Το ΡΚΚ αναλαμβάνει την ευθύνη για την εκτέλεση τούρκων αστυνομικών σε επιχείρηση αντιποίνων για την επίθεση αυτοκτονίας τζιχαντιστών

Η στρατιωτική πτέρυγα της οργάνωσης του Κουρδικού  Εργατικού  Κόμματος (ΡΚΚ) ανέλαβε την ευθύνη για τη δολοφονία την Τετάρτη δύο Τούρκων αστυνομικών, ως αντίποινα για την επίθεση αυτοκτονίας  των τζιχαντιστών στην οποία σκοτώθηκαν  32 άτομα.

Οι  Δυνάμεις  Άμυνας του Λαού (HPG) με ανακοίνωση τους  σε ιστοσελίδα  τους κάνουν γνωστό  ότι γύρω στις 06:00 σε επιχείρηση αντιποίνων σκοτώθηκαν δύο αστυνομικοί  που συνεργάζονταν με τη συμμορία του Ντάες [το αραβικό ακρωνύμιο του Ισλαμικού Κράτους] στην Τσεϊλάνπιναρ της νοτιοανατολικής Τουρκίας.

Οι δυνάμεις ασφαλείας το πρωί της Τετάρτης ανέφεραν στο πρακτορείο Ρόιτερ ότι δύο αστυνομικοί βρέθηκαν νεκροί, με μία σφαίρα στο κεφάλι, σε κτίριο στην πόλη Τσεϊλάνπιναρ, στα σύνορα με τη Συρία, 160 χιλιόμετρα  ανατολικά της Σουρούκ, της πόλης όπου τη Δευτέρα έγινε η επίθεση αυτοκτονίας με στόχο μία ομάδα νεαρών ακτιβιστών της αριστεράς, υποστηρικτών της κουρδικής υπόθεσης, που ήθελαν να διασχίσουν τα σύνορα για να συμμετάσχουν στην ανοικοδόμηση του Κομπάνι. Η συριακή αυτή πόλη καταστράφηκε έπειτα από τέσσερις μήνες σφοδρών μαχών που κατέληξαν στη νίκη των Κούρδων της Συρίας επί των τζιχαντιστών μαχητών.

Οι Κούρδοι της Τουρκίας και η αντιπολίτευση  θεωρούν ότι ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα AKP υποστηρίζουν  κρυφά  τους τζιχαντιστές  εναντίον των Κούρδων μαχητών στη Συρία.

Μετά την βομβιστική επίθεση της Δευτέρας στο Σουρούκ σε πολλές πόλεις ξέσπασαν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, με συνθήματα ‘’το Ισλαμικό Κράτος δολοφονεί, ο Ερντογάν και το AKP συνεργάζονται μαζί του".

Το PKK είχε κηρήξει  εκεχειρία  ωστόσο οι συζητήσεις με την τουρκική κυβέρνηση δεν έχουν καταλήξει μέχρι σήμερα σε μία συμφωνία.

Σήμερα Σύνταγμα, αύριο Ευελπίδων!

 Ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και την καταστολή για την εφαρμογή του

Διακόπηκε για αύριο, Πέμπτη 23 Ιουλίου, 9.30 στο κτήριο 2 της Ευελπίδων, η δίκη των εφτά εκ των συλληφθέντων στην αντιμνημονιακή συγκέντρωση της Τετάρτης 15 Ιουλίου. Στη σημερινή διαδικασία εξετάστηκαν οι αστυνομικοί-μάρτυρες κατηγορίας, ένας εκ των οποίων είχε αποχωρήσει από το δικαστήριο πριν καταθέσει και έγινε διακοπή μέχρι να βρεθεί και να προσέλθει, πράγμα που δεν έγινε, οπότε και η δίκη συνεχίζεται αύριο.

