Συνειδητοποιώντας ότι ο πόλεμος του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία θα έχει
πιθανότατα δυσμενή κατάληξη, οι ΗΠΑ δοκιμάζουν μια προσφορά εξόδου. Αλλά γιατί
η Μόσχα θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της τις έμμεσες προτάσεις, ειδικά την
παραμονή της νέας στρατιωτικής της προέλασης και ενώ βρίσκεται στη θέση του
νικητή?
Του Pepe Escobar
Όπως επιβεβαιώθηκε από υψηλόβαθμη πηγή του αμερικανικού
κατεστημένου, μια νέα οδηγία σχετικά με την κόντρα ΝΑΤΟ- Ρωσίας στην Ουκρανία
διαβιβάστηκε στον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν. Ο Μπλίνκεν, από άποψη πραγματικής εξουσίας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα
παιδί-αγγελιοφόρος των νεοσυντηρητικών και νεοφιλελεύθερων οπαδών του Λέο
Στράους που στην πραγματικότητα διευθύνουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Ο υπουργός Εξωτερικών έλαβε εντολή να μεταβιβάσει τη νέα
οδηγία -ένα είδος μηνύματος προς το Κρεμλίνο- μέσω των κυρίαρχων έντυπων μέσων
ενημέρωσης, το οποίο δημοσιεύθηκε αμέσως από την Washington Post.
Στον καταμερισμό εργασίας της ελίτ των κυρίαρχων μέσων
ενημέρωσης των ΗΠΑ, οι New York Times βρίσκονται πολύ κοντά στο Στέιτ
Ντιπάρτμεντ ενώ η Washington Post στη CIA. Σε αυτή την περίπτωση όμως η οδηγία
ήταν πολύ σημαντική και έτσι δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα W.P. ως Op-Ed [(πληρωμένη καταχώρηση).
Η καινοτομία εδώ είναι ότι για πρώτη φορά από την έναρξη της
ρωσικής Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO) του Φεβρουαρίου 2022 στην
Ουκρανία, οι Αμερικανοί προτείνουν πραγματικά μια παραλλαγή του κλασικού
"προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς", συμπεριλαμβανομένων κάποιων
παραχωρήσεων που μπορεί να ικανοποιήσουν τις επιταγές ασφαλείας της Ρωσίας.
Το κρίσιμο είναι ότι η αμερικανική προσφορά παρακάμπτει
εντελώς το Κίεβο, πιστοποιώντας για άλλη μια φορά ότι πρόκειται για έναν πόλεμο
κατά της Ρωσίας που διεξάγεται από την Αυτοκρατορία και τα τσιράκια του ΝΑΤΟ -
με τους Ουκρανούς ως απλούς πληρεξούσιους.
Ο παλαιάς κοπής ανταποκριτής της Washington Post με έδρα τη
Μόσχα, John Helmer, προσέφερε μια σημαντική υπηρεσία, δημοσιεύοντας το πλήρες
κείμενο της προσφοράς του Μπλίνκεν, φυσικά εκτενώς επεξεργασμένο ώστε να
συμπεριλάβει φαντασιόπληκτες έννοιες όπως "τα αμερικανικά όπλα βοηθούν να
κονιορτοποιηθεί η δύναμη εισβολής του Πούτιν" και μια εξήγηση που αξίζει
τον κόπο: "Με άλλα λόγια, η Ρωσία δεν πρέπει να ξεκουραστεί, να
ανασυνταχθεί και να επιτεθεί".
Το μήνυμα από την Ουάσιγκτον μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να δίνει
την εντύπωση ότι οι ΗΠΑ θα αποδεχθούν τον ρωσικό έλεγχο της Κριμαίας, του
Ντονμπάς, της Ζαπορόζιε και της Χερσώνας - "της χερσαίας γέφυρας που
συνδέει την Κριμαία με τη Ρωσία" - ως τετελεσμένο γεγονός. Ότι η Ουκρανία
θα έχει αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς και η ανάπτυξη πυραύλων HIMARS και
αρμάτων μάχης Leopard και Abrams θα περιορίζεται στη δυτική Ουκρανία,
διατηρώντας τα ως "αποτρεπτικό μέσο έναντι περαιτέρω ρωσικών
επιθέσεων".
