Το ψήφισμα-καταγγελία της Συνέλευσης ενάντια στις εξώσεις
προσφύγων μάς αποκαλύπτει τι σημαίνει στην πράξη η απόφαση της Ύπατης
Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, η οποία τέθηκε σε εφαρμογή από την
προηγούμενη κυβέρνηση, για την έξωση των οικογενειών των προσφύγων που
στεγάζονταν σε σπίτια και δομές προσπαθώντας να βρουν τον τρόπο να επιβιώσουν
στην Ελλάδα.
Να θυμίσουμε ότι η επιχείρηση των εξώσεων γίνεται σε «φάσεις»: η
πρώτη φάση, μέχρι 31/3, άφησε εκτός στέγασης άτομα και οικογένειες που έχουν
λάβει την απόφαση αναγνώρισής τους μέχρι 31/7/2019, η δεύτερη, μέχρι 31/5,
όσους έχουν πάρει την απόφαση μέχρι το τέλος του 2017 και έπονται και οι
επόμενοι.
Όλα αυτά χωρίς την πρόβλεψη, φυσικά, για το πού θα μπορούσαν να
μεταφερθούν οι οικογένειες και τα άτομα αυτά μέχρι να κατορθώσουν να βρουν τον
τρόπο να ζήσουν φυσιολογικά. Επειδή
φανταζόμαστε ότι οι εξώσεις θα συνεχιστούν και θα ολοκληρωθούν με τη νέα
κυβέρνηση, ας έχουμε το νου μας (και) στους ανθρώπους που ακόμα τους στερείται
το δικαίωμα της στέγασης. Γιατί η στέγαση δεν είναι προνόμιο, είναι δικαίωμα.
Οι εξώσεις προσφύγων από τα διαμερίσματα που διαμένουν με την
υποστήριξη του προγράμματος ΕΣΤΙΑ συνεχίζουν να εκτελούνται «κανονικά»,
πετώντας οικογένειες και άτομα στο δρόμο χωρίς καμία περαιτέρω στοιχειώδη
μέριμνα για την στέγαση και τη σίτισή τους. Συντελείται μια διαδικασία
αποκλεισμού, μπροστά στα μάτια μας εδώ και δύο μήνες, μετά από την απόφαση του
Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής και της Ύπατης Αρμοστείας για τους
Πρόσφυγες να διώξουν τους «ενταγμένους» πρόσφυγες από τα διαμερίσματα, χωρίς
καμία ουσιαστική προετοιμασία ή όρους ισότιμης διαβίωσης και χωρίς να έχουν
διαμορφωθεί οι προϋποθέσεις για να μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να πάρουν τη ζωή
τους στα χέρια τους.
Σα να μην έφταναν αυτά η έξωση από το διαμέρισμα συνιστά από
μόνη της μία βίαιη μεταβολή της ζωής των προσφύγων, αφαιρώντας τους όλα τα μέσα
για στέγαση και σίτιση των ίδιων και των οικογενειών τους. Επιπλέον η
διαδικασία της έξωσης γίνεται σε ένα κλίμα τρομοκρατίας και άσκηση ψυχολογικής
βίας και εκβιασμών.
Μέλη της Συνέλευσης, γίναμε μάρτυρες των επιπτώσεων αυτής της
διαδικασίας όταν μοιράζαμε κείμενα για το ζήτημα των εξώσεων στην Βικτώρια,
όπου μας πλησίασε μια οικογένεια Αφγανών που εκδιώχθηκαν την προηγούμενη μέρα,
31/05 από διαμέρισμα σε πρόγραμμα του δήμου Πειραιά. Πρόκειται για μια έγκυο
γυναίκα στον 5ο μήνα με τον σύζυγό της, και ένα μωρό ενός έτους. Ζήτησαν
βοήθεια και μας εξήγησαν ότι είχαν βγάλει τη νύχτα στο Πεδίο του Άρεως, όπου
τους έκλεψαν την τσάντα με τα υπάρχοντα τους. Μας εξήγησαν ότι τους είχαν
διώξει από το σπίτι με τη μεσολάβηση ενός μπράβου, χρησιμοποιώντας βία και
απειλώντας τους ότι εάν δεν φύγουν θα τους κοπεί το cash των τριών μηνών. Για
να ‘νομιμοποιήσουν’ τυπικά αυτή την απάνθρωπη διαδικασία, τους υποχρέωσαν υπό
την απειλή βίας να υπογράψουν ότι φεύγουν με την θέληση τους και ότι δήθεν δεν
πληρούν τα κριτήρια για να παραμείνουν στο πρόγραμμα.