Οι συνήγοροι υπεράσπισης κατέθεσαν αίτημα αναβολής της δίκης, κάτι σύνηθες που κατά κύριο λόγο γίνεται αποδεκτό από την έδρα. Ωστόσο, φαίνεται ότι η δικαστική και (πολιτική;) ηγεσία έπρεπε να προχωρήσουν το συντομότερο δυνατό στην εκδίκαση της υπόθεσης σήμερα, ημέρα που έχει κληθεί συγκέντρωση για την δεύτερη επαίσχυντη ψηφοφορία στη Βουλή. [Τυχαίο; Όλες οι υπόλοιπες υποθέσεις που αιτήθηκαν σήμερα αναβολή, την έλαβαν]

Οι αστυνομικοί που εμφανίστηκαν ως μάρτυρες σήμερα έπεσαν σε φοβερές αντιφάσεις, και ανάμεσά τους και ανάμεσα στην αρχική τους και τη σημερινή κατάθεση. 

Χαρακτηριστικά, δεν ήταν δυνατό να καταλάβει κάποιος από την ακροαματική διαδικασία, σε ποια θέση ακριβώς έλαβαν χώρα τα γεγονότα και πόσοι επιτέθηκαν σε ποιους και με τι! 

Εκτός από τα διάφορα αστεία επιχειρήματα τύπου «ήρθε καταπάνω μας χτυπώντας μας με γροθιές (!) ενώ ήμασταν σε πλήρη εξάρτυση», φαινόταν ξεκάθαρα ότι υπήρχε εντολή να στοχοποιηθεί και να χτυπηθεί άμεσα ο αγώνας ενάντια στο τρίτο μνημόνιο και μάλιστα να δοθεί ένα μήνυμα προς όσους και όσες θελήσουν να δράσουν από δω και στο εξής ότι η αστυνομία και οι δικαστές θα πρωταγωνιστήσουν στη διάδοση του μηνύματος. 

Αλλιώς, πώς να εξηγήσουμε το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της έδρας, κάθε φορά που στριμωχνόταν ένας μάρτυρας κατηγορίας-αστυνομικός επενέβαινε λέγοντας «τι να κάνουμε; Είπε ότι δεν θυμάται» θεωρώντας προφανώς φυσικό να δίνει κάποιος κατάθεση για να καταδικαστούν άνθρωποι και να μη θυμάται πότε και πού ακριβώς έλαβαν χώρα τα γεγονότα! 

Ή πώς να εξηγήσουμε όλη την προανακριτική διαδικασία, με την αρχική πρόταση τα πλημμελήματα και τα κακουργήματα να εξεταστούν όλα μαζί –πράγμα που θα σήμαινε την κράτηση των συλληφθέντων για μέρες, και διάφορα άλλα….

Δυστυχώς, τα γεγονότα μάς βάζουν σε προβληματισμό για το τι συμβαίνει, για το πώς η κυβέρνηση στέκεται απέναντι στο αγωνιζόμενο κομμάτι των ανθρώπων που ψήφισαν ΟΧΙ. Τι σημαίνει η καταστολή της προηγούμενης εβδομάδας; 

Τί σημαίνει η σύλληψη των συγκεκριμένων ατόμων;  Τί σημαίνει η σημερινή δίκη; ένα  »αριστερό» μάθημα δικαιοσύνης ή «αριστερή» αποτροπή του κόσμου από τη σημερινή συγκέντρωση; Και τι θα γίνει προσεχώς; 

Δεν είναι προϊόντα έκπληξης οι παραπάνω απορίες. Άλλωστε, το ΟΧΙ της κυβέρνησης είναι απέναντι σε μας. Σήμερα θα ακουστούν ξανά τα γεμάτα «πόνο» και «ντροπή» ΝΑΙ μέσα στο Κοινοβούλιο, ενώ κάποιοι/κάποιες θα βρισκόμαστε απέξω, την ώρα που άλλοι είναι ήδη κατηγορούμενοι για αυτό που θα κάνουμε εμείς το απόγευμα. ΝΑΙ στην καταστολή, ΝΑΙ στο μνημόνιο…

Αύριο θα εξεταστούν οι συλληφθέντες. Είναι ανάγκη δύο πράγματα:

Πρώτον, να είμαστε όλοι σήμερα στο Σύνταγμα, στις 19.30, για να δείξουμε ότι δεν φοβόμαστε και δεν θα καταστείλουν την οργή μας.