Αυτό που μπορεί να προσφέρθηκε, με αρκετά ασαφείς όρους, είναι
στην πραγματικότητα η διχοτόμηση της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της
αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης, με αντάλλαγμα την ακύρωση από το ρωσικό Γενικό
Επιτελείο της άγνωστης ακόμη επίθεσης του 2023, η οποία μπορεί να είναι τόσο
καταστροφική όσο η αποκοπή της πρόσβασης του Κιέβου στη Μαύρη Θάλασσα και/ή η
διακοπή της παροχής όπλων του ΝΑΤΟ μέσω των πολωνικών συνόρων.
Η αμερικανική προσφορά αυτοπροσδιορίζεται ως ο δρόμος προς μια
"δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη που υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της
Ουκρανίας". Οχι ακριβώς. Απλά δεν θα είναι μια κουτσουρεμένη Ουκρανία, και
το Κίεβο μπορεί να διατηρήσει ακόμη και τα δυτικά εδάφη που η Πολωνία καίγεται
να καταβροχθίσει.
Στο κείμενο αναφέρεται επίσης ότι είναι βάσιμη η πιθανότητα
μιας άμεσης συμφωνίας Ουάσινγκτον-Μόσχας για "μια ενδεχόμενη μεταπολεμική
στρατιωτική ισορροπία", συμπεριλαμβανομένης της μη ένταξης της Ουκρανίας
στο ΝΑΤΟ. Όσο για την ίδια την Ουκρανία, οι Αμερικανοί φαίνεται να πιστεύουν
ότι θα είναι μια "ισχυρή, μη διεφθαρμένη οικονομία με την ένταξή της στην
Ευρωπαϊκή Ένωση".
Αλλά,ό,τι πολύτιμο έχει απομείνει στην Ουκρανία έχει ήδη
καταβροχθιστεί όχι μόνο από τη μνημειωδώς διεφθαρμένη ολιγαρχία της, αλλά
κυρίως από τους επενδυτές και τους κερδοσκόπους της BlackRock. Οι διάφοροι
εταιρικοί γύπες δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν τα λιμάνια εξαγωγής σιτηρών
της Ουκρανίας, καθώς και τους όρους εμπορικής συμφωνίας που συμφωνήθηκαν με την
ΕΕ πριν από τον πόλεμο. Και είναι τρομοκρατημένοι ότι η ρωσική επίθεση μπορεί
να καταλάβει την Οδησσό, το σημαντικότερο λιμάνι και κόμβο μεταφορών στη Μαύρη
Θάλασσα - κάτι που θα άφηνε την Ουκρανία αποκλεισμένη από την ξηρά.
Δεν υπάρχει καμία απολύτως ένδειξη ότι ο Ρώσος πρόεδρος
Βλαντίμιρ Πούτιν και ολόκληρο το ρωσικό Συμβούλιο Ασφαλείας -
συμπεριλαμβανομένου του γραμματέα του Νικολάι Πατρούσεφ και του αναπληρωτή
προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ - έχουν λόγο να πιστεύουν οτιδήποτε προέρχεται από
το αμερικανικό κατεστημένο, ειδικά μέσω απλών υποτακτικών όπως ο Μπλίνκεν και η
Washington Post. Άλλωστε οι stavka - ένα παρατσούκλι για την ανώτατη διοίκηση
των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων - θεωρούν τους Αμερικανούς ως "μη ικανούς για
συμφωνία", ακόμη και όταν μια προσφορά είναι γραπτή.
Αυτό μοιάζει σαν ένα απελπισμένο αμερικανικό τέχνασμα για να
καθυστερήσει και να καλοπιάσει τη Μόσχα με την ελπίδα να καθυστερήσει ή ακόμη
και να ακυρώσει τη σχεδιαζόμενη επίθεση των επόμενων μηνών.
Ακόμα και πράκτορες αντιφρονούντες της παλιάς σχολής στην
Ουάσιγκτον -που δεν είναι χρεωμένοι στον νεοταξικό γαλαξία του Στράους-
στοιχηματίζουν ότι το τέχνασμα δεν θα πιάσει και οι Ρώσοι με τον κλασικό τρόπο
"στρατηγικής ασάφειας", θα συνεχίσουν τη δηλωμένη πορεία
αποστρατιωτικοποίησης, αποναζιστικοποίησης και αποηλεκτροποίησης και θα
"σταματήσουν" όποτε και όπου κρίνουν σκόπιμο ανατολικά του Δνείπερου.
Ή πέρα από αυτόν.
