Ο Τ. Θεοφίλου και το «τεκμήριο της αθωότητας»

 

του Κώστα Εφήμερου

Σε 25 χρόνια καταδικάστηκε ο αναρχικός Τάσος Θεοφίλου για συμμετοχή στη ληστεία της Πάρου και για απλή συνέργεια στο φόνο του ταξιτζή που προσπάθησε να την σταματήσει επειδή δεν κατάφερε να αποδείξει την αθωότητά του. Περίεργο, εμείς αλλιώς τα μάθαμε στο σχολείο.

 

 Κατά την διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας κανένας από τους 19 μάρτυρες δεν αναγνώρισε με σιγουριά τον κατηγορούμενο, ούτε καν ο ίδιος ο προϊστάμενος της αντιτρομοκρατικής που ήταν επικεφαλής της έρευνας. Όπως μάλιστα αποκαλύφτηκε κατά την διάρκεια της διαδικασίας οι έρευνες στράφηκαν στον Τάσο Θεοφίλου έπειτα από ανώνυμο τηλέφωνο στα γραφεία της αντιτρομοκρατικής που ανέφερε ότι «ένας Τάσος που μένει στην Τάδε διεύθυνση έχει σχέση με την ληστεία της Πάρου». Η υπόθεση θυμίζει έντονα τις ανώνυμες καταγγελίες για τους υπόπτους της Marfin που οδήγησαν στο δικαστήριο τον Σίψα ως ύποπτο για τρεις δολοφονίες μετά από μια περίεργη αστυνομική έρευνα.

Ο Τάσος Θεοφίλου καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλακή με μοναδικό στοιχείο το γενετικό υλικό που βρέθηκε σε ένα καπέλο, το οποίο όμως ανακαλύφθηκε αργότερα και δεν φαίνεται σε καμία από τις φωτογραφίες που ελήφθησαν από την αστυνομία, ενώ επίσης δεν καταγράφεται σε καμία αναφορά κατάσχεσης, οι οποίες κατά τα άλλα είναι αναλυτικότατες. Δεν χρειάζεται να είσαι γενετιστής και ειδικός (κατάθεσαν και τέτοιοι) ώστε να γνωρίζεις ότι το DNA δεν αποτελεί στοιχείο όταν εντοπίζεται σε μετακινούμενα αντικείμενα, ιδίως δε όταν δεν μπορείς να αποδείξεις τον τόπο εύρεσής τους. Λίγο CSI τα βράδια του χειμώνα είναι αρκετά. Ακόμα περισσότερο μάλιστα όταν λίγες ημέρες πριν την απόφαση το Εθνικό Ινστιτούτο Προτύπων και Τεχνολογίας της Αμερικής δημοσίευσε έρευνα σύμφωνα με την οποία ακόμα και η ταυτοποίηση DNA, που θεωρείται επιστημονικά άρτια εξέταση, έχει οδηγήσει στη φυλακή αθώους.

Ο Τάσος Θεοφίλου καταδικάστηκε σε 25 χρόνια φυλακή επειδή όπως είπε ο εισαγγελέας «μοιάζει πολύ στον ένοχο» και επειδή η αντιτρομοκρατική ξαφνικά ανακάλυψε γενετικό υλικό που τον συνέδεε με το περιστατικό σε ένα καπέλο. Αυτή η ξαφνική ανακάλυψη ενοχοποιητικών στοιχείων της αστυνομίας θυμίζει έντονα και το δαχτυλικό αποτύπωμα του Κώστα Σακκά που βρέθηκε σε γιάφκα των «πυρήνων» ένα χρόνο μετά την έρευνα της. Ο Κώστας Σακκάς και ο Τάσος Θεοφίλου είναι φίλοι.

Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται τώρα αντιμέτωποι με μια δικαιοσύνη που καταπατάει την αρχή της αθωότητας, όπως την μάθαμε από το σχολείο (και τις ταινίες για να μη λέμε ανακρίβειες): Τα περιστασιακά στοιχεία δεν είναι στοιχεία και ένοχος είσαι μόνο όταν οι άλλοι καταφέρουν να το αποδείξουν. Σύμφωνα με το δικαστικό μας σύστημα κάθε κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Στην περίπτωση του Θεόφιλου πάντως ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος επειδή δεν κατόρθωσε να αποδείξει την αθωότητά του και όχι επειδή ο εισαγγελέας κατόρθωσε να αποδείξει την ενοχή του.

Και αυτό, φίλοι μου, είναι πολύ επικίνδυνο.

Κώστας Εφήμερος 

[---]

Κώστας Λαπαβίτσας : «Οι κυβερνήσεις που θέλουν να εφαρμόσουν προοδευτικές πολιτικές δεν μπορεί να μείνουν στην ευρωζώνη»

Επίκαιρη συνέντευξη του Κώστα Λαπαβίτσα,έλληνα οικονομολόγου,καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου,αρθρογράφου του Γκάρντιαν.Πέρα από τα ζητήματα της οικονομίας ο Λαπαβίτσας αναφέρεται στις μεγάλες ελπίδες που καλλιέργησε η υποψηφιότητα Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ,τόσο στην Ελλάδα όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη: αν δεν αντιμετωπιστούν τα θέματα με σαφήνεια, υπάρχει κίνδυνος να θαφτούν οριστικά  

Προάγγελος αναδίπλωσης ο Γ. Σταθάκης;

Πολιτική αναταραχή προκάλεσαν οι δηλώσεις του Γιώργου Σταθάκη, βουλευτή και υπεύθυνου του τομέα Ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ, στον ραδιοσταθμό Στο Κόκκινο και στον Κώστα Αρβανίτη σε σχέση με τις προθέσεις του κόμματος του για το δημόσιο χρέος. Υποστήριξε συγκεκριμένα ότι «το απεχθές χρέος στην περίπτωση της Ελλάδας είναι περιορισμένο και αφορά εξοπλιστικά προγράμματα και τον εξηλεκτρισμό του ΟΣΕ. Άρα αυτό είναι περίπου 5%. Πρέπει να το κοιτάξει κανείς, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία του χρέους πάνω από το 90% είναι παραδοσιακό δημόσιο χρέος, των αγορών, δηλαδή ομολόγων. Εκεί δεν έχει νόημα και δεν υπάρχει διαδικασία ενώ στο απεχθές χρέος υπάρχει διεθνής διαδικασία. Αν τα χρήματα τα χρησιμοποίησε η εκάστοτε κυβέρνηση για να καλύπτει τρύπες στον προϋπολογισμό ή να κάνει ακριβά έργα και Ολυμπιακούς Αγώνες δεν μπορεί να ενταχθεί σε μια διαδικασία ουσιαστικής επαναθεώρησης. Με αυτή την έννοια το μεγαλύτερο μέρος του χρέους αναγνωρίζεται. Δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς ακόμη κι αν η χρήση του από τις ελληνικές κυβερνήσεις δεν ήταν η καλύτερη δυνατή».
ΤΟΥ ΛΕΩΝΙΔΑ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