Δεύτερον, να είμαστε αύριο το πρωί στην Ευελπίδων, όχι μόνο από αλληλεγγύη για τους ανθρώπους που συνελήφθησαν μέσα στον δικό μας αγώνα, αλλά και για να καταλάβουν ότι στη θέση των εφτά ή των δώδεκα ή των είκοσι πέντε, θα μπορούσε να είναι ο καθένας και η καθεμία από μας και αυτό μας δίνει δύναμη.

Όχι μέχρι τέλους…

 

[--->]

Σταγονίδια

Σοκ προκαλεί η αποθράσυνση ορισμένων φασιστοειδών και ακροδεξιών στελεχών της ΕΛ.ΑΣ με την ανοχή και ενθάρρυνση που συνιστούν στην πράξη οι εμπρηστικές δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Γιάννης Πανούση για τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ και τους αντιεξουσιαστές.

Ενδεικτική είναι η εμετική και ρεβανσιστική ανάρτηση στο προσωπικό του λογαριασμό του facebook του κ. Κωνσταντίνου Ηλιόπουλου, ο οποίος προήχθη μάλιστα σε αστυνομικό διευθυντή στις κρίσεις του περασμένου Μαρτίου.

Ο κ. Ηλιόπουλος πάνω από ένα βίντεο το οποίο είχε αναρτηθεί από την ιστοσελίδα https://athens.indymedia.org/ και το οποίο ερμηνεύθηκε ότι θέλουν να δείξουν ότι οι αστυνομικοί δεν είναι άτρωτοι, γράφει επί λέξει: «Νομίζω ήρθε η ώρα στους συλληφθέντες Αναρχικούς να τους βάζουμε στην κυριολεξία όμως το γκλοπ στον κόλο!!!!!!!!!! Και Χ Ω ΡΙ Σ βαζελίνη………… ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ!!!!!!!!!! ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΕΠΩ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ!!!!!!!!»






Konstantinos Iliopoulos
 15 ώρες ·
Νομίζω ήρθε η ώρα στους συλληφθέντες Αναρχικούς να τους βάζουμε στην κυριολεξία όμως το γκλοπ στον κόλο!!!!!!!!!! Και Χ Ω ΡΙ Σ βαζελίνη………… ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ!!!!!!!!!! ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΕΠΩ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ!!!!!!!!

Δείτε εδώ το σχετικό βίντεο: https://www.youtube.com/watch?v=mlvAUXSfbfg

[--->]

Ναι,αλλά αποφύγαμε τη χρεοκοπία

[--->]

Επιστροφή στα παλιά.Πανούσης,Δένδιας,Παπουτσής

Κλειστοί από τις 18.00 οι σταθμοί του μετρό σε Σύνταγμα και Πανεπιστήμιο

Κλειστοί θα παραμείνουν από τις 18:00 οι σταθμοί του μετρό σε Σύνταγμα και Πανεπιστήμιο, με εντολή της Ελληνικής Αστυνομίας.

Οι σταθμοί θα κλείσουν λόγω των προγραμματισμένων διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, κατά της ψήφισης του νομοσχεδίου με τα δεύτερο πακέτο των προαπαιτούμενων μέτρων που φέρνει η κυβέρνηση προς ψήφιση στην ελληνική Βουλή.

Οι συρμοί του μετρό, αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, θα διέρχονται κανονικά απο τους παραπάνω σταθμούς αλλά δεν θα πραγματοποιούν στάσεις.

Συλλαλητήρια το απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας 

Ανοικτοί απόψε οι σταθμοί Μετρό σε Σύνταγμα – Προπύλαια

Κατά τις πρωινές ώρες, αναγράφηκε σε αρκετά sites  η εκ διαμέτρου αντίθετη είδηση, γεγονός που προκάλεσε – όπως ήταν απολύτως φυσικό- διαμαρτυρίες και δυσμενή σχόλια σε σχέση με την διακοπη λειτουργίας δύο σταθμών του Μετρό, Πανεπιστήμιο και Σύνταγμα. 

