρνείται να κάνει το εμβόλιο (δεν αναφέρω τους λόγους εδώ), αλλά δεν φοβάμαι μην κολλήσω εγώ από αυτόν, φοβάμαι για τη δική του υγεία, μην κολλήσει και πεθάνει! Ποια είναι αυτή η λογική που υπαγορεύει να θεωρούμε τους ανεμβολίαστους εχθρούς αντί να τους θεωρούμε πιο ευάλωτους; Ποια είναι η λογική που τους θεωρούμε όλους "ανορθολογιστές" και δεν ακούμε τα επιχειρήματά τους -σίγουρος δρόμος για να μην τους πείσουμε ΠΟΤΕ να εμβολιαστούν;

(Υπάρχει το επιχείρημα, βέβαια, ότι όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των ανεμβολίαστων, τόσες πιο πολλές μεταλλάξεις θα έχει ο ιός, μόνο που το επιχείρημα αυτό αφορά ολόκληρο τον πλανήτη και όχι μία χώρα. Στο βαθμό που δεν έχουμε κλειστά σύνορα, το ότι υπάρχουν φτωχές χώρες ή φτωχοί που δεν έχουν πρόσβαση καν στο εμβόλιο, είναι μάλλον πιο σημαντικό για την εξέλιξη του ιού από τον ανεμβολίαστο πατέρα μου, που στην τελική έρχεται σε επαφή με ελάχιστους άλλους ανθρώπους).

Ο κίνδυνος που διατρέχουν είναι μεγαλύτερος για τους ίδιους κι όχι για μένα που είμαι εμβολιασμένη. Το να ανεχόμαστε να γίνεται βιοπολιτική στις πλάτες όλων μας, θα έχει σημαντικότερες επιπτώσεις στη ζωή μας. Το να τους βάλουμε στη θέση των παλιών λεπρών, το να ιεραρχούμε τα πράγματα ανάποδα, το να βλέπουμε τον εχθρό μας στον διπλανό μας, εξυπηρετεί μόνο την πραγματική αρνήτρια του ιού, που έχει αποδείξει ότι είναι η κυβέρνηση!

(Η διαχείριση του φόβου για τον Άλλο...

Τα δύο χρόνια της πανδημίας προσφέρονται για άλλο ένα δοκίμιο σχετικά με την μαζική διαχείριση του ατομικού φόβου του θανάτου: αρκεί να μας δείξουν κάποιον με το δάχτυλο ως εχθρό, ως αυτόν από τον οποίο κινδυνεύουμε "να πεθάνουμε όλοι" και κατευθείαν στρέφουμε το βλέμμα μας εκεί! Τώρα θα μου πεις, ολόκληρα συστήματα θρησκειών βασίζονται στη διαχείριση του φόβου του θανάτου, τι να συζητάμε. Σωστό. Μόνο που για τις θρησκείες το λέμε, το έχουμε εμπεδώσει. Για το φόβο των "ισλαμιστών", του "πυρηνικού οπλοστασίου του Ιράκ", των φορέων του AIDS κλπ αντισταθήκαμε. Όταν το θέμα έφτασε στους "ανεύθυνους νέους που διασπείρουν τον ιό στις πλατείες"(πέρσι) και στους "ανεμβολίαστους που θα μας σκοτώσουν όλους" (φέτος), τα πράγματα αλλάζουν... Είναι αναγκαίο λοιπόν να αποστασιοποιηθούμε λίγο ο καθένας από τον ατομικό του φόβο θανάτου, για να μπορούμε να δούμε τι ακριβώς συμβαίνει. Νομίζω ότι κάπως έτσι γεννήθηκε η φιλοσοφία και εν γένει η θεωρία στον πλανήτη...)

[---->]

Τα ερωτήματα (ρητορικά) είναι πολλά

 

Οι νεκρές Καραβίδες της Λίμνης Πολυφύτου , η απολιγνιτοποίηση και η Απελευθέρωση Η/Ενέργειας.

Τι σχέση μπορούν να έχουν αυτά μεταξύ τους:

Κι όμως έχουν και μεγάλη μάλιστα.

Η Είδηση: Ο Σύλλογος Επαγγελματιών ψαράδων Λίμνης Πολυφύτου που αριθμεί 165 μέλη με απόφαση της Γενικής τους Συνέλευσης σταματάν για 15 μέρες την αλιεία της Καραβίδας, εν μέσω περιόδου ψαρέματος, διότι εμφανίστηκαν πολλές νεκρές Καραβίδες. Οι ιχθυολόγοι που κάλεσε ο Σύλλογος είπαν πως οι Καραβίδες πεθαίνουν λόγω έλλειψης οξυγόνου που δημιουργεί η απότομη κάθοδος της στάθμης της Λίμνης.

Όντως όπως καταγγέλλει ο Πρόεδρος των αλιέων η Στάθμη της Λίμνης έπεσε κατά 10 μέτρα μέσα  μόνο σε μια βδομάδα που ήταν αυτή του καύσωνα! 

