Ο Βλαδίμηρος Πούτιν και η Κοκκινοσκουφίτσα - 7
Κυρώσεις και Κιρρώσεις
Ο κυρώσεις “στον
Πούτιν”, έτοιμες από καιρό κατά γενική ομολογία, έπεσαν βροχή. Αυτή τη φορά
έγιναν υπό μορφή πλειοδοσίας. Πρότεινε κάτι ο ένας “ηγέτης”, ένοιωθε την
υποχρέωση να τον ξεπεράσει ο άλλος. Νάτος μετά κι ένας φιλόδοξος υπουργός.
Ήθελαν να απαγορεύσουν στους Ρώσους και τον αέρα που αναπνέουν, αλλά είχαν
κάποιες τεχνικές δυσκολίες και το ψάχνουν.
Τις κυρώσεις βέβαια
τις περίμεναν στην Ρωσία. Την έκταση και το μέγεθος όμως δεν ξέρουμε σε τι
βαθμό τα είχαν υπολογίσει. Θα τις χωρίζαμε, αυθαίρετα, σε δύο κατηγορίες.
Οικονομικές, με στόχο να καταστρέψουν ολοσχερώς την οικονομία της Ρωσίας άρα
και τις ζωές των Ρώσων και των παιδιών τους. Ψυχολογικές, με στόχο να
απομονώσουν εντελώς την Ρωσία από τον υπόλοιπο κόσμο και να κάνουν τους Ρώσους
να αισθανθούν παρίες. Με πυρηνικό
οικονομικό πόλεμο τις συγκρίνουν αναλυτές σε Ανατολή και Δύση. Την ίδια στιγμή,
με το λογιστικό τους μυαλό τονίζουν ότι στον πυρηνικό πόλεμο δεν υπάρχουν
νικητές.
Η απόφαση των ΗΠΑ να
κατάσχει τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της Ρωσικής κεντρικής τράπεζας, πολλοί
θεωρούν ότι σημαίνει το τέλος του δολαρίου ως
παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Ποια χώρα θα συνεχίσει να το κάνει, όταν
ξέρει ότι με μια απλή Προεδρική απόφαση θα εξαφανιστούν όλα τα συναλλαγματικά
της διαθέσιμα; Ήδη ανατριχίλα έχει διαπεράσει την Κίνα που αναλογίζεται αν το
1.1 Τρισεκατομμύριο Αμερικανικού χρέους που κατέχει υπάρχει πραγματικά ή είναι
αντικατοπτρισμός. Η Ιαπωνία, το κολλητήρι τους, ανησυχεί για το πόσο θα αξίζει
αύριο στις αγορές του κόσμου το δικό της 1.3 Τρις.
Οι Ψυχολογικές
κυρώσεις, είναι ένδειξη της απώλειας του λογιστικού και επικράτησης του θυμικού
στις δυτικές κυβερνήσεις. Με απλά λόγια, δεν μπορούν να συγκρατήσουν την λύσσα
τους. Το να μην πετούν τα Ρώσικα αεροπλάνα στην Δύση, να μην δουλεύει το McDonald's
στη Μόσχα και να μην πωλούνται Gucci στην Αγία Πετρούπολη, ποιόν ζημιώνει; Για
να ρωτήσουμε τους Έλληνες ξενοδόχους, εξαγωγείς και μαγαζάτορες.
Παρόλα αυτά όμως,
αυτές οι κυρώσεις είναι τρομακτικές και θ’ αλλάξουν τον κόσμο που ξέραμε τα
τελευταία 30 χρόνια. Στα στρατηγεία και στα χρηματιστήρια του ελευθέρου κόσμου,
περιμένουν την ανατροπή του Βλαδίμηρου για να κάνουν ταμείο. Περιμένουν από την
αστραφτερή νεολαία της Μόσχας και της Αγίας Πετρούπολης, από τους “ολιγάρχες”
και τα φιλελεύθερα στελέχη των πολυεθνικών επιχειρήσεων, από τους lgbtήδες
ακτιβιστές και τους “αγαθιάρηδες” των ΜΚΟ, από όλους αυτούς που θα χάσουν τα
“γούστα” τους, να ξεσηκωθούν και να φέρουν την “δημοκρατία”. Είναι μακριά
νυχτωμένοι.