Για κάποιο χρονικό διάστημα και η ίδια η ΣΤΑΣΥ ανακοίνωνε στο επιβατικό κοινό, μέσω του site της, ότι οι δυο σταθμοί θα παρέμεναν κλειστοί, προφανώς επειδή τη συγκεκριμένη ενημέρωση είχε λάβει από την αστυνομία. 

Η επιλογή των «κατεβασμένων ρολών» όμως αποδείχθηκε, ευτυχώς, προσωρινή. 

Το ραδιόφωνο του «Κόκκινο» επικοινώνησε το μεσημέρι με τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αθηνών και έλαβε την απάντηση ότι οι σταθμοί θα παραμείνουν ανοικτοί.       

[--->]

Ο πραγματικός γιός του Αντρέα

 Σωτήρ ο Γ'

Εκπληκτική παράσταση -για ΟΣΚΑΡ- του Τσίπρα στην Λαμία στις 29 Νοέμβρη του 2014.
Απίστευτος!!! 

Βασίλειος Λιάκος Πριν από 14 λεπτά

Εύγε! Αυτόν θελουμε γιά πρωθυπουργό! Όχι σάν τόν προδότη τόν Τσίπρα που άλλα έλεγε κι άλλα έκανε. Ο άνθρωπος λέει τήν αλήθεια, δέν βλέπετε τό "καθαρό" του βλέμμα; Άχ, παιδί μου ό Θεος σ΄έστειλε γιά νά μάς σώσης από τούς ψεύτες καί τούς απατεώνες!

Κι όμως υπήρχε εναλλακτική λύση!

 Πρέ­πει επο­μέ­νως να απο­δε­χθού­με τη μια ή την άλλη εκ­δο­χή του ΤΙΝΑ; 

του Γιάννη Μηλιού

 1  «Δεν υπήρχε εναλλακτική λύση» στο Μνημόνιο 3;

Η πλειο­ψη­φία όσων στη­ρί­ζουν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ευ­ρύ­τε­ρα όσων ανή­κουν στην Αρι­στε­ρά, αλλά και η πλειο­ψη­φία της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας συμ­φω­νούν ότι η κυ­βέρ­νη­ση υπέ­στη μια οδυ­νη­ρή ήττα στη Σύ­νο­δο Κο­ρυ­φής της 12ης Ιου­λί­ου, όταν συ­νο­μο­λό­γη­σε το 3ο Μνη­μό­νιο.
Η συ­ντρι­πτι­κή αυτή ήττα, που έχει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά συν­θη­κο­λό­γη­σης, οδη­γεί αυ­θόρ­μη­τα στην απο­δο­χή της άπο­ψης ότι «δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή λύση» (το πε­ρί­φη­μο θα­τσε­ρι­κό ΤΙΝΑ). Αυτό υπο­στη­ρί­ζουν πρω­τί­στως τα κόμ­μα­τα της Δε­ξιάς και «κε­ντρο­α­ρι­στε­ρής» αντι­πο­λί­τευ­σης και οι οπα­δοί τους.

Αλλά όχι μόνο.

Ακόμα και η κυ­βέρ­νη­ση φαί­νε­ται να προ­σχω­ρεί με τον τρόπο της σε μια πα­ραλ­λα­γή της ιδέας της ΤΙΝΑ. Δη­λώ­νει πως έπρα­ξε «μέχρι το τέλος» ό,τι ήταν δυ­να­τό και τε­λι­κώς υπέ­κυ­ψε σε ένα αδυ­σώ­πη­το εκ­βια­σμό: Μνη­μό­νιο ή η κα­τα­στρο­φι­κή πρό­τα­ση Σόι­μπλε για Grexit. Ισχυ­ρί­ζε­ται πως συν­θη­κο­λό­γη­σε «ηρω­ι­κώς μα­χό­με­νη» απέ­να­ντι σε έναν αντί­πα­λο με συ­ντρι­πτι­κά υπέρ­τε­ρες δυ­νά­μεις, επι­λέ­γο­ντας το μι­κρό­τε­ρο κακό. Επο­μέ­νως σχε­δόν τί­πο­τα δεν ήταν δυ­να­τό αλλά ούτε και θα είναι δυ­να­τό να αλ­λά­ξει (ΤΙΝΑ), αφού ο αντί­πα­λος θα έχει πάντα υπέρ­τε­ρες δυ­νά­μεις και το μόνο που θα επι­διώ­κει θα είναι η συ­νέ­χι­ση της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πο­λι­τι­κής.

Το δί­λημ­μα στο οποίο ισχυ­ρί­ζε­ται ότι βρέ­θη­κε η κυ­βέρ­νη­ση, να επι­λέ­ξει ανά­με­σα στο Μνη­μό­νιο 3 και στο «κα­τα­στρο­φι­κό σε­νά­ριο» για έξοδο από το ευρώ, προ­κα­τα­λαμ­βά­νει μια άλλη πα­ραλ­λα­γή του ΤΙΝΑ, που ανα­δύ­ε­ται αυ­θόρ­μη­τα στο εσω­τε­ρι­κό της Αρι­στε­ράς αλλά και της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας:

Την εκ­δο­χή ότι «δεν υπάρ­χει εναλ­λα­κτι­κή λύση (ΤΙΝΑ) εντός της Ζώνης του Ευρώ». 

Η κυ­βέρ­νη­ση ταυ­τί­ζει την έξοδο από το ευρώ με το «κα­τα­στρο­φι­κό σε­νά­ριο», με το επι­χεί­ρη­μα πως για να μην κα­ταρ­ρεύ­σει η συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κή ισο­τι­μία του νέου εθνι­κού νο­μί­σμα­τος, απαι­τού­νται συ­ναλ­λαγ­μα­τι­κά δια­θέ­σι­μα σε διε­θνές νό­μι­σμα, επο­μέ­νως ένα νέο δη­μό­σιο δά­νειο, άρα πα­ρό­μοιοι μνη­μο­νια­κοί όροι για τη σύ­να­ψη αυτού του δα­νεί­ου.
Στους όρους αυ­τούς θα προ­στε­θούν η μεί­ω­ση της αγο­ρα­στι­κής δύ­να­μης μι­σθω­τών και συ­ντα­ξιού­χων από την «ελεγ­χό­με­νη υπο­τί­μη­ση» που θα υπάρ­ξει έτσι κι αλ­λιώς, η δια­τή­ρη­ση των υφι­στά­με­νων ιδιω­τι­κών χρεών σε διε­θνές νό­μι­σμα κ.ο.κ.

Πρέ­πει επο­μέ­νως να απο­δε­χθού­με τη μια ή την άλλη εκ­δο­χή του ΤΙΝΑ; Ή, για να δια­τυ­πώ­σω το ίδιο ερώ­τη­μα με πιο «επί­και­ρο» τρόπο: Βρέ­θη­κε η κυ­βέρ­νη­ση σε ένα πρω­το­φα­νή εκ­βια­σμό, και συν­θη­κο­λό­γη­σε διότι δεν υπήρ­χε εναλ­λα­κτι­κός δρό­μος;
Η απά­ντη­ση είναι ναι, όμως ναι, διότι η ίδια η κυ­βέρ­νη­ση είχε εξαρ­χής επι­λέ­ξει το δρόμο που οδη­γού­σε σε αυτό το αδιέ­ξο­δο και σε αυτόν το συμ­βι­βα­σμό. 

Είχε επι­λέ­ξει να λει­τουρ­γή­σει ως κυ­βέρ­νη­ση του «υπάρ­χο­ντος», ως κυ­βέρ­νη­ση του υπαρ­κτού ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού, θε­ω­ρώ­ντας ότι το τέλος της λι­τό­τη­τας μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει το «κοινό πρό­γραμ­μα» κε­φα­λαί­ου και ερ­γα­σί­ας.