Φυσικά η Στάθμη έπεσε λόγω της εγκληματικής ενέργειας της ΔΕΗ να βάλει τα υδροηλεκτρικά στο φουλ επειδή υπήρχε έλλειψη ρεύματος...... Όμως  η ζημιά δεν είναι μόνο στις καραβίδες αλλά δημιουργεί γενικότερα προβλήματα στους αγρότες που χρησιμοποιούν το νερό για άρδευση. Γι αυτό άλλωστε τέτοιον καιρό αρχές καλοκαιριού τα υδροηλεκτρικά λειτουργούν ελάχιστα και μόνο για εξισορρόπηση του δικτύου.

Όμως τα ερωτήματα (ρητορικά) είναι πολλά

Για ποιο λόγο κάθε φορά που έχουμε μια μικρή σχετικά, αύξηση της ζήτησης παρουσιάζεται έλλειψη ρεύματος; Τα ίδια είχαμε και το Χειμώνα τον φετινό και τον περσινό κλπ

Γιατί να υπάρχει έλλειψη ρεύματος σε μια Χώρα που από το υστέρημα του λαού της έκανε 50 δις επενδύσεις και διπλασίασε την εγκατεστημένη ισχύ;

Μήπως επειδή οι επενδύσεις αυτές έγιναν σε Άχρηστες Πηγές Ενέργειας  και Φυσικό αέριο που δεν έχουμε;

Προ Απελευθέρωσης Η/Ε η ΔΕΗ διέθετε εγκατεστημένη ισχύ 12.000 Μεγαβάτ και η ζήτηση ήταν αυξημένη κατά 40% και όμως υπήρχε ρεύμα σε επάρκεια. Σήμερα η Χώρα έχει εγκατεστημένη ισχύ άνω των 20.000 μεγαβάτ και η ζήτηση είναι πεσμένη κατά 40% !!! Κι όμως ρεύμα δεν έχουμε κι αυτό που έχουμε θα το πληρώσουμε για "μαύρο χαβιάρι" λόγω του 'τρελού ανταγωνισμού" των κερδοσκοπικών επιχειρηματικών ομίλων στο χρηματιστήριο ενέργειας όπου στη χονδρική το ανέβασαν κατά 100%

Και τέλος αφού δε βρήκαν ακόμα τις πηγές που θα αντικαταστήσουν τον λιγνίτη γιατί έκλεισαν άρον -άρον τις λιγνιτικές μονάδες;

https://www.ertnews.gr/.../i-xirasia-plittei-tis.../  

[---->]

https://www.mononews.gr/.../apokaliptiko-ti-amives...

Ο ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΠΑΜΙΕΣ

 

Για «Ρεαλιστικό ριζοσπαστισμό» μίλησε ο Τσίπρας, για «ριζοσπαστικό ρεαλισμό» είπε ο Τσακαλώτος. Βρείτε τις διαφορές. Μαζί με τη «ρεαλιστική ανυπακοή» που έχει λανσάρει ο Βαρουφάκης έχουμε μια μοναδική στα χρονικά παραίτηση της ελληνικής Αριστεράς από το όραμα του ανέφικτου και από τις μεγάλες ιδέες, προς όφελος του… βασιλιά ρεαλισμού.

 

Συνήθως οι ηγεσίες έδειχναν στους πολίτες τον δρόμο, το όραμα και την ελπίδα ακόμα και για το ανέφικτο. Μπορεί να μην έφτανες στον στόχο, όμως τη βάση, την απαρχή των αιτημάτων σου δεν την ξεχνούσες ποτέ, ξέροντας πως είχες δίκιο ακόμα και αν δεν πέτυχες τα πάντα.

 

Τώρα το σημείο εκκίνησης είναι ο… ρεαλισμός. Και έτσι φτάνεις ακόμα και όταν είσαι στην αντιπολίτευση να ψηφίζεις Rafale, Ελληνικό και δώρα στη Fraport (όπως είπε σωστά και ο Φίλης στη συνδιάσκεψη). Αν όμως θέλαμε ρεαλισμό παιδιά, δεν χρειαζόμασταν την Αριστερά να μας εμπνέει. Και το ΠΑΣΟΚ μια χαρά ήτανε. Και καρφώνεστε, ακριβώς επειδή το «κέντρο» θέλει τον γνωστό πασοκικό ρεαλισμό, αυτόν του δίνετε και σε αυτόν προσπαθείτε να μοιάσετε ξεχνώντας τα μακρινά και τα ανέφικτα.