Οι φιλοδοξίες της Ουάσινγκτον σε αυτόν τον πόλεμο του ΝΑΤΟ
εναντίον της Ρωσίας ξεπερνούν κατά πολύ την Ουκρανία. Και δεν μιλάμε καν για
την αποτροπή μιας ευρασιατικής ένωσης Ρωσίας-Κίνας-Γερμανίας ή ενός εφιάλτη
ομότιμων ανταγωνιστών- αλλά,ας μείνουμε στα πεζά ζητήματα του ουκρανικού πεδίου
μάχης.
Οι βασικές "συστάσεις" - στρατιωτικές, οικονομικές,
πολιτικές, διπλωματικές - περιγράφονται λεπτομερώς σε ένα έγγραφο στρατηγικής
του Ατλαντικού Συμβουλίου ( Atlantic Council ) στα τέλη του περασμένου έτους.
Και σε ένα άλλο έγγραφο, με τίτλο "Πολεμικό σενάριο 1: Ο
πόλεμος συνεχίζεται στον τρέχοντα ρυθμό του", βρίσκουμε πλήρως
διευκρινισμένη τη στρουθοκαμηλική νεοσυντηρητική πολιτική.
Στο έγγραφο αυτό βρίσκονται όλα: από την " υποστήριξη και
μεταφορά στρατιωτικής βοήθειας προς το Κίεβο σε βαθμό επαρκή για να μπορέσει να
νικήσει" έως την "αύξηση της φονικότητας της στρατιωτικής βοήθειας
που μεταφέρεται, ώστε να περιλαμβάνει μαχητικά αεροσκάφη που θα επιτρέψουν στην
Ουκρανία να ελέγχει τον εναέριο χώρο της και να επιτίθεται στις εκεί ρωσικές
δυνάμεις - και πυραυλική τεχνολογία με βεληνεκές επαρκές για να φτάσει στο
ρωσικό έδαφος".
Από την εκπαίδευση του ουκρανικού στρατού "για τη χρήση
δυτικών όπλων, ηλεκτρονικού πολέμου και επιθετικών και αμυντικών δυνατοτήτων
στον κυβερνοχώρο, και την απρόσκοπτη ενσωμάτωση νέων νεοσύλλεκτων στην
υπηρεσία" έως την ενίσχυση "της άμυνας στις γραμμές του μετώπου,
κοντά στην περιοχή του Ντονμπάς", συμπεριλαμβανομένης της
"στρατιωτικής εκπαίδευσης με έμφαση στον μη συμβατικό πόλεμο".
Αν δε προστεθεί η "επιβολή δευτερογενών κυρώσεων σε όλες
τις οντότητες που συνεργάζονται με το Κρεμλίνο", φτάνουμε στη Μητέρα όλων
των πλιάτσικων: "Κατάσχεση των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων που κατέχει το
ρωσικό κράτος σε υπερπόντιους λογαριασμούς στις Ηνωμένες Πολιτείες και την ΕΕ
και χρήση των κατασχεθέντων χρημάτων για τη χρηματοδότηση της
ανοικοδόμησης".
Η αναδιοργάνωση της SMO, με τον Πούτιν, τον αρχηγό του Γενικού
Επιτελείου Βαλέρι Γερασίμοφ και τον στρατηγό Αρμαγεδδών στους νέους,
ενισχυμένους ρόλους τους, κάνει σμπαράλια όλα αυτά τα περίτεχνα σχέδια.
Οι οπαδοί του Λέο Στράους βρίσκονται τώρα σε βαθύ πανικό.
Ακόμη και το νούμερο δύο του Μπλίνκεν, η ρωσοφοβική πολεμοκάπηλος Βικτόρια
"F**k the EU" Νούλαντ, παραδέχτηκε στη Γερουσία των ΗΠΑ ότι δεν θα
υπάρχουν άρματα μάχης Abrams στο πεδίο της μάχης πριν από την Άνοιξη
(ρεαλιστικά, μόνο το 2024). Υποσχέθηκε επίσης να "χαλαρώσει τις
κυρώσεις" αν η Μόσχα "επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις". Αυτές
οι διαπραγματεύσεις όμως ακυρώθηκαν από τους ίδιους τους Αμερικανούς στην
Κωνσταντινούπολη την άνοιξη του 2022.
Η Νούλαντ κάλεσε επίσης τους Ρώσους να "αποσύρουν τα
στρατεύματά τους". Λοιπόν, αυτό τουλάχιστον προσφέρει κάποια κωμική
ανακούφιση σε σύγκριση με τον πανικό που ξεχειλίζει από την "προσφορά που
δεν μπορείτε να αρνηθείτε" του Μπλίνκεν. Μείνετε συντονισμένοι για την
απάντηση της Ρωσίας που δεν ανταποκρίνεται.