Κυβέρνηση, Ύπατη Αρμοστεία για τους Πρόσφυγες και ΜΚΟ, λοιπόν,
αποφασίζουν να αντιμετωπίσουν τους πρόσφυγες με τη βία, όταν δεν επιθυμούν να
αφήσουν το διαμέρισμα τους, κάτι που επιβεβαιώνεται και από την παραπάνω
μαρτυρία. Μετά από προσπάθεια της ομάδας βρέθηκε προσωρινή φιλοξενία και έκτοτε
παρακολουθούμε την εξέλιξη της υπόθεσης της οικογένειας. Σε εκδήλωση της
Συνέλευσης παρουσία πολύ κόσμου η οικογένεια παραβρέθηκε για να εξιστορήσει τα
γεγονότα και εξήγησε ότι δεν έχει λάβει ακόμα ούτε το επίδομα με το οποίο τους
εκβιάζουν – το επίδομα τριών μηνών που δικαιούνται κατά την ‘οικειοθελή’
αποχώρηση.
Η ανασφάλεια και η απόγνωση της οικογένειας αποτυπώθηκε στο
ερώτημά τους, «πώς θα βρούμε σπίτι, όταν με την κάρτα του αναγνωρισμένου
πρόσφυγα μου απαντάνε ότι δε νοικιάζουμε σπίτι σε Αφγανούς;», και «πώς θα
βρούμε τροφή όταν με το ΑΜΚΑ μου σε διάφορες δομές μου λένε ότι δεν
δικαιούμαστε βοήθεια ή τρόφιμα;»
Αναρωτιόμαστε αν αυτή η κατάσταση της οικογένειας δεν
πρόκειται για ευαλωτότητα, τότε τι σημαίνει αυτή η λέξη; Όταν φτάνουν στο
σημείο να πετάξουν στο δρόμο μια οικογένεια που έχει δικαίωμα στη στέγαση,
μπορεί να φανταστεί κάποιος τι γίνεται καθημερινά.
–Καταγγέλλουμε το καθεστώς των εξώσεων και τη βία των
κατασταλτικών μηχανισμών, της Κυβέρνησης, του κράτος, της Ύπατης Αρμοστείας του
ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και των ΜΚΟ.
–Καλούμε όλους/όλες εργαζόμενους/ες να αντισταθούν στην
εφαρμογή των εξώσεων και θα είμαστε ενάντια σε οποιοδήποτε τρόπο επιβολής της
απόφασης εξώσεων.
–Απαιτούμε να σταματήσει αυτή η απάνθρωπη διαδικασία αστεγίας
στην οποία υποβάλουν τους πρόσφυγες και τις οικογένειές τους, χωρίς να
σταματούν ακόμα και όταν πρόκειται για μωρά και έγκυες γυναίκες.
–Απαιτούμε να βρεθεί λύση για τη σίτιση και στέγαση όλων των
προσφύγων που τους έδιωξαν από τα διαμερίσματα χωρίς να πληρούνται οι βασικές
συνθήκες ή προϋποθέσεις ένταξής τους, όπως η εύρεση εργασίας και η δυνατότητα
μίσθωσης διαμερίσματος.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΞΩΣΕΙΣ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
http://resistevictions.gr/2019/07/03/psifisma-kataggelia-enantia-stin-exosi-oikogeneias-afganon-prosfygon-apo-diamerisma-ston-peiraia/