Οποία αυ­τα­πά­τη! Η κρίση του κα­πι­τα­λι­σμού είναι έλ­λει­ψη υπε­ρα­ξί­ας, όχι έλ­λει­ψη ζή­τη­σης. Γι’ αυτό και το κε­φά­λαιο, η άρ­χου­σα τάξη στην Ελ­λά­δα όπως και πα­ντού γνω­ρί­ζει μόνο μία στρα­τη­γι­κή για έξοδο από την κρίση, σε αντι­στοι­χία με τα τα­ξι­κά της συμ­φέ­ρο­ντα: Τη λι­τό­τη­τα, την απα­ξί­ω­ση και πο­λι­τι­κή-συν­δι­κα­λι­στι­κή υπο­βάθ­μι­ση της ερ­γα­σί­ας, την ιδιο­ποί­η­ση του δη­μό­σιου από το ιδιω­τι­κό, τη συρ­ρί­κνω­ση του κρά­τους πρό­νοιας.

2.  H στρα­τη­γι­κή του κε­φα­λαί­ου μετά την κρίση του 2008
Η πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μι­κή κρίση του 2008 δη­μιούρ­γη­σε νέα δε­δο­μέ­να στην Ευ­ρώ­πη αλλά και πα­γκο­σμί­ως. Δια­μορ­φώ­θη­κε μια νέα πο­λι­τι­κή «διε­θνής» του κε­φα­λαί­ου, με ση­μαία τη λι­τό­τη­τα και τον άγριο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμό.

Η λι­τό­τη­τα απο­τε­λεί την πλέον προ­σή­κου­σα πο­λι­τι­κή για την αντι­με­τώ­πι­ση της πτώ­σης της κε­φα­λαια­κής κερ­δο­φο­ρί­ας (της «κρί­σης του κε­φα­λαί­ου»), καθώς απο­τε­λεί συ­νι­στώ­σα της ευ­ρύ­τε­ρης στρα­τη­γι­κής για μεί­ω­ση του κό­στους ανά μο­νά­δα πα­ρα­γό­με­νου προ­ϊ­ό­ντος.
Οι στρα­τη­γι­κές μεί­ω­σης του κό­στους είναι εξ ορι­σμού πο­λι­τι­κές συρ­ρί­κνω­σης της ζή­τη­σης και ως εκ τού­του αρ­χι­κά πα­ρά­γουν απο­τε­λέ­σμα­τα ύφε­σης, προ­σβλέ­πο­ντας όμως σε μια μελ­λο­ντι­κή ανά­πτυ­ξη μέσω της αυ­ξη­μέ­νης κερ­δο­φο­ρί­ας.

Τα πα­ρα­πά­νω ση­μαί­νουν ότι η αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή μπο­ρεί να είναι μόνο συ­γκρου­σια­κή, πο­λι­τι­κή ρή­ξε­ων με το κε­φά­λαιο, πο­λι­τι­κή ανα­δια­νο­μής υπέρ της ερ­γα­σί­ας: Ανα­δια­νο­μής πλού­του, ει­σο­δή­μα­τος και ισχύ­ος (συν­δι­κα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα, δη­μο­κρα­τι­κοί θε­σμοί, πλαί­σιο συ­νερ­γα­τι­κής-αλ­λη­λέγ­γυας ανα­διορ­γά­νω­σης το­μέ­ων της οι­κο­νο­μί­ας κ.λπ.). Αυτό ήταν άλ­λω­στε το πε­ριε­χό­με­νο του Προ­γράμ­μα­τος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όπως εγκρί­θη­κε και από το ιδρυ­τι­κό 1ο Συ­νέ­δριό του.