Υπάρχει ένας συμπαγής,
ενεργός, πληθυσμός που τον πιάνει σύγκρυο όταν θυμάται την Φιλελεύθερη
Δημοκρατία του ‘90 και τον Γέλτσιν. Τότε που το προσδόκιμο ζωής είχε πέσει κάτω
από τα 64 χρόνια. Το προσδόκιμο ζωής που “στου Πούτιν τα χρόνια” (αφού για όλα
αυτός είναι ο υπεύθυνος), πήγε πάνω από τα 73. Μιλάμε για 10 χρόνια ζωής, σε
μια γενιά. Τον Βλαδίμηρο δεν μπορεί, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να τον
διαδεχτεί ένας καινούργιος Γιέλτσιν ή Γκορμπατσόφ. Κανείς δεν τους θέλει πια
στη Ρωσία. Η ίδια η δύση φρόντισε με την πολιτική της γι αυτό. Αν ανατραπεί ο
Πούτιν θα ανατραπεί προς μια πιο πατριωτική, βλέπε αντιδυτική, κατεύθυνση. Θα
υπάρξει μια σκλήρυνση. Μια ανατροπή του Πούτιν μπορεί να φέρει μόνο το
“Σοϊγκού”.
Οποιοσδήποτε έχει λίγο
καταλάβει την Ρωσική πραγματικότητα θα τα ξέρει όλα αυτά. Όπως και θα ξέρει ότι
όλες αυτές οι “κυρώσεις” όχι μόνο δεν βλάπτουν τον Πούτιν αλλά αντίθετα
συσπειρώνουν τον κόσμο γύρω του, όπως έγινε και πριν, όπως γίνεται και τώρα
σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις. Βέβαια, βλάπτουν την Ρωσία. Καθώς περνά ο χρόνος,
ο πατριωτικός πυρετός πέφτει και οι κακουχίες μένουν. Η δύσκολη καθημερινότητα για μεγάλο διάστημα
θα κάμψει την θέληση των Ρώσων που τελικά θα ξεσηκωθούν και, που θα πάει, θα
ανατρέψουν “τον Πούτιν”. Έτσι επιμένουν να σκέφτονται οι δυτικοί σε πείσμα των
σχεδόν μηδενικών αποτελεσμάτων των κυρώσεων, όχι μόνο στη Ρωσία αλλά σχεδόν
παντού όπου εφαρμόστηκαν. Ταλαιπωρούνται βέβαια αφάνταστα οι λαοί, αλλά
γεωπολιτικό αποτέλεσμα δεν έχουμε δει πουθενά. Την ίδια στιγμή, οι συβαρίτες,
δεν μπορούν να καταλάβουν ότι ο Ρωσικός λαός έχει φάει πολύ ψωμί κι αλάτι.
Ακούστηκε μια φοβερή ατάκα αυτές τις μέρες που τα λέει όλα: “οι μόνες κυρώσεις
που φοβάται ο Ρωσικός λαός είναι οι κιρρώσεις του ήπατος”.
Βέβαια όπως είπαμε, οι
ίδιες αυτές περίφημες “κυρώσεις” δαγκώνουν γερά και τους δυτικούς πληθυσμούς,
που είναι ήδη ταλαιπωρημένοι για τα στάνταρ τους. Ας περιμένουμε να δούμε την
αντίδρασή τους. Με το τέλος του πολέμου, θα αλλάξουν κανάλι, θα ξεχάσουν την
Ουκρανία και τις εικόνες με τους νεκρούς, και μπορεί να “δαγκώσουν” κι αυτοί
την πολιτική ελίτ που τους κυβερνά. Μήπως για αυτό οι δυτικές κυβερνήσεις
προσπαθούν να κλείσουν κάθε χαραμάδα που μπορεί να αφήσει μια διαφορετική φωνή
να περάσει;
Τα δυτικά Think Tanks
δεν τα ξέρουν όλα αυτά, θα μου πείτε; Δεν τα έχουν πάρει υπόψη τους; Αστειότητες.
Βεβαίως και τα ξέρουν και τα παίρνουν υπόψη τους, αλλά βλέπετε δεν αποφασίζουν
αυτοί. Πως, τελικά, παίρνονται οι αποφάσεις στον “ελεύθερο κόσμο”; Από ποιους
και γιατί; Αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα
αναγνώστη που ξεπερνά το παρόν σημείωμα. Θα υπογραμμίσουμε για την ώρα ότι η
Ιστορία μας έχει δείξει ότι πολλές κρίσιμες αποφάσεις δεν πάρθηκαν πάντα με
βάση τη λογική.
Κλείνοντας αυτή την
ενότητα, και προσπαθώντας να καταλάβουμε τα γιατί και τα πως της σημερινής
σύγκρουσης, πρέπει να σημειώσουμε ότι είναι μια σύγκρουση υπαρξιακή. Για την
Ρωσία, στα σίγουρα. Σε τέτοιες στιγμές, όσο και σκληρός να 'σαι, αισθάνεσαι μια
μοναξιά. Κάθε χαμόγελο μετράει.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
