Το πείραμα επαναλαμβάνεται με όρους βελτιωμένους

 

-- Θυμάται κανείς πως γύρισε από την Αμερική ο Σημίτης και παραχώρησε την αρχηγία στον Γιωργάκη με έναν "ενθουσιασμό" (μόνο που δεν χοροπηδούσε από την "χαρά" του) που βρώμαγε από μακριά "αν μπορείς κάνε και αλλιώς" ;

-- Θυμάται κανείς πως τηλεφώνησε από την Αμερική ο Σαμαράς να μπουζουριάσουν τους χρυσαυγήτες ;

-- Ο Τσίπρας δεν χοροπηδάει γιατί δεν χρειάζεται να κρατιούνται τα προσχήματα της συναινετικής εκπαραθύρωσης. Η Αριστερά (των επιτελείων) έχει "ωριμάσει" και είναι έτοιμη να ξεπουλήσει την "Αριστερότητά" της προκειμένου να πάρει μέρος στην υπεργολαβία της διακυβέρνησης. Άλλωστε η "Αριστερότητα" με την μορφή του "κόμματος νέου τύπου" που μπορούσαν να προσποιηθούν τα στελέχη της είναι έτσι κι αλλιώς παρωχημένη.   

-- Το πείραμα "βάλτε επιτέλους μια Αριστερά --που δεν είναι Αριστερά-- στο παιχνίδι", με πειραματόζωο τον Τσίπρα,  χρεοκόπησε από την εποχή του δημοψηφίσματος. Η παράταση στην Αριστερά δόθηκε γιατί η Δεξιά --που δεν είναι Δεξιά-- δεν ήταν έτοιμη να πάρει την θέση της.  

-- Το πείραμα επαναλαμβάνεται τώρα με όρους βελτιωμένους με τον Κασσελάκη, και από ό,τι φαίνεται θα καταφέρει να ξεκινήσει. Η διαφορά είναι πως ο Κασσελάκης φαίνεται ικανός να λέει το μάθημά του απ' έξω (by heart) και δεν χρειάζεται να του το γράψουν. Επιπλέον φαίνεται πως δεν ψάχνει καλάμι να καβαλήσει όπως ο Τσίπρας που την είδε Ανδρέας Παπανδρέου. Και τέλος φαίνεται πως είναι προσγειωμένος και έμπειρος στις δημόσιες σχέσεις.

-- Βεβαίως το πείραμα θα χρεοκοπήσει και πάλι γιατί η Αριστερά όταν δεν είναι Αριστερά δεν μπορεί να κυβερνήσει. Στο ρόλο του ΚΚΕ σαν σχολή πολιτικών συμβούλων καλή είναι αλλά μέχρι εκεί. Στην ελληνική κοινωνία που είναι ένα πρότυπο πάρκο κοινωνικών αντιθέσεων μεσοβέζικες καταστάσεις δεν ευοδώνονται.

-- Το συμπέρασμα είναι ότι το πολιτικό σύστημα τροποποιείται προς την "διπολικότητα" προκειμένου να προσαρμοστεί στις σημερινές κοινωνικές συνθήκες όπου ο "δικομματισμός" ιστορικά έχει παρέλθει οριστικά και αμετάκλητα.

-- Και τελικά το ερώτημα είναι αν η ισορροπία ανάμεσα στην "συντήρηση" και στην "αλλαγή" που συγκροτεί το κοινωνικό σύστημα θα αποκατασταθεί και στο πολιτικό σύστημα --πριν καταστραφεί η κοινωνία-- και με πόσο βαρύ κόστος.

 [----->]


 

Τζακ Λόντον: «Ωδή στον απεργοσπάστη»

  «Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να είναι απεργοσπάστης όσο υπάρχει μια λίμνη με νερό αρκετά βαθιά για να πνιγεί, ή ένα σχοινί για να κρεμαστεί».


Αφού ο Θεός έφτιαξε τον κροταλία, τον βάτραχο και τον βρικόλακα, του έμεινε μια απαίσια ουσία με την οποία έφτιαξε τον απεργοσπάστη. Ο απεργοσπάστης είναι ένα δίποδο ζώο με ψυχή τιρμπουσόν, νερουλό εγκέφαλο και μια σπονδυλική στήλη φτιαγμένη από συνδυασμό ζελέ και κόλλας. Εκεί που οι άλλοι έχουν καρδιά, αυτός κουβαλάει έναν καρκινικό όγκο από σαπισμένες αξίες.

 

Όταν ένας απεργοσπάστης κατεβαίνει στο δρόμο, οι άνθρωποι του γυρίζουν την πλάτη, οι άγγελοι κλαίνε στον ουρανό και ο διάβολος κλείνει τις πύλες της κόλασης για να τον κρατήσει έξω. Κανένας άνθρωπος δεν έχει δικαίωμα να είναι απεργοσπάστης όσο υπάρχει μια λίμνη με νερό αρκετά βαθιά για να πνιγεί, ή ένα σχοινί αρκετά μακρύ για να κρεμαστεί. Ο Ιούδας Ισκαριώτης ήταν κύριος συγκριτικά με έναν απεργοσπάστη. Για το γεγονός ότι πρόδωσε τον Δάσκαλό του, είχε αρκετή ευπρέπεια να κρεμαστεί μόνος του. Ένας απεργοσπάστης δεν την έχει.

 

Ο Ησαύ πούλησε τα πρωτοτόκιά του για ένα πινάκιο φακής. Ο Ιούδας Ισκαριώτης πούλησε τον σωτήρα του για τριάντα αργύρια. Ο Μπένεντικτ Άρνολντ πούλησε την πατρίδα του επειδή του υποσχέθηκαν μια θέση στον βρετανικό στρατό. Ο σύγχρονος απεργοσπάστης πουλάει το φυσικό του δικαίωμα, την πατρίδα του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του και τους συνανθρώπους του για μια ανεκπλήρωτη υπόσχεση από τον εργοδότη του, το τραστ ή την εταιρεία του.

 

Η αλληλεγγύη κερδίζει


Two young girls wear sashes reading "Don't be a scab" in a picture dated 1915-20. (Library of Congress)

[----->]