3 Το πρό­γραμ­μα που δεν υλο­ποι­ή­θη­κε -  Η στρα­τη­γι­κή που πρέ­πει να συ­γκε­κρι­με­νο­ποι­ή­σου­με
Μετά τις ευ­ρω­ε­κλο­γές του 2014, όταν ανα­δεί­χθη­κε πρώτο κόμμα, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ διο­λί­σθη­σε σε μια στρα­τη­γι­κή «ιστο­ρι­κού συμ­βι­βα­σμού», ου­σια­στι­κά προ­α­ναγ­γέλ­λο­ντας μια κυ­βέρ­νη­ση «εθνι­κής ενό­τη­τας»:

Εξο­μά­λυν­ση και άμ­βλυν­ση των κοι­νω­νι­κών αντι­θέ­σε­ων, με «κοινό για όλους» «εθνι­κό στόχο» την ανά­πτυ­ξη της ελ­λη­νι­κής κα­πι­τα­λι­στι­κής οι­κο­νο­μί­ας (κα­πι­τα­λι­στι­κή ανά­πτυ­ξη που κατ’ ευ­φη­μι­σμόν ονο­μά­ζε­ται «πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση») και την προ­στα­σία των θυ­μά­των εκεί­νων των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών, που βρέ­θη­καν σε συν­θή­κες ακραί­ας φτώ­χειας («αντι­με­τώ­πι­ση αν­θρω­πι­στι­κής κρί­σης»).

Το «Πρό­γραμ­μα της Θεσ­σα­λο­νί­κης» απο­τύ­πω­νε αυτό το συμ­βι­βα­σμό, καθώς απ’ αυτό απου­σί­α­ζαν αφε­νός όλες οι πο­λι­τι­κές για την προ­ώ­θη­ση εναλ­λα­κτι­κών μορ­φών πα­ρα­γω­γής απέ­να­ντι στην κα­πι­τα­λι­στι­κή επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα και τις αγο­ρές, και αφε­τέ­ρου όλες οι προ­τά­σεις φο­ρο­λό­γη­σης του κε­φα­λαί­ου και του με­γά­λου πλού­του.

Η στρα­τη­γι­κή του «ιστο­ρι­κού συμ­βι­βα­σμού», απο­τέ­λε­σε εξαρ­χής, αλλά και απο­δεί­χθη­κε τε­λι­κώς, αυ­τα­πά­τη, και συ­νέ­πειά της δεν μπο­ρού­σε να είναι παρά μόνο η ήττα της αρι­στε­ρής στρα­τη­γι­κής.

Ο τρό­πος που έγινε η δια­πραγ­μά­τευ­ση με τους δα­νει­στές κα­θο­ρί­στη­κε από­λυ­τα από τον τρόπο που ασκή­θη­κε η πο­λι­τι­κή στο εσω­τε­ρι­κό, δη­λα­δή από τον «ιστο­ρι­κό συμ­βι­βα­σμό» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με το κε­φά­λαιο, και την πο­λι­τεία μιας κυ­βέρ­νη­σης που λει­τουρ­γού­σε ως οιο­νεί κυ­βέρ­νη­ση «εθνι­κής ενό­τη­τας»:
Τη­ρού­με «κάθε λέξη» του Συ­ντάγ­μα­τος και πλη­ρώ­νου­με τα χρέη μας στο ακέ­ραιο (μέχρι να εξα­ντλη­θούν όλα τα τα­μεια­κά δια­θέ­σι­μα του ελ­λη­νι­κού Δη­μο­σί­ου). Η συμ­φω­νία της 20ής Φε­βρουα­ρί­ου επι­βε­βαί­ω­σε αυτή τη συμ­μόρ­φω­ση της κυ­βέρ­νη­σης στις επι­τα­γές του κε­φα­λαί­ου και των δα­νει­στών.

Έτσι και η δια­πραγ­μά­τευ­ση σύρ­θη­κε σε ένα «κα­θη­συ­χα­στι­κό» κλίμα, που προ­δί­κα­ζε την επερ­χό­με­νη κα­τά­λη­ξη: Τον τε­λι­κό εκ­βια­σμό, μετά την απο­δυ­νά­μω­ση των τρα­πε­ζών και την εξά­ντλη­ση των τα­μεια­κών δια­θε­σί­μων του Δη­μο­σί­ου.