 

Ισως να με καταλαβαίνουν πιο καλά όσοι μισούν τις (πολύ θρεπτικές κατά τ’ άλλα) μπάμιες: Είσαι πιτσιρικάς, γυρνάς από το σχολείο και στο τραπέζι βρίσκεις στρωμένο το φαγητό. Ριζοσπαστισμός (ή ανυπακοή) είναι να πεις «Δεν θα φάω μπάμιες, θα φάω ψωμί και τυρί». Ίσως η μάνα σου να σε απειλήσει «αν δεν φας αυτό, δεν έχει τίποτα άλλο» και τότε πρέπει να είσαι έτοιμος ακόμα και για… νηστεία, προκειμένου να υποστηρίξεις το δίκαιο αίτημά σου ότι δεν πρέπει να μαγειρεύουμε μπάμιες. Στην άλλη περίπτωση, ο «ρεαλιστικός» ριζοσπαστισμός είναι να φας τις μπάμιες και μετά να είσαι όλη μέρα μουτρωμένος για τα φαγητά που φτιάχνουνε σ’ αυτό το σπίτι.

 

Αντίστοιχα σε επίπεδο προγράμματος, πολιτικού προτάγματος και απεύθυνσης προς την κοινωνία, ριζοσπαστισμός θα ήταν να ζητάς ακόμα και να διαγραφούν κάποια στιγμή οι μπάμιες από τον κατάλογο των βρώσιμων ειδών! Ο «ρεαλιστικός ριζοσπαστισμός» της ηγεσίας λέει περίπου: : «θα φάμε τις μπάμιες και μετά βλέπουμε τι κάνουμε…»

[---->]

 βλέπουμε τι κάνουμε…»

Tεχνικές χειραγώγησης του Ανθρώπου

 

Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός και στοχαστής, Noam Chomsky, στα βιβλία του «Requiem for the American Dream» και «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους» μιλάει για τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται για τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης από το 1970 έως σήμερα.

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μέρος μιας συλλογής ερμηνειών των συνεντεύξεων του Chomsky που συνέλεξαν οι Peter Hutchinson, Kelly Nyks, και Jared P. Scott, όπου με βάση τα λεγόμενα του κορυφαίου διανοητή διαπιστώνουν διεισδυτικές παρατηρήσεις για τους θεσμούς που διαμορφώνουν τη σκέψη του κοινού, οι οποίοι βρίσκονται στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους. Ο ίδιος δήλωσε πως δεν έγραψε αυτός τη λίστα αλλά πως αποτελεί μια ερμηνεία των διαλέξεών του.

✅ 1. Η τεχνική της διασκέδασης.

Πρωταρχικό στοιχείο του κοινωνικού ελέγχου, η τεχνική της διασκέδασης συνίσταται στη στροφή της προσοχής του κοινού από τα σημαντικά προβλήματα και από τις μεταλλαγές που αποφασίστηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ, με ένα αδιάκοπο καταιγισμό διασκεδαστικών και ασήμαντων λεπτομερειών....

Η τεχνική της διασκέδασης είναι επίσης απαραίτητη για να αποτραπεί το κοινό από το να ενδιαφερθεί για ουσιαστικές πληροφορίες στους τομείς της επιστήμης, της οικονομίας, της Ψυχολογίας, της Νευροβιολογίας και της Κυβερνητικής.

«Κρατήστε αποπροσανατολισμένη την προσοχή του κοινού, μακριά από τα αληθινά κοινωνικά προβλήματα, αιχμαλωτισμένη σε θέματα χωρίς καμιά πραγματική σημασία. Κρατήστε το κοινό απασχολημένο, απασχολημένο, απασχολημένο, χωρίς χρόνο για να σκέφτεται· να επιστρέφει κανονικά στη φάρμα με τα άλλα ζώα».

 - Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

✅ 2. Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων.

Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.

Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

✅ 3. Η τεχνική της υποβάθμισης.

Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ' αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα· τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

✅ 4. Η στρατηγική της αναβολής. (Σαλαμοποίηση)

Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτα απ'όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα.

Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

✅ 5. Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά.

Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος.

Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί;

«Αν (ο διαφημιστής) απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού».

- Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

✅ 6. Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική.

Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές.

✅ 7. Η τεχνική του να κρατάτε το κοινό σε άγνοια και ανοησία.

Συνίσταται στο να κάνετε το κοινό να είναι ανίκανο να αντιληφθεί τις τεχνολογίες και τις μεθοδολογίες που χρησιμοποιείτε για την υποδούλωσή του.

«Η ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις πρέπει να είναι πιο φτωχή, ώστε η τάφρος της άγνοιας που χωρίζει τις κατώτερες τάξεις από τις ανώτερες τάξεις να μη γίνεται αντιληπτή από τις κατώτερες».

- Απόσπασμα από το «Ὀπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».

✅ 8. Η τεχνική του να ενθαρρύνεις το κοινό να αρέσκεται στη μετριότητα.

Συνίσταται στο να παρακινείς το κοινό να βρίσκει «cool» ό,τι είναι ανόητο, φτηνιάρικο και ακαλλιέργητο.

✅ 9. Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή.

Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!

✅ 10. Η τεχνική του να γνωρίζεις τα άτομα καλύτερα από όσο γνωρίζουν τα ίδια τον εαυτό τους.

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, οι κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολοένα και πιο βαθιά τάφρο ανάμεσα στις γνώσει του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη Βιολογία, τη Νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.

Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ' όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ' όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό του.

Από Anwar Jitou

via Σωτηρία Μακρή