Αντί­θε­τα με αυτή την πο­ρεία, από το Πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απέρ­ρεε μια εντε­λώς δια­φο­ρε­τι­κή πο­λι­τι­κή στρα­τη­γι­κή:
Κα­θυ­στέ­ρη­ση πλη­ρω­μών προς τους δα­νει­στές του ελ­λη­νι­κού δη­μο­σί­ου ήδη από τον Φε­βρουά­ριο, μέχρι την επί­τευ­ξη συμ­φω­νί­ας αντί­στοι­χης με τη λαϊκή εντο­λή, δια­σφά­λι­ση των ανα­γκαί­ων για το κοι­νω­νι­κό κρά­τος δη­μό­σιων εσό­δων μέσα από τη φο­ρο­λο­γία του πλού­του και του με­γά­λου κε­φα­λαί­ου, προ­ώ­θη­ση μέ­τρων και ενός νο­μο­θε­τι­κού πλαι­σί­ου για τον πε­ριο­ρι­σμό του χώρου εξου­σί­ας της αγο­ράς, μέσα από συ­νε­ται­ρι­στι­κά-συ­νερ­γα­τι­κά σχή­μα­τα που θα «ενώ­νουν» το άνερ­γο ερ­γα­τι­κό δυ­να­μι­κό με το αρ­γούν πα­ρα­γω­γι­κό δυ­να­μι­κό των κλει­στών επι­χει­ρή­σε­ων, ενερ­γη­τι­κή άσκη­ση των δι­καιω­μά­των του Δη­μο­σί­ου επί των τρα­πε­ζών κ.λπ.

Αυτό το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν υλο­ποι­ή­θη­κε ποτέ.

Και επει­δή ποτέ δεν δο­κι­μά­στη­κε, η «δια­πί­στω­ση» πως «δεν υπήρ­χε εναλ­λα­κτι­κή λύση» πέρα από τη συν­θη­κο­λό­γη­ση, είναι άτοπη. Το πρό­γραμ­μα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προ­ϋ­πέ­θε­τε μία άλλη δια­κυ­βέρ­νη­ση και μία άλλη δια­πραγ­μά­τευ­ση με πυ­ξί­δα τη με­ρο­λη­ψία υπέρ των λαϊ­κών τά­ξε­ων! Αυτό θα απο­τε­λού­σε την εναλ­λα­κτι­κή στρα­τη­γι­κή.

Οι δυ­νά­μεις του κε­φα­λαί­ου στην Ελ­λά­δα δεν έχουν αντι­μα­χό­με­να συμ­φέ­ρο­ντα με τους δα­νει­στές. Είναι όλοι αυτοί που μαζί με τους συμ­μά­χους τους και τους κάθε λογής εκ­προ­σώ­πους τους πά­λε­ψαν με φα­να­τι­σμό για να υπε­ρι­σχύ­σει το «Ναι» στο πρό­σφα­το δη­μο­ψή­φι­σμα, οι «πα­τρί­κιοι» που ητ­τή­θη­καν από το 61% της ψήφου των «πλη­βεί­ων».

Ο αγώ­νας των λαϊ­κών τά­ξε­ων για βελ­τί­ω­ση της ζωής τους και αλ­λα­γή της κοι­νω­νί­ας δεν μπο­ρεί να έχει ως κέ­ντρο, ως «Γε­νι­κό Επι­τε­λείο», μια κυ­βέρ­νη­ση που έχει οδη­γή­σει τον εαυτό της στο να υλο­ποι­ή­σει το 3ο Μνη­μό­νιο, δη­λα­δή ένα πρό­γραμ­μα οι­κο­νο­μι­κών και κοι­νω­νι­κών με­τα­σχη­μα­τι­σμών ενταγ­μέ­νο από­λυ­τα στο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο πλαί­σιο εμπέ­δω­σης των συμ­φε­ρό­ντων του κε­φα­λαί­ου.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η συμ­φω­νία δεν πρέ­πει να πε­ρά­σει!

Πηγή: rproject.gr

[--->]